Type your summary here.Type the rest of your post here.

About

VEN. KUSALASAMI

GUTLEUTSTR 127, 60327, FRANKFURT AM MAIN
Telephone: +4915214489565 Email: kusalasami@gmail.com

Venerable Kusalasami was born in 1981 at Pyawbwe Township, Mandalay Division. He was ordained as a novice at the age of 14th. From 1995 to 2001, he studied primary and elementary Buddhist education at several famous monasteries in Myanmar; Visuddharama monastery (Taungoo Township), Kankalay forest monastery (Oak Twin Township), Brahmanimmitarama monastery and Nyaung Tone Pali University (Yangon). At the age of 21st, he was ordained as a Buddhist monk.

In 2001, he passed the entrance examination and joined State Pariyatti Sasana University which is situated in Kabaraye hill, Mayangone Township, Yangon; in which he studied higher Buddhist education; B.A and M.A. In 1st and 2nd year, he passed with all distinctions in all of seven subjects and obtained 1st price. In 3rd year, 3rd price and final year 1st price again he finished successfully with flying colors. Within his education period, he sought many scholarships from that University.

In 2003 as a student of State Pariyatti Sasana University, he set Sasanadhaja examination held by the Government and passed. That’s why he is awarded Sasanadhaja Dhammacariya degree which is equivalent to B.A by the Government.
In 2008, he went to Sri Lanka and joined Buddhist Study of Kelaniya University where he obtained M.A degree.

After finished M.A degree in Kelaniya University, he entered the Cittalapabbata forest that is second biggest forest in Sri Lanka and pracitsed Buddhist meditation in the cave for 60 days. Then he wrote a book in Myanmar language about his meditation experiences. Now he has already written many articles and published four books.

In 2010, he was invited by Dhammikarama Myanmar Chinese Buddhist Temple in Penang, Malaysia where he taught Buddhist meditation for one year. In 2012, he backed to Myanmar and established Dhamma School Foundation. As a general secretary of foundation, he opened hundreds of Dhamma School throughout Myanmar. In 2014, he was invited by Myanmar community in Frankfurt, Germany.
Now he is teaching Buddhist meditation, Abhidhamma and other basic Buddhist knowledge in Germany.

သံေယာဇဥ္

သံေယာဇဥ္

.....................

(၁)

“ဗရုက္သုကၡႀကီးနဲ႔ … ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ၊ ရဟန္းမ(ဘိကၡဳနီ)လုပ္ၿပီး ဒီေလာက္ေတာင္ အခ်စ္ႀကီးရသလား”

ၾကည္လင္ေအးျမၿပီး တည္ၿငိမ္လွေသာ ေရကန္မ်က္ႏွာျပင္လို ပကတိတည္ၿငိမ္ေသာ ဣေျႏၵျဖင့္ ေျပာဆိုလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔စကားသံက ကရုဏာေဒါသသံ ပါေနသည္။ ရဟန္းမႀကီးသည္ စိတ္အေတာ္ ထိခိုက္သြားသည္။ “ေအာ္ ငါ့မွာျဖင့္ ၁၂ - ႏွစ္လံုးလံုး သူ႔ကို တမ္းတတဲ့စိတ္နဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ က်ခဲ့လိုက္ရတာ၊ သူ႔ကို လြမ္းလို႔ တရားနဲ႔ေတာင္ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ သူ႔ကို ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ တစ္ရက္မွ မပ်က္ခဲ့ဘူး၊ သူကေတာ့ ေျပာရက္လိုက္တာ”စသည္ျဖင့္ ေတြးမိၿပီး သူ႔အေပၚ စိတ္နာသြားသည္။

ၾကမ္းတမ္းလြန္းၿပီး သူ႔အေပၚ ငဲ့ညွာမႈကင္းမဲ့စြာ ေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္ ၁၂ - ႏွစ္လံုးလံုး က်ခဲ့ရေသာ၊ လြမ္းေဆြးခဲ့ရေသာ အခ်ိန္မ်ားအတြက္ ေနာင္တေတြ ရမိသည္။ “သူလည္းပဲ ငါ့ကို တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေနမယ္ ထင္ထားတာ၊ အခုေတာ့ ေျပာရက္လိုက္တာ”ဟူေသာ ေနာင္တတရားႏွင့္အတူ တစ္ခုတည္းေသာ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေလး ပ်က္ေတာက္သြားသည္။ အျခားတြယ္ေႏွာင္စရာသံေယာဇဥ္ဟူ၍ တစ္မ ွ်င္မ ွ် မရွိေတာ့။ ရဟန္းမႀကီး၏ စိတ္ေတြ တည္ၿငိမ္သြားသည္။ ထိုေန႔မွာပင္ ရဟန္းမႀကီး တရားထူးတရားျမတ္ေတြကို သိျမင္သေဘာေပါက္သြားခဲ့သည္။

(၂)

ရဟန္းမႀကီးကို ကရုဏာေဒါသႏွင့္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မငဲ့မညွာ ေျပာလိုက္သူမွာ “အရွင္ကုမာရကႆပ”ျဖစ္သည္။ သူ႕စကားေၾကာင့္ မိခင္ႀကီး တရားထူးတရားျမတ္ရသြားသျဖင့္ ေျပာရက်ိဳးနပ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ 

မိခင္ရဟန္းမႀကီးသည္ သာမန္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား သာဝတၳိျပည္၊ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုးစဥ္ သူက သူေဌးသမီးေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဘဝါဘဝက ျဖည့္က်င့္ခဲ့ေသာ ပါရမီေတြေၾကာင့္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရဟန္းမ ဝတ္ခ်င္သျဖင့္ မိဘေတြထံမွာ ခဏခဏ ဝတ္ခြင့္ေတာင္းသည္။ မိဘမ်ားက ခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါမွာေတာ့ ရဟန္းမ ဝတ္ခြင့္ မျပဳသည့္အျပင္ ေယာက်္ားေပးစားလိုက္သည္။ မိဘေပးစားသျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ေသာ္လည္း မယားဝတၱရားေက်ျပြန္ေအာင္ ျပဳလုပ္သည္။ ဤသို႔ ေနထိုင္ရင္း တစ္ေန႔ေသာအခါ သူမ၏ စိတ္ကူးဆႏၵကို လင္ျဖစ္သူကို ဖြင့္ဟေျပာမိသည္။ ထိုအခါ လင္ျဖစ္သူက ရဟန္းမ ဝတ္လိုလ ွ်င္ ဝတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခြင့္ျပဳေပးလိုက္သည္။ 

အမ်ိဳးသမီးေလးမွာ သူမ၏ဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားေလသည္။ သို႔ျဖင့္ နီးစပ္ရာ ရဟန္းမ(ဘိကၡဳနီမ)ေက်ာင္းမွာ ရဟန္းမ ဝတ္ခဲ့သည္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ထိုေက်ာင္းကို အုပ္ခ်ဳပ္သူက အရွင္ေဒဝဒတ္ ျဖစ္ေနခဲ့ေလသည္။

(၃)

ရဟန္းမေက်ာင္းတြင္ အျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ စာေပသင္ၾကားလိုက္၊ တရားအားထုတ္လိုက္ျဖင့္ ေနခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ကံဆိုးမႈတစ္ခု ေပၚေပါက္လာသည္။ သူေဌးသမီးတစ္ျဖစ္လဲ ရဟန္းမေလးမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိလာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းတစ္ခုလံုး အုတ္အုတ္က်က္က်က္ျဖစ္သြားသည္။ တိုးတိုးတစ္ဖံု၊ က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳး ေဝဖန္ၾကသည္။ ရဟန္းမ လုပ္ၿပီး ကိုယ္ဝန္ရရသလားဟုဆိုကာ ျပစ္တင္ေျပာဆိုၾကသည္။ ထိုထဲတြင္ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ ရဟန္းမ က ေမးျမန္းေသာအခါ “အရွင္မ … တပည့္ေတာ္ဟာ သီလကို လံုၿခံဳစြာ ထိန္းပါတယ္၊ ရဟန္းမအျဖစ္နဲ႔ လြန္က်ဴးၿပီး ရတဲ့ ကိုယ္ဝန္မဟုတ္ပါ”ဟု ရွင္းျပသည္။ သို႔ရာတြင္ “ခက္ေခ်ၿပီ၊ သင့္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ ရရ၊ ဒီသကၤန္းႀကီး ဝတ္ၿပီး ကိုယ္ဝန္နဲ႔ျဖစ္ေနတာဟာ ဘယ္လုိမွ အဆင္မေျပဘူး၊ ငါတို႔ ဆရာထံ အဆံုးအျဖတ္ခံဖို႔ သြားၾကမယ္”ဟုဆိုကာ အရွင္ေဒဝဒတ္ထံသို႔ ေခၚသြားခဲ့သည္။ 

အရွင္ေဒဝတ္ထံ ေရာက္၍ အေၾကာင္းစံုကို တင္ျပလိုက္သည့္အခါ “အင္း …. ဒါက ဘယ္တုန္းက ရတဲ့ကိုယ္ဝန္ျဖစ္ျဖစ္ သကၤန္းဝတ္နဲ႔ေတာ့ မသင့္ေတာ္လွဘူး။ လူဝတ္သာ လဲေပးလိုက္ေတာ့”ဟု ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္သည္။ ရဟန္းမေလးက အမ်ိဳးမ်ိဳးေတာင္းပန္ေသာ္လည္း အရွင္ေဒဝဒတ္က သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မျပင္ႏိုင္ေၾကာင္းသာ တုန္႔ျပန္ခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ အရွင္ေဒဝဒတ္အေဆာင္မွ အျပင္ေရာက္ေသာအခါ “အို … အရွင္မတို႔ … တပည့္ေတာ္မကို လူဝတ္မလဲလိုက္ၾကပါနဲ႔၊ တပည့္ေတာ္မ ဟာ အရွင္ေဒဝဒတ္ကို ၾကည္ညိဳလို႔ ရဟန္းမ ဝတ္လာတာ မဟုတ္ပါ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညိဳလို႔ ရဟန္းဝတ္လာတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံကိုသာ ပို႔ေပးေတာ္မူၾကပါဘုရား”ဟု ေတာင္းပန္ေသာအခါ အျခားရဟန္းမမ်ားက ျမတ္စြာဘုရားထံ ပို႔ေပးခဲ့ၾကသည္။

(၄)

ျမတ္စြာဘုရားလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကေတာ့ အခုလို ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳး ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဟု ယံုၾကည္ေသာ္လည္း ရဟန္းမေလးခမ်ာ စိုးရိမ္စိတ္ကိုေတာ့ ပယ္ေဖ်ာက္၍ မရ၊ ေၾကာက္ရြံ႕စိုးထိတ္စြာျဖင့္ပင္ ျမတ္စြာဘုရားေရွ႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကေတာ့ ရဟန္းမေလးကို ၾကည့္လိုက္ကတည္းက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို သိေတာ္မူၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ ရဟန္းမ မဝတ္ခင္ကတည္းက ရခဲ့ေသာကိုယ္ဝန္ျဖစ္တာကိုလည္း သိေတာ္မူသည္။ ရဟန္းမမ်ားႏွင့္ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား ေျပာၾကားၿပီးသည့္အခါ လာရင္းအေၾကာင္းကို ေလ ွ်ာက္ထားၾကသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက သူ သိသည့္အတိုင္း မိန္႔ေတာ္မူၿပီး အျပစ္မရွိေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္မည္လား။ ဤေနရာတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္းတစ္ခုကို နာယူသင္ၾကားလိုက္ရသည္။ 

ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ မည္သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုမ ွ် ေပးေတာ္မမူခဲ့ေပ။ ဝိနည္းကၽြမ္းက်င္သူ (ဥပေဒပညာရွင္) အရွင္ဥပါလိကို အေခၚလႊတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ၿပီး ေကာသလမင္းႀကီး၊ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီး၊ သူေဌးငယ္၊ သာဝတၳိၿမိဳ႕မွ ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးမင္းမ်ား၊ ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းအစ္မႀကီး ဝိသာခါတို႔ကို ေက်ာင္းကို လာခဲ့ၾကဖို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ထူးထူးျခားျခား ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕သူေဌးမ်ား၊ လူႀကီးမင္းမ်ားကို တစ္ၿပိဳင္တည္း အေခၚလႊတ္သည္ကို ၾကားသိရေသာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားလည္း တစ္ခုခုေတာ့ ထူးျခားၿပီဟူေသာအသိျဖင့္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ စုရံုးေရာက္လာၾကေလသည္။ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ ကြင္းျပင္ႀကီးမွာ လူေတြ ျပည့္သြားသည္။ လူေတြအားလံုး၏ အလယ္တြင္ ကန္႔လန္႔ကာျဖင့္ ကာထားၿပီး ရဟန္းမေလးကို ေနေစသည္။ အျပင္က လူေတြက ဘာမ်ား လုပ္ဖို႔ပါလိမ့္ဟု ေတြးကာ ၿခံရံေငးၾကည့္ေနၾကသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေက်ာင္းအစ္မႀကီး ဝိသာခါကို အနားကို လာဖို႔ ေခၚခိုင္းလိုက္သည္။ 

ဝိသာခါသည္ ျမတ္စြာဘုရားစကားကို နားေထာင္ၿပီး ကန္႔လန္႔ကာအတြင္း ျပန္ဝင္သြားသည္။ ရဟန္းမေလး၏ သားျမတ္၊ ဗိုက္၊ ခ်က္ စေသာ ကိုယ္အဂၤါတို႔ကို ဝိသာခါက အေသးစိတ္ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ဝန္စျဖစ္သည့္ ရက္၊ လ၊ အခ်ိန္တို႔ကို တြက္ဆသည္။ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္သည့္အခါ ကိုယ္ဝန္သည္ ရဟန္းမ မဝတ္မီ အခ်ိန္ကျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားစြာ သိလိုက္ရသည္။ အရွင္ဥပါလိ က ကန္႔လန္႔ကာအျပင္မွ ေစာင့္ေနသည္။ “ေက်ာင္းအစ္မႀကီး … ေတြ႕ရွိသည့္အတုိင္း ေျပာပါဦး”ဟု ျမတ္စြာဘုရား၊ ဘုရင္ႏွင့္တကြ ပရိသတ္အားလံုးေရွ႕တြင္ ေမးလိုက္သည္။ ဝိသာခါက “ဤရဟန္းမေလး၏ ကိုယ္ဝန္သည္ ရဟန္းမ ဝတ္ၿပီးေနာက္ သီလပ်က္ျပားၿပီး ေဖာက္ျပန္သျဖင့္ ရသည့္ကိုယ္ဝန္မဟုတ္ပါ၊ ရဟန္းမ မဝတ္မီကတည္းက ရလာခဲ့ေသာကိုယ္ဝန္ျဖစ္ပါသည္ဘုရား”ဟု ေျဖၾကားလိုက္ေလသည္။ 

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္း ေကာင္းမြန္မႈေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ႀကီးတကားကားႏွင့္ ရဟန္းမေလးလည္း နာမည္မပ်က္၊ သာသနာလည္း သိကၡာက်စရာ မရွိေတာ့ဘဲ သာဝတၳိၿမိဳ႕တြင္ လြတ္လပ္စြာ သြားလာ၍ အဆင္ေျပသြားခဲ့သည္။

(၅)

ေန႔ေစ့လေစ့ရွိေသာအခါ ရဟန္းမေလး မီးဖြားသည္။ ရဟန္းမေက်ာင္းမွာ ကေလးထိန္းရ၊ ကေလးအႏွီးေလ ွ်ာ္ရ စသည္ျဖင့္ မသင့္ေလ်ာ္ေသာေၾကာင့္ ေကာသလမင္းႀကီးက ကေလးကို ေမြးစားလိုက္သည္။ “ကုမာရကႆပ”ဟု အမည္ေပးလိုက္သည္။ နန္းေတာ္ထဲတြင္ ဘုရင့္သားေလးလို ႀကီးပ်င္းခဲ့ရေသာ္လည္း သူ နည္းနည္းမွ မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကေလးသဘာဝ ေဆာ့ကစားသည့္အခါတိုင္း အျခားကေလးမ်ားက “မိဘမဲ့ အေဖမရွိ၊ အေမမရွိ”ဟု စၾကေနာက္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ေကာသလမင္းႀကီးကို ေမးတိုင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လွည့္ပတ္ေျပာဆိုခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ တိတိက်က် အေျဖမရခဲ့ေပ။

အရြယ္ေရာက္သည့္တစ္ေန႔ေသာအခါ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ “သင့္အေမသည္ ရဟန္းမတစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္အတိုင္း ေျပာျပလုိက္ေလသည္။ ထိုအခါ ကုမာရကႆပသည္ သို႔ဆိုလ ွ်င္ သူလည္းပဲ နန္းေတာ္ထဲ မေနလိုေတာ့ေၾကာင္း၊ ရဟန္းျပဳလိုေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းသျဖင့္ ႀကီးက်ယ္ေသာအခမ္းအနားျဖင့္ ရဟန္းျပဳေပးလိုက္ေလသည္။ ရဟန္းျပုၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ ကမၼ႒ာန္းနည္းမ်ားကို နာၾကားကာ ေတာထဲ၌ တရားအားထုတ္သည္။ ၁၂ -ႏွစ္တိုင္တိုင္ ၾကာသြားခဲ့သည္။ ၁၂ - ႏွစ္ျပည့္မွ တရားထူးတရားျမတ္ ရသြားခဲ့သည္။ သူ တရားအားထုတ္ေနသည့္ ၁၂ - ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း သူ႔မိခင္ ရဟန္းမႀကီး သူ႔သားကို သတိရလြမ္းဆြတ္စိတ္ျဖင့္ တငိုငို တယိုယိုျဖစ္ေနသည္ကို သတိမထားမိဘဲ တရားကိုသာ စိတ္ႏွစ္ၿပီး အားထုတ္ေနခဲ့ေလသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူ တရားထူးတရားျမတ္ရၿပီး ၿမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းခံထြက္သည့္အခ်ိန္တြင္ သူ႔မိခင္ ရဟန္းမႀကီးက အမွတ္မထင္ ေတြ႕ျမင္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

(၆)

မိခင္ရဟန္းမႀကီးသည္ သားအေပၚထားသည့္ သံေယာဇဥ္က ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ သားရဟန္းကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ ဣေျႏၵမဆည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သပိတ္ႀကီးပိုက္လ်က္ သားဆီသို႔ အူယားဖားယား ေျပးသြားေလသည္။ သားေဇာျဖင့္ ေျပးသြားရာ ခလုတ္တိုက္ကာ လဲလိုက္ေသးသည္။ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခၽြးမ်ားျဖင့္ ေပက်ံကုန္သည္။ သားဟူေသာ အသိစိတ္ေၾကာင့္ သားျမတ္မွ ႏို႔ရည္မ်ားလည္း လ ွ်ံထြက္လာသည္ (ဟု ဆိုသည္)။ ရဟန္းမႀကီးမွာ မည္သို႔မ ွ် ၾကည့္မေကာင္းေတာ့။ သားရဟန္းဆီေရာက္သည့္အခါ တစ္ကိုယ္လံုး ညစ္ပတ္ေပေရၿပီး ျမင္မေကာင္းေအာင္ ဣေျႏၵပ်က္လ်က္ ရွိေလသည္။ 

မိခင္ရဟန္းမႀကီး၏ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္ပ်က္ေနပံုကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မိခင္ႀကီး၏ သားဟူေသာ သံေယာဇဥ္ကို ပ်က္ေတာက္သြားေစဖို႔အတြက္ စိတ္နာသြားေအာင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ အထေျမာက္သည္ဟု ဆိုရမည္။ သူေျပာလိုက္သည့္ေန႔မွာပင္ သူ႔မိခင္ႀကီး တရားထူးတရားျမတ္ေတြ ရသြားခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။

(၇)

အထက္ပါ သားအမိႏွစ္ေယာက္တို႔၏ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ဇာတ္လမ္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတို႔ … ေလာကမွာ သူတစ္ပါးကို သြားၿပီး အားမကိုးနဲ႔၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ အားကိုးၾက၊ သူတစ္ပါးေတြ လုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈနဲ႔ သင္တို႔ကို နတ္ျပည္ပို႔လို႔ မရႏိုင္ဘူး၊ သူတစ္ပါးေတြ အားထုတ္တဲ့တရားနဲ႔ သင့္မွာ တရားထူးမရႏိုင္ဘူး၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္မွသာ အက်ိဳးရလဒ္ကို ကိုယ္တိုင္ ရမွာျဖစ္တယ္”စသည္ျဖင့္ “အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ” အစျဖာေသာ ဓမၼေဒသနာကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ရာ ပရိသတ္မ်ားစြာတို႔ တရားအသိေတြ ထူးကုန္ၾကေလသည္။

(၈)

သားအမိႏွစ္ေယာက္ကို အေျခခံေသာ တရားေဒသနာကို သိရွိၿပီးေသာအခါ “သံေယာဇဥ္”ဆိုေသာ စကားတစ္ခြန္း၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈအေၾကာင္းကို ေမးခြန္းထုတ္ကာ အဖန္ဖန္ ေတြးေနမိသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ ရဟန္းမႀကီးမွာ “သံေယာဇဥ္”ဟူေသာအရာေလးတစ္ခု ရင္ထဲမွာ ရွိေနခ်ိန္မွာ ၁၂ - ႏွစ္လံုးလံုး အလြမ္းမ်က္ရည္ေတြႏွင့္ ေသာကေတြ ေဝခဲ့ရသည္။ ထိုအရာေလးတစ္ခု ပ်က္ေတာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ အၿငိမ္းဓာတ္ျပည့္ဝစြာ ဘဝက ရွင္သန္လာခဲ့ရသည္။ “သံေယာဇဥ္မွာ ဘာေကာင္းက်ိဳးေတြ ရွိေနပါသလဲ”၊ “ပူေလာင္ျခင္းအျပင္ ဘာအက်ိဳးေတြ ေပးတတ္ပါေသးသလဲ”။ စာေရးသူကေတာ့ ေျဖၿပီးပါၿပီ။ စာဖတ္သူမ်ားလည္း အားလံုး ဝိုင္းေျဖၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ …

အရွင္ကုသလသာမိ(ေပ်ာ္ဘြယ္)

က်မ္းကိုး ... ကုမာရကႆပမာတုေထရီဝတၳဳ၊ ဓမၼပဒ

Learn to meditate, free meditation class with Venerable Kusalasami

စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ (စာဖတ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္)

“စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ”။ ျမန္မာစကား အလြန္နားေထာင္၍ ေကာင္းပါ၏။ ဘဝတြင္ ရရွိလာသည့္ အသိအျမင္အေတြးအေခၚမ်ားသည္ စာအုပ္စာေပအေပၚတြင္ မ်ားစြာ မူတည္ေန၏။ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳမ်ားမွ ရရွိလာေသာ အသိအျမင္၊ အေတြ႕အႀကံဳ၊ သခၤန္းစာတို႔လည္း တန္ဖိုးရွိပါ၏။ သို႔ရာတြင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာကို တစ္ၿပိဳင္တည္း မရႏိုင္ပါ။ အကန္႔အသတ္မ်ားက ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေနသည္။

ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ရဟန္းႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကိုသာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရႏိုင္၏။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ လူေလာကႏွင့္သက္ဆိုင္သမွ်ကိုသာ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳႏိုင္၏။ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းဆရာအေတြ႕အႀကံဳ၊ မိဘျဖစ္ဖူးသူသာ မိဘ၏ အေတြ႕အႀကံဳ၊ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္သည္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏အေတြ႕အႀကံဳကိုသာ ေတြ႕ႀကံဳႏိုင္ၿပီး မိန္းမတို႔၏ ခံစားခ်က္ႏွင့္ဘဝအေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို မည္သို႔မွ် ကိုယ္ေတြ႕မႀကံဳႏိုင္ပါ။ ကိုယ္ေတြ႔မႀကံဳႏိုင္သျဖင့္ သူတစ္ပါးတို႔ ေတြ႕ႀကံဳထားေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ခံစားခ်က္မ်ားကို တစ္ဆင့္စကားျဖင့္သာ နားလည္ရ၏။ ေတြ႕ႀကံဳၾကရ၏။

စာေပကေပးေသာအေတြ႕အႀကံဳကား အကန္႔အသတ္မဲ့၏။ ကာလမဲ့၏။ စာေပထဲတြင္ နယ္ပယ္ေပါင္းစံုက သက္ရွိမ်ား၊ သက္မဲ့မ်ား၏ ျဖစ္တည္မႈ၊ ခံစားမႈ၊ အေတြးအႀကံ၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ရွာေဖြႏိုင္၏။ မိမိကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ႀကံဳရျခင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ ျဖစ္ပ်က္တတ္ေသာ အျဖစ္သနစ္မ်ားကို ေတြ႕ႀကံဳခံစားႏိုင္၏။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ဘဝအသိအျမင္အဆင့္သို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္၏။

“စာေပျမင့္မွ လူမ်ိဳးတင့္မည္”ဟူေသာ ျမန္မာစကားမွာလည္း အလြန္မွတ္သားဖြယ္ေကာင္း၏။ ထိုစကားအတိုင္းပင္ ေရွးျမန္မာတို႔လက္ထက္တြင္ ျမန္မာ့စာေပသည္ အဆင့္အတန္း အလြန္ျမင့္မား၏။ စာေပအဆင့္အတန္းျမင့္သျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈလည္း ျမင့္ခဲ့၏။ တိုင္းျပည္က အသူရာေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ ျပဳတ္က်ခဲ့သျဖင့္သာ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာေကာင္းေသာ ျမန္မာ့သမိုင္းအစဥ္အလာမ်ားလည္း အထင္ေသးအျမင္ေသးအဆင့္သို႔ ေလွ်ာက်သြားခဲ့ရသည္။ ကမၻာမွာ လူမသိသူမသိအေနအထား ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

စာေပျမင့္ဖို႔ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ စာဖတ္ရပါမည္။ စာဖတ္ဖို႔အတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုသံုးရပါမည္။ စာေပအဆင့္အတန္းျမင့္ေစဖို႔ စာေပအဝန္းအဝိုင္းမ်ားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရမည္။ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အသင္းအဖြဲ႕အလိုက္ျဖစ္ေစ စာေပအဝန္းအဝိုင္းေလးမ်ား ျဖစ္ဖို႔ လိုသည္။ ဒါေတာင္ မျပည့္စံုပါ။ တကယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးဦးတည္ခ်က္အေနျဖင့္ စာေပျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရမည္။ တာဝန္ရွိအစိုးရက ပညာပါပါ၊ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိျဖင့္ တာဝန္ယူႀကိဳးစားမွ တိုးတက္ႏိုင္မည္။

မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား ငယ္စဥ္ကေလးဘဝမွ စတင္ၿပီး စာဖတ္သည့္အေလ့အက်င့္ရေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရမည္။ ႏိုင္ငံတကာစာၾကည့္တိုက္စနစ္ကို ပညာေရးတြင္ ထည့္သြင္းၿပီး သင္ၾကားေစသင့္သည္။ ထိုပညာေရးမွတစ္ဆင့္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏ အေရးပါမႈကို သိလာမည္။ စာၾကည့္တိုက္ကို လူငယ္မ်ားအျမင္တြင္ လာခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္၊ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ စာဖတ္ႏိုင္ေအာင္၊ ဖတ္သည့္အခါမွာလည္း စနစ္က်ေအာင္ လုပ္ကိုင္တတ္ေသာပညာရွင္မ်ား ေပၚလာမည္။

စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ စာေပေဟာေျပာပဲြမ်ားတြင္လည္း ပရိသတ္လက္ခုပ္သံမ်ားစြာ ရႏိုင္ေသာ အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္း (အစိုးရေကာင္းျခင္း၊မေကာင္းျခင္းကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ပါ) စကားလံုးမ်ားကိုသာ အဓိက ၾကားရတတ္၏။ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏အေရးပါမႈ၊ စာဖတ္ျခင္း၏အက်ိဳးေက်းဇူး၊ စာၾကည့္တိုက္လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား၊ စာၾကည့္တိုက္ကို ဆဲြေဆာင္မႈရွိေအာင္ လုပ္သည့္နည္းမ်ား၊ စနစ္က်ေအာင္ႏွင့္ ေရရွည္တည္တံ့ေအာင္လုပ္ရမည့္နည္းမ်ားကို ေဟာေျပာမႈမ်ားက မၾကားရသေလာက္ပင္ ျဖစ္၏။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ စာၾကည့္တိုက္မ်ားကေတာ့ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ေပၚထြက္ေနသည္ကိုေတာ့ ေတြ႕ျမင္ေနရ၏။ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းပါ၏။ အက်ိဳးရွိတန္သေလာက္ရွိေသာ္လည္း ထိထိေရာက္ေရာက္၊ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈကား နည္းပါးလွသည္။ စာၾကည့္တိုက္ဦးေဆာင္သူမ်ား၏ ေစတနာႏွင့္ အနစ္နာခံမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည္က မ်ားသည္။ ေရရွည္တည္တံ့ေရးႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ားကို ဆဲြေဆာင္ႏိုင္အားကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ နည္းပါးလွေပသည္။ စာၾကည့္တုိက္ဖြင့္ျခင္းႏွင့္ စာဖတ္ျခင္းကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ တားဆီးပိတ္ပင္ခံခဲ့ရျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ားဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ အမ်ိဳးသားေရးအသိစိတ္ဓာတ္၊ အမ်ိဳးသားေရးအျမင္၊ အမ်ိဳးသားေရးဦးတည္ခ်က္အေနျဖင့္ အစိုးရက အားႀကိဳးမာန္တက္ ဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းမွသာ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ဥေရာပရွိစာၾကည့္တိုက္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေရာက္ဖူးသည္။ ေရာက္သည့္စာၾကည့္တိုက္တိုင္းတြင္ ထူးျခားၿပီး အံ့ၾသမင္သက္ဖြယ္မ်ားစြာကို ေတြ႕ျမင္သိရွိခံစားရၿမဲျဖစ္သည္။ စာၾကည့္တိုက္အတြင္း စာဖတ္၍အဆင္ေျပေအာင္ အျပင္အဆင္မ်ားမ်ား ေကာင္းမြန္သည္။ စာအုပ္မ်ားကိုလည္း သူ႔အမ်ိဳးအစားအလိုက္ စနစ္က်စြာ ထားရွိသည္။ စာအုပ္မ်ားသာမက ကြန္ျပဴတာျဖင့္ ဖတ္၍ရေအာင္လည္း ကြန္ျပဴတာမ်ား ထားရွိေပးထားသည္။

ကေလးမ်ားစာၾကည့္တိုက္အတြင္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ကေလးကစားကြင္းလည္း ထားရွိေပးသည္။ ကေလးမ်ား ဂိမ္းေဆာ့ရန္အတြက္လည္း ကြန္ျပဴတာမ်ား၊ တတ္ဘလက္ေလးမ်ား ထားရွိသည္။ ကေလးမ်ားအတြက္ ေရာင္စံုစာအုပ္မ်ား၊ အ႐ုပ္ျဖတ္ဆက္ပံုးမ်ား၊ ဂိမ္းစီဒီမ်ား၊ ကစားနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ႐ုပ္ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကို စနစ္တက် စီစဥ္ထားေပးသည္။ ဝန္ထမ္းမလိုဘဲ စက္ျဖင့္လည္း စာအုပ္ငွါးႏိုင္သည္။ စာအုပ္တြင္ ပါဝင္ေသာ ဘားကုဒ္လိုအရာကို စက္အတြင္းမွ ေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ထားေပးလိုက္႐ံုသာျဖစ္သည္။ ျပန္ပို႔သည့္အခါတြင္လည္း စက္အတြင္း ထည့္လုိက္႐ံုသာျဖစ္သည္။ စာၾကည့္တိုက္ကို ၂၄ နာရီ ဝင္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ေပးထားတတ္သည္။ စာၾကည့္တုိက္အတြင္း မီးမ်ားကိုေတာ့ လူလာလွ်င္ မီးပြင့္ၿပီး လူက ၿငိမ္သြားလွ်င္ မီးျပန္မွိတ္သြားေသာစနစ္ကို အသံုးျပဳထားတတ္ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက စာဖတ္က်င့္ရေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ ေရာက္ေလရာရာ ရထားေပၚ၊ ကားေပၚ၊ ပန္းၿခံစသည္တို႔တြင္ စာဖတ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ယူဆမိသည္။ သူတို႔ဆီတြင္ စာအုပ္စာေပ၏တန္ဖိုးကို အေလးထားတတ္ျခင္း၊ စာေရးဆရာမ်ားကို အထင္ႀကီးေလးစားျခင္း စသည္တုိ႔မွာလည္း စာဖတ္ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုကဲ့သို႔ ေခတ္မီေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကေသးလွ်င္ေသာ္မွ စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ားက စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏ အေရးပါမႈကို သိျမင္သေဘာေပါက္ေအာင္ အသိအျမင္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ၾကပါသည္။ လူမ်ိဳးတင့္ဖို႔ စာဖတ္ၾကရပါမည္။ စာဖတ္ဖို႔ စာၾကည့္တုိက္မ်ား ရွိရပါမည္။ စာၾကည့္တိုက္မ်ားရွိဖို႔ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏ အေရးပါမႈကို သိျမင္သေဘာေပါက္ေသာေခါင္းေဆာင္မ်ား လိုပါသည္။

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ဖတ္ေသာ စာေပမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ ခ်စ္ကဲြညားဝတၳဳမ်ား၊ ဟာသစာအုပ္မ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကသာ ေနရာယူထားသည္။ ခ်စ္ကဲြညားဝတၳဳမ်ား၊ ဟာသစာအုပ္မ်ား ဖတ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမရွိဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း အသိအျမင္၊ အေတြးအေခၚ၊ အေထြေထြဗဟုသုတအတြက္ အက်ိဳးမမ်ားဟု ဆိုခ်င္သည္။ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔၊ စိတ္ေအးခ်မ္းဖို႔ကလဲြၿပီး အက်ိဳးမမ်ားပါ။ အဆိုပါစာေပအမ်ိဳးအစားမ်ားသည္ ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အကူ မရွိသေလာက္ နည္းပါသည္။ စာႀကီးေပႀကီးမ်ား ဖတ္ဖို႔ လိုပါသည္။ ဂႏၴဝင္စာေပမ်ား ေလ့လာဖို႔ လိုပါသည္။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံသမိုင္း၊ ကမၻာ့သမိုင္းမ်ားကို ဖတ္ဖို႔ လိုပါသည္။

စာမဖတ္လွ်င္ ဗဟုသုတမရွိႏိုင္။ စာမဖတ္ေသာ၊ ဗဟုသုတမရွိေသာျပည္သူမ်ားသည္ စိတ္ထားဆိုးညစ္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၏ အလိမ္အညာအလွည့္အဖ်ားကို ခံရႏိုင္သည္။ ဘာသာေရးျဖင့္ လွည့္စားႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံေရးျဖင့္ လွည့္စားႏိုင္သည္။ လူမ်ိဳးေရးျဖင့္ လွည့္စားႏိုင္သည္။ စာဖတ္ေသာ၊ ဗဟုသုတရွိေသာျပည္သူမ်ားျဖစ္လွ်င္ အလိမ္အညာအလွည့္အဖ်ားမ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ စာၾကည့္တိုက္မ်ားႏွင့္စာဖတ္ျခင္းသည္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္ကို ပညာရွိနည္းျဖင့္ ပံုေဖာ္ေနျခင္းဟုဆိုခ်င္ပါသည္။ စာဖတ္သူမ်ားကသာ ႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၿပီး စာမဖတ္၊ ဗဟုသုတမရွိေသာသူမ်ားကေတာ့ အလိမ္အညာ လွည့္ကြက္မ်ားေအာက္ဝယ္ စမ္းတဝါးဝါးသာ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။

ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ၊ ရြာတစ္ရြာက စာၾကည့္တိုက္ကို ေရာက္ရွိစဥ္က ေတြးမိခံစားမိေသာ အေတြ႕အႀကံဳေလးမ်ားကို ေဆာင္းပါးအသြင္ ခ်ေရးမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ “ေနေပ်ာ္ေသာဝန္းက်င္၊ ေနေပ်ာ္ေသာဘဝေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ စာေတြ ဖတ္ၾကစို႔”ဟု တိုက္တြန္းခ်င္ပါသည္။

အရွင္ကုသလသာမိ 

ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ေမြးေန႔ပဲြ က်င္းပမည္

.......................................................

ဂ်ာမနီႏုုိင္ငံအတြင္း မွီတင္းေနထိုုင္ၾကကုုန္ေသာ ဗုုဒၶဘာသာဝင္သူေတာ္စင္အေပါင္းတိုု႔ …. ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိ ဗုုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုုရားအေလာင္းေတာ္ သုုေမဓာရွင္ရေသ့ဘဝက ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုုရား ေျခေတာ္ရင္းတြင္ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူျခင္းကိုု အာရံုုျပဳ၍လည္းေကာင္း၊ ျမတ္ဗုုဒၶ ဖြားျမင္ေတာ္မူျခင္းကိုု အာရံုုျပဳ၍လည္းေကာင္း၊ အလံုုးစံုုကိုု အကုုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူေသာ သဗၺညဳ ဘုုရားအျဖစ္သိုု႔ ေရာက္ေတာ္မူျခင္းကိုု အာရံုုျပဳ၍လည္းေကာင္း၊ ဘုုရားအဆူဆူတိုု႔၏ ျဖစ္ေတာ္စဥ္မ်ား ပါရွိသည့္ မဟာဗုုဒၶဝင္ ေဟာေတာ္မူျခင္းကိုု အာရံုုျပဳ၍လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံ ေတာ္မူျခင္းကိုု အာရံုုျပဳ၍လည္းေကာင္း ကဆုုန္လျပည့္ ဗုုဒၶေန႔ပဲြေတာ္ကိုု ကမၻာ့ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ ဆင္ယင္က်င္းပလ်က္ရွိပါသည္။

ထိုု႔အတူ ဂ်ာမနီႏိုုင္ငံအတြင္း မွီတင္းေနထိုုင္ၾကကုုန္ေသာ ဗုုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္လည္း ဖရန္႔ဖြတ္ ၿမိဳ႕တြင္ ကဆုုန္လျပည့္ ဗုုဒၶေန႔ပဲြေတာ္ကိုု ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုုိင္း ဆင္ယင္က်င္းပခဲ့ၾကပါသည္။ ဤႏွစ္တြင္လည္း ဖြား,ပြင့္,ေဟာ,စံ,ဗ်ာဒိတ္ခံဟူေသာ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ႀကီးမ်ားကိုု စိတ္မွာ အာရံုုျပဳလ်က္ ဗုုဒၶေန႔ပဲြေတာ္ကိုု စီစဥ္ က်င္းပသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သိုု႔ျဖစ္ပါ၍ အားလံုုးေသာ ဗုုဒၶဘာသာဝင္သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ ျမတ္ဗုုဒၶ ၏ျဖစ္ေတာ္စဥ္ႀကီးမ်ားကိုု စိတ္မွာ ထံုုလ်က္ ဗုုဒၶေန႔ပြဲေတာ္ကိုု ကုုသိုုလ္သဒၶါျဖစ္ေရး စိတ္မွာေတြးကာ ပါဝင္ ဆင္ႏႊဲကုုသိုုလ္ယူႏိုုင္ၾကပါေၾကာင္း အသိေပးႏႈိးေဆာ္တိုုက္တြန္းအပ္ပါသည္။

ေန႔ရက္ ။ ။ ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၂ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔

အစီအစဥ္

မနက္ ၁ဝး ဝဝ .............................. အခမ္းအနားျပင္ဆင္ျခင္း
မနက္ ၁ဝး ၃ဝ .............................. သံဃာေတာ္မ်ားအား စုေပါင္းဆြမ္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျခင္း
မနက္ ၁၁း ၃ဝ .............................. ဧည့္ပရိသတ္မ်ားအားလံုုး ေန႔လည္စာ စားေသာက္ျခင္း
ေန႔လယ္ ၁း ဝဝ ............................. အခမ္းအနား စတင္ျခင္း (သီလေပး၊ ေရစက္ခ်၊ တရားနာျခင္း)
ညေန ၃း ဝဝ …………………………. အခမ္းအနားၿပီးဆံုုးျခင္း

လွဴဒါန္းႏိုင္သည့္အရာမ်ား ...............

အခမ္းအနားတြင္
- သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ဆြမ္းအလွဴ၊ ဆြမ္းဟင္းအလွဴ၊
- ၾကြေရာက္လာမည့္ ျမန္မာမိသားစုဝင္မ်ားအတြက္ အစားအေသာက္အလွဴ၊
- သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ေဘသဇၨဒါန (က်န္းမာေရးအာမခံ)အလွဴ၊
- ေက်ာင္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအလွဴ ....
စသည္ျဖင့္ မိမိတို႔ အားသန္ရာ၊ သဒၶါေပါက္ရာအလွဴဒါနမ်ားကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကပါသည္။

ဆြမ္းဟင္း၊ ေဘာဇဥ္၊ အခ်ိဳရည္ အလွဴရွင္မ်ားအေနျဖင့္ ႀကိဳတင္စာရင္းေပးလွဴဒါန္းႏိုင္ပါေၾကာင္းကိုလည္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

က်င္းပမည့္ေနရာ ......................

Saalbau Gutleut ခန္းမ,
Rottweiler Straße 32,
60327 Frankfurt am Main
Hauptbahnhof မွ Straßebahn 12,16,21 စီးပါ။
မွတ္တုိင္ Baseler Platz
မွတ္တုိင္တြင္ဆင္းၿပီး ညာဘက္ျခမ္းသုိ႔ ကူးလွ်င္ Gutleutstr. ကုိေတြ႕ပါမည္။