ဂ်ာမဏီခရီးနိဒါန္း (၃)

ဂ်ာမဏီသို႔ မထြက္ခြါမီက မႏၲေလးမွ ေဖာင္ေတာ္ဦးဆရာေတာ္က သူ၏ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းကို ေလ့လာဖို႔ ဖိတ္သည္။ ေဖာင္ေတာ္ဦးေရာက္ေသာအခါ ညီအစ္ကို ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးထံမွ မ်ားစြာ သင္ယူခြင့္ရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အနာဂတ္အလားအလာ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား၏ အေရးပါမႈ၊ တိုးတက္လာမႈ၊ ဆုတ္ယုတ္လာမႈ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ပညာေရးအေျခအေန တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္သင့္ပံုမ်ားကို အထူးသျဖင့္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကသည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ စကၤာပူႏိုင္ငံမွ Dhamma Download အဖဲြ႕က ဦးစီးသည္ဟု ထင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ပရိယတၱိပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္သင့္မသင့္ အႀကံျပဳေတာင္းခံလႊာကလည္း လက္ထဲေရာက္လာသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ေနသည္။ ပညာေရးက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္သင့္သည္မွာ အၾကြင္းမဲ့ လက္ခံပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သို႔ ေျပာင္းလဲၾကမည္နည္းဟူေသာ ေမးခြန္းက အေျဖရဖို႔ အလွမ္းေဝးလြန္းေနသည္။ ေျပာလိုသည္မွာ ပညာေရးအေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ပံုကို ေျပာလိုျခင္း ျဖစ္သည္။

ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္းတြင္ ႏိုင္ငံျခားမွ ပညာဒါနအေနျဖင့္ လာေရာက္သင္ၾကားေပးေနေသာ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားႏွင့္ ပညာေရးအတြက္ လွဴဒါန္းသူမ်ား အၿမဲမျပတ္ လာေရာက္ေလ့ရွိၾကသည္။ ေဖာင္ေတာ္ဦးဆရာေတာ္၏ ႐ိုးရွင္းေသာဘဝေနထိုင္မႈႏွင့္ေခတ္အျမင္ရွိမႈက အေနာက္တိုင္းသားမ်ားကို ဆဲြေဆာင္ေနသည္ဟု ထင္သည္။ ေဖာင္ေတာ္ဦးတြင္ ကားလ္ဘ႐ုခ်္ဆိုသူ ဂ်ာမန္ႏွင့္အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေတြ႕ခြင့္ရၿပီး စကားေျပာခဲ့ရသည္။ ကားလ္ဘ႐ုခ်္ကေတာ့ စကားေျပာလို႔ အဆင္ေျပဆံုးဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သူ႕ကို ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္မ်ား ေမးၾကည့္သည္။

သူက ဂ်ာမဏီေရာက္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလို လူတိုင္းဆီက အၿပံဳးကို ရရန္ ေမွ်ာ္လင့္မထားဖို႔ ေျပာသည္။ ဂ်ာမဏီလူမ်ိဳးမ်ားသည္ အလြန္ေဝဖန္တတ္ေသာလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ ေဝဖန္လွ်င္ စိတ္မဆိုးဘဲ ျပန္လည္ေဝဖန္ေျပာဆိုသင့္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ အခု လက္ေတြ႕ေရာက္လာေသာအခါ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကဲ့သို႔ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မရွိလွေသာ္လည္း မနက္ခင္း လမ္းေလွ်ာက္သည့္အခါ ေတြ႕သည့္လူတိုင္းနီးပါးက ၿပံဳးရႊင္စြာျဖင့္ Gutan Morgen! (မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ)ဟု ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သြားေနေသာကားေပၚမွပင္ ထိုကဲ့သို႔ ႏႈတ္ဆက္သြားေလ့ရွိၾကသည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းသည္။

Freising ၿမိဳ႕ေလးသည္ Munich ၿမိဳ႕ႀကီးမွ ကားျဖင့္ နာရီဝက္ခန္႔ သြားရေသာခရီးမွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမဴးနစ္ၿမိဳ႕၏ ဆူညံမႈ၊ ႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ားႏွင့္ကား လံုးဝဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သည္။ ဤၿမိဳ႕ကို အခ်ိဳ႕က အိပ္ေနေသာၿမိဳ႕(Sleeping City)ဟု ဆိုၾကသည္။ ၂၄ နာရီ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရွင္းလင္းတိတ္ဆိတ္ေနတတ္သည္။ အစားအေသာက္ပိုင္းတြင္ အခ်ိဳ႕အစားအစာမ်ားမွာ စားလို႔ အဆင္ေျပေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕အစားအစာမ်ားကေတာ့ အေတာ္ကို ကြားျခားလြန္းသည္။ ျမန္မာ့လွ်ာႏွင့္ မည္သို႔မွ် အဆင္မေျပလွေပ။ ဂ်ာမဏီသို႔ ေရာက္လာသည္မွာ ၁ လခန္႔ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္သို႔ သတိရျဖစ္မိသည့္စိတ္ကား မကုန္ေသးေပ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးႏွင့္အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ေတာ့ သူက မင့္ႏွယ္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ေနၿပီ လြမ္းတယ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကို မသံုးေတာ့စမ္းပါနဲ႔ဟု ဆိုသည္။

သူေတာ့ နားလည္မလည္ မေျပာတတ္။ တစ္ခါတစ္ရံ သစ္ရြက္ေလး လြင့္ေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီးလည္း လြမ္း၊ မိုးေရစက္ေလးေတြ တဖဲြဖဲြ က်ေနလည္း လြမ္း၊ ငွက္ေလးေတြ ေအာ္လည္း လြမ္း၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဘာမဟုတ္သည့္ ေလတိုးလို႔ စာရြက္ေလး ဖ်က္ခနဲ လြင့္သြားသည့္အခါမွာလည္း လြမ္း … ဘယ္သူ႕ကို ဘာကိုလို႔ အမည္တပ္မရေသာ လြမ္းျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးဆရာတို႔၏ လြမ္းနည္းမ်ိဳးဟု ဆိုက ဆိုႏိုင္မည္ဟု ထင္သည္။ တစ္ေနကုန္ ျမန္မာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာရသည့္ေန႔မ်ားကို စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဝန္ခံရလွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ရွိစဥ္က အလြန္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိသည္။ သြားခ်င္သည့္ခရီး ထသြားသည္။ လုပ္ခ်င္သည့္အလုပ္ ထလုပ္သည္။ ေတြ႕ခ်င္သည့္လူ ထဖုန္းဆက္သည္။ ေကာက္ေခၚသည္။ သြားေတြ႕သည္။ ေဖာ္ေရြစြာ ေျပာဆုိႏိုင္မည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေနရာအႏွံ႔တြင္ရွိသည္။ အားလွ်င္ သြားလည္မည္။ စကားေတြ ေျပာၾကမည္။ ညအိပ္ခ်င္သည့္အခါမွသာ အိပ္ႏိုင္သည္။ မနက္လည္း ထခ်င္သည့္အခ်ိန္မွသာ ထႏိုင္သည္။ အခု ဒီေရာက္သည့္အခါ အရာအားလံုးက ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္သည္။ မနက္ ၅ နာရီ ထရသည္။ ဘုရားရွိခိုး၊ တရားထိုင္၊ ၿပီးလွ်င္ အျခားလုပ္စရာရွိသည္မ်ား လုပ္၊ ၇ နာရီခန္႔ အ႐ုဏ္ဆြမ္းစား၊ ဂ်ာမန္စကားသင္၊ ဧည့္သည္လာလွ်င္ တရားေဟာ၊ တရားျပေပးရ၊ ေဆြးေႏြးေပးရ၊ ၁ဝ နာရီ ဆြမ္းခံၾကြ၊ ၁၁ နာရီခန္႔ ေန႔ဆြမ္းစား၊ ေန႔လည္မွာ ဧည့္သည္လာလွ်င္ ေတြ႕ဆံုေျပာဆို၊ တရားထိုင္ျပ၊ သင္တန္းအတြက္ ျပင္ဆင္၊ ညေန လာတဲ့ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္အတူ ဘုရားရွိခိုး၊ ….. တစ္ေနကုန္လိုလို အခ်ိန္ေတြက ျပည့္ေနသည္။

အင္တာနက္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေျပာဆိုတာ၊ စာေရးတာကိုေတာ့ အခ်ိန္လုၿပီး လုပ္ရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သြားခ်င္တာ သြား၊ စားခ်င္တာ စားမရဆိုေတာ့ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအေနခက္ေနတာ မဆန္းလွဟုသာ ဆိုရမည္။ တစ္ဖက္ကၾကည့္လွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အလိုမလိုက္ရသျဖင့္ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။

Freising ၿမိဳ႕ေလးတြင္ ဗုဒၶဘာသာဦးေရက ၃ဝဝ ခန္႔မွ်သာ ရွိသည္။ အခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းကိုသာ လာၿပီး လုပ္ကူၾကေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ အသစ္အဆန္းကို စမ္းၾကည့္ခ်င္သည့္သေဘာျဖင့္ လာေရာက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရာက္ခါစ အပတ္က လာေရာက္ခဲ့ေသာ ၾသစေတးလ်သူပင္လွ်င္ အခုအခါ ဗုဒၶဘာသာကို အေတာ္စိတ္ဝင္စားလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေတြ႕ခါစက ၁၅ မိနစ္ေတာင္ ထိုင္ဖို႔ခက္ခဲေနသူက ယခုအခါ မိနစ္ ၄ဝ ထိုင္ႏိုင္လာၿပီ။ ထိုင္သည့္အခါတြင္လည္း အျခားသူမ်ားလို ေခါင္းအံုး(အလြယ္ေခၚလိုက္သည္။ ဂြမ္းမ်ားထည့္ထားသည့္ ထိုင္စရာ)ကို ဖင္ခုမထိုင္ေတာ့ဘဲ စာေရးသူထိုင္သလို ထိုင္တတ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ အခုအခ်ိန္ထိ ခရစ္ယာန္တစ္ဦးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ခရစ္ယာန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မည္သည့္ဘာသာဝင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္၏ အက်ိဳးေပးမႈကား တစ္တန္းတစ္စားတည္းပင္ မဟုတ္ပါလား။

သူႏွင့္အတူပါလာေသာ ဂ်ာမန္သူတစ္ဦးဆိုလွ်င္ သူ႕အသက္ ၁၈ ႏွစ္ကတည္းက တိဗက္ဗုဒၶဘာသာကို စိတ္ဝင္စားခဲ့သည္။ စာအုပ္မ်ား ဖတ္သည္။ မႏၲာန္မ်ား ရြတ္ဖတ္သည္။ တရားထိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဆရာမရွိသျဖင့္ မထိေရာက္ခဲ့၊ မထိေရာက္သျဖင့္ တစ္ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ ေမ့ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ အခုအခါမွာေတာ့ သူ႕အသက္က ၂၂ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ေျပာလိုသည္မွာ သူ တရားထိုင္သည္မွာ ၃ ႀကိမ္ခန္႔ပင္ ရွိေသးေသာ္လည္း ထူးျခားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ သူက တရားထိုင္ၿပီး ၅ မိနစ္ခန္႔ရွိသည္ႏွင့္ ျပင္ပအာ႐ံုမ်ား(ကားသံ၊ လူသံ စသည္)ကို လံုးဝမၾကားေတာ့ဘူးဟု ဆိုသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စာေရးသူက ဘုရားေလာင္း တရားထိုင္စဥ္က လွည္းအစီး ၅ဝဝ ေဘးက ျဖတ္သြားတာေတာင္ မသိလိုက္သည့္ဇာတ္လမ္းကို ေျပာျပသည္။ သူ အလြန္ဝမ္းသာသြားသည္။ ထို႔အျပင္ ဘာထူးျခားတာေတြ ရွိေသးလဲဟု ေမးသည့္အခါ အျဖဴလႈိင္းမ်ား ေျပးလႊားေနသည္ကို ျမင္ရသည္ဟု ဆိုသည္။ အလင္းနိမိတ္မ်ားအေၾကာင္းကို ရွင္းျပေပးလိုက္ရာ အေတာ္ေလး ေက်နပ္သြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

တရားထိုင္ၿပီး ျပန္မည္ျပဳေသာအခါ ညစာ ဘယ္အခ်ိန္စားသလဲ၊ ငါ လာေကၽြးပါရေစဟု ဆိုုသျဖင့္ ညစာ မစားရေၾကာင္း ေျပာျပရွင္းျပလိုက္သည့္အခါ အေတာ္အံ့ၾသသည့္အမူအရာ ျဖစ္သြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ယခုအခါ ဂ်ာမန္စကားလည္း အနည္းငယ္ ေျပာတတ္လာ၊ သိလာသည္။ သို႔ရာတြင္ အလြန္ခက္သည့္ဘာသာစကားမ်ားတြင္ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေခါင္းေတာ့ အေတာ္႐ႈပ္သည္။ မွတ္ရတာ အေတာ္မ်ားသည္။ အခ်ိဳ႕ေဝါဟာရမ်ားက အဂၤလိပ္ဘာသာစကားႏွင့္ ဆင္တူသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဆင္တူတာ ေကာင္းေသာ္လည္း ဂ်ာမန္ႏွင့္အဂၤလိပ္ဆင္တူလွ်င္ အခ်ိဳ႕ေန႔တြင္ ပိုခက္သြားတတ္သည္။ အဂၤလိပ္ W ဆိုလွ်င္ ဂ်ာမန္က ဘ(ဗ)သံ၊ S ဆိုလွ်င္ ဇ သံ၊ V ဆိုလွ်င္ ဖ သံ … စသည္ျဖင့္ ကဲြလဲြသြားတတ္သျဖင့္ အသံထြက္ကလည္း မၾကာခဏ မွားေနတတ္သည္။ ယခင္က အဂၤလိပ္စကားကို ႐ွဴ၊ ယွက္ စသည္ မ်ားစြာပါေသာ စကားျဖစ္သည္ဟု ဆိုခဲ့ရာ ဂ်ာမန္စကားက ႐ွဴ၊ ယွက္သံမ်ား ပိုမိုမ်ားသည္ဟု ထင္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိစဥ္က ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဦးေတေဇာဘာသ(ျမတ္ေရာင္နီ)က မွာလိုက္ေသးသည္။ အၿမဲတမ္း ၿပံဳးေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါဟူ၏။ ေနာင္ႀကီး ဓမၼဂဂၤါကလည္း ရွင္ကု ႐ုပ္က တည္လြန္းတယ္ဟု မွတ္ခ်က္ေပးဖူး၏။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် ၿပံဳးေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစား၏။ သို႔ရာတြင္ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ဟန္မ်ား အသီးသီး ရွိတတ္ၾကသည္ဟု သေဘာပိုက္ထားသျဖင့္ အလြန္အပင္ပန္းခံၿပီး ၿပံဳးဖို႔ကား အေတာ္ခက္ေနပါလိမ့္မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီက ဆက္စပ္သူအားလံုးကေတာ့ ခ်စ္ခင္ၾကသည္၊ ေဖးမကူညီၾကသည္။ အိမ္နီးနားခ်င္းအေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္လည္း စကားေျပာျဖစ္ၿပီး ခင္မင္မႈမ်ား တိုးလာသည္။

ေနရာတိုင္းတြင္ အခက္အခဲမ်ား၊ အၾကပ္အတည္းမ်ားႏွင့္ စိတ္ညစ္စရာမ်ား ရွိတတ္သည္ျဖစ္ရာ ယင္းတုိ႔ကို အထူးတလည္ စာဖဲြ႕မေနေတာ့ဘဲ အေကာင္းျမင္စရာမ်ားႏွင့္ ဖာေထးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေပလိမ့္မည္။