Dictionary/အဘိဓာန်

Blogspot Dictionary

Blogspot Dictionary

Wednesday, September 19, 2012

အမွန္တရားက ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးရွိသလဲ


(၁)
ငယ္ငယ္က စာေတြ သင္ရသည္။ စာေတြ ဖတ္ရသည္။ အမွန္တရားက စာသင္ဆရာတို႔၏ လက္သံုးစကားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဆရာတို႔သည္ ပံုျပင္မ်ား၊ ဇာတ္၀တၳဳမ်ားကို ေျပာၾကားၿပီး အမွန္တရားအေၾကာင္းကို သံုးသပ္ျပတတ္ၾကသည္။ အမွန္တရားက အၿမဲတမ္း အႏိုင္ရသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပံုျပင္တိုင္း၊ ဇာတ္၀တၳဳတိုင္းတြင္ အမွန္တရားဘက္မွ ထာ၀ရ ရပ္တည္တတ္ေသာ ဇာတ္လိုက္မ်ားသာ အႏိုင္ရတတ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ စိတ္ေကာင္းမရွိေသာ၊ စာရိတၱ ညံ့ဖ်င္းေသာ မည္သည့္ဗီလိန္ကမွ စိတ္ထားေကာင္းေသာ၊ စာရိတၱေကာင္းမြန္ေသာ ဇာတ္လိုက္ကို အႏိုင္ရသည္ဟူ၍ မၾကားမိစဖူးေပ။ လက္ေတြ႕ဘ၀မ်ားမွာေရာ ပံုျပင္ထဲကလို အမွန္တရားက အၿမဲအႏိုင္ရတတ္ေလသေလာ။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၂)
“အရွင္ဘုရားရာ အေတာ္ကို ခံရခက္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာမွာ တပည့္ေတာ္ မွန္တယ္ဆိုတာ အလုပ္သမားေတြ အကုန္သိတယ္”ဟု ဆိုလာရင္း မွန္ရာကို လုပ္ေသာ္လည္း အလုပ္ထြက္လိုက္ရေသာ ျမန္မာလူငယ္ေလးက ညည္းခ်င္းထုတ္သည္။ သူသည္ အလုပ္တြင္ ထူးခၽြန္သည္။ မတရားတာကို လက္ပိုက္ၾကည့္တတ္သူမဟုတ္၊ မဟုတ္ရင္ မခံ။ သူ႔ကို တိုက္႐ိုက္ေစာ္ကားေမာ္ကား မဟုတ္မတရား လာလုပ္လွ်င္ ေျပာလွန္ေျပာတတ္႐ံုမွ်မက အျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအေပၚ မတရားလုပ္လွ်င္လည္း ကိုယ့္အသားထိသလို နာတတ္ၿပီး အမွန္တရားဘက္မွ အၿမဲတမ္း ရပ္တည္တတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အမွန္တရားကို ခ်စ္လြန္းသျဖင့္ အခု သူ အလုပ္ထုတ္ခံရသည္။ သူ အခု ၿငီးတြားေနရသည္။ အမွန္တရားသည္ ပံုျပင္မ်ား၊ ဇာတ္၀တၳဳမ်ားထဲကလို မဟုတ္ေလသေလာ။ အမွန္တရားက လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ႐ႈံုးတတ္ေလသေလာ။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၃)
“လူဆိုတာ ဘ၀အတက္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္ေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ရတာပဲ ဦးဇင္းရ၊ တပည့္ေတာ္ဆိုရင္ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ တပည့္ေတာ္က ဘယ္လို ေလာကဓံမ်ိဳးကိုပဲ ႀကံဳႀကံဳ အၿမဲတမ္း အမွန္တရားဘက္ကပဲ ရပ္တည္တယ္။ စကားလံုးခပ္ႀကီးႀကီး သံုးေျပာရမယ္ဆိုရင္ တပည့္ေတာ္က သမာသမတ္က်တယ္၊ တည္ၾကည္တယ္။ ဒီလို အၿမဲတမ္း မွန္တဲ့ဘက္က တရားတဲ့ဘက္က ရပ္တည္လုပ္ကိုင္လာခဲ့ေတာ့ အားလံုးက ေလးစားၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ တိုးပြားတယ္။ ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈရတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္က လူငယ္ေလးေတြ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြ ေတြ႕တိုင္း တရားတဲ့ဘက္က အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္ဖို႔ ေျပာတာပဲ”ဟု မေလးရွားမွာ အထိုက္အေလွ်ာက္ ေအာင္ျမင္ရေနေသာ လူငယ္လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ အားရပါးရေျပာသည္။ လူငယ္လုပ္ငန္းရွင္စကားဆံုးေတာ့ အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္လို႔ ဒုကၡေရာက္ရေသာ လူငယ္ေလးမ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္မိျပန္သည္။ သူတို႔ ႏွလံုးသားဇာတ္႐ုပ္ႏွစ္ခုကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ေသာအခါ ဘယ္သူ႕စကားကို ေအာင္မွတ္ေပးရမလဲ စဥ္းစားမရ ျဖစ္ေနျပန္ေလသည္။

အမွန္တရား ဖြင့္ဆိုခ်က္သည္ မည္မွ် က်ယ္ျပန္႔ေလသနည္း။ အမွန္တရားက စကားလံုးတစ္လံုးသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႕အေၾကာင္းကို အကဲခတ္မရ ျဖစ္ေနျပန္သည္။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၃)
“ဘုရား … ဘုရား … ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း၊ အုတ္ပံုႀကီးပဲ က်န္ပါလားေနာ္၊ က်န္တဲ့ အိမ္ေတြကလည္း က်ည္ေပါက္ေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ”

ၿဂိဳဟ္တုစေလာင္းက လႊင့္ေနေသာ တီဗြီဖန္သားျပင္မွ ကဒါဖီအလြန္ လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံ ႐ႈခင္းမ်ားကို ေငးရင္း ေမာရင္း စုတ္တသက္သက္ျဖစ္ေနေသာ လူငယ္ေလးက ေျပာေနသည္။ ကဒါဖီ မတရား ရက္စက္သည္။ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်သည္။ အဖိႏွိပ္ခံတို႔ မခံစားႏိုင္။ ျပည္သူက အမွန္တရား၊ ကဒါဖီက အမွားဘက္ေတာ္သား။ ကဒါဖီ၏ အမွားမ်ားက အမွန္တရားဘက္ေတာ္သားမ်ားအတြက္ ခါးသက္လြန္းသည္။ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ခါးလြန္းေတာ့ ျပည္သူမ်ား လြန္႔လူးထြက္လာၾကသည္။

 “အမွန္တရား ေအာင္ပဲြခံရမည္”ဟု သူတို႔ ေၾကြးေက်ာ္ၾကသည္။ သူတို႔ အခု အႏိုင္ရသြားသည္။ ေသနတ္မ်ား၊ လက္နက္ႀကီးမ်ား ပစ္ေဖာက္လွ်က္ ေအာင္ပဲြခံၾကသည္။ ေပ်ာ္ၾကသည္။ အုတ္ခဲအက်ိဳးအပဲ့မ်ား၊ က်ည္ေပါက္မ်ား ျပည့္ေနေသာ တိုက္အိမ္မ်ား၊ ပ်က္စီးေနေသာ တံတားမ်ား၊ လမ္းမ်ား၊ ေဆြးဆံုးမ်ိဳးဆံုးလို႔ ေသြးပ်က္မတက္ ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္းေနေသာ ပံုရိပ္မ်ားအၾကားမွ အမွန္တရားေအာင္ပဲြက ေသြးပ်က္စရာ ေကာင္းလြန္းမေနဘူးလားဟု ေတြးေနမိသည္။

အမွန္တရားသည္ အသက္ေပါင္း မည္မွ် တန္သနည္း။

အမွန္တရားသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္၊ က်က္သေရရွိသည္ဟုဆိုလွ်င္ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်က္ရည္ေပါက္မ်ားစြာ၊ ေသြးစက္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔ၾကားက အမွန္တရားသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသးပါသေလာ၊ က်က္သေရ မည္မွ်ရွိပါေသးသနည္း။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၅)
ရာဇ၀င္ထဲမွ တိုက္ပဲြမ်ားစြာကို ၾကည့္လိုက္တိုင္း အမွန္တရားသည္ အၿမဲတမ္း အ႐ႈံုးဘက္ကသာ ရွိေနသည္။ အမွားတရားမ်ား၊ မတရားမႈမ်ားက အားရေအာင္ ျခယ္လွယ္အႏိုင္က်င့္ၿပီးေသာအခါမွသာ အမွန္တရားက ေသြးစက္မ်ားျဖင့္ ေခါင္းေထာင္ထလာတတ္သည္။ အမွန္တရားက အ, သေလာ၊ တံုးသေလာ။ နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္လြန္းသေလာ။ ေခ်ာင္ပိတ္႐ိုက္မွ ျပန္ကိုက္တတ္ေသာ ေခြးလိုမ်ား ျဖစ္ေနသေလာ။ အၿမဲတမ္း ေသြးစက္မ်ား၊ မ်က္ရည္မ်ား၊ အပ်က္အစီးမ်ားျဖင့္သာ ႐ုန္းၾကြလာတတ္ေသာ အမွန္တရားကို စိတ္နာမိသလို ခံစားရသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ အမွားတရားမ်ား၊ မတရားမႈမ်ားကို ေကာင္းခ်ီးေထာမနာျပဳရမည္ေလာ။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

(၆)
ယုတ္မာဆိုးရြားေသာ အမွားတရားမ်ား၊ မတရားမႈမ်ားသည္ ညစ္ပတ္မႈမ်ား၊ မသတီစရာမ်ား၊ မုသားမ်ားျဖင့္ ၿခံရံေနတတ္သည္။ ႏွစ္ၿမိဳ႕စရာတစ္ခုမွ် ရွာေတြ႕ဖို႔ မရွိ။ အျခားတစ္ဖက္တြင္ အမွန္တရားေလးတစ္ခု ေပၚလာဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးေပါင္းမ်ားစြာ ေပးဆပ္ရသည္။ “အမွန္တရားက ေအာင္ပဲြခံခဲ့ၿပီ”ဟူေသာ ၀ါက်ေလးတစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚလာဖို႔အတြက္ ေသြးအိုင္ထဲမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရသည္။ ေသြးအိုင္ထဲမွ တလႊားလႊားျဖစ္ေနေသာ အလံသည္ လွသေလာ။ ေသြးအိုင္ႏွင့္အမွန္တရားေအာင္ပဲြကို ညီမွ်ျခင္း ခ်ဖို႔အတြက္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳေနရသည္။

ထိုအေၾကာင္းတရားမ်ားကို တလွပ္လွပ္ျဖစ္ေနေသာ ရင္ဘက္အစံုျဖင့္ ေတြးၾကည့္ေနမိသည္။

အခုတစ္ေလာ ေတြးေနမိတာေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

မစၥတာၾကြက္နဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္



ၾကြက္ေလးတစ္ေကာင္ဟာ လယ္သမားဇနီးေမာင္ႏွံ အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္ ျဖည္ေနၾကတာကို နံရံအက္ေၾကာင္းေလးထဲကေန ၾကည့္ေနတယ္။ ဘယ္လို စားစရာေလးမ်ား ပါလိမ့္မလဲေပါ့။
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားတယ္။ 

ဒီလိုနဲ႔ ၾကြက္ေလးဟာ လယ္ေတာတစ္ခြင္ လွည့္လည္ၿပီးေတာ့ “အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္ေဟ့” “အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္ေဟ့”လို႔ လိုက္ေအာ္ၿပီး သတိေပးပါတယ္။

ၾကြက္ေလးရဲ႕ သတိေပးသံကို ၾကားေတာ့ ၾကက္မႀကီးက “ကေတာ့ ကေတာ့”နဲ႔ ေအာ္ၿပီး သူ႕အေမြးေတြကို ပြတ္သပ္ရင္း ေခါင္းေထာင္ကာ “မစၥတာ ၾကြက္ေရ … ဒါက ရွင့္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ စိုးရိမ္စရာႀကီး တစ္ခုေပါ့။ ကၽြန္မတို႔အတြက္ေတာ့ ဘာအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမွ မရွိပါဘူးရွင္၊ ကၽြန္မတို႔ကို ဘာအေႏွာက္အယွက္မွ မေပးႏိုင္ပါဘူးရွင္”လို႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ၾကြက္ေလးဟာ မစၥတာ၀က္ဆီကို သြားခဲ့ၿပီး “အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္။ အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္”လို႔ ဆိုျပန္တယ္။ ထိုအခါ မစၥတာ၀က္က “ေဟ … အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတယ္၊ ဟုတ္လား။ ၀မ္းနည္းပါတယ္ မစၥတာၾကြက္။ ဒါေတာ့ က်ဳပ္လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေပါင္”လို႔ သူနဲ႔မဆိုင္သလို ေျပာလိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔ ၾကြက္ေလးဟာ မစၥတာႏြားဆီကို သြားျပန္တယ္။ “မစၥတာႏြား … မစၥတာႏြား … အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု ရွိတယ္ဗ်”လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ မစၥတာႏြားက “အိုး … မစၥတာ ၾကြက္ … ၀မ္းနည္းပါတယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ႏွာေခါင္းကိုေတာ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္က ဘာမွ မျဖစ္ေစပါဘူး”လို႔ မထီမဲ့ျမင္ပံုစံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔ ၾကြက္ေလးဟာ သူ႕စကားကို ဘယ္သူမွ အေရးတယူ မလုပ္ၾကတဲ့အတြက္ တိုက္နံရံၾကားက သူ႕ေနရာေလးမွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ စိတ္ပ်က္ေနရွာတယ္။

အဲဒီည တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေလးဆီမွ ေဖ်ာက္ခနဲ က်ယ္ေလာင္တဲ့အသံကို ၾကားလိုက္ၾကရတယ္။ အိမ္ရွင္မဟာ ၾကြက္တစ္ေကာင္ေတာ့ မိၿပီဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္ရွိရာကို လာခဲ့တယ္။ ညကလည္း ေမွာင္မဲေနေတာ့ ဘာကိုမွ မျမင္ရဘူးေလ။ တကယ္ေတာ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ မိေနတာက ၾကြက္မဟုတ္ဘဲ ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ႕ အၿမီးပိုင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ ေျမြဟာ အိမ္ရွင္မကို ကိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

လယ္သမားဟာ အိမ္ရွင္မျဖစ္သူကို ေဆး႐ံုကို အျမန္ပို႔တယ္။ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ေသမသြားခဲ့ဘူး။ အျပင္းအထန္ ဖ်ားနာလ်က္ အိမ္ကို ျပန္ခဲ့တယ္။ အျပင္းအထန္ အဖ်ားတက္ေနၿပီဆိုရင္ ဖ်ားနာသူကို လတ္ဆတ္တဲ့ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ေလး တိုက္တတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ လယ္သမားဟာ ေပါက္ဆိန္ကို ယူၿပီး လယ္တဲထဲက ၾကက္ကို သတ္ၿပီး စြပ္ျပဳတ္လုပ္ကာ အိမ္ရွင္မကို တိုက္ေကၽြးလိုက္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အိမ္ရွင္မဟာ ပိုပိုၿပီး ဆိုးလာခဲ့တယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကလည္း စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အိမ္ရွင္မနားက မခြါဘူး။ ၂၄-နာရီလံုး အၿမဲတမ္း လာေစာင့္ေပးၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ကို ဧည့္ခံဖို႔ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ၀က္ကို သတ္ၿပီး ခ်က္ေကၽြးလိုက္ရတယ္။

အိမ္ရွင္မဟာ ဘယ္လိုပဲ ကုသကုသ၊ မသက္သာလာခဲ့ဘဲ ေနာက္ဆံုးမွာ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ အသုဘကို လူေတြ အမ်ားႀကီး လာၾကတယ္။ အေကၽြးအေမြးအတြက္ မလံုေလာက္တဲ့အတြက္ လယ္သမားဟာ အိမ္မွာရွိတဲ့ ႏြားကို သတ္ၿပီး ေကၽြးေမြးခဲ့ရတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ၾကြက္ေလးဟာ တိုက္နံရံအက္ကဲြၾကားကေန ၀မ္းနည္းပူေဆြးစြာနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

ကဲ … ဘယ္လိုလဲ ….
သင့္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္၊ သင့္အေပါင္းအသင္းေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ ျပႆနာ အခက္အခဲတစ္ခုခုကို ရင္ဆိုင္ေနရၿပီဆိုရင္ သင့္အေနနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ ယူဆအံုးမလား။ အဲဒီလို ယူဆေနမိတယ္ဆိုရင္ ျပင္လိုက္ပါ။ ဒီပံုျပင္ထဲက ၾကက္လို၊ ၀က္လို၊ ႏြားလို ဒုကၡေရာက္ရပါလိမ့္မယ္။

သင္ မွတ္ထားဖို႔က သင့္ပတ္၀န္းက်င္က တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဒုကၡေတြ၊ ျပႆနာေတြ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီဆိုရင္ သင္တို႔အားလံုးဟာ ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ေနရၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ ပစ္ထားရင္ေတာ့ သင္လည္းပဲ ဒုကၡေရာက္ရပါလိမ့္မယ္။

ဘ၀ဆိုတဲ့ ခရီးရွည္ႀကီးမွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုးဟာ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရပါတယ္။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေဖးမကူညီမႈမရွိရင္ ဘ၀လမ္းခရီးေတြဟာ ေျဖာင့္တန္းဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ 

Ref: Social Plan ဆိုတဲ့ စာတိုေလးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္တယ္။

အမွားမ်ားနဲ႔လူ


အခုတစ္ေလာ အမွားေတြအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ အမွားဆိုတာ လူတိုင္း ႀကံဳေတြ႕တတ္တဲ့အရာ ျဖစ္သလို အမွန္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး အေျပာအမ်ားဆံုး စကားလံုးတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုကို စတင္ၿပီေဟ့ဆိုတာနဲ႔ လူတိုင္းဟာ အမွန္ဆိုၿပီး လုပ္ၾကတာပါပဲ။ အမွန္ေတြကို လုပ္ရင္းနဲ႔ အမွားေတြ ႀကံဳေတြ႕၊ အမွားေတြကေန သခၤန္းစာယူၿပီး အမွန္လမ္းကို ျပန္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလွ်ာက္လွမ္းၾကရတာပါပဲ။ အမွားေတြ မ်ားေပမယ့္ ၿခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ စိတ္ကူးအမွား၊ အေျပာအဆိုအမွား၊ အျပဳအမူအမွားဆိုတဲ့ သံုးမ်ိဳးကိုပဲ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။

အမွားဆိုတာ လူတိုင္း၊ ေနရာတိုင္း ႀကံဳရတတ္တယ္၊ လုပ္မိတတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ ရပ္တန္႔ပစ္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အမွားေတြထဲက စိတ္ကူးမွားအဆင့္မွာ ရပ္တန္႔ပစ္ႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ စိတ္ကူးအဆင့္မွာ လူမျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ရယ္၊ အျခားသူေတြကို အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိေသးတဲ့အတြက္ရယ္ အႏၱရာယ္မႀကီးလွေသးပါဘူး။ ဒီအဆင့္မွာ ျပင္လိုက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ အေျပာမွားနဲ႔အျပဳအမူမွားက်ေတာ့ သူတစ္ပါးနဲ႔ ထိေတြ႕လိုက္ရၿပီ။ ၾကားရသူ၊ ခံရသူဆီက အမွားရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈေတြ ရလာေတာ့မယ္။ 

အခ်ိဳ႕က အမွားတစ္ခု က်ဴးလြန္မိၿပီဆိုတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသိတယ္။ သိသိခ်င္း ေတာင္းပန္သင့္တာ ေတာင္းပန္ၿပီး ျပင္လိုက္တယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခံရသူထံက တုန္႔ျပန္မႈကို ရမွ သိတယ္။ သိသိခ်င္း ျပင္ႏိုင္ရင္ သို႔မဟုတ္ သိသိခ်င္း အမွားကို ၀န္ခံလိုက္ရင္ အမွားက်ဴးလြန္မိေပမယ့္ အက်ိဳးဆက္က ေက်နပ္စရာအတိ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ 

အမွားေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ မဟာအမွားႀကီးကို ထည့္ထည့္ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ထမင္းမစား၊ ေရမေသာက္၊ အေပါ့အပါး မသြားဘဲ ျပင္းထန္စြာ က်င့္ခဲ့တဲ့ ဒုကၠရစရိယာအက်င့္အေၾကာင္း ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းဟာ ဒီအက်င့္မွားႀကီးနဲ႔ ၆-ႏွစ္ေလာက္ က်င္လည္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ အာဇာနည္ပီပီ သူ႕အမွားကို သူကိုယ္တိုင္ သိျမင္ၿပီး ျပင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားျဖစ္သြားတယ္။ ဒါကို ၾကည့္ၿပီး ဒုိ႔ဘုရားေတာင္ မွားခဲ့ေသးတာပဲဆိုၿပီး အမွားလုပ္သူေတြ ေျဖတတ္ၾကတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အမွားဆိုတာက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ အမွားကို ၀န္ခံဖို႔နဲ႔ ျပဳျပင္လိုက္ဖို႔ပါပဲ။

၀ီလ်ံအာသာ၀က္ ေျပာတဲ့ To make mistake is human, to stumble is common place, to be able to laugh at yourself is maturity ဆိုတဲ့ စကားေလးက မွတ္သားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ လူဆိုတာ အမွားနဲ႔ မကင္းဘူး၊ အမွားဆိုတာ ေနရာတိုင္းမွာ ျဖစ္ၿမဲပဲ၊ အမွားလုပ္မိတဲ့အခါတိုင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ရယ္(ေလွာင္)ႏိုင္စြမ္းရွိတာကေတာ့ ရင့္က်က္မႈပဲ လို႔ ဘာသာျပန္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အမွားကို ၀န္ခံလိုက္တာ၊ ကိုယ္မွားလိုက္ၿပီဆိုတာကို သိလိုက္ႏိုင္တာဟာ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ 

အမွားေတြအေၾကာင္း သို႔မဟုတ္ အမွားေတြကို ၀န္ခံလိုက္ဖို႔ ေျပာၾကဆိုၾကတိုင္း ပါ၀င္တတ္တဲ့ စကားေလးတစ္လံုး ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မာန။ အခ်ိဳ႕က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲၿပီး ငါေျပာလိုက္ရင္ မမွားဘူး၊ ငါ လုပ္လိုက္ရင္ မမွားဘူးဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြ ကိန္းေနတတ္တယ္။ အျခားသူက သူ႕အမွားေတြကို ေထာက္ျပလိုက္ရင္ ငါ့အမွားေတာ့ လာေျပာေနတယ္၊ မင္းကေရာ မမွားတဲ့သူမို႔လို႔လားလို႔ ခြန္းတုန္႔ျပန္တတ္ၾကတယ္။ 

အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားက်ေတာ့ ကိုယ့္အမွားကို လာေထာက္ျပရင္ ေက်နပ္ၾကတယ္။ ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီက If you simply take up the attitude of defending a mistake, there will be no hope of improvement. အမွားေတြအတြက္ အၿမဲတမ္း ခုခံကာကြယ္ေနတဲ့ သေဘာထားရွိေနရင္ တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး….လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ခပ္ျမင့္ျမင့္အဆင့္မွာ ရွိေနေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွားမွား အေရးမႀကီးဘူး ငါမမွားဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ရွိရပါမယ္။ သူမ်ားေတြ အမွားလုပ္တိုင္း ကိုယ္ကလည္း အေရးမစိုက္ ဆက္မွားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္လည္း သူတို႔လို ျဖစ္မွာေပါ့။

အမွားလုပ္မိၿပီဆိုတာနဲ႔ အျခားသူေတြက အျပဳသေဘာနဲ႔ ေထာက္ျပလာရင္ ၀န္ခံတတ္ဖို႔ လက္ခံတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ မာနေၾကာင့္ ၀န္မခံႏိုင္ဘူး၊ လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတာ အမွားေပၚမွာ အမွားဆင့္တာပါပဲ။ အမွားကို ၀န္ခံလိုက္လို႔ သိကၡာက်သြားတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အမွားကို ၀န္မခံတာ၊ လက္မခံတာကမွ သိကၡာက်တာပါ။ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုမွာ လက္တဲြလုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ ညီညီညြတ္ညြတ္ရွိဖို႔ဆိုတာ အမွားကို ၀န္ခံတတ္ဖို႔လိုသလို အမွားေတြ က်ဴးလြန္မိတိုင္း ဆင္ေျခလက္ေျခေတြ ေပးတတ္တဲ့အက်င့္ေတြ ေဖ်ာက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ Successful people admit faults but never make excuses ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ ကိုယ့္အျပစ္ကို ၀န္ခံၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆင္ေျခမေပးဘူးတဲ့။ 

အမွားေတြထဲမွာမွ အမွားအစစ္နဲ႔ နားလည္မႈလဲြတဲ့ အမွားဆိုတာေတြလည္း ရွိေနႏိုင္ေသးေသတယ္။ နားလည္မႈလဲြလို႔ မွားတဲ့အမွားကေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ နားလည္လိုက္တာနဲ႔ ေပ်ာက္သြားေပလိမ့္မယ္။ အမွားအစစ္ေတြကေတာ့ ၀န္ခံျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ားနဲ႔သာ အမွန္ျဖစ္ႏုိင္ေပလိမ့္မယ္။

အမွားေတြအေၾကာင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ျပန္ေမးၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ငါေကာ အမွားေတြ ကင္းရဲ႕လား။ မကင္းတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါဆို အဲဒီအမွားေတြကို ၀န္ခံျဖစ္ခဲ့လား၊ အမွားေထာက္ျပလာသူေတြကို လက္ခံၾကည္ျဖဴေပးႏိုင္ခဲ့ရဲ႕လား။ အမွားကို ၀န္ခံသလိုလိုနဲ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပခဲ့တာေတြကေရာ တကယ့္အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနရဲ႕လား။ ဆင္ေျခေတြမ်ား ျဖစ္ေနခဲ့လား။ 

အမွားမကင္းတဲ့ေလာကမွာ အမွားေတြေတာ့ က်ဴးလြန္ေနအံုးမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မွားသြားတာေတြအတြက္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံတတ္ဖို႔နဲ႔ အမွန္ကို ဆက္လက္သြားႏိုင္ဖို႔ေတာ့ ႀကိဳးစားသြားရမွာပဲ မဟုတ္လား။