မိမိတို႔၀န္းက်င္မွ မိသားစုေလးမ်ားတြင္လည္း ထိုသို႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးမ်ား မၾကာခဏ ေတြ႕ေနရတတ္သည္။ မိသားစုမ်ားတြင္ ကလန္႔ေလးမ်ား၊ လူဆိုးေလးမ်ား ေတြ႕ရတတ္သည္။ ထိုလူဆိုးေလးမ်ားမွာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အမွားေၾကာင့္ မိဘႏွင့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔၏ ေမတၱာမဖက္ ေအးစက္စက္ ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ ျဖစ္ေနတတ္သည္က မ်ားေလသည္။ တစ္ႏွစ္က အလြန္ရင္းႏွီးေသာ အိမ္တစ္အိမ္သို႔ အလည္ေရာက္ခဲ့သည္။ အေမျဖစ္သူက မ်က္ႏွာခပ္ညိွဳးညွိဳးျဖင့္ ေဘးတြင္ ထိုင္ေနေသာ သူ၏ သားလတ္ကို ၾကည့္ရင္း “ဦးကုေရ … ဟိုအလတ္ေကာင္ကို ဆံုးမသြားပါအံုး၊ ေျပာမရဆိုမရ၊ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးေနတယ္၊ အိမ္မွာ သူ႕ေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲေနၾကရတယ္၊ ဟို သူ႕ညီနဲ႔ဆို တစ္ျခားစီပဲ၊ တပည့္ေတာ္ ေမြးတဲ့အထဲမွာ သူကေတာ့ ၿဂိဳဟ္ပါပဲ ဦးဇင္းရယ္”ဟု တိုင္တန္းေနခဲ့သည္။
ထိုကေလးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အသိတရားမ်ား မ်ားစြာ ရခဲ့ဖူးသည္။ သူသည္ မိသားစုတြင္ လူထူးကေလးျဖစ္သည္။ သူ႕ဗီဇအရ သူတို႔ထင္သလို လူဆိုးေလးမဟုတ္။ သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္သလို မျဖစ္ေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္မွ်သာ ျဖစ္ေနေလသည္။ သူသည္ သူမ်ားသေဘာက်ေအာင္လည္း မလုပ္တတ္။ သူ႔ဗီဇအတိုင္း ေအးေအးေဆးေဆး ေနသည္။ အျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ပံုစံခ်င္း မတူ။ ထိုကဲ့သို႔ ေအးေဆးစြာ ေနထိုင္တတ္ေသာအေလ့အက်င့္ကို မိဘမ်ားႏွင့္အျခားမိသားစု၀င္မ်ားက အေကာင္းမျမင္။ အေလးမထားခဲ့ၾက။ သူ႕အျပဳအမူမ်ားကို မၾကာခဏ ေလွာင္ေျပာင္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကဲ့ရဲ႕သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူသည္ မိသားစုတြင္ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။
လူငယ္သဘာ၀သည္ ပတ္၀န္းက်င္ အထူးသျဖင့္ မိဘမ်ား၏ ေႏြးေထြးေသာ နားလည္မႈတို႔ျဖင့္ ၀န္းရံမွသာ ဘ၀ခရီးကို ပံုမွန္ေရွ႕ဆက္ ခ်ီတက္ႏိုင္သည္။ ထိုအရာကို နားလည္ထားမွ မိဘတို႔က သူ၏ ပုဂၢလိကဗီဇ သို႔မဟုတ္ သူတန္ဖိုးထားေသာအရာတို႔ကို အေရာင္တင္ေပးရင္း ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိလာမည္ ျဖစ္သည္။
အခါခပ္သိမ္း ခ်ီးမြမ္းေနရမည္လား။ ထိုသို႔လည္း မဟုတ္ပါ။ ခ်ီးမြမ္းမႈတြင္ သဘာ၀စည္း သို႔မဟုတ္ ေဘာင္ကေလးမ်ားေတာ့ ရွိရသည္။ ဒီဂရီ ရွိရသည္။ နည္းနည္းေတာ္ေသာ ကေလးကို နည္းနည္းသာ ခ်ီးမြမ္းစကား ေျပာရသည္။ မ်ားမ်ားေတာ္ေသာကေလးကို မ်ားမ်ား ခ်ီးမြမ္းေပးရသည္။ အခ်ိန္အခါႏွင့္ေနရာေဒသကိုၾကည့္ၿပီး ခ်ီးမြမ္းျခင္းအားေဆးကို ေပးရေလသည္။ ေဆးမ်ားတြင္ တန္ေဆးလြန္ေဘးရွိသကဲ့သို႔ သားသမီး၊ သို႔မဟုတ္ တပည့္ သို႔မဟုတ္ ခ်ီးမြမ္းခံပုဂၢိဳလ္အတြက္ ခ်ီးမြမ္းစကားတြင္လည္း တန္ေဆးလြန္ေဘး ရွိေနတတ္ျပန္သည္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးသည္။ သူ႕ကို အၿမဲခ်ီးမြမ္းၿပီး အားေပးစကားေျပာတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းကို အရမ္းသတိရေၾကာင္း ေျပာသည္။ တစ္ေန႔ သူတို႔ ျပန္ဆံုေတြ႕ၿပီး သြားအတူ လာအတူ ျပန္ေနခြင့္ရေသာအခါ ထိုသူငယ္ခ်င္းက သူ႕ကို ခ်ီးမြမ္းစကား မေျပာေတာ့သျဖင့္ သူ႕မွာ ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပေနခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္း လုပ္ေနက်အလုပ္မ်ားကို ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့သည္အထိ ျဖစ္လာခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
အျခားသူငယ္တစ္ေယာက္က ေျပာပံုက တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူသည္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို သိပ္ခ်စ္ေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္း၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို အၿမဲတေစ အားေပးခ်ီးမြမ္းခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သို႔ရာတြင္ အခုအခါတြင္ အဆိုပါ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရင္ဖြင့္သည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အဆိုပါ သူငယ္ခ်င္းသည္ သူ႕ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားျဖင့္ ဘ၀င္ျမင့္ၿပီး သူ႕ကိုပင္ မေထမဲ့ျမင္ျပဳေနခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
လူေတာ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ဖူးသည္။ သူသည္ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားတြင္ ကၽြမ္းက်င္မႈရွိသည္။ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ သူသည္ လူတစ္ဦး၏ ခိုင္းဖက္ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕ကို အၿမဲခ်ီးမြမ္းၿပီး လိုခ်င္သလို အခိုင္းခံေနရသည္။ သူကေတာ့ ထိုသူ၏ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားထဲတြင္ နစ္ေမ်ာၿပီး ခိုင္းသမွ်ကို လုပ္ေပးေနမိသည္။ ရလာႏိုင္ေသာအက်ိဳးဟူသမွ်ကို အၿမဲခ်ီးမြမ္းသူက အၿမဲရယူၿပီး သူသည္ အခိုင္းအေစတစ္ေယာက္သာသာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
သို႔ျဖစ္၍ ခ်ီးမြမ္းျခင္းတြင္ “ဒါေပမယ့္”ဆိုေသာေ၀ါဟာရ မရွိေသာ္လည္း ေနရာမက်လွ်င္ကား ဆိုက္အက္ဖက္(ဆိုးက်ိဳး)မ်ားစြာ ရွိေနေလသည္။ ခ်ီးမြမ္းျခင္းတြင္ သူ႕အက်ိဳးအေၾကာင္းႏွင့္သူ ရွိေနသင့္သည္။ အခ်ိဳ႕က ခ်ီးမြမ္းတတ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘဲ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ သူခ်ီးမြမ္းသူကို တကယ္တမ္း အထင္ၾကီးပံု မရွိေသာ္လည္း လူၾကားထဲတြင္ အတင္းကာေရာ (ဟုတ္တာေရာ မဟုတ္တာေရာ) ခ်ီးမြမ္းေနတတ္သည္။ ထိုသို႔ခ်ီးမြမ္းျခင္းမွာ ေကာင္းသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း မဟုတ္ေသာဂုဏ္ျဒဗ္မ်ား ျဖစ္ေန၍ သိသူမ်ားအတြက္ ဟာသျဖစ္ေနတတ္ျပန္သည္။
႐ုရွား၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္ ဖတ္ဖူးသည္။ ထို၀တၳဳထဲတြင္ လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူက သူ႕အမ်ိဳးသမီးကို ညအိပ္ယာ၀င္ခါနီးတိုင္း “မင္းက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္၊ မင္းကို ငါ ခ်စ္တယ္”ဟု ေျပာၿပီး အိပ္ယာ၀င္ေလ့ရွိသည္။ အေျခအေနအရ ေနာက္ပိုင္း စီးပြားတိုးတက္ၿပီး အလုပ္မ်ားလာေသာအခါ အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်ျခင္း၊ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ပံုမွန္ေျပာေနက်စကားေလးကို မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့ဟု ဆိုသည္။ ထို႔အျပင္ လုပ္ငန္းက ၾကီးက်ယ္လာသျဖင့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆက္ဆံလာရသည္။ ထိုဆက္ဆံမႈမ်ားထဲမွ မိန္းမလွေလးမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံမႈကို အမ်ိဳးသမီးသဘာ၀ မနာလို ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ညစဥ္ေျပာေနက်စကားမ်ား မၾကားရျခင္းႏွင့္ ထိုမနာလိုစိတ္တို႔ ေပါင္းဖက္မိေသာအခါ မေျပလည္မႈမ်ားက ေအးခ်မ္းေသာမိသားစုေလးထဲသို႔ တရၾကမ္း ၀င္လာခဲ့ေတာ့သည္။ တစ္ဖက္က ဂုဏ္သိကၡာ၊ တစ္ဖက္က မနာလိုမႈ ဘက္ႏွစ္ဘက္ အားၿပိဳင္ရင္း အဆိုပါ မိသားစုေလး ၿပိဳကဲြခဲ့ရသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ ခ်ီးမြမ္းစကားသည္ ဘိန္းႏွင့္မ်ား တူေလေရာ့သလားဟု စဥ္းစားမိသည္။ လူတိုင္း ၾကံဳေတြ႕ဖူးပါလိမ့္မည္။ အၿမဲတမ္း ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာေလ့ရွိေသာ မိဘထံမွ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ား မၾကားရေတာ့ေသာအခါ၊ ဆရာသမားထံမွ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ား ဆိတ္သုဥ္းေနေသာအခါ၊ လင္ေယာက္်ား သို႔မဟုတ္ ဇနီးမယားထံမွ ပံုမွန္ေျပာေနက် ခ်ီးမြမ္းစကားေလးမ်ား မၾကားရၾကာေသာအခါ၊ ကိုယ္ခ်စ္ရသူထံမွ ခ်ီးမြမ္းစကားေလးမ်ား မရေတာ့ေသာအခါ……… လူတိုင္း တစ္နည္းတစ္ဖံု ခံစားတတ္ၾကရသည္။ ခံစားၾကရဖူးလိမ့္မည္ ထင္သည္။
ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်မိေသာအခါ ခ်ီးမြမ္းခံသူဘက္မွ ခ်ီးမြမ္းမႈကို လိုခ်င္လို႔လုပ္တာဟူေသာ စိတ္မ်ိဳး မထားရွိမွ အေရးရွိက ေျဖေဆးရွိမည္။ ခ်ီးမြမ္းသူဘက္မွ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ခ်ီးမြမ္းဖို႔ႏွင့္ ျဖဴစင္ေသာႏွလံုးသားမွ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားျဖစ္ဖို႔ လိုသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မသိမျမင္ဘဲ ရမ္းသမ္းခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ စိတ္မပါေသာ္လည္း အက်ိဳးလို၍ ခ်ီးမြမ္းျခင္းဟူေသာ အစြန္းႏွစ္ပါးကို မၿငိဖို႔ လိုသည္။
ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သမၸသာဒနီယသုတ္တြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔ ေျပာဆိုၾကပံုမွာ အတုယူစရာ ေကာင္းလွသည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္
“အရွင္ဘုရားဟာ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ဆံုးပါပဲ။ အရွင္ဘုရားထက္ ပိုၿပီး ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္သူ ေလာကမွာ တစ္ဦးမွ မရွိပါ”
ဟု ျမတ္စြာဘုရားကို ခ်ီးက်ဴးသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက
“သာရိပုတၱရာ… သင္က အတိအက်ၾကီး ေျပာေနပါလား။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စိတ္ေတာ္ကို သင္က အတိအက် သိလို႔လား။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စိတ္ကို အကဲျဖတ္ဖို႔ သင့္မွာ အစြမ္းအစ ဘယ္ေလာက္ရွိလို႔လဲ”
“ျမတ္စြာဘုရား…. တပည့္ေတာ္မွာ အဲဒီလို အစြမ္းအစ မရွိပါဘူး”
“ဒါဆို အဲဒီလို အတိအက် မသိဘဲ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို အတိအက်ၾကီး ခ်ီးမြမ္းရတာလဲ။ ခ်ီးမြမ္းတယ္ဆိုတာ အက်ိဳးအေၾကာင္းသင့္ေလ်ာ္မွ ျဖစ္မယ္။ ရမ္းသမ္းၿပီး ကိုယ္ၾကိဳက္သလို မခ်ီးမြမ္းသင့္ဘူး။ ဘုရားဆိုတာ တစ္ဆူတည္းရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ေရွးကလည္း ပြင့္ၿပီးတဲ့ ဘုရားရွင္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ေနာင္အခါမွာလည္း ဘုရားေတြ ပြင့္ၾကအံုးမယ္”
“မွန္ပါ့ဘုရား…. တပည့္ေတာ္ဟာ ဘုရားရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္ကို အကဲျဖတ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အရွင္ဘုရားေဟာတဲ့ တရားေတြ၊ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ျပဳမႈေျပာဆိုပံုေတြ၊ ေတြးေခၚၾကံဆပံုေတြ၊ အရွင့္ေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြ ေအးခ်မ္းသြားၾကတာေတြ….ဒါေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ - အရွင္ဘုရားကို ေလာကမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး၊ အၾကီးက်ယ္ဆံုးလို႔ ခ်ီးမြမ္းမိတာပါဘုရား”
ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။
ဤသုတ္ေတာ္တြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ၾကည္ညိဳရျခင္းအေၾကာင္းရင္းႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းရျခင္းအေၾကာင္းမ်ားစြာကို အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္းသြားခဲ့သည္။ (ဤေနရာတြင္ အက်ယ္ခ်ဲ႕ မေရးေတာ့ပါ။ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္သမွ်ကိုသာ ထုတ္ယူထားသည္။) ခ်ီးမြမ္းမႈမ်ားတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လို အဘက္ဘက္က ခ်ီးမြမ္းဖြယ္အေကာင္းဆံုးသူေတာင္မွ ခ်ီးမြမ္းစကားကို အက်ိဳးအေၾကာင္း မသိဘဲ လက္မခံလိုသည္ကို ေတြ႕ရသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းသလို ၾကည္ညိဳဖြယ္လည္း အတိျဖစ္ေနခဲ့သည္။
“ေဆာင္းပါးကို အဆံုးသတ္မယ္”ဟု ၾကံလိုက္ေသာအခါ မိမိအား ခ်ီးမြမ္းၾကသူ၊ ကဲ့ရဲ႕ၾကသူမ်ားႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းစကား၊ ကဲ့ရဲ႕စကားေလးမ်ားကို မွတ္မိသမွ် ေျပးျမင္ေနမိခဲ့သည္။ ဘာမွန္းညာမွန္း မသိဘဲ ခ်ီးမြမ္းၾကသူမ်ားလည္း ရွိေနခဲ့သလို ဘာမွန္းညာမွန္း မသိဘဲ ကဲ့ရဲ႕ေနတတ္ၾကသူမ်ားလည္း ေခါင္းထဲတြင္ ေပၚလာေနခဲ့သည္။
ဘ၀ခရီးေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူအားလံုးအလယ္တြင္ အားေပးမႈဆန္ေသာ၊ ေလးစားမႈဆန္ေသာ၊ ခ်စ္ခင္မႈဆန္ေသာ ခ်ီးမြမ္းမႈေလးမ်ားက အလွပဆံုး အရွိတရားေလးအျဖစ္ နက္နက္နဲနဲ လက္ခံယံုၾကည္ေနမိခဲ့ေလသည္။
ထိုကေလးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အသိတရားမ်ား မ်ားစြာ ရခဲ့ဖူးသည္။ သူသည္ မိသားစုတြင္ လူထူးကေလးျဖစ္သည္။ သူ႕ဗီဇအရ သူတို႔ထင္သလို လူဆိုးေလးမဟုတ္။ သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္သလို မျဖစ္ေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္မွ်သာ ျဖစ္ေနေလသည္။ သူသည္ သူမ်ားသေဘာက်ေအာင္လည္း မလုပ္တတ္။ သူ႔ဗီဇအတိုင္း ေအးေအးေဆးေဆး ေနသည္။ အျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ပံုစံခ်င္း မတူ။ ထိုကဲ့သို႔ ေအးေဆးစြာ ေနထိုင္တတ္ေသာအေလ့အက်င့္ကို မိဘမ်ားႏွင့္အျခားမိသားစု၀င္မ်ားက အေကာင္းမျမင္။ အေလးမထားခဲ့ၾက။ သူ႕အျပဳအမူမ်ားကို မၾကာခဏ ေလွာင္ေျပာင္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကဲ့ရဲ႕သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူသည္ မိသားစုတြင္ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။
လူငယ္သဘာ၀သည္ ပတ္၀န္းက်င္ အထူးသျဖင့္ မိဘမ်ား၏ ေႏြးေထြးေသာ နားလည္မႈတို႔ျဖင့္ ၀န္းရံမွသာ ဘ၀ခရီးကို ပံုမွန္ေရွ႕ဆက္ ခ်ီတက္ႏိုင္သည္။ ထိုအရာကို နားလည္ထားမွ မိဘတို႔က သူ၏ ပုဂၢလိကဗီဇ သို႔မဟုတ္ သူတန္ဖိုးထားေသာအရာတို႔ကို အေရာင္တင္ေပးရင္း ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိလာမည္ ျဖစ္သည္။
အခါခပ္သိမ္း ခ်ီးမြမ္းေနရမည္လား။ ထိုသို႔လည္း မဟုတ္ပါ။ ခ်ီးမြမ္းမႈတြင္ သဘာ၀စည္း သို႔မဟုတ္ ေဘာင္ကေလးမ်ားေတာ့ ရွိရသည္။ ဒီဂရီ ရွိရသည္။ နည္းနည္းေတာ္ေသာ ကေလးကို နည္းနည္းသာ ခ်ီးမြမ္းစကား ေျပာရသည္။ မ်ားမ်ားေတာ္ေသာကေလးကို မ်ားမ်ား ခ်ီးမြမ္းေပးရသည္။ အခ်ိန္အခါႏွင့္ေနရာေဒသကိုၾကည့္ၿပီး ခ်ီးမြမ္းျခင္းအားေဆးကို ေပးရေလသည္။ ေဆးမ်ားတြင္ တန္ေဆးလြန္ေဘးရွိသကဲ့သို႔ သားသမီး၊ သို႔မဟုတ္ တပည့္ သို႔မဟုတ္ ခ်ီးမြမ္းခံပုဂၢိဳလ္အတြက္ ခ်ီးမြမ္းစကားတြင္လည္း တန္ေဆးလြန္ေဘး ရွိေနတတ္ျပန္သည္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးသည္။ သူ႕ကို အၿမဲခ်ီးမြမ္းၿပီး အားေပးစကားေျပာတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းကို အရမ္းသတိရေၾကာင္း ေျပာသည္။ တစ္ေန႔ သူတို႔ ျပန္ဆံုေတြ႕ၿပီး သြားအတူ လာအတူ ျပန္ေနခြင့္ရေသာအခါ ထိုသူငယ္ခ်င္းက သူ႕ကို ခ်ီးမြမ္းစကား မေျပာေတာ့သျဖင့္ သူ႕မွာ ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပေနခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္း လုပ္ေနက်အလုပ္မ်ားကို ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့သည္အထိ ျဖစ္လာခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
အျခားသူငယ္တစ္ေယာက္က ေျပာပံုက တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူသည္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို သိပ္ခ်စ္ေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္း၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို အၿမဲတေစ အားေပးခ်ီးမြမ္းခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သို႔ရာတြင္ အခုအခါတြင္ အဆိုပါ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရင္ဖြင့္သည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အဆိုပါ သူငယ္ခ်င္းသည္ သူ႕ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားျဖင့္ ဘ၀င္ျမင့္ၿပီး သူ႕ကိုပင္ မေထမဲ့ျမင္ျပဳေနခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
လူေတာ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ဖူးသည္။ သူသည္ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားတြင္ ကၽြမ္းက်င္မႈရွိသည္။ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ သူသည္ လူတစ္ဦး၏ ခိုင္းဖက္ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕ကို အၿမဲခ်ီးမြမ္းၿပီး လိုခ်င္သလို အခိုင္းခံေနရသည္။ သူကေတာ့ ထိုသူ၏ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားထဲတြင္ နစ္ေမ်ာၿပီး ခိုင္းသမွ်ကို လုပ္ေပးေနမိသည္။ ရလာႏိုင္ေသာအက်ိဳးဟူသမွ်ကို အၿမဲခ်ီးမြမ္းသူက အၿမဲရယူၿပီး သူသည္ အခိုင္းအေစတစ္ေယာက္သာသာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
သို႔ျဖစ္၍ ခ်ီးမြမ္းျခင္းတြင္ “ဒါေပမယ့္”ဆိုေသာေ၀ါဟာရ မရွိေသာ္လည္း ေနရာမက်လွ်င္ကား ဆိုက္အက္ဖက္(ဆိုးက်ိဳး)မ်ားစြာ ရွိေနေလသည္။ ခ်ီးမြမ္းျခင္းတြင္ သူ႕အက်ိဳးအေၾကာင္းႏွင့္သူ ရွိေနသင့္သည္။ အခ်ိဳ႕က ခ်ီးမြမ္းတတ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘဲ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ သူခ်ီးမြမ္းသူကို တကယ္တမ္း အထင္ၾကီးပံု မရွိေသာ္လည္း လူၾကားထဲတြင္ အတင္းကာေရာ (ဟုတ္တာေရာ မဟုတ္တာေရာ) ခ်ီးမြမ္းေနတတ္သည္။ ထိုသို႔ခ်ီးမြမ္းျခင္းမွာ ေကာင္းသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း မဟုတ္ေသာဂုဏ္ျဒဗ္မ်ား ျဖစ္ေန၍ သိသူမ်ားအတြက္ ဟာသျဖစ္ေနတတ္ျပန္သည္။
႐ုရွား၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္ ဖတ္ဖူးသည္။ ထို၀တၳဳထဲတြင္ လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူက သူ႕အမ်ိဳးသမီးကို ညအိပ္ယာ၀င္ခါနီးတိုင္း “မင္းက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္၊ မင္းကို ငါ ခ်စ္တယ္”ဟု ေျပာၿပီး အိပ္ယာ၀င္ေလ့ရွိသည္။ အေျခအေနအရ ေနာက္ပိုင္း စီးပြားတိုးတက္ၿပီး အလုပ္မ်ားလာေသာအခါ အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်ျခင္း၊ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ပံုမွန္ေျပာေနက်စကားေလးကို မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့ဟု ဆိုသည္။ ထို႔အျပင္ လုပ္ငန္းက ၾကီးက်ယ္လာသျဖင့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆက္ဆံလာရသည္။ ထိုဆက္ဆံမႈမ်ားထဲမွ မိန္းမလွေလးမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံမႈကို အမ်ိဳးသမီးသဘာ၀ မနာလို ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ညစဥ္ေျပာေနက်စကားမ်ား မၾကားရျခင္းႏွင့္ ထိုမနာလိုစိတ္တို႔ ေပါင္းဖက္မိေသာအခါ မေျပလည္မႈမ်ားက ေအးခ်မ္းေသာမိသားစုေလးထဲသို႔ တရၾကမ္း ၀င္လာခဲ့ေတာ့သည္။ တစ္ဖက္က ဂုဏ္သိကၡာ၊ တစ္ဖက္က မနာလိုမႈ ဘက္ႏွစ္ဘက္ အားၿပိဳင္ရင္း အဆိုပါ မိသားစုေလး ၿပိဳကဲြခဲ့ရသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ ခ်ီးမြမ္းစကားသည္ ဘိန္းႏွင့္မ်ား တူေလေရာ့သလားဟု စဥ္းစားမိသည္။ လူတိုင္း ၾကံဳေတြ႕ဖူးပါလိမ့္မည္။ အၿမဲတမ္း ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာေလ့ရွိေသာ မိဘထံမွ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ား မၾကားရေတာ့ေသာအခါ၊ ဆရာသမားထံမွ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ား ဆိတ္သုဥ္းေနေသာအခါ၊ လင္ေယာက္်ား သို႔မဟုတ္ ဇနီးမယားထံမွ ပံုမွန္ေျပာေနက် ခ်ီးမြမ္းစကားေလးမ်ား မၾကားရၾကာေသာအခါ၊ ကိုယ္ခ်စ္ရသူထံမွ ခ်ီးမြမ္းစကားေလးမ်ား မရေတာ့ေသာအခါ……… လူတိုင္း တစ္နည္းတစ္ဖံု ခံစားတတ္ၾကရသည္။ ခံစားၾကရဖူးလိမ့္မည္ ထင္သည္။
ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်မိေသာအခါ ခ်ီးမြမ္းခံသူဘက္မွ ခ်ီးမြမ္းမႈကို လိုခ်င္လို႔လုပ္တာဟူေသာ စိတ္မ်ိဳး မထားရွိမွ အေရးရွိက ေျဖေဆးရွိမည္။ ခ်ီးမြမ္းသူဘက္မွ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ခ်ီးမြမ္းဖို႔ႏွင့္ ျဖဴစင္ေသာႏွလံုးသားမွ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားျဖစ္ဖို႔ လိုသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မသိမျမင္ဘဲ ရမ္းသမ္းခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ စိတ္မပါေသာ္လည္း အက်ိဳးလို၍ ခ်ီးမြမ္းျခင္းဟူေသာ အစြန္းႏွစ္ပါးကို မၿငိဖို႔ လိုသည္။
ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သမၸသာဒနီယသုတ္တြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔ ေျပာဆိုၾကပံုမွာ အတုယူစရာ ေကာင္းလွသည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္
“အရွင္ဘုရားဟာ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ဆံုးပါပဲ။ အရွင္ဘုရားထက္ ပိုၿပီး ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္သူ ေလာကမွာ တစ္ဦးမွ မရွိပါ”
ဟု ျမတ္စြာဘုရားကို ခ်ီးက်ဴးသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက
“သာရိပုတၱရာ… သင္က အတိအက်ၾကီး ေျပာေနပါလား။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စိတ္ေတာ္ကို သင္က အတိအက် သိလို႔လား။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စိတ္ကို အကဲျဖတ္ဖို႔ သင့္မွာ အစြမ္းအစ ဘယ္ေလာက္ရွိလို႔လဲ”
“ျမတ္စြာဘုရား…. တပည့္ေတာ္မွာ အဲဒီလို အစြမ္းအစ မရွိပါဘူး”
“ဒါဆို အဲဒီလို အတိအက် မသိဘဲ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို အတိအက်ၾကီး ခ်ီးမြမ္းရတာလဲ။ ခ်ီးမြမ္းတယ္ဆိုတာ အက်ိဳးအေၾကာင္းသင့္ေလ်ာ္မွ ျဖစ္မယ္။ ရမ္းသမ္းၿပီး ကိုယ္ၾကိဳက္သလို မခ်ီးမြမ္းသင့္ဘူး။ ဘုရားဆိုတာ တစ္ဆူတည္းရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ေရွးကလည္း ပြင့္ၿပီးတဲ့ ဘုရားရွင္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ေနာင္အခါမွာလည္း ဘုရားေတြ ပြင့္ၾကအံုးမယ္”
“မွန္ပါ့ဘုရား…. တပည့္ေတာ္ဟာ ဘုရားရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္ကို အကဲျဖတ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အရွင္ဘုရားေဟာတဲ့ တရားေတြ၊ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ျပဳမႈေျပာဆိုပံုေတြ၊ ေတြးေခၚၾကံဆပံုေတြ၊ အရွင့္ေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြ ေအးခ်မ္းသြားၾကတာေတြ….ဒါေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ - အရွင္ဘုရားကို ေလာကမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး၊ အၾကီးက်ယ္ဆံုးလို႔ ခ်ီးမြမ္းမိတာပါဘုရား”
ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။
ဤသုတ္ေတာ္တြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ၾကည္ညိဳရျခင္းအေၾကာင္းရင္းႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းရျခင္းအေၾကာင္းမ်ားစြာကို အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္းသြားခဲ့သည္။ (ဤေနရာတြင္ အက်ယ္ခ်ဲ႕ မေရးေတာ့ပါ။ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္သမွ်ကိုသာ ထုတ္ယူထားသည္။) ခ်ီးမြမ္းမႈမ်ားတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လို အဘက္ဘက္က ခ်ီးမြမ္းဖြယ္အေကာင္းဆံုးသူေတာင္မွ ခ်ီးမြမ္းစကားကို အက်ိဳးအေၾကာင္း မသိဘဲ လက္မခံလိုသည္ကို ေတြ႕ရသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းသလို ၾကည္ညိဳဖြယ္လည္း အတိျဖစ္ေနခဲ့သည္။
“ေဆာင္းပါးကို အဆံုးသတ္မယ္”ဟု ၾကံလိုက္ေသာအခါ မိမိအား ခ်ီးမြမ္းၾကသူ၊ ကဲ့ရဲ႕ၾကသူမ်ားႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းစကား၊ ကဲ့ရဲ႕စကားေလးမ်ားကို မွတ္မိသမွ် ေျပးျမင္ေနမိခဲ့သည္။ ဘာမွန္းညာမွန္း မသိဘဲ ခ်ီးမြမ္းၾကသူမ်ားလည္း ရွိေနခဲ့သလို ဘာမွန္းညာမွန္း မသိဘဲ ကဲ့ရဲ႕ေနတတ္ၾကသူမ်ားလည္း ေခါင္းထဲတြင္ ေပၚလာေနခဲ့သည္။
ဘ၀ခရီးေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူအားလံုးအလယ္တြင္ အားေပးမႈဆန္ေသာ၊ ေလးစားမႈဆန္ေသာ၊ ခ်စ္ခင္မႈဆန္ေသာ ခ်ီးမြမ္းမႈေလးမ်ားက အလွပဆံုး အရွိတရားေလးအျဖစ္ နက္နက္နဲနဲ လက္ခံယံုၾကည္ေနမိခဲ့ေလသည္။
No comments:
Post a Comment