Dictionary/အဘိဓာန်

Blogspot Dictionary

Blogspot Dictionary

Saturday, June 27, 2009

ေန႔တစ္ေန႔ကို ျဖတ္သန္းျခင္း

(စာေတြေရးထားၿပီးေတာ့ ျပန္စစ္ဖို႔ အခ်ိန္မရျဖစ္ေနတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္မိသူေတြ၊ ၾကည့္မိသူေတြ ေအးျမေသာ ေတာရနံ႔ေလးေတြနဲ႔ ေအးျမမႈေလးေတြ ရရွိပါေစဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ျဖစ္သလို ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးေတြ တင္လိုက္ပါတယ္။ အမွားမ်ားပါခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္)


တရားျပဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ဇနိတႏွင့္ စာေရးသူတို႔အဖဲြ႕


ေဒါက္တာအရွင္ဇနိတ (ၾသစေတးလ်)မွ စာေရးသူတို႔အား တရားစစ္ေမးေနစဥ္

စိတၱလေတာင္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ေတာင္ေျခမွာ သဘာ၀ေရကန္ၾကီးတစ္ခု ရွိတယ္။ အဲဒီေရကန္ၾကီးကေန ေသာက္ေရသံုးေရကို ယူၾကရတာ။ ညေနဆိုရင္ အဲဒီေရကန္ေဘးက သစ္ပင္ေတြမွာ ငွက္ၾကီးေတြ ေရာက္ေရာက္လာၿပီး တစ္ညတာ ခိုနားေလ့ရွိၾကတယ္။ စာေရးသူတို႔ရဲ႕ ေန႔ခင္းတရားအားထုတ္ခ်ိန္က ညေန ေျခာက္နာရီဆို ၿပီးပါတယ္။ စာေရးသူတို႔မွာ ညေနဆိုရင္ နာရီမလိုဘူး။ တရားထုိင္ရင္း အဲဒီငွက္ၾကီးေတြ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ မိမိတို႔က်က္စားရာအရပ္မွ ျပန္လာၿပီး ေအာ္ျမည္ေနတဲ့အသံၾကားရင္ ေျခာက္နာရီထိုးေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသိရတယ္။ အေကာင္ေရကလဲ မနည္းဘူး။ အနည္းဆံုး အေကာင္တစ္ရာ၀န္းက်င္ေတာ့ ရွိမယ္။ အေကာင္ကၾကီးလို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ ေအာ္ျမည္တဲ့အသံကလဲ အက်ယ္ၾကီးပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိပ္တန္းကို ျပန္လာၾကတာကေတာ့ အုပ္စုလိုက္အုပ္စုလိုက္ေတြပဲ။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေပၚနားၾကၿပီဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ေကာင္တစ္တြဲေတြ မ်ားတယ္။ သူတို႔က အခ်ိန္မွန္တယ္။ မနက္ဆုိရင္လဲ ငါးနာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ အိပ္ယာထ အသံေတြေပးၿပီး ေျခာက္နာရီေလာက္ဆိုရင္ အရပ္မ်က္ႏွာအသီးသီးကို အုပ္စုဖြဲ႕ ပ်ံသန္းသြားေလ့ရွိၾကတယ္။ သူတို႔ေတြ မနက္ေျခာက္နာရီကေန ညေနေျခာက္နာရီအတြင္း ဘယ္ကို သြားလို႔၊ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကသလဲ။ ေန႔တစ္ေန႔စာမွာ ဘာေတြ ရသြားခဲ့ၾကသလဲ။
စိတၱလေတာင္ဟာ သားရဲတိရစၧာန္မ်ိဳးစံု က်က္စားတဲ့ေတာၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ သီရိလကၤာမွာလဲ အၾကီးဆံုးေတာၾကီးေပါ့။ အဲဒီသတၱ၀ါေတြထဲမွာမွ လူနဲ႔အနီးဆံုး က်က္စားတဲ့ သတၱ၀ါကေတာ့ ေမ်ာက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမ်ာက္ေတြက မနက္ဆိုရင္ ငါးနာရီခြဲေလာက္စၿပီး အိပ္ယာထၾကတယ္။ ေနေတာ့လဲ သူ႕အုပ္စုနဲ႔သူ ေနၾကတာ။ အိပ္ယာထတာနဲ႔ အဲဒီအထဲက ေမ်ာက္အထီးၾကီးေတြက ေၾကာက္စရာအသံေတြနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး နီးရာ သစ္ပင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေပၚကို အားရပါးရ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေလ့ ရွိပါတယ္။ ငယ္ရြယ္တဲ့ေမ်ာက္ေလးေလးေတြကလဲ အၾကီးဆံုးေမ်ာက္ၾကီး လုပ္သလို တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုိက္လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ေမ်ာက္ၾကီးေတြေလာက္ ခုန္လဲ မခုန္ႏိုင္၊ ေအာ္လဲ မေအာ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။


ရဟႏၲာမ်ားစြာ သီတင္းသံုးခဲ့သည္ဆိုေသာ ေက်ာက္ဂူမ်ားအနီး အမွတ္တရ


ေနာင္ေတာ္ၾကီး အရွင္စေႏၵာဘာသ ေက်ာက္ဂူအတြင္းအိပ္ယာေပၚ တရားရႈမွတ္ေနစဥ္


စကၤာပူေရာက္ေနေသာ ေနာင္ေတာ္ၾကီး အရွင္တိကၡဉာဏာလကၤာရ တရားထိုင္ခဲ့ေသာ ေနရာ


ေနာင္ေတာ္ၾကီး ဦးေတေဇာဘာသ (ဂ်ာမဏီ) ေန႔စဥ္ တစ္ေရးတေမာ ေမွးစက္ခဲ့တဲ့ ေနရာ

အဲဒီလို ေအာ္ေနၾက၊ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားလုပ္ေနၾကတာဟာ အေၾကာင္းမသိသူဆိုရင္ အေတာ္ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းပါတယ္။ ေရာက္စကဆိုရင္ အဲဒါကို အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး လုိက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ အၾကီးဆံုးေမ်ာက္ၾကီးေတြဟာ ငယ္တဲ့ေမ်ာက္ေတြကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားနည္းပညာပဲ သင္ျပေနသလား၊ သို႔မဟုတ္ အင္အားပဲ ျပေနသလားေတာ့ မသိႏိုင္ဘူး။ ပထမဆံုး ေမ်ာက္ၾကီးေတြက သစ္ပင္ဆိုရင္ အျမင့္ဆံုးကိုင္းဖ်ား၊ အျမင့္ဆံုးေက်ာက္ေတာင္အစြန္းေတြရဲ႕ အထက္ကို တက္၊ ၿပီးရင္ ေအာက္ပိုင္းေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့ သစ္ကိုင္း၊ ေက်ာက္ဖ်ာေတြေပၚကို ခုန္ဆင္းျပတာေတြဟာ ၾကည့္လို႔ေတာ့ အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ အဲဒီ၀န္းက်င္ကေတာ့ ဆူညံပြက္ေနေတာ့တာပဲ။ အဲဒါဟာ ေမ်ာက္ေတြရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔ အစ။
ၿပီးရင္ သူတို႔တစ္ေန႔တာ ေနထိုင္က်က္စားမယ့္ေနရာကို အၾကီးဆံုေမ်ာက္ၾကီးက ဦးေဆာင္ၿပီး သြားေတာ့တာပဲ။ ငယ္တဲ့ေမ်ာက္ေတြ၊ ေမ်ာက္မေတြက ေနာက္ကလိုက္လို႔ေပါ့။ စားက်က္ကို သြားရင္လဲ ေမ်ာက္ေတြဟာ ဟိုခုန္၊ ဒီကူးနဲ႔ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဓာတ္ၾကိဳးတန္းေပၚကေန ေမ်ာက္အုပ္ၾကီးအစဥ္အတိုင္း ေက်ာ္ျဖတ္သြားေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။


ေတာရေဆာက္တည္ေနေသာ ဆင္ဟာလရဟန္းေတာ္ေလးနဲ႔ အမွတ္တရ


ဒီသမင္ေလးကို ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတယ္


တရားထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာက္ဂူၾကီး

အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ဇာတကမွာလာတဲ့ ကပိဇာတ္ကို သြားသြားအမွတ္ရတတ္ပါတယ္။ ကပိဇာတ္ထဲမွာ ဘုရားေလာင္းဦးေဆာင္တဲ့ ေမ်ာက္အုပ္ၾကီးဟာ ေခ်ာင္းတစ္ခုကို ႏြယ္ၾကိဳးေလးနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခါ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းက ေခါင္းေဆာင္ပီပီ ေနာက္ဆံုးမွ ျဖတ္ကူးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ငယ္ရြယ္တဲ့ေမ်ာက္ေတြနဲ႔ သားသည္မိခင္ေမ်ာက္ေတြကို အရင္ ကူးေစပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေဒ၀ဒတ္ေလာင္းေမ်ာက္ရဲ႕ အၾကံပက္စက္မႈေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္းဟာ ဘုရင္ရဲ႕အဖမ္းအဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒီေမ်ာက္အုပ္ေတြမွာလဲ အၾကီးဆံုး ေမ်ာက္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ ရွိပါတယ္။ စာေရးသူေတြ႕ရတဲ့ ေမ်ာက္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အတၱဆန္ၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့အစားအေသာက္ဆိုရင္ သူခ်ည္းပဲ အရင္စားပါတယ္။ သူစားလုိ႔ မကုန္မွ က်န္တဲ့ေမ်ာက္ေတြကို မွ်ေ၀ပါတယ္။ ကာမဂုဏ္အရာမွာလဲ ငယ္တဲ့ေမ်ာက္ထီးေတြဆိုရင္ အလစ္မေပးပါဘူး။ ရက္ရက္စက္စက္ ကိုက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႕ဆီမွာ စားစရာတစ္ခုခုရၿပီဆိုရင္ ေမ်ာက္မေတြကလြဲၿပီး ေအာက္လက္ငယ္သားေမ်ာက္ေတြကို အနားကပ္ခြင့္မေပးပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ေမ်ာက္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေကာင္ကိုလဲ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ တစ္ေန႔ ေမ်ာက္ေတြ ေက်ာင္းေဆာင္နားမွာ ေသာင္းက်န္းၾကလို႔ ေက်ာင္းသားေတြက ခဲနဲ႔ထုၿပီး ေမာင္းထုတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါအခါ ေမ်ာက္ေတြဟာ ေၾကာက္အားလန္႔အား ေျပးၾကပါတယ္။ အႏၲရာယ္ၾကားေန သူ႕တပ္ဖဲြ႕ေတြ ေျပးေနၾကတာကို ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူေမ်ာက္ၾကီးက ဓာတ္ၾကိဳးေလးကို အကာအကြယ္ယူၿပီး ၾကည့္ေနပါတယ္။ သူ႕ေဘးနားမွာ ခဲလံုးေတြ ပလူပ်ံေနတာကိုလဲ သူ႕မွာ ဂရုမစိုက္ႏိုင္အားဘူး။ သူမ်ားေတြ ေၾကာက္အားလန္႔အားေျပးေနၾကေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ငယ္သားေတြအတြက္ စိတ္ပူေနတာ အထင္းသားေတြ႕ရတယ္။ ငယ္သားေမ်ာက္ေတြအားလံုး ေဘးလြတ္ရာကို ေရာက္သြားေတာ့မွ သူ႕လဲေနာက္ကေနလိုက္ၿပီး ေျပးပါေတာ့တယ္။


၀ါး....အိပ္ခ်င္လိုက္တာ


မိခင္ရင္ခြင္ေလာက္ လုံၿခံဳတာ ဘယ္မွာမွ မရွိဘူး

ဒီေနရာမွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကိစၥကို ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေမ်ာက္ေတြရဲ႕တစ္ေန႔တာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ရပံုကို ေျပာခ်င္တာ။ ေမ်ာက္ေတြမွာ ေန႔စဥ္တစ္အုပ္စုနဲ႔တစ္အုပ္စု စားက်က္လုရင္း တိုက္ခုိက္ၾက၊ ၿခိမ္းေျခာက္ၾကတာဟာလဲ သံေ၀ဂယူမယ္ဆို ယူစရာပဲ။ ေတာအုပ္ ဒီေလာက္အက်ယ္ၾကီးထဲမွာ စားစရာသစ္ပင္ေတြက အမ်ားၾကီး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာ တစ္စုနဲ႔တစ္စု သစ္ပင္လုၾကရတယ္။ သစ္ပင္လုၿပီး အားရပါးရစားေသာက္ၾက။ ကာမဂုဏ္မီွ၀ဲၾက။ ေန႔ခင္း ေနပူၿပီဆိုရင္ သစ္ပင္ရိပ္ေတြမွာ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ အနားယူၾကတယ္။ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ သန္းရွာေပးသူေပးၾကနဲ႔ေပါ့။ ညေန ေနေအးၿပီဆိုရင္ေတာ့ တစ္ညတာမွာ မဆာဖို႔အတြက္ သစ္ပင္ေတြေပၚကို ျပန္တက္၊ အလုအယက္ စားေသာက္ၾကျပန္တာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔တာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း ေနေစာင္းတာနဲ႔ ေန႔စဥ္အိပ္ေနၾက အိပ္တန္းကို အုပ္စုလိုက္ ျပန္ၾကေတာ့တာပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာမွာ ဘာေတြမ်ား ရသြားခဲ့ၾကပါလိမ့္။
စိတၱေတာင္ေဘးက ေက်ာင္းမွာ ကပၸိယၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကပၸိယၾကီးၾကည့္လိုက္ရင္ အားတယ္ကို မရွိဘူး။ လူက သန္႔သန္႔ျပန္ျပန္႔ေနရင္ ဥပဓိ ဒီေလာက္မဆိုးေလာက္ဘူး။ အခုဟာက အ၀တ္စားနဲ႔တစ္ကိုယ္လံုးက ညစ္ေပေနတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္မွာခ်ည္း တစ္ေနကုန္ ေနရတာလဲ ပါမွာေပါ့။ ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ ဧည့္သည္ေတြ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေနရတာနဲ႔ မီးဖိုက ထြက္ရတယ္ကို မရွိဘူး။ သူ႕အလုပ္နဲ႔သူေတာ့ ေပ်ာ္ေနပံုရပါတယ္။ သူ႕ၾကည့္လိုက္ရင္ အၿမဲတမ္းၿပံဳးေနတာပဲ။ သူ႔ရဲ႕တစ္ေန႔တာဟာ ဒီမီးဖိုေခ်ာင္ေလးမွာပဲ လူးလားေခါက္တုန္႔ သြားလာရင္း အခ်ိန္ကုန္သြားေတာ့တာပဲ။ သူ႕မွာ အသက္ၾကီးမွ ယူထားတဲ့ ဇနီးငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ သားသမီးေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ေလးမွာ ေပေပေရေရ လုပ္ကိုင္ရင္ ရတဲ့လခေလးနဲ႔ မိသားစုကို အခ်ိန္တန္ရင္ လခေပး၊ သားသမီးေတြကို ေက်ာင္းထားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူ႕မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳထားေပမယ့္ ဒီလိုေတာၾကီးထဲက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ကပၸိယအလုပ္လာလုပ္ရတာဆိုေတာ့ မိသားစုနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနခ်ိန္ဆိုတာလဲ ဘယ္မွာရွိႏိုင္ေတာ့မလဲ။


စစ္ထြက္ၿပီး ျမန္မာမွာ ဘုန္းၾကီး၀တ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ စစ္ဗိုလ္


သမင္းေလးကို က်ားဆဲြသြားသတဲ့

သတၱေလာကသားေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေတြးၾကည့္ရင္ ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ရာေကာင္းသလို သာမန္ၾကည့္ရင္လဲ မထူးျခားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ အႏွစ္သာရေတြအေၾကာင္း သိပ္ေျပာလြန္းတဲ့ အမ်ိဳးအစားေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြမွာေတာ့ အႏွစ္သာရနဲ႔ေ၀းလြန္းေနၾကပါတယ္။ အႏွစ္သာရကို ဘာေပတံနဲ႔ တိုင္းတာမလဲလို႔ ေမးလာရင္ေတာင္ ႏႈန္းစံ(Ideal)ေတြက တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ကဲြျပားေနပါအံုးမယ္။
တစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းက ရင္လာဖြင့္တယ္။ “အသက္ေတြက ၾကီးလာၿပီကြာ။ ေလာက ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ငါဘာေတြလုပ္ၿပီးၿပီလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ငါ တစ္ခါတစ္ေလ အိပ္လို႔ေတာင္မရဘူး”တဲ့။ သူကေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ ႏႈန္းစံကို ေလာကေကာင္းက်ိဳးအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ မေပးျခင္းနဲ႔ တိုင္းတာပံုရပါတယ္။ “သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီလို စဥ္းစားေဖာ္ရေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ အဲဒီလုိ စဥ္းစားဖို႔ကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္ၾကဘူး”လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ရာကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးသြားပံုရပါတယ္။
လူသားေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေခတ္ကာလရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ျမန္ႏႈန္းေတြၾကားမွာ မရူႏိုင္မကယ္ႏိုင္နဲ႔ ျဖစ္ေနၾကသလိုပဲ။ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ့အလုပ္တစ္ခုအတြက္ အႏွစ္သာရရွိမရွိလဲ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားမေပးႏိုင္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်င္လည္ရာရပ္၀န္းမွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း ဘ၀တစ္ခုကို မေယာင္မလည္နဲ႔ လက္စသိမ္းလိုက္ၾကရတာက မ်ားပါတယ္။


ေရအိုင္ရွိရင္ မိေက်ာင္းရွိတယ္


လွပတဲ့ ကိုေရႊဥေဒါင္း

တစ္ေန႔တာ လႈပ္ရွားမႈေတြအေၾကာင္းေတြးရင္ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို သြားသတိရမိပါတယ္။ မိုးမလင္းခင္ မနက္ ႏွစ္နာရီေလာက္ကတည္းက အိပ္ယာကထ၊ အိပ္ယာထၿပီးတာနဲ႔ “ငါ့အတြက္ ဘာလုပ္ရမလဲ”လို႔ မစဥ္းစားဘူး။ “ဒီေန႔ ဘယ္သူ႕ကို ထာ၀ရခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အၿမိဳက္အရသာကို ေပးရပါ့မလဲ”လို႔ စဥ္းစားပါတယ္။ ေတြးသမွ်လုပ္သမွ်ဟာ အတၱမပါေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ တစ္ခုမွ မပါေတာ့ဘူး။ အမ်ားအက်ိဳးကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ တစ္နည္းတစ္ဖံု ကိုယ္တိုင္ခ်မ္းေျမ့ရျခင္းဆုိတဲ့ ကိုယ့္က်ိဳးေတြ ျပည့္စံုေနတတ္တာကေတာ့ ဓမၼရဲ႕ သဘာ၀ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေနကုန္ သတၱေလာကရဲ႕ ေကာင္းရာမြန္ရာေတြကိုလမ္းညႊန္ျပသရင္း တစ္ေန႔တာ ကုန္လြန္သြားေတာ့တာပဲ။ အားက်ေလးစားမိပါတယ္။
လူေတြက သမုိင္းအေၾကာင္း သိပ္ေျပာၾကတယ္။ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးတာ ဘာညာနဲ႔ေပါ့။ သမိုင္းအေၾကာင္းေျပာၾကတာဟာ သူမ်ားအတင္းေျပာမွ ထြက္လာၾကတာမ်ားပါတယ္။ “ေအးကြာ..သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔၊ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရးေနၾကတာ”လို႔ ဆိုတတ္ၾကတယ္။ အမွန္တကယ္ ေျပာသူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သမုိင္းတြင္ရစ္စရာ ဘာမွ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိ ျဖစ္ေနတာကိုလဲ မိမိတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနၾကရတာပဲ။ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသဆံုးျခင္းဆိုတဲ့ ဧရာမအရာၾကီးႏွစ္ခုရဲ႕အလယ္ မေယာင္မလယ္ ရပ္တည္ေနၾကရတဲ့ သတၱေလာကသားေတြအတြက္ သမိုင္းေတြအၾကီးအက်ယ္မေရးထိုးႏိုင္ၾကရင္ေတာင္မွ မိမိတို႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာလုပ္ငန္းမွာ အတၱ၊ ပရမွ်တေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လုိအပ္လွပါတယ္။
တိရစၧာန္ေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြနဲ႔ ထူးမျခားနားျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္၀မ္းကိုယ့္ခါးလွဖို႔၊ ကိုယ့္မိသားစု ေကာင္းစားဖို႔ စတဲ့ ကိုယ့္ဖို႔ေတြအေၾကာင္းပဲ ေခါင္းထဲမွာထားၿပီး ေလာကၾကီးကို လည္သူစားေလာင္းကစား၀ိုင္းလို သတ္မွတ္လိုက္ၾကေတာ့မလား။ မိမိတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေဆာင္တာေလးေတြကို အိပ္ယာ၀င္ခါနီးတိုင္း စဥ္းစားၾကဖို႔မသင့္ေပဘူးလား။

ေန႔တစ္ေန႔ကို အဓိပၸာယ္ရွိစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကပါေစ....

Sunday, June 21, 2009

ေတာႏွင့္ကမၻာ၊ သတၱ၀ါ

(စိတၱလမွာ ရွိစဥ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေတြးေလးေတြပါ။ စိတၱလေရာက္ၿပီး ေတာရဲ႕ သာယာၾကည္ႏူးစရာေကာင္းမႈေတြကို ထိေတြ႕ခံစားရင္း သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိမ္းသိမ္းတတ္တဲ့အေလ့အထေလးေတြ ကိန္းေအာင္းလာခဲ့တယ္။ သစ္ပင္ရွိရင္ ေရရွိတယ္ဆိုတာ ဒီႏိုင္ငံက သက္ေသပါပဲ။ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ေရတံခြန္ေတြ ရွိေနတယ္။ စိမ့္စမ္းေတြ ေပါမ်ားတယ္။ အဲဒါရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းတရားက သစ္ပင္ေတြကို အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားၾကလို႔ပါပဲ။ ေတာင္တန္းေတြ ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမင့္ လူရွိရင္ လွ်ပ္စစ္မီးရွိေနတာကလဲ သစ္ေတာမျပဳန္းတီးရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒီႏိုင္ငံမွာ ဂတ္စ္ေတြ အလွ်ံပယ္ မၾကြယ္၀ေပမယ့္ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္း ဂတ္စ္မီးဖိုနဲ႔ သံုးၾကတာ မ်ားတယ္။ ဒါကလဲ ထင္းခုတ္စရာ မလိုတဲ့အတြက္ သစ္ေတာေတြ တိုးပြားစည္ပင္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုပါပဲ။ ဒီႏုိင္ငံက သစ္ေတာေတြ ၾကည့္ၿပီး အေမ့ရြာကို သတိရမိပါတယ္။ အဘိုးက ေျပာဖူးတယ္ `ငါတို႔ ငယ္ငယ္က ရြာေတာင္ဘက္ ၇-မိုင္ေလာက္မွာ ေတာရိုင္းတိရစၧာန္ေတြနဲ႔ တကယ့္ေတာအုပ္ၾကီးကြ´တဲ့။ အခုေတာ့ လွ်စ္စစ္မီးက တစ္ရြာလံုးက ပိုက္ဆံေပးၿပီး လုပ္ခိုင္းတာေတာင္ ကိုေရႊအစိုးရက လွ်စ္စစ္မီးခ်မေပး။ ဆိုေတာ့ ထင္းအျဖစ္ သစ္ပင္သာ ရွိသေပါ့။ ဆိုေတာ့ သစ္ပင္ဆိုတာ ရွားပါးပစၥည္း ျဖစ္လာေနတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ၂၀-၃၀ ဆိုရင္…..။ ေတြးေတာင္ မေတြးရဲေတာ့ပါဘူး။ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ရတာ ေၾကာက္စရာ။ စိတၱလမွာ ရွိစဥ္က အေတြးေလးေတြနဲ႔အတူ ဓာတ္ပံုေလးေတြပါ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ႏွစ္သက္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို တန္ဖိုးထားတတ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။)

လူတိုင္း ေတာသို႔ မသြားရဲၾက။ ေတာကို ေၾကာက္စရာအျဖစ္ သေဘာထားၾက၏။ လူ႕ဘ၀ပံုျပင္မ်ားမွာလဲ ေတာႏွင့္ဆက္စပ္ေသာ ပံုျပင္ေတြ မ်ားစြာရွိ၏။ ေတာ၌ လွ်ိဳ႕၀ွက္နက္နဲ႔မႈမ်ားရွိ၏။ က်ား၊ ျခေသၤ့၊ ဆင္ရိုင္းတို႔လို ေၾကာက္စရာသတၱ၀ါမ်ားစြာလဲ ရွိ၏။ အေရာင္အေသြးမ်ိဳးစံုေသာ ေက်းငွက္သာရကာမ်ိဳးစံုလဲ ရွိ၏။ လူတို႔ ေတာကို သြားလွ်င္ အေဖာ္ေခၚၾကရ၏။ လက္နက္ေဆာင္သြားၾက၏။ “ငါ့ကို လာၿပီး အႏၲရာယ္ျပဳလို႔ကေတာ့ ဒီလက္နက္နဲ႔ေတြ႕မယ္”ဟူေသာ စိတ္သေဘာထားျဖင့္ လက္နက္ကို အားကိုးရာအျဖစ္ ေဆာင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ေတာေပ်ာ္သတၱ၀ါတို႔မွာလည္း လက္နက္ေတြနဲ႔ အုပ္စုဖြဲ႕လာသူမ်ားကို ရန္သူဟု သတ္မွတ္ၾကကုန္၏။ သူတို႔ႏိုင္မယ္ထင္လွ်င္ သတ္ျဖတ္စားေသာက္လိုက္ၾက၏။ အေျခအေနမေကာင္းလွ်င္ လြတ္ေအာင္ ေျပးရ၏။ လူတို႔ႏွင့္ အင္အားမမွ်၊ ဉာဏ္ခ်င္းမယွဥ္ႏိုင္ေသာသတၱ၀ါမ်ားကား အေျပးသာရွိ၏။ ခုခံဖို႔ မစဥ္းစားႏိုင္ၾက။

ေက်ာက္တံုးၾကီးေတြေအာက္မွာ ဂူေက်ာင္းေလးေတြ လုပ္ထားတာ


ဒါက စာေရးသူေနခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ဂူေလး


ဒါက ကပၸိယၾကီး ဆမာရသဂၤရဲ႕ ေက်ာက္ဂူ


ေက်ာက္ဂူေရွ႕မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္

လူတို႔ကား ခက္လွ၏။ ေတာ၌ရွိေသာ သတၱ၀ါအားလံုးနီးပါး၏ အသားကို ႏွစ္သက္ခံုမင္ၾက၏။ သူတို႔၏အဆိုကား “ေတာသတၱ၀ါရဲ႕အသားက သန္႔တယ္”ဟူ၍တည္း။ သန္႔ေသာသတၱ၀ါအသားမ်ားကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ျခင္းျဖင့္ ကိုယ္တိုင္မူကား ညစ္ပတ္စုတ္ပဲ့ေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္မွန္းမသိရွာၾက။ ဤသို႔အားျဖင့္ ေတာႏွင့္လူမွာ ရန္သူျဖစ္လာၾက၏။
ထူးထူးျခားျခား ေတာကို ခ်စ္စရာအျဖစ္ ျမင္သူအခ်ိဳ႕လဲ ရွိၾက၏။ ထိုသူတို႔မွာ ရဟန္းဟု အမည္ရၾက၏။ ရဟန္းဆိုရေပမယ့္ ရဟန္းတိုင္းေတာ့ မဟုတ္၊ အခ်ိဳ႕သာျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ကား လူတို႔အျမင္ႏွင့္ လံုး၀ဆန္႔က်င္၏။ လူရွိရာကို ေၾကာက္လန္႔စရာေတာဟု ျမင္၍ က်ား၊ ျခေသၤ့စေသာ ေတာသတၱ၀ါမ်ား ေပ်ာ္ေမြ႕ရာ ေတာကိုကား အမွန္တကယ္မီွခိုရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾက၏။ သူတို႔သည္ ေတာသို႔သြားလွ်င္ ဘာလက္နက္မွ ယူမသြား။ က်ားစေသာ သတၱ၀ါေတြကိုလဲ ရန္သူဟု မျမင္။ ေၾကာက္စရာဟုလဲ မျမင္။ ေတာကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ ေတာကလဲ သူ႕ကို ျပန္ခ်စ္၏။ လူက က်ားကို ရန္သူဟု သေဘာထားေသာေၾကာင့္ က်ားကလဲ လူကို ရန္သူအျဖစ္ ျပန္လည္ ထင္ဟပ္ျပ၏။ ရဟန္းက က်ားကို ေမတၱာရွိ၍ က်ားကလဲ ရဟန္းကို ေမတၱာျပန္ထားရ၏။ အမွန္အားျဖင့္ Mutual Respect သည္ ေလာကကို အလွဆင္သကဲ့သို႔ Mutual Love ကလဲ ေလာကကို တင့္တယ္ေစသည္သာျဖစ္၏။ ေတာႏွင့္ရဟန္းကား ခ်စ္သူမ်ားတည္း။


စိတၱလပဗၺတဆည္းဆာအလွ


စိတၱလပဗၺတ ဆည္းဆာအလွ


စိတၱလေတာအုပ္ ရႈခင္းတစ္ေနရာ

“ငါေကာ ေတာႏွင့္ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီလား”ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးေသာအခါ “အင္”ဟု အသံထြက္၏။ (အင္း..မဟုတ္)။ အမွန္အားျဖင့္ ေတာႏွင့္ခ်စ္သူျဖစ္ခ်င္လွပါ၏။ ကိုယ္ကလဲ ေတာကို မခ်စ္ရဲေသး၊ ေတာကလဲ ကိုယ့္ကို မခ်စ္ရဲေသး။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး စိမ္းေနၾက၏။ အေနနီး၍ အေတြ႕မ်ားလာလွ်င္ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္လာၾကမည္မွာ ေသခ်ာ၏။ ေယးလေတာအုပ္ထဲက စိတၱလပဗၺတမွာ တရားအားထုတ္စဥ္က ေတာေကာင္အားလံုးအေပၚမွာ ေမတၱာထားႏိုင္သမွ် ထား၏။ ေမတၱာပို႔၏။ ေမတၱာပို႔အားေကာင္းေနလွ်င္ (ေမတၱာဘာ၀နာျဖင့္ သမာဓိရေနလွ်င္) “က်ားပင္ျဖစ္ေစ ငါမေၾကာက္”ဟု စိတ္ထင္ေန၏။ တစ္ေန႔ အနီးအနားက ျမတ္ခင္းျပင္မွာ က်က္စားေလ့ရွိေသာ သမင္အုပ္ထဲမွ သမင္တစ္ေကာင္ကို က်ားဆြဲသြားေသာအခါမွာ ၾကက္သီးထမိ၏။ “ေတာကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ သင္ယူစရာေတြ က်န္ေနေသးပါလား”ဟု နားလည္လိုက္၏။ လူတိုင္းလူတိုင္း ေတာကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ လိုပါ၏။ ေတာကို မခ်စ္လွ်င္ ရလာမယ့္အက်ိဳးဆက္မ်ားကား မေတြးရဲစရာ ျဖစ္၏။ သူေတာ္စင္မ်ားေလာက္ ေတာကို မခ်စ္ရဲလွ်င္ေသာ္မွ ေတာကို မဖ်က္ဖို႔ေတာ့ ၾကိဳးစားသင့္ၾက၏။

ဒါက စာေရးသူရဲ႕ ေမႊ႕ယာေလးေပါ့

ကမၻာၾကီး၏ သက္တမ္းကို ႏွစ္သန္းေပါင္းေလးေထာင္ေက်ာ္ၿပီဟု မွတ္သားရဖူး၏။ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးမ်ား အားလံုးက ကမၻာအစကို အသီးသီး ေဖာ္ျပၾက၏။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကမၻာအစႏွင့္ပတ္သတ္၍ အယူအဆႏွစ္မ်ိဳးသာ ရွိ၏။ တစ္မ်ိဳးက ကမၻာႏွင့္သတၱ၀ါမ်ားကို ဘုရားတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးက ဖန္ဆင္းထားသည္ဟု ဆို၏။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ဘယ္သူမွ ဖန္ဆင္းထားတာမဟုတ္၊ သူ႕သဘာ၀အရ တည္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။ မည္သို႔ဆိုေစ ကမၻာသည္ ကမၻာသာျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ အကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေနထိုင္ေနၾကသည္သာျဖစ္၏။
ယခုဆိုလွ်င္ ဒီကမၻာေပၚမွာ အသိညာဏ္အရွိဆံုး သတၱ၀ါဟုဆိုေသာ “လူသတၱ၀ါ”တစ္မ်ိဳးတည္း သန္းေပါင္း ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္၏။ လူသားမ်ားသည္ အခ်ိဳ႕ေနရာေဒသမ်ားတြင္ ျပြတ္သိပ္ေနၿပီး အခ်ိဳ႕ေနရာေဒသမ်ားတြင္ ပါးလွ၏။ အခ်ိဳ႕လူၾကီးမ်ားက လူသားေလးေတြ ထပ္ေမြးဖို႔လိုေနေသးေၾကာင္း ေျပာၾက၏။ အေၾကာင္းမွာ ကမၻာေပၚတြင္ လူမေနေသးေသာ ေနရာေဒသမ်ား ေပၚမ်ားေနေသး၏ဟု ဆိုၾက၏။ အခ်ိဳ႕ေနရာေဒသမ်ားမွာေတာ့ ေမြးႏႈန္းကို ကန္႔သတ္ထားၾက၏။ အေၾကာင္းမွာ လူသားမ်ားျဖင့္ ျပည့္သိပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ဟု ဆိုၾက၏။

အႏၱရာယ္ေၾကာက္လို႔ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ေက်ာက္ဂူမွာ ေနတာ


အထက္က ေက်ာက္ဂူမွာ သီတင္းသံုးတဲ့ ၾကည္ညိဳစရာ ေတာရဆရာေတာ္

လူသတၱ၀ါမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ၾကီးဟုေခၚေသာေနရာမ်ားတြင္ မြန္းက်ပ္၍ သို႔မဟုတ္ ေနရထိုင္ရမသက္သာလွ၍ လူသတၱ၀ါနည္းပါးေသာ ေဒသမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ၾက၏။ ေရာက္ရာအရပ္၌ ကေလးမ်ား ေမြးၾက၏။ ထိုကေလးမ်ားက ကေလးမ်ားထပ္ေမြးၾကျခင္းအားျဖင့္ လူသတၱ၀ါမ်ား က်က္စားရာစားက်က္ၾကီးမ်ား တိုးလာရျပန္၏။

လူသတၱ၀ါမ်ားကား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အသိညာဏ္အရွိဆံုးသတၱ၀ါမ်ားဟု ယူဆထားၾက၏။ သို႔ျဖင့္ အျခားသတၱ၀ါမ်ားကို အထင္ေသးၾက၏။ အခ်ိဳ႕ဘာသာၾကီးမ်ားကလဲ လူမွလြဲ၍ အျခားသတၱ၀ါမ်ားအားလံုးသည္ ဘုရားသခင္၏အခ်စ္ဆံုးသတၱ၀ါျဖစ္တဲ့ လူသားမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔နဲ႔စားဖို႔အတြက္ ဖန္ဆင္းေပးထားသည္ဟု ဆိုၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ အသိညာဏ္အရွိဆံုးဟုဆိုေသာ လူသတၱ၀ါမ်ားကား ေရာက္ရာအရပ္တြင္ အျခားသတၱ၀ါမ်ားကို ရန္ရွာၾက၏။ ပစ္ခတ္၊ သတ္ျဖတ္ၾက၏။ ဖမ္းဆီးၿပီး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ လူတို႔အျမင္အားျဖင့္ အျခားသတၱ၀ါအားလံုးမွာ နာမ္တရား(သိစိတ္)မရွိေသာ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းထက္ပိုၿပီး ထူးျခားမႈမရွိေတာ့။ လူသားအတြက္ ေရာင္းကုန္တစ္ခုထက္ပို၍ တန္ဖိုးမရွိေတာ့။ ရက္စက္ေသာနည္းျဖင့္ သတ္ျဖတ္ေသာေၾကာင့္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ျဖစ္ေနေသာသတၱ၀ါကိုပင္ “ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္ေနတာဟာ နာက်င္လို႔ မဟုတ္”ဟု ယူဆေသာ ဘာသာပင္ ရွိေနေသး၏။ အံ့ဖြယ္။
လူသတၱ၀ါတို႔၏ ထင္တိုင္းၾကဲမႈ၊ ရန္ရွာမႈ၊ မညွာမတာရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ အျခားသတၱ၀ါတို႔မွာ လူသတၱ၀ါမ်ားရွိရာအရပ္တြင္ ေနလို႔မရ၊ ေတာသို႔ ေျပးၾကရ၏။ အသိညာဏ္ရွိသည္ဟုဆိုေသာ လူသတၱ၀ါမ်ားမွာ ေတာသို႔၀င္၍ ရွာၾကံသတ္ျဖတ္ၾကျပန္၏။ သတၱ၀ါမ်ားေပ်ာ္ေမြ႕ရာ ေတာေတာင္မ်ားကိုလဲ ဖ်က္ဆီးၾက၏။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေတာမ်ား နည္းလာ၏။ ေတာမ်ား တျဖည္းျဖည္းနည္းလာျခင္းျဖင့္ လူသတၱ၀ါမ်ား အသိညာဏ္ရွိမရွိမွာ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္လာ၏။

သီရိလကၤာႏိုင္ငံေဒသအေတာ္မ်ားမ်ားသို႔ ခရီးသြားျဖစ္ခဲ့၏။ သြားေလရာအရပ္မွာ သမင္၊ ဆတ္၊ ေမ်ာက္၊ ဥေဒါင္းစေသာ သတၱ၀ါေလးမ်ားကို ေတြ႕ရ၏။ လူမ်ားကလည္း မည္သို႔မွ် မလုပ္။ သူ႕လမ္းသူ သြားေနၾက၏။ သူ႕အလုပ္သူ လုပ္ေနၾက၏။ ပို၍အံ့ၾသစရာေကာင္းသည္မွာ ထရင္ကိုမာလီ(Trincomale)လို႔ေခၚတဲ့ သီရိလကၤာအထက္ပိုင္းေဒသကို ေရာက္သြားေတာ့ ကင္းေစာင့္ေနေသာ စစ္သားမ်ားအနီးအနားတြင္ သမင္မ်ား၊ ဥေဒါင္းမ်ားကို ေတြ႕ရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ထိုအရပ္ေဒသမွာ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျမင္ဟု ေခၚမည္ဆိုက ေခၚႏိုင္၏။ အဆိုပါ စစ္သားမ်ားမွာ စားေရးေသာက္ေရးအခက္အခဲ ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။ တစ္ျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ စစ္သားမ်ားဆိုလွ်င္ အနီးအနားရွိ သတၱ၀ါမ်ားကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ၾကမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ထိုအခါတုန္းက ခရီးသြားေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းက “ျမန္မာက သတၱ၀ါေတြကို ပတ္စပို႔တ္လုပ္ေပးရမယ္။ ၿပီးရင္ ဒီႏိုင္ငံကို လႊတ္ေပးရမယ္”ဟု အရႊန္းေဖာက္၏။ မွန္လည္းမွန္ပါ၏။ ကိုလံဘိုကဲ့သို႔ေသာ ၿမိဳ႕ၾကီးမ်ားမွာပင္ လမ္းလယ္ေခါင္၌ ဖြတ္ၾကီးမ်ား ျဖတ္သြားေနသည္ကို မၾကာခဏေတြ႕ရ၏။ အံ့ဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈမွာ စံတင္ရမည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္ဟု ယူဆမိ၏။


ေရလာေသာက္တတ္တဲ့ ဆင္ၾကီး


ညက်ရင္ ေက်ာင္းေဘးထိ လာတယ္


စာေရးသူတို႔ သြားရာ သူက လိုက္ေစာင့္ေပးတယ္


Discovery ထဲက ဖြတ္က သူ႕သားေလာက္ရွိတာပါ

အမွန္အားျဖင့္ ကမၻာၾကီးသည္ ေတာႏွင့္ခြဲ၍ မရစေကာင္း။ ေတာသည္ ကမၻာ၊ ကမၻာသည္ ေတာ ဒြန္တြဲေန၏။ သို႔မဟုတ္ ေတာႏွင့္ကမၻာသည္ အမည္တစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနသင့္၏။ သတၱ၀ါမ်ားကား ဥတုရာသီကို မွီေနရ၏။ ဥတုရာသီကား ေတာကို မွီေန၏။ ေတာမေကာင္းလွ်င္၊ မဖြံ႕ၿဖိဳးလွ်င္ ဥတုရာသီ မေကာင္းႏိုင္၊ မဖြံ႔ၿဖိဳးႏိုင္။ ဥတုရာသီမေကာင္းလွ်င္ သတၱ၀ါမ်ား မရွင္သန္ႏိုင္။ မၾကီးပြားႏိုင္။ ေတာကို ဖ်က္လွ်င္ ဥတုရာသီကို ဖ်က္ဆီးသည္ႏွင့္ တူ၏။ ဥတုရာသီကို ဖ်က္ဆီးလွ်င္ သတၱ၀ါကို ဖ်က္ဆီးသည္ႏွင့္ တူ၏။ သို႔ျဖင့္ သစ္ပင္ကို သတ္လွ်င္ ပရိယာယ္အားျဖင့္ သတၱ၀ါကို သတ္သည္ႏွင့္ တူေလေတာ့၏။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိကိုယ္ကို တူးၿဖိဳေနေသာသတၱ၀ါကို အသိဉာဏ္အရွိဆံုးသတၱ၀ါဟု ေျပာဖို႔ ခက္လာ၏။

လူသားေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျမင့္ျမတ္ဆံုး လူသားလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ခ်င္ရင္ေတာ့ သစ္ပင္ေလးေတြနဲ႔သတၱ၀ါေတြကို ဒီထက္ ပိုခ်စ္တတ္ဖို႔ လုိေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

Friday, June 19, 2009

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေမြးေန႔အမွတ္တရ

ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ေန႔ရက္ေလးေတြကို စာဖဲြ႕ထားၾကည့္တာပါ။ အိပ္မက္ေတြ အမွန္တကယ္ ျဖစ္လာဖို႔ကေတာ့ အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနပါလိမ့္မယ္။ အရင္က တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ေဆာင္းပါးေလးကို အေမစု ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ျပန္လည္တင္ဆက္ိလိုက္ပါတယ္။ အေမ....ဒုကၡအေပါင္းမွ အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ပါေစ။ အေမခ်စ္တဲ့တိုင္းျပည္ၾကီး ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးေအာက္မွ အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါေစ.....။



အရာအားလံုးက လွလို႔ေနတယ္။ လမ္းမမ်ားေပၚမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြ႕ခဲ့ဖူးဘူး။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာက္က လြတ္တုန္းကေတာ့ မမီလိုက္လို႔ မသိဘူး။ စာေရးသူတစ္သက္မွာေတာ့ ျပည္သူေတြ ဒီ ေလာက္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာ၊ လြတ္လပ္စြာ သြားလာေျပာဆိုေနၾကတာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ခဲ့ဖူးဘူး။ ျမန္မာ့အလင္းနဲ႔ ေၾကးမႈံသတင္းစာၾကီးႏွစ္ေစာင္ကလဲ အရင္ကနဲ႔မတူ၊ တစ္မူထူးဆန္းလို႔။ လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပြဲကို တစ္ခမ္း တစ္နားေဖာ္ျပလို႔။ ေခါင္းၾကီးပိုင္းမွာၾကည့္ပါအံုး။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာၾကည့္ပါအံုး။ ေျပာရရင္ ဘယ္ေနရာမွာမွ ဟုိတုန္း က အၿမဲတမ္းပါေနခဲ့တဲ့ ေအာ့ေၾကာလန္ပံုေတြ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။ ျပည္သူေတြဟာ ဘယ္တုန္းကမွ မရခဲ့ဖူးတဲ့ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ တင္ျပခြင့္ကို ရလို႔ အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ေနၾကတယ္။

သတင္းစာေတြကေရာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြကေရာ၊ မဂၢဇင္းေတြကေရာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ရဲရဲေတာက္တိုက္ပြဲ ေတြကို ေဖာ္က်ဴးထားတာေတြ႕ရတယ္။ ဟိုတုန္းက မေဖာ္ျပခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို အျပည့္အ၀ အသံုးခ် တဲ့အေနနဲ႔ စာအုပ္တိုင္းမွာ၊ စာေစာင္တိုင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားရဲ႕ ပံုေတြကို ေ၀ေ၀ဆာဆာ တင္ျပထားၾကတယ္။ “ျပည္သူ႕အား”ဆိုတဲ့ ဂ်ာနယ္မွာဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို မ်က္ႏွာဖံုးတင္ထားတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕စာေစာင္ေတြမွာေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ကလိမ္ကက်စ္က်ခဲ့ပံုေတြ၊ ညစ္နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ညစ္ခဲ့တာေတြကို အခန္းဆက္ ေဖာ္ျပေနၾကတယ္။

ဂ်ာနယ္တိုင္းလိုလိုမွာ ေတြ႕ရတာက “အာဏာရွင္ သန္းေရႊ၊ ေမာင္ေအးနဲ႔ ရာ၀ဇတ္ေကာင္မ်ားအား အျမန္ဆံုးတရားစီရင္ဖို႔” တိုက္တြန္းေတာင္းဆိုေနၾကတာေတြ႔ရတယ္။ မေန႔ကေတာင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာ လူေတြတိုးၾကိတ္ေနတာေတြ႕လို႔ သြားၾကည့္မိေသးတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ၊ ဗန္ဒါေတြ ကိုယ္စီကိုင္လို႔။ ဆိုင္း ဘုတ္ေတြ၊ ဗန္ဒါေတြေပၚမွာလဲ “သန္းေရႊ အာဏာရူး ၾကိဳးေပး”၊ “ေမာင္ေအး ေသဒဏ္”၊ “၈၈ သတိရလား”၊ “ဒီပဲယင္းကို ေရာက္ဖူးလား”။ စတဲ့ စာသားေတြနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ အရမ္းကို ထူးဆန္း ေနတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လမ္းမေပၚထြက္ ဆႏၵျပရင္ ေသနတ္နဲ႔ပစ္၊ နံပါတ္တုတ္နဲ႔ရိုက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာေလ။ ခုေတာ့ ဆႏၵျပတဲ့သူေတြကလဲ ေအးေအးေဆးေဆး၊ လံုၿခံဳေရးေတြကလဲ ေဘးကေန ေအးေဆးစြာ လုိက္ပါေနၾကတယ္။ အျမင္က ေတာ္ေတာ့္ကို ဆန္းေနတယ္။
“၀မ္းသာလိုက္တာဗ်ာ၊ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္က ခုဆို တကယ့္ကို အေကာင္အထည္ေပၚလာခဲ့တယ္ေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ ယုံကို မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္”။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မ်က္ရည္လဲ့လဲ့နဲ႔ ေျပာတယ္။ တစ္ေယာက္ကဆို ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုရင္းနဲ႔ ေျပာတယ္။ “ေသခ်ာနားေထာင္စမ္းပါဗ်ာ၊ ဟို လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ဖြင့္ေနတာကို၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းေတြ မဟုတ္လား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်းဇူးရွင္ရဲ႕အသံကို အရင္က ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ နားေထာင္ခဲ့ရတာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်းဇူးရွင္မ်ားအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ဖတ္ခဲ့ရတယ္၊ ခုေတာ့…ဗ်ာ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာကို ဖြင့္သံၾကားရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လို ခံစားရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး”။

လူေတြက ေတာ္ေတာ္စံုေနၿပီ။ ျပည္သူ႕ရင္ျပင္ တစ္ခုလံုးမွာ အၿပဳံးပန္းေတြ ဆင္ထားတဲ့ လူအုပ္ၾကီး။ ရင္ျပင္တစ္ခုလံုး ျပည့္ႏွက္လို႔ေပါ့။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔အာဇာနည္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ သီခ်င္းမ်ားကို သီဆိုလို႔။ အဲ..ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ မြန္းေအာင္ရဲ႕သီခ်င္းေတြကလဲ တိုင္းျပည္အႏွံ႔ ျပည္လည္ ဆန္းသစ္လို႔။ “ေဟ့ေကာင္ ဆင္းေလကြာ၊ ေရာက္ၿပီဟ”။ သူငယ္ခ်င္းက သတိေပးမွ ျပည္သူ႕ရင္ ျပင္ေရွ႕ကို ေရာက္ေနၿပီဆိုတာကို သိရတယ္။ မိန္႔ခြန္းက စေနၿပီ။ အခမ္းအနားဖြင့္တာေတာင္ မမီလိုက္ဘူး။



“ကၽြန္မတို႔ ဒီေန႔ဟာ ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲ (၃) လျပည့္တဲ့ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဟာ ဒီေန႔လို ေန႔မ်ိဳးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဒီလို ေန႔မ်ိဳးကိုေရာက္ဖို႔ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတးခဲ့ရတယ္။ မိသားစုေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းလြင့္ကြဲထြက္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလို လြတ္လပ္တဲ့ ေန႔ျမတ္ကိုေရာက္ဖို႔ အသက္ေပါင္း မ်ားစြာဟာ လမ္းမထက္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတယ္။ ခ်စ္စြာေသာ မိသားစုမ်ားစြာရဲ႕အတြင္းမွာ သံတိုင္ ေတြ၊ အုတ္တံတိုင္းနံရံေတြ အမ်ားၾကီး ျခားနားခဲ့ရတယ္။ သံတိုင္ေတြၾကားထဲမွာ လူမဆန္စြာ ျပဳက်င့္ ခံရလို႔ မ်က္စိကြယ္သူကြယ္၊ ေျခလက္က်ိဳးသူက်ိဳးနဲ႔ ဒုကၡိတျဖစ္သူေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာက ဒီလြတ္လပ္ေရးဟာ လြယ္လြယ္နဲ႔ရခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ “ဒီမိုကေရစီ ဘယ္ေန႔ ရမလဲလို႔ ကၽြန္မကို ေမးၾကတယ္၊ ဒီမိုကေရစီရခ်င္ရင္ လူတိုင္း ၀င္လုပ္ရမယ္”လို႔ အရင္က ကၽြန္မ ေျပာ ခဲ့ဖူးသလိုပဲ အခု အားလုံုး၀င္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကလို႔ ဒီမိုကေရစီရလာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို ခက္ခက္ ခဲခဲနဲ႔ ရယူခဲ့ရတဲ့ လြတ္လပ္ေရးကို ျပန္လည္ မဆံုးရႈံုးေအာင္ ကၽြန္မတို႔ ၾကိဳးစားၾကရမယ္။ ဒီလို ၾကိဳးစား တဲ့ ေနရာမွာ ျပည္သူေတြက အဓိကပါပဲလို႔ ကၽြန္မ ဒီေနရာကေန အသိေပးခ်င္ပါတယ္။

ဒီေနရာကေန ျပည္သူလူထုၾကီးကို ကၽြန္မအေနနဲ႔ အထူးေျပာျပခ်င္တာက အခု ကၽြန္မတို႔ဟာ ဘက္ေပါင္းစံုက ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံၾကီးကို ျပည္လည္ထူေထာင္ရမယ္။ လိုအပ္တဲ့ အေဆာက္အအံုေတြ ေဆာက္ရမယ္။ အက်င့္ပ်က္ျခစားေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကိုလဲ ကၽြန္မတို႔ ျပဳျပင္ရမယ္။ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒါကို ကၽြန္မတို႔ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတာကို ဒီေနရာက ေန ကတိေပးပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ျပည္သူေတြကို ကၽြန္မေျပာခ်င္တာက ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ အေကာင္းဆံုးဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြရဲ႕အျမင္မွာ လမ္းစဥ္ဟာ မွားေနၿပီ၊ ကၽြန္မလုပ္တာ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူး၊ ပံုမက်ဘူးလို႔ ခံစားရရင္ စိတ္ထဲမွာ ၿမံဳမထားပါနဲ႔၊ ကၽြန္မတို႔သိေအာင္ ဆႏၵျပပြဲမ်ား က်င္းပ၍ ျဖစ္ေစ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားကျဖစ္ေစ ေဖာ္ျပႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလို လြတ္လပ္စြာ တင္ျပၾကပါလို႔ ကၽြန္မ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ အထက္က လူၾကီးေတြ လုပ္ပံုကိုင္ပံုအခ်ိဳးမက်ရင္လဲ ေ၀ဖန္ေပးၾကပါ၊ ေထာက္ျပ ၾကပါ။ ကၽြန္မ အဲဒါကိုလဲ ျပည္သူလူထုၾကီးကို ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ႏိုင္ငံတစ္၀န္းလံုးမွာ ရွိၾကတဲ့ ပညာရွင္မ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ားနဲ႔ကဗ်ာဆရာမ်ားအားလံုးကိုလဲ ကၽြန္မ ေျပာပါရေစ၊ ရွင္တို႔ အျမင္ေတြ၊ အေတြးေတြကို ထိမ္ခ်န္မထားၾကပါနဲ႔။ ပြင့္လင္းစြာ၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးၾကပါ၊ သားၾကပါ။ ကၽြန္မကို ေ၀ဖန္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အထက္လူၾကီးေတြရဲ႕ လုပ္ပံုကိုင္ပံု အခ်ိဳးမေျပတာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္တို႔ အေနနဲ႔ ဘာမွ အဆီးအတားမရွိ ေ၀ဖန္ႏိုင္ပါတယ္၊ အၾကံျပဳႏိုင္ပါတယ္၊ တင္ျပေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္။ “ရွင္တို႔ၾကိဳက္ၾကိဳက္၊ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ငါ ေခါင္းေဆာင္ပဲ၊ ငါလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္”ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ကၽြန္မမွာ အလ်ဥ္းမရွိဘူးဆိုတာကို ကၽြန္မ ဒီေနရာကေန အတိအလင္းေျပာပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မအေဖ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ကၽြန္မေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေပးဆပ္ၿပီး အလုပ္လုပ္မယ္၊ ကၽြန္မစြမ္းႏိုင္သမွ်လုပ္မယ္၊ စြမ္းအားရွိသမွ် ကၽြန္မရဲ႕ အသက္အေသြးေတြနဲ႔ေပါင္းစပ္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ ကၽြန္မလုပ္ခဲ့မယ္။ ျပည္သူေတြအထဲက မြန္ျဖစ္ ျဖစ္၊ ရွမ္းျဖစ္ျဖစ္၊ ကရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရခိုင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကယား….ဘယ္လူမ်ိဳးထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မထက္ပိုၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆသူရွိရင္ ထြက္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္မ ခ်က္ခ်င္းဆင္းေပးပါ့မယ္။ ဒါကိုလဲ ျပည္သူလူထုၾကီးေရွ႕ေမွာက္မွာ ကၽြန္မ အတိအလင္း ေျပာပါ တယ္………………………………………………………………………………”။

“ဘာလို႔ မ်က္ရည္က်ေနရတာလဲကြာ” သူငယ္ခ်င္းကေမးမွ သတိျပန္၀င္လာတယ္။ သတိ၀င္လာမွ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားလံုးရဲ႕မ်က္၀န္းေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြ အရြဲသားနဲ႔။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို မိန္႔ခြန္းၿပီးတာနဲ႔ ရႈိက္ၾကီး တငင္ ငိုရႈိက္လုိ႔ေနတယ္။ ၀မ္းသာပီတိမ်က္ရည္မ်ား။ မိန္႔ခြန္းၿပီးလို႔ ျပန္လည္ထြက္ခြါေနၾကတဲ့ ျပည္သူလူထု ျမင္ကြင္းၾကီးကိုၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရႈိက္ၾကီးတငင္ကို ငိုရႈိက္မိခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဒီေလာက္ရႈိက္ၾကီးတငင္ မငိုခဲ့ဖူးသလို ဒီေလာက္လဲ ဘယ္တုန္းကမွ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူး ဘူး။
ေကာင္းကင္က ညြတ္ေခြအိက်ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔အတူ ရွိေနတယ္။ အျပာေရာင္ေကာင္းကင္မွာ တိမ္စိုင္အိအိအခ်ိဳ႕က ဟိုတိုးဒီေရြ႕နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ တိမ္စိုင္ေတြနဲ႔အတူ က,လို႔ ေပါ့။ စီးလာတဲ့ကားက အာဇာနည္ကုန္းနားအေရာက္ လမ္းေဘးမွာ လူထုေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ ပိုစတာအၾကီးၾကီးကိုၾကည့္ၿပီး “ယား”နဲ႔ေအာ္သြားတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကလဲ သံေယာင္လိုက္ၿပီး ယား…နဲ႔ လိုက္ေအာ္လိုက္ေတာ့ ကားတစ္စီးလံုး ပြဲက်ခဲ့တယ္။ ျမဴးလို႔ေပ်ာ္လို႔။
………………………………………
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာကႏိုးေတာ့
အိပ္ယာတစ္ခုလံုး မ်က္ရည္ေတြ၊ ေခၽြးေတြနဲ႔ ရႊဲစိုေနတယ္။
အဲဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တိုင္ေရွ႕မွာ ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုေနခဲ့တာက
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲရယ္ပါ။

Thursday, June 18, 2009

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေမြးေန႔အမွတ္တရ

အနာဂတ္ရႈေမွ်ာ္ခင္း၊ ပစၥဳပၸန္ကႏၱာရႏွင့္ စိန္ေခၚျခင္း

ႏွစ္ပရိေစၦဒေပါင္းမ်ားစြာ မည္းေမွာင္ ေကာက္က်စ္ေနခဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးရဲ႕ ရာဇ၀င္ ကို လွလွပပ ေဖာ္ထုတ္ေပးလိုက္ၾကမယ္။ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အခ်ိန္ဟာလည္း ဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။

ေကာက္ေနတဲ့တိမ္ေတြ။ ညစ္ေနတဲ့ အပုပ္ေတြ။ ငါတို႔သမိုင္းမွာ ခါးသတ္စြာ က်န္ရစ္ေစရ မယ္။ အားလံုးအတြက္ဆိုၿပီး ငါတို႔ အားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ထားၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဘာေတြကို လက္ကိုင္ျပဳေနခ်င္ေသးလဲ။ ဘာေတြကို ျခယ္သခ်င္ေနေသးလဲ။ ငါတို႔ကိုယ္ကို ငါတို႔ လွစ္ဟခြင့္ မရွိခဲ့တဲ့ ေန႔မ်ားကို ငါတို႔ ေနာက္ထက္လိုခ်င္ေနေသးလား။ ငါတို႔ေျမမွာ ရွိေနေစခ်င္ေသးသလား။ ဒါေတြကို အတိတ္မွာ ခ်န္ရစ္ပစ္ခဲ့ဖို႔ ငါတို႔ မစြမ္းႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးတဲ့လား။

ကိုယ့္သြားကို ကိုယ္ႀကိတ္။ ကိုယ့္အံကို ကိုယ္ခဲ။ ငါတို႔မ်ားရဲ႕ဘ၀ဟာ ပန္းဥယ်ာဥ္လို မဟုတ္ခဲ့ေလဘူး။ ဘယ္ေတာ့မ်ား အေမွာင္ကာလေတြ ဆံုးမလဲ။ ဒီငွက္ဆိုးေတြအေၾကာင္း ဘယ္ သူေတြက သီခ်င္းဆိုခ်င္ေနၾကေသးလဲ။ လွၿပီးသား ႏွလံုးသားေတြ လွေနပါေစ။ ရဲၿပီးသားေသြးေတြ ရဲေနပါေစ။ ျဖဴၿပီးသား စိတ္ေတြ ျဖဴေနပါေစ။ ငါတို႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ ငါတို႔ ေကာင္းကင္ ျဖစ္ေစရမယ္။

ငွက္ဆိုးသံေတြၾကားမွာ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ၾကတဲ့၊ အိပ္ေရးပ်က္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ခ်စ္စြာ ေသာငါတို႔ရဲ႕မိခင္(တိုင္းျပည္) ဘယ္ေတာ့မ်ား ငါတို႔ သူ႕ကို ၿပံဳးေပ်ာ္ေစႏိုင္ပါ့မလဲ။ မိတ္ေဆြတို႔ ငါ တို႔ မိခင္ မ်က္တြင္းေတြေဟာက္လို႔ အိပ္ပ်က္တဲ့ညေတြ မ်ားလွပါၿပီကြယ္။ ငါတို႔ စိတ္ဆႏၵေတြ အား လံုး ဘယ္ဆီမွာ စုၿပံဳေနသင့္သလဲ။

မိတ္ေဆြဟာ ဒီေျမမွာ ႀကီးရင့္ခဲ့ရင္ ဒီေျမရဲ႕ ေကာင္းကင္ကို ခဏျဖစ္ျဖစ္ လွမ္းၾကည့္ လိုက္ပါ။ အမိေျမရဲ႕ ေကာင္းကင္ယံမွာ S.O.S ဆိုတဲ့ စာတန္းေလးဟာ သင္ၾကည့္ရင္ သင္ျမင္ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ထင္ထင္ရွားရွား။

“သူမ်ားထက္ ထူးျခားေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့သူေတြဟာ သမိုင္းတြင္က်န္ခဲ့တာပဲ”တဲ့။ သူမ်ားထက္ ထူးစရာမလိုပါဘူးေလ။ သူမ်ားေလာက္လုပ္ရင္ကို သမိုင္းမွာ မိတ္ေဆြတို႔ လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႔ ပန္းပြင့္အေသေတြ ေတြ႕ဖူးသလား။
သမိုင္းဆိုတာ လူေတြရဲ႕ အရိပ္ပါ။ ဒါဆိုရင္ သင့္ရဲ႕အရိပ္ဟာ သင့္ရဲ႕သမိုင္းပဲေပါ့။ က်န္ေန ခဲ့တဲ့ သင့္အရိပ္နဲ႕ သင့္သမိုင္းရဲ႕ အျဖဴအမည္း၊ အေကြ႕အေျဖာင့္အေၾကာင္းကို လူေတြ ေျပာေန ၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒိအခ်ိန္မ်ာ သင္ကေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သင္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး မေသ ေသးသူ တစ္ေယာက္ထက္ပိုတဲ့ တန္ဖိုးထားမႈကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ တစ္နည္းေျပာရရင္ “ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈရဲ႕ လွပတဲ့ရုပ္ၾကြင္းတစ္ခု” ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

အေျခအေနကေျပာျပတဲ့ အလုပ္ဟာ ငါတို႔ဘ၀အတြက္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာပဲ ျဖစ္ေနပါ လိမ့္မယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငုံ႕လာခဲ့ရေသာ ငါတို႔ရဲ႕ဦးေခါင္းမ်ား၊ ကုတ္ကိုင္းေကြ႕ေကာက္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ ေကြ႕ေကြ႕ေရြ႕ေရြ႕ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ ငါတို႔ရဲ႕စိတ္မ်ားကို ထြက္ ေပါက္ေပးလိုက္သင့္ၿပီ။ ငါတို႔မိခင္ဟာ ငါတို႔အလာကို ေငးေမာလို႔။ အေမ့ဧရာ၀တီဟာ ေရစီး မသန္ေတာ့ဘူး။
အေသေကာင္ေတြသာ တစ္ေလာင္းၿပီးတစ္ေလာင္းထပ္၊ အေမခ်ဳပ္ေနတဲ့ ၀တ္စံုေလးက ဘယ္သူမွ မ၀တ္ဆင္ရေသးဘူး။ မျဖစ္စေလာက္ ဒီအပ္ခ်ဳပ္စက္ေလးနဲ႔ ၀တ္စံုလွလွေလးေတြ ခ်ဳပ္စပ္လိုက္ၾကရေအာင္။ အေရာင္အေသြးစံုတဲ့ ဖက္ရွင္ဟာ ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ဖက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလိုက္ဖက္သည္ျဖစ္ေစ ငါတို႔ိကို သမိုင္းက စကားေတြ တစ္ေလွၾကီး ေျပာေနတာ လ်စ္လ်ဴမရႈသင့္ဘူး။

အနာဂတ္ဟာ ငါတို႔လက္ထဲမွာ ေသခ်ာေနၿပီလို႔ မိတ္ေဆြတို႔ကိုယ္တို႔ ယံုၾကည္ရင္ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ေပးဆပ္မႈမ်ားေနာက္က ငါတို႔အနာဂတ္ဟာ ပန္းေတြနဲ႔ ေ၀ေနပါလိမ့္မယ္။ ေတြးဆ လြဲမွားမႈမ်ား၊ အားငယ္ေၾကာက္လန္႔စိုးရိမ္မႈမ်ား၊ ငါတို႔ဦးေခါင္းေတြ ငံု႔ၿမဲငုံ႔ေနၾကရင္ေတာ့ ငါတို႔ျမက္ ခင္းေတြဟာ ေသြ႕ေျခာက္ၿမဲ ေသြ႕ေျခာက္ေနပါလိမ့္။ အေသအခ်ာပါပဲ။

ဒီေတာ့……….…………………….ကိုယ္ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။ ဆိုကေရးတီးရဲ႕စကားေလးနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။ “ငါကား ေသရေတာ့အံ့၊ သင္တို႔ကား အသက္ရွင္လွ်က္က်န္ရစ္ၾကမည္၊ သင္တို႔ႏွင့္ငါ မည္သူက ပို၍ ကံေကာင္းသနည္းဟု မည္သူေျပာႏိုင္ပါအံ့နည္း”။ ဆီးဘန္းနီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ “ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္ ေကာင္း၏” ဟူေသာ စကားႏွင့္ ဆက္စပ္ၾကည့္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

Tuesday, June 16, 2009

It's time to wake up

မထင္မွတ္ဘဲ သြားေတြ႕မိတဲ့ Research Video ေလးပါ။ ဒါေလးကို ၾကည့္ၿပီး အမိျမန္မာကို သတိရမိပါတယ္။ အမိျမန္မာက အေျခအေနအတြက္ အရင္ကလဲ စိုးရိမ္မိခဲ့၊ အခုေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ စိုးရိမ္မိပါတယ္။ ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးမွာ က်ေရာက္ေနတဲ့ အမိျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ အေၾကာင္းျပစရာ ဆင္ေျခေတြ အမ်ားအျပားရွိေပမယ့္ ဒီအေရးကိုေတာ့ အားလံုးတက္ညီလက္ညီ လုပ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ျခား ဒီဘာသာ၀င္ေတြက နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တိုးပြားေနပါတယ္။ တစ္ဖက္ ဘဂၤလားေဒရွ္႕က အဲဒီဘာသာ၀င္ေတြဟာ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး အမိျပည္တြင္းကို ၀င္ေရာက္ေနပါတယ္။ တာ၀န္သိသူတိုင္း တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဒါေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ရႈၿပီး မိမိႏွင့္နီးစပ္ရာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကို အသိေပးႏႈိးေဆာ္ေပးဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ဒီအထဲမွာလဲ တင္ျပသူက It's time to wake up လို႔ ဆိုထားပါတယ္။


Tuesday, June 9, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)

(နိဂံုး)
ကူဋဒႏၲသုတ္ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရးဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေသာ စာတမ္းမွာ ၿပီးဆံုးျခင္းသို႔ ေရာက္ေလၿပီ။ စာဖတ္သူတို႔အတြက္ တစ္ခုခု က်န္ခဲ့လိမ့္မည္ဟု ယူဆပါသည္။ ဤစာတမ္းကို ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္အစစ္အမွန္မ်ားကို ေ၀ငွလိုျခင္း၊ တရားေတာ္မ်ားကို ဖတ္ရႈရင္း ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားခ်က္အေတြးစမ်ားကို မွ်ေ၀လိုျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ျဖင့္ စာတမ္းငယ္အသြင္ ဖန္တီးခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။

စာေရးသူသည္ ဒီမုိကေရစီသေဘာတရားႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶအယူအဆမ်ား ႏွီးႏြယ္ေနပံု၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကဲြလြဲမႈမ်ားရွိေနေစကာမူ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားခ်က္မ်ားမွာ တရားမွ်တမႈႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္၊ လူ႕အခြင့္အေရး၊ လူပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါတို႔၏ တစ္ကိုယ္ေရ စီမံပိုင္ခြင့္မ်ားမွာ လက္ရွိကမၻာမွာ ေရပန္းစားေနေသာ ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားမ်ားႏွင့္ ထင္ဟပ္၍ ရႏိုင္စရာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ပထမဦးစြာ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ သတၱ၀ါမ်ားစြာကို သတ္ျဖတ္ၿပီး အလွဴၾကီးေပးလွဴဖို႔ ဆႏၵျဖစ္ခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့၏။ ဗုဒၶျမတ္စြာက မဟာ၀ိဇိတမင္းႏွင့္ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွသည္ အျမတ္ဆံုးအလွဴေပးျခင္းအထိ လမ္းညႊန္ေဟာၾကားခဲ့သည္။ မဟာ၀ိဇိတမင္းက အလွဴၾကီးေပးလိုသည္ဟု ဆိုေသာအခါ သူ၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားက တိုင္းျပည္မွာ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈမ်ား ရွိေနလွ်င္ အလွဴမေပးသင့္ေၾကာင္း ဆိုခဲ့၏။ ဆူပူမႈ၏ အေၾကာင္းရင္းကို ရွာျပ၏။ ဆူပူရျခင္းမွာ စား၀တ္ေနေရးမျပည့္စံုမႈေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ေအာင္ ဘုရင္က ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့၏။

နည္းမွန္လမ္းမွန္ျဖင့္ ေျဖရွင္းေပးခဲ့၍ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားမွာ စီးပြားဥစၥာမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ခဲ့ရ၏။ ျပည္သူမ်ားမွာ စီးပြားေရးေကာင္းမြန္သျဖင့္ စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ခဲ့ၾကရ၏။ နည္းမွန္လမ္းမွန္ျဖင့္ မေျဖရွင္းဘဲ လက္နက္အားကိုး၊ အာဏာအားကိုးျဖင့္ ဆူပူရေကာင္းလားဟု အၾကမ္းဖက္ေသာနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းခဲ့လွ်င္ ဤအေျခအေနမ်ဳိးကို ရႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
ျပည္သူအမ်ား စီးပြားေရးေျပလည္ၾက၍ စိတ္ခ်မ္းသာျဖစ္ၾကေသာအခါ မဟာ၀ိဇိတမင္းက အလွဴၾကီးပူေဇာ္လိုေၾကာင္း၊ မည္သို႔မည္ပံု လွဴဒါန္းရမည္ကို ညြန္ၾကားပါမည့္အေၾကာင္း ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားအား ဆိုခဲ့၏။ ပုေရာဟိတ္က ၿမိဳ႕စားနယ္စားမ်ားႏွင့္ သူေဌးသူၾကြယ္တို႔ကို တိုင္ပင္ဖို႔ အၾကံျပဳ၏။


ဤအခန္းက အာဏာရွိတိုင္း `ငါတေကာ မေကာမိေစဖို႔´ ညႊန္ၾကားသည္ဟု ယူဆမိသည္။ မည္သည့္အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေအာက္လက္ငယ္သားမ်ားဟူ၍ ရွိစၿမဲျဖစ္၏။ ေခါင္းေဆာင္ပုဂၢိဳလ္က `ငါေခါင္းေဆာင္ပဲ´ဟူေသာ စိတ္ထားျဖင့္ တိုင္ပင္ညွိႏႈိင္းမႈ မျပဳဘဲ လုပ္ေဆာင္လွ်င္ ေအာင္ျမင္ႏွင့္ ေ၀းကြာတတ္သည္ကို မီးေမာင္းထုိးျပလွ်က္ရွိ၏။ တိုင္ပင္ညွိႏႈိင္းမႈမျပဳေသာ အဖြဲ႕အစည္းသည္ ေရရွည္တည္ၿမဲလိမ့္မည္မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာေသာ နိယာမတစ္ခုျဖစ္၏။

အလွဴအတန္းျပဳရာတြင္ လာေရာက္အလွဴခံသူမ်ားမွာ လူတန္းစားေပါင္းစံု၊ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု၊ အယူ၀ါဒေပါင္းစံုမွ လာေရာက္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္က်င့္သိကၡာရွိသူ၊ ကိုယ္က်င့္တရားမရွိသူ..စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိႏုိင္ေပသည္။ ယင္းအေျခအေနကို ေတြ႕ျမင္ေသာအခါ ကိုယ့္က်င့္သိကၡာရွိေသာ အလွဴခံမ်ားကိုသာ အာရံုျပဳၿပီး လွဴဒါန္းဖို႔ ညြန္ၾကားထားသည္မွာ မွတ္သားဖြယ္ရာ ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာက အလွဴအတန္းအဆင့္ဆင့္ ျမင့္ျမတ္ပံုတို႔ကို အစီအစဥ္က်က် ေဟာျပထားသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ အင္မတန္ သတိထားသင့္ေသာအခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအစဥ္မ်ားအနက္မွ အဓိကမွတ္သင့္ေသာ အခ်က္တို႔ကို အနည္းငယ္ ျပန္တင္ျပလိုပါသည္။ အလွဴပစၥည္းမ်ားကို မိုးလံုးျပည့္လွဴဒါန္းျခင္းထက္ အမ်ားသူရတနာသံုးပါးကို ဆည္းကပ္ျခင္းက အလုပ္လည္းနည္းၿပီး အက်ိဳးၾကီး၏။ ရတနာသံုးပါးကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် နဖူးပြန္းေအာင္ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနလွ်င္လည္း ငါးပါးသီလမွ မလံုၿခံဳလွ်င္ အက်ိဳးမၾကီးႏိုင္။ အထက္ပါ အလုပ္မ်ားကို ျပည့္စံုေအာင္ အားထုတ္ႏုိင္သည္ဆိုေသာ္လည္း သမထ၊ ၀ိပႆနာမွ အားမထုတ္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၏ ပန္းတုိင္ သို႔မဟုတ္ အႏွစ္သာရကို ရရွိႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ကူ။ ေနာက္ဆံုး ဗုဒၶ၀ါဒ၏ အျမင့္ျမတ္ဆံုး အႏွစ္သာရမွာ မဂ္၊ ဖိုလ္နိဗၺာန္ရရွိျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဤကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္မွာ ေလာကအေရးၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈမွသည္ အဆံုးနိဗၺာန္ေရာက္သည္အထိ မီးေမာင္းထုိးျပထားေသာ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တို႔အေနျဖင့္ ဂရုတစိုက္ ေလ့လာဖတ္ရႈသင့္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶ၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္အညီ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ တိုင္းျပည္တြင္ ရွင္သန္ႏိုင္ခြင့္ရၾကပါေစ၊ ေလာကီအေရး ၾကီးပြားတိုးတက္မႈမွသည္ အျမတ္ဆံုးနိဗၺာန္သို႔ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစဟု ဆုမြန္ေခၽြလိုက္ပါသည္။

ၿပီးပါၿပီ။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

Saturday, June 6, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)

ယခင္အဆက္.....

အခ်ိဳ႕ဘာသာျခားမ်ားက ေျပာၾကသည္။ `ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ နတ္ျပည္နဲ႔ေျမွာက္၊ ငရဲနဲ႔ေျခာက္ၿပီး အလွဴခံေနတဲ့ဘာသာပါကြာ´ဟူ၍။ အမွန္အားျဖင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ သတၱ၀ါတို႔၏ စရိုက္အားေလွ်ာ္စြာ ဒါနႏွင့္စပ္ေသာတရား၊ သီလႏွင့္စပ္ေသာတရား၊ ပညာ(သမထ၊ ၀ိပႆနာ)ႏွင့္စပ္ေသာတရားတို႔ကို ေဟာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အၿမဲတမ္း အလွဴခံတရားကိုခ်ည္း ေဟာေနသည္မဟုတ္ပါ။ အထက္ပါ ေဟာၾကားခ်က္အရလည္း ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ မည္မွ်ၾကီးက်ယ္ေသာအလွဴျဖစ္ေစကာမူ ေအာက္ထစ္ဆံုး ဘာသာေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုအေနျဖင့္ သတ္မွတ္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္ကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ မွတ္သားသင့္ပါသည္။

ျပည္တြင္းက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က `ဦးဇင္းဘုရား ျပည္တြင္းက ဘုန္းၾကီးေတြက ဒါနတရား၊ သီလတရားေတြခ်ည္းပဲ ေဟာေနၾကတယ္ဘုရား၊ အဲဒီေတာ့ လူေတြက အလွဴအတန္းေလးလုပ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာရဲ႕အႏွစ္သာရ တရားအားထုတ္ဖို႔ေတာ့ ေမ့ကုန္ၾကၿပီဘုရား´ဟု ဆိုပါသည္။ `အမွန္က သမထ၊ ၀ိပႆနာတရားေတြကို ဘုန္းၾကီးေတြ မေဟာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေဟာထားတာမွ အမ်ားၾကီး ဒကာေလး၊ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အဲဒီတရားေတြကို နာရေကာင္းမွန္း၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာတရားေဟာတဲ့ဘုန္းၾကီးေတြကိုေတာ့ ၾကည္ညိဳရေကာင္းမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကတာ´ဟု ျပန္ေျပာရပါသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အထက္ပါ အဆင့္ဆင့္ေဟာၾကားခ်က္ေလးကို တေစ့ေစ့ေတြးၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၏ တကယ့္လမ္းမွန္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကေစလိုပါသည္။

(၇)
ကူဋဒႏၲပုဏၰား ဥပါသကာအျဖစ္ ေလွ်ာက္ထားျခင္း
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရာအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏ - ''အသွ်င္ေဂါတမ တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ တရားေတာ္သည္အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ ေမွာက္ထားသည္ကုိ လွန္ဘိသကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္းဖံုးလႊမ္းထားသည္ကုိ ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာလူအား လမ္းမွန္ ကုိေျပာၾကားဘိသကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္း ' မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတုိ႔သည္ အဆင္းတုိ႔ကုိ ျမင္ၾကလိမ့္မည္'ဟု အမုိက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကုိ ေဆာင္ျပဘိသကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊ အသွ်င္ေဂါတမ ဤအတူသာလွ်င္ အသွ်င္ေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ကုိ ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ (အသွ်င္ေဂါတမ) ထုိအကြၽႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ေဂါတမကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကုိလည္း ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကုိလည္း ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္ကုိ ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါ။
အသွ်င္ေဂါတမ ထုိအကြၽႏု္ပ္သည္ (ယဇ္ပူေဇာ္ရန္) အလုိ႔ငွါ ယဇ္တုိင္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ထားေသာႏြားလားခုနစ္ရာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ႏြားထီးငယ္ ခုနစ္ရာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ႏြားမငယ္ ခုနစ္ရာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ခုနစ္ရာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ သုိး ခုနစ္ရာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း လႊတ္ပါ၏၊ (ထုိသတၱဝါတုိ႔အား) အသက္ခ်မ္းသာခြင့္ကုိ ေပးပါ၏၊ (ထုိသတၱဝါတုိ႔သည္) စိမ္းစုိေသာ ျမက္တုိ႔ကုိလည္း စားၾကပါေစ၊ ေအးျမေသာ ေရတုိ႔ကုိလည္း ေသာက္ၾကပါေစ၊ ထုိ (သတၱဝါ)တုိ႔အား ေအးျမ ေသာေလသည္လည္း တုိက္ခတ္ပါေစ''ဟု ေလွ်ာက္၏။

ေသာတာပတၱိဖုိလ္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္း

မည္းညစ္ျခင္းကင္းေသာ ျဖဴစင္ေသာ အဝတ္သည္ ဆုိးရည္ကုိ ေကာင္းစြာ ခံယူသကဲ႔သုိ႔ ကူဋဒႏၲပုဏၰားအား ထုိေနရာ၌ပင္လွ်င္ ''ျဖစ္ျခင္းသေဘာရွိေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္း သေဘာရွိ၏''ဟု ကိေလသာျမဴအညစ္အေၾကးမွ ကင္းေသာ တရားမ်က္စိ ' ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ျဖစ္ေပၚ၏။ ထုိအခါ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ တရားကုိ ျမင္ၿပီးသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ''အသွ်င္ေဂါတမသည္ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ နက္ျဖန္အဖုိ႔ အကြၽႏု္ပ္၏ ဆြမ္းကုိ့လက္ခံေတာ္မူပါ''ဟု ေလွ်ာက္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ လက္ခံေတာ္မူ၏။ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ခံေတာ္မူျခင္းကုိ သိ၍ ေနရာမွထကာျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိးလ်က္ အ႐ုိအေသျပဳၿပီးလွ်င္ ဖဲခြါသြားေလ၏။

ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ထုိညဥ့္လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ မိမိ၏အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၌ မြန္ျမတ္ေသာခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ကုိ စီမံေစၿပီးလွ်င္ ''အသွ်င္ေဂါတမ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ၊ ဆြမ္း ျပင္ၿပီးပါၿပီ''ဟုျမတ္စြာဘုရား အား အခ်ိန္ (တန္ေၾကာင္း) ကုိ ေလွ်ာက္ေစ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ (သကၤန္းကုိ) ျပင္ဝတ္ေတာ္မူ၍ သပိတ္သကၤန္းကုိယူလ်က္ ကူဋဒႏၲပုဏၰား၏ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ျပင္ထားေသာ ေနရာ၌ရဟန္းသံဃာႏွင့္ အတူ ထုိင္ေနေတာ္မူ၏။ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာကုိ မြန္ျမတ္ေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲသည့္တုိင္ေအာင္ တားျမစ္သည့္ တုိင္ေအာင္ မိမိကုိယ္တုိင္ လုပ္ေကြၽး၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းစားၿပီး၍ သပိတ္မွလက္ကုိ ဖယ္ၿပီးေသာအခါ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ နိမ့္ေသာထုိင္စရာ တစ္ခုကုိ ယူ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏။

တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနေသာ ကူဋဒႏၲပုဏၰားအား ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကုိ) သိျမင္ေစလ်က္ (တရားကုိ) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္ေစ၍ရႊင္လန္းေစၿပီးလွ်င္ ေနရာမွ ထကာ ဖဲခြါၾကြသြားေတာ္မူေလသတည္း။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.....

Wednesday, June 3, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)

ယခင္အဆက္
(၅)
ပစၥဳပၸန္ဇာတ္လမ္းျပန္စၿပီ

ဗုဒၶျမတ္စြာက အထက္ပါအတိုင္း ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ္ ထုိပုဏၰားတုိ႔သည္ ျပင္းျပက်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္ ပဲ႔တင္ထပ္မွ် (ဤသုိ႔) ေျပာဆုိၾကကုန္၏ - ''ေၾသာ္ အံ့ဖြယ္ေကာင္းေသာ ယဇ္ပြဲပါေပတကား၊ ေၾသာ္ အံ့ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ပြဲပါေပတကား''ဟု ေျပာဆုိၾကကုန္၏။

ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ကား ဆိတ္ဆိတ္သာလွ်င္ ထုိင္ေန၏၊ ထုိအခါ ထုိပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားကုိ ''အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ေကာင္းေသာ စကားအေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေကာင္းခ်ီးမေခၚသနည္း''ဟု ဆုိၾကကုန္၏။
အသွ်င္တုိ႔ ငါသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာစကားကုိ ေကာင္းေသာ စကားအေနျဖင့္ေကာင္းခ်ီးမေခၚသည္ မဟုတ္ပါ၊ အၾကင္သူသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ေကာင္းေသာ စကားအေနျဖင့္ ေကာင္းခ်ီးမေခၚျငားအံ၊ ထုိသူ၏ ဦးေခါင္းေသာ္လည္း ျပတ္က်ေလရာ၏၊ အသွ်င္တုိ႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ငါသည္ ဤသုိ႔ စဥ္းစားေနပါ၏ -ရဟန္းေဂါတမသည္ ''ဤသုိ႔ ငါၾကားဖူး၏'' ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ''ဤသုိ႔ ျဖစ္ထုိက္၏'' ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း မဆုိမူ၍ ''ထုိအခါ၌ ဤသုိ႔ ျဖစ္ဖူး၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ျဖစ္ဖူး၏'' ဟူ၍သာလွ်င္ ဆုိေခ်၏။ အခ်င္းတုိ႔ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ဤသုိ႔ ေတြးထင္မိ၏။

''ရဟန္းေဂါတမသည္ ထုိစဥ္အခါ၌ ယဇ္၏အရွင္ျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထုိယဇ္ကုိ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကားေသာ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား ေသာ္လည္းေကာင္း မခြၽတ္ျဖစ္တန္ရာ၏ဟူ၍ ငါထင္မိ၏''ဟု (ျပန္ေျပာၿပီးလွ်င္) -
အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာယဇ္ကုိ ပူေဇာ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကား၍ေသာ္လည္းေကာင္း ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ နတ္ျပည္သုိ႔ ကပ္ေရာက္ခဲ႔သည္ကုိ အမွတ္ရပါသေလာဟု (ျမတ္စြာဘုရားအား ေမးေလွ်ာက္၏)။
ပုဏၰား ဤသုိ႔ေသာ ယဇ္ကုိ ပူေဇာ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကား၍ေသာ္လည္းေကာင္း ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ နတ္ျပည္သုိ႔ ကပ္ေရာက္ခဲ႔သည္ကုိ ငါ အမွတ္ရပါ၏၊ ထုိစဥ္အခါ၌ ငါသည္ ထုိယဇ္ကုိ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကားေသာ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား ျဖစ္ခဲ႔ေပ၏။

(၆)
အဆင့္ဆင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာအလွဴ
`အသွ်င္ေဂါတမ သံုးပါးေသာစိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ဤယဇ္ထက္ သာ၍နည္းေသာ ကိစၥလည္းရွိေသာ သာ၍နည္းေသာ အားထုတ္ရမႈလည္းရွိေသာ သာ၍ မ်ားေသာ အက်ဳိးလည္းရွိေသာ သာ၍မ်ားေသာ အာနိသင္လည္းရွိေသာ ယဇ္သည္ ရွိပါေသးသေလာ´
`ပုဏၰား ရွိေသး၏´
`ထုိယဇ္သည္ အဘယ္ပါနည္း´
`ပုဏၰား သီလရွိေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ရည္ၫႊန္း၍ အျမဲတမ္းလွဴေနေသာ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) တုိ႔သည္ ယင္းယဇ္ထက္ သာ၍နည္းေသာ ကိစၥလည္း ရွိ၏၊ သာ၍နည္းေသာ အားထုတ္ရမႈလည္း ရွိ၏၊ သာ၍ မ်ားေသာ အက်ဳိးလည္း ရွိ၏၊ သာ၍မ်ားေသာ အာနိသင္လည္းရွိ၏´
`အဘယ့္ေၾကာင့္ သာ၍ အက်ိဳးအာနိသင္ ၾကီးပါသနည္း´
`ပုဏၰား ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ (သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ) ယဇ္ပြဲသုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း မခ်ဥ္းကပ္ကုန္၊ ထုိ (သုိ႔ မခ်ဥ္းကပ္ျခင္း) သည္ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆုိေသာ္ ့့့ ပုဏၰားယင္းယဇ္ (ပြဲ) ၌ တုတ္ျဖင့္ ပုတ္ခတ္ျခင္းတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ လည္ကုိ ဆြဲကုိင္ျခင္းတုိ႔သည္လည္းေကာင္း ထင္ကုန္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ ယဇ္ပြဲသုိ႔ရဟႏၲာတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း မခ်ဥ္းကပ္ကုန္´
`ထိုယဇ္ထက္ အလုပ္လည္းနည္း၊ အက်ိဳးလည္း ၾကီးေသာ ယဇ္သည္ ရွိပါေသးသေလာ´
`ပုဏၰား ရွိေသး၏´
`ထုိယဇ္သည္ အဘယ္ပါနည္း´
`ပုဏၰား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌ ရွိေသာ သံဃာကုိ ရည္ၫႊန္း၍ ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏´
`ထိုထက္ ပိုၿပီး ဗာဟိရနည္းၿပီး အက်ိဳးၾကီးေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသးသေလာ´
`ပုဏၰား ရွိေသး၏´
`အသွ်င္ေဂါတမ ထုိယဇ္သည္ အဘယ္ပါနည္း´
`ပုဏၰား ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ 'ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ တရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ သံဃာကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏'၊ ဤရတနာသံုးပါးကို ဆည္းကပ္ျခင္းသည္ အလုပ္လည္းနည္း၏၊ အက်ိဳးလည္း ၾကီး၏´
`အသွ်င္ေဂါတမ အျခားယဇ္ ရွိပါေသးသေလာ´
`ပုဏၰား ရွိေသး၏´
`အသွ်င္ေဂါတမ ထုိယဇ္သည္ အဘယ္ပါနည္း´
`ပုဏၰား ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိလည္းေကာင္း၊ မေပးသည္ကုိ ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိလည္းေကာင္း၊ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိလည္းေကာင္း၊ မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိလည္းေကာင္း၊ မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေစတတ္ ေသာ ေသရည္ေသရက္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာသိကၡာပုဒ္ကုိလည္းေကာင္း ေဆာက္တည္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဤငါးပါးသီလေစာင့္ထိန္းျခင္းမွာ အလုပ္လည္းနည္း၏။ အက်ိဳးလည္းၾကီး၏´
`အသွ်င္ေဂါတမ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသးသေလာ´
`ပုဏၰား ရွိေသး၏´
`အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ပါနည္း´……စသည္ျဖင့္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ တစ္ဆင့္ခ်င္း ေမးျမန္းလာရာ ဗုဒၶျမတ္စြာကလည္း တစ္ဆင့္ခ်င္း ေျဖဆိုရွင္းျပသြားခဲ့သည္။ ေအာက္ပါအစဥ္တို႔မွာ ေနာက္က်ေသာအခ်က္မ်ားသည္ ေရွ႕က်ေသာအခ်က္မ်ားထက္ ပို၍အလုပ္နည္းသကဲ့သို႔ ပို၍လည္း အက်ိဳးၾကီးပါသည္။ (စာရွည္မည္စုိး၍ အစဥ္မွ်သာ ေဖာ္ျပပါမည္။) ၎တို႔မွာ…..
-သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေစျခင္း
-ပထမစ်ာန္ရေအာင္ အားထုတ္ျခင္း
-ဒုတိယစ်ာန္ရေအာင္ အားထုတ္ျခင္း
-တတိယစ်ာန္ရေအာင္ အားထုတ္ျခင္း
-စတုတၳစ်ာန္ရေအာင္ အားထုတ္ျခင္း
-စတုတၳစ်ာန္မွ ၀ိပႆနာသို႔ကူး၍ ၀ိပႆနာဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ျပည့္စံုေအာင္ အားထုတ္ျခင္း
-မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ရေအာင္ အားထုတ္ျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာက `ပုဏၰား ဤျပည့္စံုေသာ ယဇ္ (အာသဝကၡယဉာဏ္)ထက္ သာ၍လြန္ကဲသည္လည္းျဖစ္ေသာ သာ၍မြန္ျမတ္သည္လည္းျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ပါးေသာ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္သည္ မရွိေတာ့ၿပီ´ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့သည္။
ဤအခန္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အတြက္ အလြန္သတိျပဳဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။ ပထမ ၾကီးက်ယ္ေသာအလွဴဒါနျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္၏၊ အက်ိဳးၾကီး၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ထို႔ထက္အလုပ္နည္းရံုသာမက အက်ိဳးလည္းၾကီးေသာ အလွဴရွိပါေသးသေလာဟုဆိုေသာ္အခါ `မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္အလွဴ´ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေန႔စဥ္ၾကြေရာက္လာေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား နိစၥဘတ္လွဴဒါန္းျခင္းျဖစ္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ထို႔ထက္အက်ိဳးၾကီးသည္ကား သံဃိကေက်ာင္းအလွဴ ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္အက်ိဳးၾကီးသည့္ အလုပ္မွာ ရတနာသံုးပါးကို ဆည္းကပ္ျခင္း၊ ထို႔ထက္ပို၍ အက်ိဳးၾကီးသည္မွာ ငါးပါးသီလေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ ထို႔ထက္ပို၍ အလုပ္နည္းၿပီး အက်ိဳးၾကီးေသာအလုပ္မွာ သမထ၊ ၀ိပႆနာအလုပ္တို႔ ျဖစ္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူသြားပါသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္....

Monday, June 1, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)

ယခင္အဆက္....

(၅)
တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အေၾကာင္း

ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲ ျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္းအား (ဤဆုိလတၱံ႕ေသာ) တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကုိ) ေကာင္းစြာ ျပ၏၊ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ထက္သန္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ရႊင္လန္းေစ၏ -

(၁) မင္းႀကီး ယဇ္ပူေဇာ္ဆဲ ျဖစ္ေသာ အသွ်င္မင္းအား ''မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ (မင္း) သည္ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္၊ ထုိသုိ႔မတိုင္ပင္ဘဲ အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔သေဘာရွိေသာ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏''ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွိေသာ္လည္းရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔လည္း အသွ်င္မင္းအား ေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ)မျဖစ္ႏုိင္ပါ၊ အေၾကာင္းေသာ္ကား အသွ်င္မင္းသည္ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔ကုိ တုိင္ပင္ၿပီး ျဖစ္ပါ၏။
ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္လည္း အသွ်င္သည္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ စြန္႔ၾကဲပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ဝမ္းေျမာက္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကုိသာ ၾကည္ေစပါေလာ။
(၂) မင္းႀကီး ယဇ္ပူေဇာ္ဆဲျဖစ္ေသာ အသွ်င္မင္းအား မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ (မင္း) သည္ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္မင္းမႈထမ္းတုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္။ပ။
(၃) နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔ကုိ မတိုင္ပင္။ပ။
(၄) နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံုရွိေသာ သူၾကြယ္တုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္။ ပ။
(၅) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲျဖစ္ေသာ အသွ်င္မင္းအား ''မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ (မင္း) သည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္မရွိ၊ ဘုိးေဘးခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ုိးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း မရွိ၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ခံရ၏၊ အကဲ႔ရဲ႕ခံရ၏၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔သေဘာရွိေသာ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏''ဟုေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွိေသာ္လည္း ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔လည္း အသွ်င္မင္းအားေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ၊ အေၾကာင္းေသာ္ကား အသွ်င္မင္းသည္ အမိဘက္အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိပါ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ုိးသန္႔ေသာအမိဝမ္းလည္း ရွိပါ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ မခံရပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရပါ။ ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္လည္း အသွ်င္သည္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ စြန္႔ၾကဲပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ဝမ္းေျမာက္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကုိသာ ၾကည္ေစပါေလာ။


(၆) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲျဖစ္ေသာ အသွ်င္မင္းအား ''မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ (မင္း) သည္ အဆင္းမလွ၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ မရွိ၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ မရွိ၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အဆင္း သဏၭာန္ႏွင့္မျပည့္စံု၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္း မရွိ၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္မရွိ၊ မခံ့ညား ေသးသိမ္ေသာကုိယ္ခႏၶာ ရွိ၏။ပ။
(၇) မၾကြယ္ဝ၊ မ်ားေသာ ဥစၥာမရွိ၊ မ်ားေသာ စည္းစိမ္မရွိ၊ မ်ားေသာ ေရႊေငြမရွိ၊ မ်ားေသာႏွစ္သက္ဖြယ္ အသံုးအေဆာင္ မရွိ၊ မ်ားေသာ ဥစၥာစပါး မရွိ၊ ျပည့္ေသာ ဘ႑ာတုိက္ က်ီၾကမရွိ။ပ။
(၈) ဗုိလ္ပါအင္အား မရွိ၊ သစၥာရွိေသာ အမိန္႔ကုိ ႐ုိေသစြာ လုိက္နာေသာ အဂၤါေလးပါးရွိေသာစစ္သည္ႏွင့္လည္း မျပည့္စံု၊ (စစ္သည္ဗိုလ္ပါ) အျခံအရံျဖင့္ ရန္သူတုိ႔ကုိ ဖိႏွိပ္လႊမ္းမုိးေန သကဲ႔သုိ႔လည္းမျဖစ္။ပ။
(၉) သဒၶါတရားလည္း မရွိ၊ မေပးကမ္း မစြန္႔ၾကဲတတ္၊ (အျမတ္ကုိ ေပးတတ္ေသာ) အလွဴရွင္လည္းမဟုတ္၊ ရဟန္း ပုဏၰား အထီးက်န္သူ ခရီးသြား ဖုန္းေတာင္းယာစကာတုိ႔အတြက္ မပိတ္ေသာတံခါးရွိသည္လည္း မဟုတ္၊ ေရတြင္းသဖြယ္ျဖစ္၍ ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳသည္လည္း မဟုတ္။ပ။
(၁ဝ) အထူးထူး အျပားျပား မ်ားေသာ အၾကားအျမင္ႏွင့္လည္း မျပည့္စံု။ပ။
(၁၁) ဤသည္ကား ဤစကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္တည္း၊ ဤသည္ကား ဤစကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္တည္းဟု ထုိထုိစကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိလည္း မသိ။ပ။
(၁၂) ပညာမရွိ၊ မလိမၼာ၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္မရွိ၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕ အက်ဳိးတုိ႔ကုိၾကံဆျခင္းငွါ မစြမ္းႏုိင္၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ ယဇ္ႀကီးကုိပူေဇာ္ဘိ၏ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ရွိေသာ္လည္း ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔လည္းအသွ်င္မင္းအား ေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ ေျပာဆုိသူ မျဖစ္ပါ၊ အေၾကာင္းေသာ္ကား အသွ်င္မင္းသည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕အက်ဳိးတုိ႔ကုိ ၾကံဆျခင္းငွါ စြမ္းႏုိင္ပါ၏။ ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္လည္း အသွ်င္သည္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ စြန္႔ၾကဲပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ဝမ္းေျမာက္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကုိသာ ၾကည္ေစပါေလာ။
(၁၃) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲျဖစ္ေသာ အသွ်င္မင္းအား ''မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိမင္း၏ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္မရွိ၊ ဘုိးေဘးခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ုိးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း မရွိ၊ ဇာတ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကားျဖင့္ အပယ္ခံရ၏၊ အကဲ႔ရဲ႕ခံရ၏၊ ထုိသုိ႔ ျဖစ္လ်က္ အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏''ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွိေသာ္လည္း ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔လည္း အသွ်င္မင္းအား ေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ၊ အေၾကာင္းေသာ္ကားအသွ်င္မင္း၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိပါ၏၊ ဘုိးေဘးခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ုိးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း ရွိပါ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္အပယ္မခံရပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕မခံရပါ။ ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္လည္း အသွ်င္သည္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ စြန္႔ၾကဲပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ဝမ္းေျမာက္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကုိသာ ၾကည္ေစပါေလာ။
(၁၄) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲျဖစ္ေသာ အသွ်င္မင္းအား ''မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိမင္း၏ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတုိ႔ကုိ မရြတ္ဆုိတတ္၊ ေဝဒက်မ္း တုိ႔ကုိ မေဆာင္၊ အဘိဓာန္ 'နိဃ႑ဳ'က်မ္း၊ အလကၤာ 'ေကဋဳဘ'က်မ္း၊ သဒၵါ 'အကၡရပၸေဘဒ'က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသက်မ္းႏွင့္တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတုိ႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ မေရာက္၊ ပဒက်မ္းကုိမတတ္၊ ဗ်ာက႐ုဏ္းက်မ္းကုိ မတတ္၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတုိ႔၌ အၾကြင္းမဲ႔ မတတ္ေျမာက္။ပ။
(၁၅) ထုိ (မင္း)၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ သီလလည္း မရွိ၊ တုိးပြါးၿပီးေသာ သီလလည္း မရွိ၊ တုိးပြါးၿပီးေသာ သီလႏွင့္လည္း မျပည့္စံု။ပ။
(၁၆) ထုိ (မင္း)၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ပညာလည္း မရွိ၊ မလိမၼာ၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္လည္းမရွိ၊ ယဇ္ေယာက္မကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင္ ပဌမေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဒုတိယေသာ္လည္းေကာင္းမျဖစ္၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔သေဘာရွိေသာ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏''ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွိေသာ္လည္း ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔လည္း အသွ်င္မင္းအားေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ။ အေၾကာင္းေသာ္ကား အသွ်င္မင္း၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏။ ယဇ္ေယာက္မကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင့္ပဌမေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္လည္း အသွ်င္သည္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ စြန္႔ၾကဲပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ဝမ္းေျမာက္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကုိသာ ၾကည္ေစပါေလာ။
ဤသို႔အားျဖင့္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤတစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကုိ) ေကာင္းစြာျပ၏၊ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ထက္သန္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ရႊင္လန္းေစ၏။

မဟာ၀ိဇိတမင္း၏ အလွဴ (ယဇ္) ပြဲ၌ ႏြားတုိ႔ကုိ မသတ္ရကုန္၊ ဆိတ္ႏွင့္ သုိးတုိ႔ကုိလည္းမသတ္ရကုန္၊ ၾကက္ဝက္တုိ႔ကုိလည္း မသတ္ရကုန္၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ သတၱဝါတုိ႔ကုိလည္း မသတ္ရကုန္၊ ယဇ္တုိင္အလုိ႔ငွါ သစ္ပင္တုိ႔ကုိလည္း မခုတ္ျဖတ္ရကုန္၊ ယဇ္အခင္းလုိ႔ငွါ သမန္းျမက္တုိ႔ကုိလည္း မရိတ္ရကုန္၊ ထုိ (မဟာဝိဇိတမင္း)၏ ကြၽန္အေစအပါး အမႈလုပ္တုိ႔သည္လည္း တုတ္ျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေသာေၾကာင့္ ေဘးျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ရႊဲစုိ ငုိကုန္လ်က္ အမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္ မဟုတ္ကုန္၊ စင္စစ္ေသာ္ကား အလုိရွိသူတုိ႔သာ ျပဳလုပ္ၾကရကုန္၏၊ အလုိမရွိသူတုိ႔သည္ မျပဳလုပ္ၾကရကုန္၊ အလုိရွိေသာ အမႈကုိသာ ျပဳလုပ္ ၾကရကုန္၏၊ အလုိမရွိေသာ အမႈကုိ မျပဳလုပ္ၾကရကုန္၊ ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲသည္ ေထာပတ္ ဆီ ဆီဦး ႏုိ႔ဓမ္း ပ်ား တင္လဲျဖင့္သာလွ်င္ ၿပီးဆံုးျခင္းသုိ႔ေရာက္၏။

ထုိအခါ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္မင္းမႈထမ္းတုိ႔သည္လည္ေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံုရွိေသာ သူၾကြယ္တုိ႔သည္လည္းေကာင္း မ်ားစြာေသာ ဥစၥာကုိ ယူလ်က္ မဟာဝိဇိတမင္းသုိ႔ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ''မင္းျမတ္ မင္းျမတ္ကုိသာ ရည္ရြယ္၍ ဤမ်ားစြာေသာ ဥစၥာကုိ ေဆာင္ခဲ႔ပါ၏၊ မင္းျမတ္သည္ ထုိ (ဥစၥာ) ကုိ ခံယူေတာ္မူပါ''ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။

အခ်င္းတုိ႔ အလုိမရွိၿပီ၊ တရားေသာ အခြန္အတုတ္ျဖင့္ စုေဆာင္းထားေသာ ဤငါ့ဥစၥာသည္လည္း မ်ားလွ၏၊ ထုိ (သင္တုိ႔၏ဥစၥာ) သည္လည္း သင္တုိ႔၏ (ဥစၥာပင္) ျဖစ္ပါေစ၊ ဤ (ငါ့ဥစၥာ) မွလည္း ထပ္၍ယူကုန္ဦးေလာ့ဟု မိန္႔၏။
ဤသုိ႔ မဟာဝိဇိတမင္းက ျငင္းပယ္လုိက္သည္ရွိေသာ္ ထုိသူတုိ႔သည္ တစ္ခုေသာ ေနရာသုိ႔ ဖဲသြားၾကၿပီးလွ်င္ ''ဤဥစၥာတုိ႔ကုိ မိမိတုိ႔အိမ္သုိ႔ တစ္ဖန္ျပန္၍ ယူေဆာင္သည္ရွိေသာ္ ငါတုိ႔အားမေလ်ာက္ပတ္၊ မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ယခုငါတုိ႔သည္ ထုိမင္းသုိ႔ အတုလုိက္၍ယဇ္ပူေဇာ္ကုန္အံ့''ဟု အညီအၫြတ္ ၾကံစည္ဆံုးျဖတ္ကုန္၏။

ထုိအခါ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏၃ အေရွ႕မ်က္ႏွာ၌အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္ မင္းမႈထမ္းတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ ေတာင္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏အေနာက္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံုရွိေသာ သူၾကြယ္တုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ ေျမာက္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏။

ဤသုိ႔အားျဖင့္ ေလးမ်ဳိးေသာ သေဘာတူ အသင္းအပင္းတုိ႔လည္းေကာင္း၊ မဟာဝိဇိတမင္း၌ ျပည့္စံု ေသာရွစ္ပါးေသာ အဂၤါတုိ႔လည္းေကာင္း၊ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား၌ ျပည့္စံုေသာ ေလးပါးေသာ အဂၤါတုိ႔လည္းေကာင္း၊ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားတုိ႔လည္းေကာင္း ပုဏၰား ဤ (အလံုးစံုပါဝင္ေသာ ယဇ္) ကုိ သံုးပါးေသာစိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိေသာ ယဇ္၏ျပည့္စံုျခင္းဟုဆုိအပ္၏ ဟူ၍ (ေဟာၾကားေတာ္မူ၏)။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.....