ေခါင္းစဥ္မရွိတဲ့ အရပ္

စာေတြ ေရးထုတ္လိုက္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ကီးဘုတ္ေပၚ လက္အစံုကို တင္ထားလိုက္သည္။ ႏွလံုးသားထဲက ေျပာေနေသာအသံမ်ားအတိုင္း လက္က လိုက္ေရးသည္။ တြန္႔ဆုတ္ေနသည္။ စိတ္ထဲမွာ စကားလံုးေတြ စီတန္းေျပးလႊားေနသေလာက္ အျပင္ကို ထြက္ဖို႔ ခက္ေနသည္။ ဘယ္အရာက ဘယ္လို တားဆီးထားသလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ အေျဖကို တိတိပပ မရ။ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ခံစားမႈေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်ားစြာေသာ တုန္ခါမႈမ်ားက ေခါင္းစဥ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ေပးလို႔မရ။

သကၠရာဇ္ေတြက ဆလိုက္မီးမ်ားလို တစ္ဖ်က္ဖ်က္ ေျပာင္းလဲေနသည္။ အေမေန႔ ေဆာင္းပါး သို႔မဟုတ္ စာတစ္ပုဒ္ေရးမည္ဟု အားခဲထားသည္။ အေမေန႔ကို ေက်ာ္သြားသည္။ သူမ်ားေရးတာေတြေတာင္ ဖတ္ခ်ိန္မရလိုက္။ ဗုဒၶေန႔ေတာ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ေအာင္ ေရးမည္ဟု အားတင္းရျပန္သည္။ ဗုဒၶေန႔ကို ေက်ာ္သြားျပန္သည္။ ေရးၿပီးသားအေဟာင္းေလးကို ျပန္တင္မည္ဟု အားခဲထားတာေတာင္ မတင္ျဖစ္။ ကုန္လြန္ေျပးလႊားေနေသာ သကၠရာဇ္မ်ားကိုသာ ျပန္ေငးေနရသည္။

အေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္မည္။ ညီမေလးဆီ ဖုန္းဆက္မည္။ ညီေလးဆီလည္း ဟိုဟာဒီဟာ အေၾကာင္းၾကားမည္။ …မည္ ႏွင့္ အဆံုးသတ္ထားေသာ ၀ါက်မ်ားအားလံုး စိတ္ကူးထဲတြင္သာ ေပ်ာက္ဆံုးကြယ္ပကုန္သည္။

ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာပဲ ကိုယ္လုပ္သည္။ အေဖ၊ အေမတို႔ႏွင့္ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္။ ဆရာသမားမ်ားႏွင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ မတည့္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဘ၀အဖုအထစ္ေလးမ်ားတြင္ သာယာမွန္းမသိ သာယာလာခဲ့သည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအားက်၊ ဟစ္တလာ၏ အားမာန္မ်ားကို အားက်၊ မဟာသီယာမိုဟာမက္ကို သေဘာက်၊ ေခ်ေဂြဗားရားကို ေလးစား၊ ေဒါက္တာဇီဗားဂိုး၊ မသာထရီဇာ၊ ဂႏၵီ၊ စတာလင္၊ သခင္သန္းထြန္း၊ လယ္တီ၊ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၊ အရွင္အာဒိစၥ၊ ရွင္ဥကၠ႒…. မတူညီေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ႏွစ္ၿခိဳက္မိျခင္း၏ ရလဒ္တစ္ခု ျဖစ္ပံုရသည္။ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မ်ားကို ေျခရာခံၾကည့္လွ်င္ လူမုန္းခံရေသာသူမ်ား၏ အစြမ္းအစမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မည္းမ်ားအတြင္းမွ ႏွလံုးသားျဖဴျဖဴမ်ားကို ျမင္မိလာခဲ့သည္။

ခ႐ူးယွက္သည္ စတာလင္ေနာက္လိုက္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအျဖစ္ ေက်ာ္ၾကားသည္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားသူတစ္ဦး ျဖစ္လို႔ေနသည္။ ခဏတစ္ခုခ်င္းမွာ စိတ္ႏွစ္ခု ျဖစ္ခြင့္မရွိေသာ္လည္း သမိုင္းတစ္ေခတ္တည္းတြင္ စိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဤအရာမ်ားေၾကာင့္ပင္ ေလာကႀကီးကို မတည္ၿမဲမႈ အေဆာက္အအံုတစ္ခုအျဖစ္ ႐ႈျမင္လိုက္ၾကပံုရသည္။ မိမိရင္တြင္းမွ ခံစားခ်က္အခ်င္းခ်င္း၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အခ်င္းခ်င္း၊ ယံုၾကည္ခ်က္အခ်င္းခ်င္း ဓားခ်င္းခုတ္ေသာအခ်ိန္မ်ားကို သင္ႀကံဳဖူးပါသလား။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ႏွလံုးသားမွျဖစ္ေပၚလာေသာ ခ်င္ျခင္း (ခ်ဥ္ျခင္း)မ်ားသည္ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀အတြက္ ရယ္စရာတစ္ခုသဖြယ္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘ၀ကိုယ္တိုင္က ဆႏၵမ်ား၏ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာျခင္းကို ခံရသည္။

ကမၻာ့ေနရာအႏွံ႔အျပားမွ လြင့္ပ်ံလာေသာအသံမ်ားတြင္ တစ္ခုမွ အရသာခံလို႔ မရ။ မိခင္ႏိုင္ငံမွ သတင္းမ်ားလည္း ဆီသည္မလက္သုပ္လို ခံစားေနရၿပီ။ ဘာကိုမွ မဖတ္ခ်င္ေတာ့။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားသည္ပင္ အမႈိက္ပံုထဲ ေရာက္လို႔ေနသည္။ အံ့ၾသထူးဆန္းစြာ မေန႔တစ္ေန႔က အိပ္မက္မ်ားသည္ပင္ ေျမာင္းထဲေရာက္လို႔ ေနသည္။ ေျပာင္းလဲေနေသာအရာမ်ား၏ အျမန္ႏႈန္းကို အမီလိုက္ႏိုင္ဖို႔ ဘယ္လိုဆုေတြေတာင္းရမလဲလို႔ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စဥ္းစားမိသည္။ ဘယ္လိုပဲစဥ္းစား စဥ္းစား အခန္းျပင္ဘက္မွာ မိုးေတြ ညိဳ႕ေနတာကိုပဲ ေငးေနျဖစ္သည္။ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ တဲြခိုေနေသာ မိုးေရစက္ေလးမ်ားကိုပင္ ေငးေနျဖစ္သည္။

တစ္ခါတစ္ရံ အနာဂတ္မဲ့လို႔ ၀မ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္ေနတတ္သလို တစ္ရံတစ္ရံ ဦးတည္ရာမဲ့လြင့္ေမ်ာျခင္းမွ ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္မႈကို ခံစားေနရတတ္သည္။ ဒီလိုပဲ ကီးဘုတ္ေပၚလက္တင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဦးတည္ရာမဲ့စာတန္းေလးမ်ား မိုးေရေတြလို သြန္းၿဖိဳးလာခ့ဲၾကသည္။ ေျပးေနေသာစိတ္ကို ေျပးေနေသာအတိုင္း ထားလိုက္သျဖင့္ ေခါင္းစဥ္မရွိတဲ့အရပ္မွာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာကို ခံစားလိုက္ရသည္။

မွတ္ခ်က္ .... 

လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္က ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္တရားက ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိသလဲ

(၁)

ငယ္ငယ္က စာေတြ သင္ရသည္။ စာေတြ ဖတ္ရသည္။ အမွန္တရားက စာသင္ဆရာတို႔၏ လက္သံုးစကားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဆရာတို႔သည္ ပံုျပင္မ်ား၊ ဇာတ္၀တၳဳမ်ားကို ေျပာၾကားၿပီး အမွန္တရားအေၾကာင္းကို သံုးသပ္ျပတတ္ၾကသည္။ အမွန္တရားက အၿမဲတမ္း အႏိုင္ရသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပံုျပင္တိုင္း၊ ဇာတ္၀တၳဳတိုင္းတြင္ အမွန္တရားဘက္မွ ထာ၀ရ ရပ္တည္တတ္ေသာ ဇာတ္လိုက္မ်ားသာ အႏိုင္ရတတ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ စိတ္ေကာင္းမရွိေသာ၊ စာရိတၱ ညံ့ဖ်င္းေသာ မည္သည့္ဗီလိန္ကမွ စိတ္ထားေကာင္းေသာ၊ စာရိတၱေကာင္းမြန္ေသာ ဇာတ္လိုက္ကို အႏိုင္ရသည္ဟူ၍ မၾကားမိစဖူးေပ။ လက္ေတြ႕ဘ၀မ်ားမွာေရာ ပံုျပင္ထဲကလို အမွန္တရားက အၿမဲအႏိုင္ရတတ္ေလသေလာ။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၂)

“အရွင္ဘုရားရာ အေတာ္ကို ခံရခက္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာမွာ တပည့္ေတာ္ မွန္တယ္ဆိုတာ အလုပ္သမားေတြ အကုန္သိတယ္”ဟု ဆိုလာရင္း မွန္ရာကို လုပ္ေသာ္လည္း အလုပ္ထြက္လိုက္ရေသာ ျမန္မာလူငယ္ေလးက ညည္းခ်င္းထုတ္သည္။ သူသည္ အလုပ္တြင္ ထူးခၽြန္သည္။ မတရားတာကို လက္ပိုက္ၾကည့္တတ္သူမဟုတ္၊ မဟုတ္ရင္ မခံ။ သူ႔ကို တိုက္႐ိုက္ေစာ္ကားေမာ္ကား မဟုတ္မတရား လာလုပ္လွ်င္ ေျပာလွန္ေျပာတတ္႐ံုမွ်မက အျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအေပၚ မတရားလုပ္လွ်င္လည္း ကိုယ့္အသားထိသလို နာတတ္ၿပီး အမွန္တရားဘက္မွ အၿမဲတမ္း ရပ္တည္တတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အမွန္တရားကို ခ်စ္လြန္းသျဖင့္ အခု သူ အလုပ္ထုတ္ခံရသည္။ သူ အခု ၿငီးတြားေနရသည္။ အမွန္တရားသည္ ပံုျပင္မ်ား၊ ဇာတ္၀တၳဳမ်ားထဲကလို မဟုတ္ေလသေလာ။ အမွန္တရားက လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ႐ႈံုးတတ္ေလသေလာ။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၃)

“လူဆိုတာ ဘ၀အတက္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္ေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ရတာပဲ ဦးဇင္းရ၊ တပည့္ေတာ္ဆိုရင္ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ တပည့္ေတာ္က ဘယ္လို ေလာကဓံမ်ိဳးကိုပဲ ႀကံဳႀကံဳ အၿမဲတမ္း အမွန္တရားဘက္ကပဲ ရပ္တည္တယ္။ စကားလံုးခပ္ႀကီးႀကီး သံုးေျပာရမယ္ဆိုရင္ တပည့္ေတာ္က သမာသမတ္က်တယ္၊ တည္ၾကည္တယ္။ ဒီလို အၿမဲတမ္း မွန္တဲ့ဘက္က တရားတဲ့ဘက္က ရပ္တည္လုပ္ကိုင္လာခဲ့ေတာ့ အားလံုးက ေလးစားၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ တိုးပြားတယ္။ ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈရတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္က လူငယ္ေလးေတြ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြ ေတြ႕တိုင္း တရားတဲ့ဘက္က အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္ဖို႔ ေျပာတာပဲ”ဟု မေလးရွားမွာ အထိုက္အေလွ်ာက္ ေအာင္ျမင္ရေနေသာ လူငယ္လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ အားရပါးရေျပာသည္။ လူငယ္လုပ္ငန္းရွင္စကားဆံုးေတာ့ အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္လို႔ ဒုကၡေရာက္ရေသာ လူငယ္ေလးမ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္မိျပန္သည္။ သူတို႔ ႏွလံုးသားဇာတ္႐ုပ္ႏွစ္ခုကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ေသာအခါ ဘယ္သူ႕စကားကို ေအာင္မွတ္ေပးရမလဲ စဥ္းစားမရ ျဖစ္ေနျပန္ေလသည္။

အမွန္တရား ဖြင့္ဆိုခ်က္သည္ မည္မွ် က်ယ္ျပန္႔ေလသနည္း။ အမွန္တရားက စကားလံုးတစ္လံုးသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႕အေၾကာင္းကို အကဲခတ္မရ ျဖစ္ေနျပန္သည္။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၃)

“ဘုရား … ဘုရား … ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း၊ အုတ္ပံုႀကီးပဲ က်န္ပါလားေနာ္၊ က်န္တဲ့ အိမ္ေတြကလည္း က်ည္ေပါက္ေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ”

ၿဂိဳဟ္တုစေလာင္းက လႊင့္ေနေသာ တီဗြီဖန္သားျပင္မွ ကဒါဖီအလြန္ လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံ ႐ႈခင္းမ်ားကို ေငးရင္း ေမာရင္း စုတ္တသက္သက္ျဖစ္ေနေသာ လူငယ္ေလးက ေျပာေနသည္။ ကဒါဖီ မတရား ရက္စက္သည္။ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်သည္။ အဖိႏွိပ္ခံတို႔ မခံစားႏိုင္။ ျပည္သူက အမွန္တရား၊ ကဒါဖီက အမွားဘက္ေတာ္သား။ ကဒါဖီ၏ အမွားမ်ားက အမွန္တရားဘက္ေတာ္သားမ်ားအတြက္ ခါးသက္လြန္းသည္။ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ခါးလြန္းေတာ့ ျပည္သူမ်ား လြန္႔လူးထြက္လာၾကသည္။

 “အမွန္တရား ေအာင္ပဲြခံရမည္”ဟု သူတို႔ ေၾကြးေက်ာ္ၾကသည္။ သူတို႔ အခု အႏိုင္ရသြားသည္။ ေသနတ္မ်ား၊ လက္နက္ႀကီးမ်ား ပစ္ေဖာက္လွ်က္ ေအာင္ပဲြခံၾကသည္။ ေပ်ာ္ၾကသည္။ အုတ္ခဲအက်ိဳးအပဲ့မ်ား၊ က်ည္ေပါက္မ်ား ျပည့္ေနေသာ တိုက္အိမ္မ်ား၊ ပ်က္စီးေနေသာ တံတားမ်ား၊ လမ္းမ်ား၊ ေဆြးဆံုးမ်ိဳးဆံုးလို႔ ေသြးပ်က္မတက္ ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္းေနေသာ ပံုရိပ္မ်ားအၾကားမွ အမွန္တရားေအာင္ပဲြက ေသြးပ်က္စရာ ေကာင္းလြန္းမေနဘူးလားဟု ေတြးေနမိသည္။

အမွန္တရားသည္ အသက္ေပါင္း မည္မွ် တန္သနည္း။

အမွန္တရားသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္၊ က်က္သေရရွိသည္ဟုဆိုလွ်င္ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်က္ရည္ေပါက္မ်ားစြာ၊ ေသြးစက္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔ၾကားက အမွန္တရားသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသးပါသေလာ၊ က်က္သေရ မည္မွ်ရွိပါေသးသနည္း။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၅)

ရာဇ၀င္ထဲမွ တိုက္ပဲြမ်ားစြာကို ၾကည့္လိုက္တိုင္း အမွန္တရားသည္ အၿမဲတမ္း အ႐ႈံုးဘက္ကသာ ရွိေနသည္။ အမွားတရားမ်ား၊ မတရားမႈမ်ားက အားရေအာင္ ျခယ္လွယ္အႏိုင္က်င့္ၿပီးေသာအခါမွသာ အမွန္တရားက ေသြးစက္မ်ားျဖင့္ ေခါင္းေထာင္ထလာတတ္သည္။ အမွန္တရားက အ, သေလာ၊ တံုးသေလာ။ နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္လြန္းသေလာ။ ေခ်ာင္ပိတ္႐ိုက္မွ ျပန္ကိုက္တတ္ေသာ ေခြးလိုမ်ား ျဖစ္ေနသေလာ။ အၿမဲတမ္း ေသြးစက္မ်ား၊ မ်က္ရည္မ်ား၊ အပ်က္အစီးမ်ားျဖင့္သာ ႐ုန္းၾကြလာတတ္ေသာ အမွန္တရားကို စိတ္နာမိသလို ခံစားရသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ အမွားတရားမ်ား၊ မတရားမႈမ်ားကို ေကာင္းခ်ီးေထာမနာျပဳရမည္ေလာ။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၆)

ယုတ္မာဆိုးရြားေသာ အမွားတရားမ်ား၊ မတရားမႈမ်ားသည္ ညစ္ပတ္မႈမ်ား၊ မသတီစရာမ်ား၊ မုသားမ်ားျဖင့္ ၿခံရံေနတတ္သည္။ ႏွစ္ၿမိဳ႕စရာတစ္ခုမွ် ရွာေတြ႕ဖို႔ မရွိ။ အျခားတစ္ဖက္တြင္ အမွန္တရားေလးတစ္ခု ေပၚလာဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးေပါင္းမ်ားစြာ ေပးဆပ္ရသည္။ “အမွန္တရားက ေအာင္ပဲြခံခဲ့ၿပီ”ဟူေသာ ၀ါက်ေလးတစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚလာဖို႔အတြက္ ေသြးအိုင္ထဲမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရသည္။ ေသြးအိုင္ထဲမွ တလႊားလႊားျဖစ္ေနေသာ အလံသည္ လွသေလာ။ ေသြးအိုင္ႏွင့္အမွန္တရားေအာင္ပဲြကို ညီမွ်ျခင္း ခ်ဖို႔အတြက္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳေနရသည္။

ထိုအေၾကာင္းတရားမ်ားကို တလွပ္လွပ္ျဖစ္ေနေသာ ရင္ဘက္အစံုျဖင့္ ေတြးၾကည့္ေနမိသည္။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

မစၥတာၾကြက္နဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္

ၾကြက္ေလးတစ္ေကာင္ဟာ လယ္သမားဇနီးေမာင္ႏွံ အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္ ျဖည္ေနၾကတာကို နံရံအက္ေၾကာင္းေလးထဲကေန ၾကည့္ေနတယ္။ ဘယ္လို စားစရာေလးမ်ား ပါလိမ့္မလဲေပါ့။

ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားတယ္။ 

ဒီလိုနဲ႔ ၾကြက္ေလးဟာ လယ္ေတာတစ္ခြင္ လွည့္လည္ၿပီးေတာ့ “အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္ေဟ့” “အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္ေဟ့”လို႔ လိုက္ေအာ္ၿပီး သတိေပးပါတယ္။

ၾကြက္ေလးရဲ႕ သတိေပးသံကို ၾကားေတာ့ ၾကက္မႀကီးက “ကေတာ့ ကေတာ့”နဲ႔ ေအာ္ၿပီး သူ႕အေမြးေတြကို ပြတ္သပ္ရင္း ေခါင္းေထာင္ကာ “မစၥတာ ၾကြက္ေရ … ဒါက ရွင့္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ စိုးရိမ္စရာႀကီး တစ္ခုေပါ့။ ကၽြန္မတို႔အတြက္ေတာ့ ဘာအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမွ မရွိပါဘူးရွင္၊ ကၽြန္မတို႔ကို ဘာအေႏွာက္အယွက္မွ မေပးႏိုင္ပါဘူးရွင္”လို႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ၾကြက္ေလးဟာ မစၥတာ၀က္ဆီကို သြားခဲ့ၿပီး “အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္။ အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္”လို႔ ဆိုျပန္တယ္။ ထိုအခါ မစၥတာ၀က္က “ေဟ … အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္၊ ဟုတ္လား။ ၀မ္းနည္းပါတယ္ မစၥတာၾကြက္။ ဒါေတာ့ က်ဳပ္လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေပါင္”လို႔ သူနဲ႔မဆိုင္သလို ေျပာလိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔ ၾကြက္ေလးဟာ မစၥတာႏြားဆီကို သြားျပန္တယ္။ “မစၥတာႏြား … မစၥတာႏြား … အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု ရွိတယ္ဗ်”လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ မစၥတာႏြားက “အိုး … မစၥတာ ၾကြက္ … ၀မ္းနည္းပါတယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ႏွာေခါင္းကိုေတာ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္က ဘာမွ မျဖစ္ေစပါဘူး”လို႔ မထီမဲ့ျမင္ပံုစံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔ ၾကြက္ေလးဟာ သူ႕စကားကို ဘယ္သူမွ အေရးတယူ မလုပ္ၾကတဲ့အတြက္ တိုက္နံရံၾကားက သူ႕ေနရာေလးမွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ စိတ္ပ်က္ေနရွာတယ္။

အဲဒီည တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေလးဆီမွ ေဖ်ာက္ခနဲ က်ယ္ေလာင္တဲ့အသံကို ၾကားလိုက္ၾကရတယ္။ အိမ္ရွင္မဟာ ၾကြက္တစ္ေကာင္ေတာ့ မိၿပီဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္ရွိရာကို လာခဲ့တယ္။ ညကလည္း ေမွာင္မဲေနေတာ့ ဘာကိုမွ မျမင္ရဘူးေလ။ တကယ္ေတာ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ မိေနတာက ၾကြက္မဟုတ္ဘဲ ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ႕ အၿမီးပိုင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ ေျမြဟာ အိမ္ရွင္မကို ကိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

လယ္သမားဟာ အိမ္ရွင္မျဖစ္သူကို ေဆး႐ံုကို အျမန္ပို႔တယ္။ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ေသမသြားခဲ့ဘူး။ အျပင္းအထန္ ဖ်ားနာလ်က္ အိမ္ကို ျပန္ခဲ့တယ္။ အျပင္းအထန္ အဖ်ားတက္ေနၿပီဆိုရင္ ဖ်ားနာသူကို လတ္ဆတ္တဲ့ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ေလး တိုက္တတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ လယ္သမားဟာ ေပါက္ဆိန္ကို ယူၿပီး လယ္တဲထဲက ၾကက္ကို သတ္ၿပီး စြပ္ျပဳတ္လုပ္ကာ အိမ္ရွင္မကို တိုက္ေကၽြးလိုက္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အိမ္ရွင္မဟာ ပိုပိုၿပီး ဆိုးလာခဲ့တယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကလည္း စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အိမ္ရွင္မနားက မခြါဘူး။ ၂၄-နာရီလံုး အၿမဲတမ္း လာေစာင့္ေပးၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ကို ဧည့္ခံဖို႔ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ၀က္ကို သတ္ၿပီး ခ်က္ေကၽြးလိုက္ရတယ္။

အိမ္ရွင္မဟာ ဘယ္လိုပဲ ကုသကုသ၊ မသက္သာလာခဲ့ဘဲ ေနာက္ဆံုးမွာ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ အသုဘကို လူေတြ အမ်ားႀကီး လာၾကတယ္။ အေကၽြးအေမြးအတြက္ မလံုေလာက္တဲ့အတြက္ လယ္သမားဟာ အိမ္မွာရွိတဲ့ ႏြားကို သတ္ၿပီး ေကၽြးေမြးခဲ့ရတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ၾကြက္ေလးဟာ တိုက္နံရံအက္ကဲြၾကားကေန ၀မ္းနည္းပူေဆြးစြာနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

ကဲ … ဘယ္လိုလဲ ….

သင့္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္၊ သင့္အေပါင္းအသင္းေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ ျပႆနာ အခက္အခဲတစ္ခုခုကို ရင္ဆိုင္ေနရၿပီဆိုရင္ သင့္အေနနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ ယူဆအံုးမလား။ အဲဒီလို ယူဆေနမိတယ္ဆိုရင္ ျပင္လိုက္ပါ။ ဒီပံုျပင္ထဲက ၾကက္လို၊ ၀က္လို၊ ႏြားလို ဒုကၡေရာက္ရပါလိမ့္မယ္။

သင္ မွတ္ထားဖို႔က သင့္ပတ္၀န္းက်င္က တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဒုကၡေတြ၊ ျပႆနာေတြ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီဆိုရင္ သင္တို႔အားလံုးဟာ ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ေနရၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ ပစ္ထားရင္ေတာ့ သင္လည္းပဲ ဒုကၡေရာက္ရပါလိမ့္မယ္။

ဘ၀ဆိုတဲ့ ခရီးရွည္ႀကီးမွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုးဟာ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရပါတယ္။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေဖးမကူညီမႈမရွိရင္ ဘ၀လမ္းခရီးေတြဟာ ေျဖာင့္တန္းဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ 

Ref: Social Plan ဆိုတဲ့ စာတိုေလးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္တယ္။

ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ တရားပဲြ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ား

ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဓမၼကထိက ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ တရားပဲြကို မေလးရွားႏိုင္ငံ၊ ပီနန္ၿမိဳ႕၊ ဓမၼိကာရာမျမန္မာေက်ာင္းတိုက္တြင္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပခဲ့သည္။ အလုပ္ မအားမလပ္သည့္ၾကားမွ မေလးရွားေရာက္ ေရႊျမန္မာမ်ားလည္း ေထာင္ခ်ီ၍ လာေရာက္ တရားနာခဲ့ၾကသည္။ ဆရာေတာ္ကလည္း အားရပါးရ ေဟာၾကားေပးခဲ့သျဖင့္ ၾကြေရာက္လာေသာ တရားနာပရိသတ္မ်ားမွာ ၾကည္ႏူးမဆံုး ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။ အခုလို တရားပဲြႀကီးမ်ားကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မစီစဥ္ဖူးေသာ စာေရးသူတို႔အေနျဖင့္လည္း ဆရာေတာ္၏ တရားအေဟာအေျပာေကာင္းမႈ၊ ရဲရင့္ျပတ္သားစြာ ေဟာၾကားမႈ စေသာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္မ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမဆံုး ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။ ဆရာေတာ္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ “လူေသေသာ္လည္း နာမည္မေသဖို႔ အေရးႀကီးတယ္”တရားေတာ္ကို ေနာက္ေနာင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ေအာင္ ဒီဗြီဒီခ်ပ္မ်ားလည္း စီစဥ္ထားၾကသည္။ ရဲ၀ံ့ျပတ္သားၿပီး အေၾကာက္တရားမဖက္ ေဟာၾကားသြားခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္၏ တရားစကားမ်ားေၾကာင့္ တရားပဲြၿပီးၿပီးခ်င္း စီစဥ္ရက်ိဳးနပ္ၿပီဟု စိတ္ထဲတြင္ ႀကံဳး၀ါးခဲ့မိၾကသည္။ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ဘုရား အေၾကာက္တရား ႏြံထဲ၌ နစ္ျမဳပ္ေနရွာေသာ အမိျမန္မာ မ်ိဳးဆက္မ်ားအား ဆက္လက္ၿပီး မေၾကာက္တရားမ်ား ေဟာၾကားႏိုင္ပါေစ ..... 

ပီနန္ေက်ာင္းႀကီး၏ (၂၁)ႀကိမ္ေျမာက္ စုေပါင္းမဟာဘံုကထိန္ပဲြေတာ္ႏွင့္ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္တရားပဲြ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ား