စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ (စာဖတ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္)

“စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ”။ ျမန္မာစကား အလြန္နားေထာင္၍ ေကာင္းပါ၏။ ဘဝတြင္ ရရွိလာသည့္ အသိအျမင္အေတြးအေခၚမ်ားသည္ စာအုပ္စာေပအေပၚတြင္ မ်ားစြာ မူတည္ေန၏။ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳမ်ားမွ ရရွိလာေသာ အသိအျမင္၊ အေတြ႕အႀကံဳ၊ သခၤန္းစာတို႔လည္း တန္ဖိုးရွိပါ၏။ သို႔ရာတြင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာကို တစ္ၿပိဳင္တည္း မရႏိုင္ပါ။ အကန္႔အသတ္မ်ားက ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေနသည္။

ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ရဟန္းႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကိုသာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရႏိုင္၏။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ လူေလာကႏွင့္သက္ဆိုင္သမွ်ကိုသာ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳႏိုင္၏။ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းဆရာအေတြ႕အႀကံဳ၊ မိဘျဖစ္ဖူးသူသာ မိဘ၏ အေတြ႕အႀကံဳ၊ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္သည္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏အေတြ႕အႀကံဳကိုသာ ေတြ႕ႀကံဳႏိုင္ၿပီး မိန္းမတို႔၏ ခံစားခ်က္ႏွင့္ဘဝအေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို မည္သို႔မွ် ကိုယ္ေတြ႕မႀကံဳႏိုင္ပါ။ ကိုယ္ေတြ႔မႀကံဳႏိုင္သျဖင့္ သူတစ္ပါးတို႔ ေတြ႕ႀကံဳထားေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ခံစားခ်က္မ်ားကို တစ္ဆင့္စကားျဖင့္သာ နားလည္ရ၏။ ေတြ႕ႀကံဳၾကရ၏။

စာေပကေပးေသာအေတြ႕အႀကံဳကား အကန္႔အသတ္မဲ့၏။ ကာလမဲ့၏။ စာေပထဲတြင္ နယ္ပယ္ေပါင္းစံုက သက္ရွိမ်ား၊ သက္မဲ့မ်ား၏ ျဖစ္တည္မႈ၊ ခံစားမႈ၊ အေတြးအႀကံ၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ရွာေဖြႏိုင္၏။ မိမိကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ႀကံဳရျခင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ ျဖစ္ပ်က္တတ္ေသာ အျဖစ္သနစ္မ်ားကို ေတြ႕ႀကံဳခံစားႏိုင္၏။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ဘဝအသိအျမင္အဆင့္သို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္၏။

“စာေပျမင့္မွ လူမ်ိဳးတင့္မည္”ဟူေသာ ျမန္မာစကားမွာလည္း အလြန္မွတ္သားဖြယ္ေကာင္း၏။ ထိုစကားအတိုင္းပင္ ေရွးျမန္မာတို႔လက္ထက္တြင္ ျမန္မာ့စာေပသည္ အဆင့္အတန္း အလြန္ျမင့္မား၏။ စာေပအဆင့္အတန္းျမင့္သျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈလည္း ျမင့္ခဲ့၏။ တိုင္းျပည္က အသူရာေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ ျပဳတ္က်ခဲ့သျဖင့္သာ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာေကာင္းေသာ ျမန္မာ့သမိုင္းအစဥ္အလာမ်ားလည္း အထင္ေသးအျမင္ေသးအဆင့္သို႔ ေလွ်ာက်သြားခဲ့ရသည္။ ကမၻာမွာ လူမသိသူမသိအေနအထား ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

စာေပျမင့္ဖို႔ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ စာဖတ္ရပါမည္။ စာဖတ္ဖို႔အတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုသံုးရပါမည္။ စာေပအဆင့္အတန္းျမင့္ေစဖို႔ စာေပအဝန္းအဝိုင္းမ်ားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရမည္။ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အသင္းအဖြဲ႕အလိုက္ျဖစ္ေစ စာေပအဝန္းအဝိုင္းေလးမ်ား ျဖစ္ဖို႔ လိုသည္။ ဒါေတာင္ မျပည့္စံုပါ။ တကယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးဦးတည္ခ်က္အေနျဖင့္ စာေပျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရမည္။ တာဝန္ရွိအစိုးရက ပညာပါပါ၊ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိျဖင့္ တာဝန္ယူႀကိဳးစားမွ တိုးတက္ႏိုင္မည္။

မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား ငယ္စဥ္ကေလးဘဝမွ စတင္ၿပီး စာဖတ္သည့္အေလ့အက်င့္ရေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရမည္။ ႏိုင္ငံတကာစာၾကည့္တိုက္စနစ္ကို ပညာေရးတြင္ ထည့္သြင္းၿပီး သင္ၾကားေစသင့္သည္။ ထိုပညာေရးမွတစ္ဆင့္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏ အေရးပါမႈကို သိလာမည္။ စာၾကည့္တိုက္ကို လူငယ္မ်ားအျမင္တြင္ လာခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္၊ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ စာဖတ္ႏိုင္ေအာင္၊ ဖတ္သည့္အခါမွာလည္း စနစ္က်ေအာင္ လုပ္ကိုင္တတ္ေသာပညာရွင္မ်ား ေပၚလာမည္။

စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ စာေပေဟာေျပာပဲြမ်ားတြင္လည္း ပရိသတ္လက္ခုပ္သံမ်ားစြာ ရႏိုင္ေသာ အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္း (အစိုးရေကာင္းျခင္း၊မေကာင္းျခင္းကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ပါ) စကားလံုးမ်ားကိုသာ အဓိက ၾကားရတတ္၏။ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏အေရးပါမႈ၊ စာဖတ္ျခင္း၏အက်ိဳးေက်းဇူး၊ စာၾကည့္တိုက္လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား၊ စာၾကည့္တိုက္ကို ဆဲြေဆာင္မႈရွိေအာင္ လုပ္သည့္နည္းမ်ား၊ စနစ္က်ေအာင္ႏွင့္ ေရရွည္တည္တံ့ေအာင္လုပ္ရမည့္နည္းမ်ားကို ေဟာေျပာမႈမ်ားက မၾကားရသေလာက္ပင္ ျဖစ္၏။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ စာၾကည့္တိုက္မ်ားကေတာ့ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ေပၚထြက္ေနသည္ကိုေတာ့ ေတြ႕ျမင္ေနရ၏။ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းပါ၏။ အက်ိဳးရွိတန္သေလာက္ရွိေသာ္လည္း ထိထိေရာက္ေရာက္၊ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈကား နည္းပါးလွသည္။ စာၾကည့္တိုက္ဦးေဆာင္သူမ်ား၏ ေစတနာႏွင့္ အနစ္နာခံမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည္က မ်ားသည္။ ေရရွည္တည္တံ့ေရးႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ားကို ဆဲြေဆာင္ႏိုင္အားကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ နည္းပါးလွေပသည္။ စာၾကည့္တုိက္ဖြင့္ျခင္းႏွင့္ စာဖတ္ျခင္းကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ တားဆီးပိတ္ပင္ခံခဲ့ရျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ားဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ အမ်ိဳးသားေရးအသိစိတ္ဓာတ္၊ အမ်ိဳးသားေရးအျမင္၊ အမ်ိဳးသားေရးဦးတည္ခ်က္အေနျဖင့္ အစိုးရက အားႀကိဳးမာန္တက္ ဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းမွသာ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ဥေရာပရွိစာၾကည့္တိုက္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေရာက္ဖူးသည္။ ေရာက္သည့္စာၾကည့္တိုက္တိုင္းတြင္ ထူးျခားၿပီး အံ့ၾသမင္သက္ဖြယ္မ်ားစြာကို ေတြ႕ျမင္သိရွိခံစားရၿမဲျဖစ္သည္။ စာၾကည့္တိုက္အတြင္း စာဖတ္၍အဆင္ေျပေအာင္ အျပင္အဆင္မ်ားမ်ား ေကာင္းမြန္သည္။ စာအုပ္မ်ားကိုလည္း သူ႔အမ်ိဳးအစားအလိုက္ စနစ္က်စြာ ထားရွိသည္။ စာအုပ္မ်ားသာမက ကြန္ျပဴတာျဖင့္ ဖတ္၍ရေအာင္လည္း ကြန္ျပဴတာမ်ား ထားရွိေပးထားသည္။

ကေလးမ်ားစာၾကည့္တိုက္အတြင္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ကေလးကစားကြင္းလည္း ထားရွိေပးသည္။ ကေလးမ်ား ဂိမ္းေဆာ့ရန္အတြက္လည္း ကြန္ျပဴတာမ်ား၊ တတ္ဘလက္ေလးမ်ား ထားရွိသည္။ ကေလးမ်ားအတြက္ ေရာင္စံုစာအုပ္မ်ား၊ အ႐ုပ္ျဖတ္ဆက္ပံုးမ်ား၊ ဂိမ္းစီဒီမ်ား၊ ကစားနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ႐ုပ္ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကို စနစ္တက် စီစဥ္ထားေပးသည္။ ဝန္ထမ္းမလိုဘဲ စက္ျဖင့္လည္း စာအုပ္ငွါးႏိုင္သည္။ စာအုပ္တြင္ ပါဝင္ေသာ ဘားကုဒ္လိုအရာကို စက္အတြင္းမွ ေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ထားေပးလိုက္႐ံုသာျဖစ္သည္။ ျပန္ပို႔သည့္အခါတြင္လည္း စက္အတြင္း ထည့္လုိက္႐ံုသာျဖစ္သည္။ စာၾကည့္တိုက္ကို ၂၄ နာရီ ဝင္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ေပးထားတတ္သည္။ စာၾကည့္တုိက္အတြင္း မီးမ်ားကိုေတာ့ လူလာလွ်င္ မီးပြင့္ၿပီး လူက ၿငိမ္သြားလွ်င္ မီးျပန္မွိတ္သြားေသာစနစ္ကို အသံုးျပဳထားတတ္ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက စာဖတ္က်င့္ရေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ ေရာက္ေလရာရာ ရထားေပၚ၊ ကားေပၚ၊ ပန္းၿခံစသည္တို႔တြင္ စာဖတ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ယူဆမိသည္။ သူတို႔ဆီတြင္ စာအုပ္စာေပ၏တန္ဖိုးကို အေလးထားတတ္ျခင္း၊ စာေရးဆရာမ်ားကို အထင္ႀကီးေလးစားျခင္း စသည္တုိ႔မွာလည္း စာဖတ္ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုကဲ့သို႔ ေခတ္မီေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကေသးလွ်င္ေသာ္မွ စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ားက စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏ အေရးပါမႈကို သိျမင္သေဘာေပါက္ေအာင္ အသိအျမင္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ၾကပါသည္။ လူမ်ိဳးတင့္ဖို႔ စာဖတ္ၾကရပါမည္။ စာဖတ္ဖို႔ စာၾကည့္တုိက္မ်ား ရွိရပါမည္။ စာၾကည့္တိုက္မ်ားရွိဖို႔ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏ အေရးပါမႈကို သိျမင္သေဘာေပါက္ေသာေခါင္းေဆာင္မ်ား လိုပါသည္။

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ဖတ္ေသာ စာေပမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ ခ်စ္ကဲြညားဝတၳဳမ်ား၊ ဟာသစာအုပ္မ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကသာ ေနရာယူထားသည္။ ခ်စ္ကဲြညားဝတၳဳမ်ား၊ ဟာသစာအုပ္မ်ား ဖတ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမရွိဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း အသိအျမင္၊ အေတြးအေခၚ၊ အေထြေထြဗဟုသုတအတြက္ အက်ိဳးမမ်ားဟု ဆိုခ်င္သည္။ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔၊ စိတ္ေအးခ်မ္းဖို႔ကလဲြၿပီး အက်ိဳးမမ်ားပါ။ အဆိုပါစာေပအမ်ိဳးအစားမ်ားသည္ ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အကူ မရွိသေလာက္ နည္းပါသည္။ စာႀကီးေပႀကီးမ်ား ဖတ္ဖို႔ လိုပါသည္။ ဂႏၴဝင္စာေပမ်ား ေလ့လာဖို႔ လိုပါသည္။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံသမိုင္း၊ ကမၻာ့သမိုင္းမ်ားကို ဖတ္ဖို႔ လိုပါသည္။

စာမဖတ္လွ်င္ ဗဟုသုတမရွိႏိုင္။ စာမဖတ္ေသာ၊ ဗဟုသုတမရွိေသာျပည္သူမ်ားသည္ စိတ္ထားဆိုးညစ္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၏ အလိမ္အညာအလွည့္အဖ်ားကို ခံရႏိုင္သည္။ ဘာသာေရးျဖင့္ လွည့္စားႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံေရးျဖင့္ လွည့္စားႏိုင္သည္။ လူမ်ိဳးေရးျဖင့္ လွည့္စားႏိုင္သည္။ စာဖတ္ေသာ၊ ဗဟုသုတရွိေသာျပည္သူမ်ားျဖစ္လွ်င္ အလိမ္အညာအလွည့္အဖ်ားမ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ စာၾကည့္တိုက္မ်ားႏွင့္စာဖတ္ျခင္းသည္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္ကို ပညာရွိနည္းျဖင့္ ပံုေဖာ္ေနျခင္းဟုဆိုခ်င္ပါသည္။ စာဖတ္သူမ်ားကသာ ႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၿပီး စာမဖတ္၊ ဗဟုသုတမရွိေသာသူမ်ားကေတာ့ အလိမ္အညာ လွည့္ကြက္မ်ားေအာက္ဝယ္ စမ္းတဝါးဝါးသာ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။

ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ၊ ရြာတစ္ရြာက စာၾကည့္တိုက္ကို ေရာက္ရွိစဥ္က ေတြးမိခံစားမိေသာ အေတြ႕အႀကံဳေလးမ်ားကို ေဆာင္းပါးအသြင္ ခ်ေရးမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ “ေနေပ်ာ္ေသာဝန္းက်င္၊ ေနေပ်ာ္ေသာဘဝေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ စာေတြ ဖတ္ၾကစို႔”ဟု တိုက္တြန္းခ်င္ပါသည္။

အရွင္ကုသလသာမိ