Dictionary/အဘိဓာန်

Blogspot Dictionary

Blogspot Dictionary

Friday, August 26, 2011

နည္းနည္းေသာက္ရင္၊ မ်ားမ်ားေသာက္ရင္



လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္က ပီနန္ေက်ာင္းကို တ႐ုတ္မိသားစုတစ္စု ေရာက္လာတယ္။ ဒကာမႀကီးက သူ႕သားကို ရဟန္း၀တ္ေပးခ်င္လို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘယ္ႏွရက္ေလာက္ ၀တ္မွာလဲဆိုေတာ့ ၇-ရက္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ၀တ္ခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ သူက အခုတေလာ ကံေတြ အရမ္းဆိုးေနတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ မေအာင္ျမင္ဘူး။ အဖ်က္ေတြ ခဏခဏ ၀င္ေနတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတာ။ အခု ပိတ္လိုက္ရၿပီ။ ကံေကာင္းေအာင္လို႔ ၀တ္တာပါလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ၀တ္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ၀တ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ၇-ရက္တာကာလအတြင္းမွာ တရားဘယ္လို ထိုင္ရတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘာလဲစတဲ့ သိသင့္သိထိုက္တာေလးေတြ အေတာ္ သိသြားခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေန႔ လူထြက္တဲ့အခါမွာ သူ လူ႕ဘ၀ကို ျပန္သြားရမွာ ၀မ္းနည္းမိေၾကာင္း၊ ရဟန္းဘ၀က ေအးခ်မ္းေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူက လူ႕ဘ၀မွာ အဆင္ေျပေစမယ့္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားနည္းရွိရင္ ေျပာျပပါအံုးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ငါးပါးသီလကို လူ႕သီလလို႔ ဆိုထားေၾကာင္း၊ မိမိကိုယ္မွာ အ၀တ္ဗလာျဖစ္ေနရင္ ရွက္စရာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔အတူပဲ လူ႕ဘ၀မွာ ငါးပါးသီလကို မထိန္းႏိုင္ရင္ ရွက္စရာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ သူက ေစာဒက တက္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ လုပ္ငန္းမွာ အရက္က မေသာက္လို႔ကို မရဘူး။ အရက္မေသာက္ရင္ လူေတာ မတိုးသလို ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး သီလကိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ လြန္က်ဴးရပါလိမ့္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါတင္ မကေသးဘူး။ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္ ေျပာႏိုင္တာက တပည့္ေတာ္ဟာ အရက္ေသာက္ေပမယ့္ လူမွန္းသူမွန္း မသိေအာင္၊ မူးေအာင္ တစ္ခါမွ မေသာက္ဖူးပါဘူး။ တပည့္ေတာ္ လုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ဆက္လက္လုပ္ႏုိင္တယ္။ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာရမယ့္ ဧည့္သည္လုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ေတြ႕ဆံု စကားေျပာႏိုင္တယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ တပည့္ေတာ္ကို ငါးပါးသီလ၊ အရက္ေသာက္ျခင္းသီလကို ခ်ိဳးဖ်က္တယ္၊ က်ိဳးပ်က္ၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါသလားဘုရားတဲ့။ ကဲ … ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။
မရဘူး၊ မင္းဘယ္လိုပဲ ေသာက္ေသာက္၊ အရက္စက္ကေလး ပါးစပ္ထဲ၀င္သြားတာနဲ႔ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ႀကီး က်ဴးလြန္လိုက္ၿပီ၊ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္လြန္က်ဴးျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေတြ မင္း အကုန္ခံစားရေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရမလား။ သူ႕ကိုေတာ့ အဲဒီလို မေျပာလိုက္ပါဘူး။ ကိုယ္ေျပာလဲ ထူးမွာမွ မဟုတ္တာ။ ေရွာင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့၊ မူးေအာင္ လြန္ေအာင္ မေသာက္နဲ႔လို႔ပဲ ေျပာျဖစ္လိုက္ပါတယ္။
အခု ဒကာေလးတစ္ေယာက္ကလည္း ေမးလာတယ္။ မူးေအာင္ မေသာက္ရင္ အျပစ္က်ဴးလြန္ရာ က်ပါသလားတဲ့။ ဒါက ေမးသင့္ေမးထိုက္တဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ယေန႔ လူ႕ေလာကရဲ႕ လူေနမႈဘ၀ပံုစံေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကလည္း ႐ႈပ္ေထြးျပန္႔ေျပာလာေနတယ္ မဟုတ္လား။ စီးပြားေရး ပါတနာေတြ စုေပါင္းဧည့္ခံပဲြမွာ သူမ်ားေတြ ေမာ့လို႔ ကိုယ္က မေမာ့ရင္ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုး။ ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းလည္း မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဦးဇင္းနဲ႔ အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးသမားပါပဲ။ သူကေတာ့ ဘယ္လို ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ဘယ္လုိ ပဲြေတြပဲ တက္တက္ အရက္ကို လံုး၀လံုး၀ မေသာက္ပါဘူးတဲ့။ ဒါမ်ိဳးလည္း ရွိေပးအံုးမွေပါ့ေနာ္။ ကဲ ဘာပဲေျပာေျပာ ေမးသူရွိေတာ့ အေျဖလည္း ရွိရတာေပါ့ေလ။ ဒီေတာ့ သုရာေမရယအေၾကာင္း ပိဋကတ္ေတြမွာ ဘယ္လို ေျပာထားေဟာထားသလဲ ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
သုရာေမရယ- မူးယဇ္ေစတတ္ေသာ အရာမ်ား၊ ေသရည္အရက္ အေၾကာင္း ဖြင့္ဆိုထားတာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီေတာ့ သုရာေမရယ ဆိုတာကို ေသာက္သူကို မူးယဇ္ေစတတ္၊ ပံုမွန္အသိဉာဏ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးတတ္ေသာအရာမ်ား၊ အရက္၊ မူးယဇ္ေဆး၀ါး စသည္တို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ နားလည္ထားလုိက္ေပါ့။
အရက္ေသစာ ေသာက္သံုးျခင္းကို ပါဠိေတာ္ေတြမွာ “မူးယဇ္လာလွ်င္ အကုသိုလ္ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ သံုးသပ္တတ္ေသာ အသိဉာဏ္ပညာကို အားနည္းေစတတ္ေသာေၾကာင့္၊ ပံုမွန္စိတ္ညစ္ႏြမ္းၿပီး သူတစ္ပါးေျပာတာကို ေကာင္းေကာင္းနားမလည္တတ္ေသာေၾကာင့္ ….”စသျဖင့္ ျပဆိုထားပါတယ္။ အထက္ပါ ဆိုးက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေသးဘူးဆိုရင္ ….? ဒီလိုဆိုေတာ့ သံုးသပ္ၾကည့္လို႔ ရႏိုင္တာေပါ့။
သုရာေမရယနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မွတ္ဖြယ္ေလးေတြကို ဖတ္ၾကည့္ပါအံုး။ သုရာေမရယအဂၤါ ေလးပါးရွိတယ္။ (၁) မဇၨဘာေ၀ါ- ေသအရက္ ကေဇာ္ျဖစ္ျခင္း (၂) ပါတုကမ်စိတၱံ- ေသာက္လိုစိတ္ ရွိျခင္း (၃) ၀ါယေမာ ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ လံု႕လ ျပဳျခင္း၊ (၄) အေဇၩာဟရဏံ- ေသာက္မ်ိဳခ်ျခင္း
အရက္အမ်ိဳးအစားေတြလည္း အမ်ားႀကီး ျပထားပါေသးတယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ဆန္၊ သစ္သီးသစ္ရြက္ စတာေတြကို က်ိဳခ်က္ေဖာ္စပ္ထားတဲ့ အရက္ေတြပါပဲ။ ဘာမွ မထူးပါဘူး။
အရက္ေသာက္ျခင္းရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြကိုလည္း စီးပြားပ်က္ျခင္း၊ လူအၾကည္ညိဳပ်က္ျခင္း၊ ကိုယ့္စကား သူမ်ား နားမေထာင္ျခင္း(ၾသဇာမရွိျခင္း) စတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းရွိတယ္။ “သုရာေမရယသခၤါတႆ မဇၨႆ ဗီဇေတာ ပ႒ာယ မဒဝေသန ကာယဒြါရပၸဝတၱာ ပမာဒေစတနာ သုရာေမရယမဇၨပမာဒ႒ာနံ”တဲ့။ မူးၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကာယပိုင္းမွာပါ မူးတတ္ေမ့တတ္တဲ့ စိတ္ေစတနာကို သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ လြန္က်ဴးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြ ေနရာမ်ားစြာမွာ ဒီ အရက္အေၾကာင္းကို ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။ လိုရင္း ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ (ဒီေလာက္ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။)
ဒီေတာ့ မိမိဘာသာ သံုးသပ္ၾကည့္လို႔ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ေျပာဆိုတဲ့ ေနရာမွာ တစ္ခါတစ္ရံ အက်ိဳးကို ၾကည့္ၿပီး (ဆိုးက်ိဳးကို ၾကည့္ၿပီး) လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ ဆံုးျဖတ္ရတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အေၾကာင္းကို ၾကည့္ၿပီး လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ ဆံုးျဖတ္ရတယ္။
မူးယဇ္ေစတတ္ေသာ၊ ေမ့ေလ်ာ့ေစတတ္ေသာ ဆိုတဲ့ စကားကလည္း စဥ္းစားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ မမူးရင္၊ မေမ့ရင္ ဆိုၿပီး ျပန္လွန္စဥ္းစားဖို႔ပါ။ အရက္တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး သာမန္လူတစ္ေယာက္လို စဥ္းစားႏိုင္၊ သံုးသပ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ … ဒီလိုလည္း စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ပါ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ အရက္ေသာက္တုိင္း သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ မလြန္က်ဴးဘူးလို႔ ဆိုရမလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တရားေတာ္ေတြမွာ ဒီလို ဆိုထားတာေတြ မရွိပါဘူး။ နည္းနည္းေသာက္ရင္ နည္းနည္းထူးျခားမွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ နည္းနည္း အကုသိုလ္ ျဖစ္မွာေပါ့။ သိကၡာပုဒ္ကလည္း လြန္က်ဴးၿပီးသား ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ လြန္က်ဴးရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဆိုးက်ိဳးတရားေတြေတာ့ ရခ်င္မွ ရမွာေပါ့။
ဆိုေတာ့ အရက္ေသာက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ကို က်ဴးလြန္သြားၿပီလို႔ မွတ္လိုက္ေပါ့။ မမူးရင္ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ဆိုတာဟာ မမွန္ပါဘူး။ မမူးရင္ သုရာရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုအေနနဲ႔ ဆိုလို႔ ရႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရက္ေသာက္ရင္ လူအထင္ေသးမယ့္၊ ကဲ့ရဲ႕ရႈံ႕ခ်မယ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဆိုးက်ိဳးေတြက ပိုမ်ားလာမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ စဥ္းစားသံုးသပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

Thursday, August 11, 2011

ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ သို႔မဟုတ္ ဗုဒၶရင္ခြင္သို႔ ျပန္လာသူ

 


ဘီမရာအို ရာမ္ဂ်ိ အမ္ေဘဒကာဟာ တရားသူႀကီး၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ ဒႆနပညာရွင္၊ တကၠိက၀ါဒီ၊ အေရးသြက္ေသာ စာေရးဆရာ၊ စီးပြားေရးပညာရွင္၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားႏွင့္ အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္တည္ေဆာက္သူ စေသာ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားလွပါတယ္။ သူဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဥပေဒေရးဆဲြေရးအဖဲြ႕ရဲ႕ အဓိကပညာရွင္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ 
အိႏၵိယမွာ ဆင္းရဲတဲ့ မဟာဆိုတဲ့ အမ်ိဳးအႏြယ္တစ္စု ရွိပါတယ္။ ေနာင္ပိုင္းမွာ မသတီစရာလို႔ သက္မွတ္ခံရၿပီး အမ်ားသူငွါ မထိေကာင္းတဲ့ အႏြယ္အျဖစ္ သက္မွတ္ခံရပါတယ္။ ဒီလို အမ်ိဳးအႏြယ္မွာ သူ႕ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ လူမူေရး ခ်ိဳးႏွိမ္မႈေတြ၊ ဟိႏၵဴေတြရဲ႕ အမ်ိဳးေလးပါး(ဘုရင္၊ ပုဏ္ဏား၊ သူၾကြယ္၊ သူဆင္းရဲ)စနစ္ေတြကို သူ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး တိုက္ခုိက္ဆန္႔က်င္လာခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အမ်ားသူငွါ မထိေကာင္းတဲ့အႏြယ္(လူမ်ိဳး)မ်ားလို႔ သက္မွတ္ခံထားရတဲ့ ဇာတ္နိမ့္ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ျပန္လည္သြတ္သြင္းေပးတဲ့ေနရာမွာ အဓိကအခန္းက႑ကေန ပါ၀င္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏၵိယသားေျမာက္မ်ားစြာက သူ႕ကို ဘုရားေလာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကိုယ္တုိင္ကေတာ့ တစ္ခါမွ သူ႕ကိုသူ ဘုရားေလာင္းလို႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ 

“ဗီဇာတစ္ခုကို ေစာင့္ေနျခင္း”လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ထဲမွာ ဇာတ္နိမ့္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို အေသးစိတ္ ေရးျပထားပါတယ္။

“အိႏၵိယသား ၁၂-ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္။ သူတို႔က အႏၲရာယ္ျပဳမယ့္ပံုစံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ။ ဒုတ္ေတြကိုင္ၿပီး တန္းစီေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔၊ အသနားခံေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ေပါ့။ ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈-ႏွစ္ေလာက္ကေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီျမင္ကြင္းကို ေဖ်ာက္လို႔ မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနဆဲပဲ။ ဒါကို ျမင္ေယာင္မိတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနဆဲပဲ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀မွာ အမ်ားသူငွါ မထိေကာင္းတဲ့ ဇာတ္နိမ့္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမဆံုး အေတြ႕အႀကံဳပါပဲ”

သူဟာ ၁၉၁၈-ခုႏွစ္မွာ ေဘာဂေဗဒ ဆစ္ဒန္ဟန္ေကာလိပ္ (Sydenham college)က ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒဌာနမွာ ပါေမာကၡရာထူးတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ေက်ာင္းမွာ အေတာ္ေအာင္ျမင္တဲ့ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔လည္း အေတာ္ကို အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားပါေမာကၡေတြက သူတို႔ အသံုးျပဳတဲ့ ေသာက္ေရခြက္ကို အသံုးျပဳဖို႔ ပိတ္ပင္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ကိုယ္ပိုင္ေသာက္ေရခြက္ကိုသာ အသံုးျပဳခဲ့ရတယ္။

ဗုဒၶဘာသာသို႔ ေျပာင္းလာျခင္း

ပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူဟာ ပညာရပ္မ်ိဳးစံုကို ေလ့လာတယ္။ ဘာသာေပါင္းစံုနဲ႔ ဒႆန(အေတြးအေခၚ)ေပါင္းစံုကို ေလ့လာတယ္။ မက္စ္၀ါဒကိုလည္း ေလ့လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာ ပိဋကတ္သံုးပံုကိုလည္း ေလ့လာဖတ္႐ႈတယ္။ သူဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ပိဋကတ္ေတြမွာ နက္နက္နဲနဲ စိတ္၀င္စားသြားခဲ့တယ္။ 

၁၉၃၅-ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ၊ ၁၃-ရက္ေန႔မွာ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာဟာ “ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဟိႏၵဴတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေမြးဖြားလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဟိႏၵဴတစ္ေယာက္လို ေသမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက စြမ္းအားတစ္ခုေၾကာင့္ပါ”လို႔ ေျပာၾကားရင္း ဟိႏၵဴဘာသာကို စြန္႔လႊတ္လုိက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း လူသိရွင္ၾကား ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။

ဆစ္ခ္ဘာသာ၊ အစၥလာဟ္ဘာသာနဲ႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာေတြက ခ်က္ခ်င္းပဲ သူတို႔ဘာသာထဲကို ၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာနဲ႔ သူ႕ေနာက္လိုက္မ်ားစြာကို ေငြေၾကးေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ ဘ၀အာမခံခ်က္ေတြကို ကမ္းလွမ္းရင္း ဆြဲေဆာင္စည္း႐ံုးၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ကမ္းလွမ္းဆဲြေဆာင္ပါေစ၊ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာနဲ႔ သူ႕တပည့္ေတြဟာ ကမ္းလွမ္းခ်က္အားလံုးကို လံုး၀ျငင္းဆန္ ပယ္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ရင္ထဲမွာ ယံုၾကည္စဲြၿမဲေနတဲ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္သံုးပါးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ အလြန္တရာ စိတ္၀င္စားေစခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုက ေအာက္ပါစကားရပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

“ျမတ္ဗုဒၶမွာ အျခားပုဂၢိဳလ္ (ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္)ေတြထက္ သာလြန္ေနတဲ့ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏွိမ္ခ်မႈ(ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျငင္းပယ္မႈ)ပါပဲ။ ေယ႐ႈခရစ္ဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ဘုရားသားေတာ္လို႔ အခုိင္အမာ ေျပာၾကားတယ္။ တမန္ေတာ္မိုဟာမက္ဆိုရင္လည္း သူ႕ထက္ နည္းနည္းပိုပါတယ္။ သူဟာ ဘုရားသခင္က ကမၻာေျမႀကီးေပၚကို လႊတ္လိုက္တဲ့ တမန္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူဟာ ေနာက္ဆံုး တမန္ေတာ္တစ္ပါးလည္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ကရစ္ရွနားကေတာ့ ေယ႐ႈနဲ႔မိုဟာမက္ထက္ ပိုကဲျပလိုက္ပါေသးတယ္။ သူက သူ႔ကိုယ္သူ ဘုရားအားလံုးရဲ႕ဘုရား (ပရေမ႐ႊရ)ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ျမင့္ျမတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုထိုအီအီ (ဘုရားသားေတြ၊ ဘုရားကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ တမန္ေတာ္ေတြ)ေတြျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ခုမွ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း မေျပာၾကားခဲ့ပါဘူး။ သူ(ျမတ္ဗုဒၶ)ဟာ လူသားကေန ေမြးလာတယ္၊ လူတစ္ေယာက္လို အသက္ရွင္ေနထိုင္တယ္၊ သူ႕တရားေတာ္ေတြကိုလည္း လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ေဟာၾကားတယ္။ ေယ႐ႈ၊ မိုဟာမက္နဲ႔ ကရစ္ရွနားတို႔ဟာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကယ္တင္ရွင္မ်ားအေနနဲ႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ အသိဉာဏ္ပညာ မွ်ေ၀သူတစ္ဦးအေနနဲ႔ပဲ ေျပာၾကားခဲ့တယ္”

သူ ဘာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့သလဲဆိုတာကို ေျခရာေကာက္ၾကည့္ရင္ မႏုႆေဗဒပညာရပ္ကို သူေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ ေတြ႕ရွိလာတဲ့ အခ်က္ေတြေၾကာင့္လို႔ ဆိုႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အမ္ေဘဒကာဟာ ထူးျခားၿပီးအသိအမွတ္ျပဳလိုက္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အိႏၵိယမွာရွိတဲ့ အပယ္ခံ (သူတို႔လို) မဟာလူမ်ိဳးႏြယ္ ဇာတ္နိမ့္ေတြဟာ ယခင္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ သူတို႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာက်င့္စဥ္ေတြကို အတင္းအဓမၼ စြန္႔လႊတ္ခိုင္းမယ္။ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔ကို လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအျပင္ဘက္ကို တြန္းပို႔ခဲ့ၾကမယ္။ တျဖည္းျဖည္း အပယ္ခံဘ၀နဲ႔ေနလာရင္း ေနာက္ပိုင္းမွာ မထိေကာင္းတဲ့ ရြံရွာဖြယ္လူမ်ိဳး ဇာတ္နိမ့္ေတြအျဖစ္ သက္မွတ္ခံခဲ့ၾကရတယ္။ သူဟာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သုေတသနဆန္ဆန္ ျပဳစုၿပီး စာအုပ္ေရးခဲ့တယ္။ စာအုပ္ထဲမွာ သုဒၵ(သူဆင္းရဲမ်ိဳး၊ ဇာတ္နိမ့္)ေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ဟာ အမ်ားအႏွိမ္ခံဘ၀ကို ဘယ္လို ေရာက္လာခဲ့ၾကသလဲဆိုတာေတြကို သုေတသနျပဳ ေရးသားထားပါတယ္။

၁၉၅၀-ခုႏွစ္မွာ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာဟာ အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶဘာသာကို ျပန္လည္တည္ေထာင္ျပဳစုဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေၾကာင္း လူသိရွင္ၾကား ေၾကျငာေမာင္းခတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ သူ႕ပို႔ခ်ခ်က္ေတြ၊ ျပဳစုေရးသားထားေတြနဲ႔ သူ႕တပည့္ေနာက္လိုက္ေတြကို ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ား ဂ႐ုတစိုက္ ေလ့လာၾကဖို႔ သတိေပးညႊန္ၾကားပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္၊ နည္းလမ္းအားျဖင့္သာလွ်င္ လူမႈေရးသာတူညီမွ်မႈကို ရႏိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

၁၉၅၆-ခုႏွစ္၊ ေမလ၊ ၁၂-ရက္ေန႔၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၊ ဘီဘီစီအသံလႊင့္ဌာနမွာ “ဗုဒၶဘာသာကို ကၽြႏ္ုပ္ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳက္သလဲ”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဟာေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ေဟာေျပာခ်က္ထဲမွာ

“ဗုဒၶဘာသာကို ကၽြႏ္ုပ္ ဘာသာအားလံုးထက္ ပိုႏွစ္သက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အျခားဘယ္ဘာသာကမွ မေပးႏိုင္တဲ့ မူသံုးရပ္ကို ေပးႏိုင္လို႔ပါပဲ။ အျခားဘာသာေတြအားလံုးဟာ ထာ၀ရဘုရား၊ အနႏၲ၀ိဉာဏ္နဲ႔ ေသၿပီးေနာက္ဘ၀အေျခအေနသံုးရပ္နဲ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အေႏွာက္အယွက္ေပးေနၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာက ပညာ(အယူသီးမႈနဲ႔ သဘာ၀လြန္ယံုၾကည္မႈ၀ါဒနဲ႔ လားလားမွမဆိုင္တဲ့ နားလည္သေဘာေပါက္မႈပညာ)ကို သင္ေပးတယ္။ သနားက႐ုဏာတရားကို သင္ေပးတယ္။ လူသားအားလံုးဟာ တန္းတူညီမွ်ျဖစ္ေၾကာင္း (လူဟာ လူသာျဖစ္ေၾကာင္း) ေျပာျပတယ္။ ကမၻာေျမျပင္မွာ ဒီသံုးရပ္ (ပညာ၊ က႐ုဏာနဲ႔ တန္းတူညီမွ်ျဖစ္မႈ)သာ ျဖစ္ထြန္းလို႔ကေတာ့ ေကာင္းမြန္တဲ့၊ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘ၀ကို ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ လူသားေတြ လိုအပ္ေနတာလည္း ဒါပဲ မဟုတ္လား။ ဗုဒၶဘာသာက ကမ္းလွမ္းလာတဲ့ ဒီသံုးရပ္က ကၽြႏ္ုပ္ကို ၾကည္ႏူးေစတယ္။ ကမၻာႀကီးကိုလည္း ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုေနပါတယ္။ ဘယ္ထာ၀ရဘုရား၊ ဘယ္အနႏၲ၀ိဉာဏ္ေတာ္ကမွ ဥံဳဖြဆိုၿပီး ကမၻာႀကီးကို လာမကယ္တင္ဘူး”

“ဘာသာတရားလား၊ ဘာသာတရားဆိုတာ လူသားအတြက္ပဲ အသက္ရွင္တည္ရွိေနတာ ျဖစ္ရမယ္။ လူသားဟာ ဘာသာတရားအတြက္ တည္ရွိေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ရဘူး။ လူမ်ိဳးေရး ခဲြျခားဆက္ဆံမႈ၊ အသားအေရာင္ ခဲြျခားမႈ၊ လူအခ်င္းခ်င္း (အသိဉာဏ္ပညာ၊ အက်င့္သိကၡာအားျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ၊ အမ်ိဳးဇာတ္အားျဖင့္) နိမ့္က်သူ၊ ျမင့္ျမတ္သူအျဖစ္ ခဲြျခားမႈ စတာေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ဆန္႔က်င္ေဟာေျပာခဲ့သူ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ တစ္ဦးပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶပါပဲ”

ပါေမာကၡေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာဟာ ၁၉၅၆-ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ၊ ၁၄-ရက္ေန႔မွာ သူ႕ရဲ႕တပည့္ ၅-သိန္း (၅၀၀၀၀၀)နဲ႔အတူ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူခဲ့ၾကပါတယ္။ လူဦးေရ ထူထပ္မ်ားျပားတဲ့ ေခတ္သစ္အိႏၵိယမွာ သူ႔နဲ႔တပည့္မ်ားစြာ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ေျပာင္းသြားၾကတဲ့သတင္းဟာ အႀကီးအက်ယ္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေခတ္သစ္အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကို ပထမဆံုး အသံုးျပဳျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ပါေမာကၡေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာရဲ႕ ထူးကဲျမင့္ျမတ္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔အတူ ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြဟာ အိႏၵိယမွာ ျပန္လည္အားေကာင္းေမာင္းသန္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အပယ္ခံဘ၀ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ လူသားေပါင္းေျမာက္ျမားစြာဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့တဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကို ျပန္လည္အဖတ္ဆည္ရင္း အႀကီးအက်ယ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ႏိုင္ငံေရးမွာပါ အင္အားေကာင္းေသာ အစုအဖဲြ႕ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

“ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ သူ၏ ဓမၼ (The Buddha and His Dhamma) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ အဆံုးသတ္ၿပီး သံုးရက္အၾကာ (၁၉၅၆-ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၆-ရက္ေန႔)မွာ ပါေမာကၡႀကီး ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ နယူးေဒလီၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ သူ႕အိမ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းစြာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပါေမာကၡေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ၏ ေနာက္ဆံုးစကား

“ပညာသင္ပါ၊
တက္တက္ၾကြၾကြ ေတာင္းဆိုပါ၊
စည္းလံုးပါး၊
မိမိကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ပါ၊
ငါတို႔ဘက္မွာ တရားမွ်တမႈဆိုတာ ရွိေနရင္
႐ႈံးနိမ့္မယ့္တိုက္ပဲြဆိုတာကို ငါ မျမင္ဘူး၊
(တရားမွ်တမႈဆိုတာ ရွိေနေတာ့)
တိုက္ပဲြဆိုတာ ငါ့အတြက္ ေပ်ာ္စရာ၊
(တရားမွ်တမႈ) တိုက္ပဲြထဲမွာ
ငါ့စိတ္ငါ့ႏွလံုးသားဟာ စူးစိုက္နစ္ျမဳပ္လို႔။
ဒီတိုက္ပြဲဟာ စည္းစိမ္အတြက္လည္း မဟုတ္ေပဘူး၊
အာဏာအတြက္လည္း မဟုတ္ဘူး၊
(တရားမွ်တ) လြတ္လပ္ျခင္းအတြက္သက္သက္ရယ္ပါ။
ဒီတိုက္ပဲြဟာ
လူသားရဲ႕ ပင္ကိုယ္အရည္အေသြးကို ျပန္လည္ရယူဖို႔ အတြက္ပဲ။

Ref:
Voice of Buddhism (A publication of Buddhist Missionary Society, Malaysia)
Dr. Ambedkhar: Back to Buddhism
Unknow author

Sunday, August 7, 2011

ၿပိတၱာပဲြ


ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားမွာ ရာသီအလိုက္ ပဲြေတာ္မ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ၀ါဆိုပဲြ၊ ကထိန္ပဲြ၊ မီးထြန္းပဲြ … စေသာပဲြေတာ္မ်ားမွာ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံတိုင္းလိုလို တူညီေသာ ပံုစံျဖင့္ က်င္းပေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒီၿပိတၱာပဲြဆိုတာကေတာ့ အနည္းငယ္ ထူးဆန္းေနပါတယ္။ ပီနန္ၿမိဳ႕မွာေတာ့ Hungry Ghost Festival ဆိုၿပီး က်င္းပၾကပါတယ္။ စာေရးသူ ျမန္မာမွာရွိစဥ္က တစ္ခါမွ ဒီပဲြေတာ္မ်ိဳးရွိတယ္လို႔ မၾကားခဲ့ဖူးပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ၿပိတၱာပဲြ က်င္းပတဲ့ အယူအဆ ဓေလ့ေတြဟာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ဘိုးဘြားမ်ားပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပဲြနဲ႔ အနည္းငယ္ ဆင္တူပါတယ္။ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားမ်ား၊ မိဘမ်ား ေသလြန္ေသာအခါ တမလြန္ဘ၀ကေန သားသမီးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကၿမဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ သားသမီးေတြကလည္း ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာလို႔ ခံယူထားၾကေပမယ့္ ၃၁-ဘံုဆိုတာေတာင္ မသိတဲ့သူေတြက သိပ္မ်ားပါတယ္။

ဒီပဲြေတာ္ဟာ တ႐ုတ္၊ မေလးရွားတို႔က တ႐ုတ္ေတြသာမက ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံတို႔မွာလည္း က်င္းပၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ သူတို႔အလိုအရ ဒီလမွာ ငရဲတံခါးႀကီး ဖြင့္တဲ့ေန႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ ငရဲတံခါးႀကီးဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာျဖင့္ ငရဲျပည္ေရာက္သြားရေသာ ဘုိးဘြားမိဘေဆြမ်ိဳးမ်ား အျပင္သို႔ ထြက္လာခြင့္ ရၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အျပင္ကို ထြက္လာၿပီး မိမိတို႔ သားသမီးေဆြမ်ိဳးမ်ားရွိရာ လူ႔ျပည္ကို ေရာက္လာၿပီး အစားအေသာက္မ်ား လာေရာက္ေတာင္းၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လူ႔ျပည္မွာရွိတဲ့ သားသမီးေဆြမ်ိဳးေတြက စားစရာမ်ား၊ ၀တ္စရာမ်ားေပးျခင္း၊ ပိုက္ဆံမ်ား(ပိုက္ဆံပံုစံ စာရြက္မ်ား) မီး႐ိႈ႕ေပးျခင္း စသည္တို႔ လုပ္ေပးလွ်င္ ငရဲျပည္မွ ဆာဆာေလာင္ေလာင္ျဖင့္ ေရာက္လာတဲ့ ဘိုးဘြားေဆြမ်ိဳးမ်ား မပူမပင္မေၾကာင့္မၾက ေနႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာအယူအဆႏွင့္ အလွမ္းကြာေနေသာ ထိုသို႔ေသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ဘယ္ကဘယ္လို ၀င္ေရာက္လာသလဲလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ သာသနာျပဳတဲ့ေနရာမွာ မွတ္သားသင့္ေသာအခ်က္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ရွိၿပီးသားယဥ္ေက်းမႈ သို႔မဟုတ္ ယံုၾကည္မႈကို တိုက္႐ိုက္အသြင္ေျပာင္းပစ္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ အလြန္ခက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ရွိၿပီးသား ယဥ္ေက်းမႈလည္း မပ်က္သုဥ္းရေအာင္ ဗုဒၶအလိုက်လည္း ျဖစ္ေအာင္ ၿပိတၱာပဲြဆိုတာကို ဆုေတာင္းအမွ်အတန္းေပးေ၀ပဲြအသြင္ ေျပာင္းလိုက္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ပီနန္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ မွတ္သားထိုက္တဲ့ သာသနာျပဳစြမ္းရည္တစ္ခုလို႔ ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါ။ ပီနန္ၿမိဳ႕က ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ တပည့္ဒကာဒကာမေတြဟာ ဒီလေရာက္တိုင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔ သြားေရာက္ၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ကာ အမွ်အတန္းမ်ား ေပးေ၀ၾကပါတယ္။

ယေန႔ဆိုလွ်င္ ပီနန္ေက်ာင္းႀကီးတစ္၀န္းလံုး တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ တရားမ်ား နာယူၾကပါတယ္။ ၿပီးလွ်င္ ဆုေတာင္းအမွ်ေ၀ၾကပါတယ္။ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ ၿပိတၱာပဲြကေန ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔အညီျဖစ္လာတဲ့ အမွ်အတန္းေပးေ၀ပဲြေလး ျဖစ္လာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။











































Monday, August 1, 2011

Two Kinds of Puja

Joe Two Kinds of Puja Compress