စာတိုေပစ အေတြးမ်ား

(၁)
“အေမးသည္ မရွိခင္ ေျဖျခင္းသည္ စိတ္ေလာျခင္း မည္၏။ အေမးသည္ ရွိလ်က္ မေျဖျခင္းသည္ ဖံုးကြယ္ျခင္း မည္၏။ အရိပ္အကဲကို မေတြ႕ျမင္ဘဲ စကားဆိုျခင္းသည္ ကန္းျခင္းမည္၏”။ ကြန္ျဖဴးရွပ္ မိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ စကားေလးပါ။ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီး သေဘာက်ေနခဲ့ပါတယ္။

(၂)
တစ္ေန႔က လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္၊ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြမွာ အလြန္ဝါသနာပါၿပီး တကယ္လည္း လိုက္လုပ္ေနတဲ့ လူငယ္ေလး။ သူနဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္တယ္။ ေလးစားဖြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ကိုယ့္ကို ေတြ႕တာနဲ႔ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလးေတြကို ေျပာျပခ်င္ေနတယ္။ ကိုယ္ကလည္း အေရးတႀကီး ကိစၥတစ္ခုကို ညွိႏႈိင္းေျပာဆိုေနခ်ိန္။ သူ ေျပာတာေတြကိုလည္း နားေထာင္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္မရေတာ့ သူ႕ကို ပစ္ထားသလို ျဖစ္သြားတယ္။ သူကလည္း စကားမစပ္ဘဲနဲ႔ စကားဝိုင္းထဲ ဝင္ဝင္လာၿပီး သူ႕လုပ္ငန္းေတြကို ေျပာျပတယ္။ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ေကာင္းေပမယ့္ ကိုယ္က အသိအမွတ္ ျပဳသင့္သေလာက္ မျပဳလိုက္ရဘူး။ သူဟာ စိတ္ေလာသူ တစ္ေယာက္ပဲ။ သူလိုခ်င္တဲ့ တုန္႔ျပန္မႈကို သူ ရမသြားခဲ့ဘူး။

(၃)
အခုတစ္ေလာ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ရ၊ သတင္းေတြ ၾကည့္ရ၊ စိတ္ မခ်မ္းသာဘူး။ ႏွစ္ကာလေပါင္းမ်ားစြာ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဇာတ္လမ္းေတြလည္း စိတ္ကူးထဲကေလာက္ ယဥ္လို႔ မေကာင္းဘူး။ အ႐ိုင္းဆန္တယ္။ ကိုယ္အားကိုးမိသူေရာ၊ အားမကိုးတဲ့သူမ်ားပါ ဖံုးကြယ္သူမ်ားခ်ည္းပါတကား။ (အေမးသည္ ရွိလ်က္ မေျဖျခင္းသည္ ဖံုးကြယ္ျခင္း မည္၏)။

(၄)
“အရိပ္အကဲကို မေတြ႕ျမင္ဘဲ စကားဆိုျခင္းသည္ ကန္းျခင္းမည္၏”တဲ့။ ကိုယ့္ဘဝအတိတ္ကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္လည္း အႀကိမ္မ်ားစြာ ကန္းခဲ့ေလသည္တကား။