(၁)
အေမရိကမွာရွိတဲ့ တ႐ုတ္တန္းထဲ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့သူတိုင္း အိတ္ႀကီးတစ္လံုးကို သယ္ေဆာင္ထားတဲ့ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႐ုပ္တုကို သတိျပဳမိပါလိမ့္မယ္။ တ႐ုတ္ကုန္သည္မ်ားက သူ႕ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ တ႐ုတ္ႀကီး (Happy Chinaman) သို႔မဟုတ္ ရယ္ေမာေနတဲ့ ဗုဒၶလို႔ ေခၚတတ္ၾကပါတယ္။ သူဟာ တန္မင္းဆက္မွာ ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ဟိုတိုင္ (Hotei)လို႔ ေခၚတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ဇင္းမာစတာႀကီးဆိုေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူ ဇင္းမာစတာလို႔ ေခၚၾကတာကို မႏွစ္သက္ပါဘူး။ သူ႕ေဘးမွာ တပည့္သာ၀ကေတြ ၿခံရံေနရင္လည္း သေဘာမက်ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ သၾကားလံုးေတြ၊ သစ္သီးေတြနဲ႔ မုန္႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ အိတ္ႀကီးတစ္လုံုးကို သယ္ၿပီး လမ္းတကာကို လွည့္လည္သြားပါတယ္။ သူ႕ေဘးေရာက္လာတဲ့ ကေလးေတြကို ေ၀ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ သူဟာ လမ္းေပၚမွာ ကေလးသင္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္ထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္လို႔ ဆိုရပါမယ္။
ဇင္းဗုဒၶဘာသာ ၾကည္ညိဳသူေတြကို ေတြ႕တဲ့အခါတိုင္း လက္ျဖန္႔ၿပီး “ပိုက္ဆံေလး တစ္ပဲနိေလာက္ ေပးပါခင္မ်ာ”လို႔ ဆိုတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါက အျခား ဇင္းမာစတာတစ္ဦးက သူနဲ႔ လမ္းမွာဆံုေတာ့ “ဇင္းရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က ဘာလဲ”လို႔ ေမးပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ သူဟာ ပုခံုးေပၚထမ္းထားတဲ့ အိတ္ႀကီးကို ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ႏႈတ္ကေတာ့ ဘာမွ မေျဖပါဘူး။ ဒီေတာ့ အျခားဇင္းမာစတာက “ဒီလိုဆို ဇင္းရဲ႕ စစ္မွန္မႈက ဘာလဲ”လို႔ ထပ္ေမးတယ္။ ဟိုတိုင္းဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႕အိတ္ကို ပုခံုးေပၚထမ္းၿပီး ခပ္သြက္သြက္နဲ႔ သူ႕ခရီး ဆက္သြားပါေတာ့တယ္။
(၂)
ဘ၀မွာ ဘယ္လို အသက္ရွင္ရမလဲလို႔ ေမးခြန္းက ေမးလို႔ မၿပီးေသးဘူး၊ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ ကာလျဖစ္စဥ္မွာ အေျဖေတြက မ်က္လွည့္ျပျပေနခဲ့တယ္။ တစ္ခုခုကို အေျဖထုတ္လိုက္တိုင္း ထိုအေျဖရဲ႕ မရင့္က်က္၊ မျပည့္စံုမႈကို ခဏခ်င္းပဲ သိသိေနရတယ္။ ထုတ္လိုက္တဲ့ အေျဖတိုင္းဟာ ကာလျဖစ္စဥ္၊ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ထဲက ေနာက္အေျဖတစ္ခုရဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈေတြလည္း ခံေနရတယ္။ ဘယ္အရာမွ မၿမဲဘူးဆိုတာ မွန္ေကာင္းမွန္ႏိုင္ေပမယ့္ ထိုစကားကို ေျပာေနသူမွာ ဖမ္းဆုပ္တြယ္တာမႈေတြ မ်ားေနေတာ့ အႏွစ္သာရနဲ႔ ဘ၀ေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကြာဟေနလိုက္သလဲ။
(၃)
အေျခအေနတစ္ခု၊ အေၾကာင္းတရားတစ္ခု သို႔မဟုတ္ ထိုထက္ပိုေသာအေၾကာင္းတရားမ်ားနဲ႔ လူေတြဟာ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္စံုတစ္ရာကို ဖမ္းဆုပ္တြယ္တာ၊ ကပ္ၿငိထားတယ္။ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူေတြမွာ သူ႕အမွန္တရားနဲ႔သူ၊ သူ႕ဘ၀၊ သူ႕အိပ္မက္၊ သူ႕အထင္နဲ႔သူ ရွိေနၾကတယ္။ လူဆယ္ေယာက္ရွိတယ္ဆိုရင္ အဲဒီထဲက တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္ဟာကို ဟုတ္လွၿပီ၊ မွန္လွၿပီလို႔ ထင္လိုက္တာနဲ႔ အျခားဆယ္ေယာက္အျမင္မွာ အမွားႀကီးတစ္ခု က်ဴးလြန္ေနၿပီလို႔ သူ႕ကို ေျပာၾကေတာ့မယ္။
(၄)
ဇင္းဗုဒၶဘာသာ ကမၻာကို ျပန္႔ရျခင္းအေၾကာင္းတရားမ်ားတြင္ အျမင္က်ယ္မႈနဲ႔ တစ္ယူသန္အစဲြ မရွိမႈေၾကာင့္ဟု ဆိုလွ်င္ ရႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။ ဇင္းဗုဒၶဘာသာဟာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (အမ်ားစု)လို တစ္ယူမသန္၊ အစဲြမႀကီး၊ အတၱမဆန္။ အရာရာကို လက္ေတြ႕က်က်ေတြးေခၚၿပီး ဘ၀ထဲကို ပါးပါးနပ္နပ္ စိမ့္၀င္ေစသည္ဟု ယူဆမိတယ္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသည္ မဟာယာနထက္ ပိုမိုျမင့္ျမတ္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင့္ က်င့္စဥ္မ်ား မရွိပါဘဲလွ်က္ မဟာယာနကို ေအာက္တန္းက်သဖြယ္ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနျခင္းကို အံ့ၾသမိတယ္။
(၅)
အထက္ပါ အေတြးမ်ားက ဟိုတိုင္းရဲ႕ ျပဳမႈလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ပစၥကၡအေျခအေနကို မ်က္ေမွာက္ျပဳၾကည့္ရာမွ ေပၚထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားဗုဒၶဘာသာမ်ားက သူေကာင္းတယ္၊ ကိုယ္ေကာင္းတယ္ အျငင္းပြားမႈ၊ အထင္ေသးမႈမ်ား ကင္းေနခ်ိန္တြင္ ေထရ၀ါဒက သူမွသူ ျဖစ္ေနျခင္းကို မႏွစ္ၿမိဳ႕မိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထရ၀ါဒအမည္ကေလး ရ႐ံုမွ်ျဖင့္ လူျမင့္ျမတ္ႀကီး၊ ရဟန္းျမတ္ႀကီး ျဖစ္ၿပီဟု ထင္ေနၾကသည္မွာ ရယ္ဖြယ္ပင္ ေကာင္းေနပါေတာ့တယ္။ ဇင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရ ထူးျခားခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ ဟိုတိုင္းက အထုတ္ကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။
႐ုပ္၀တၳဳပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆတစ္ခုပဲျဖစ္ျဖစ္ စဲြယူေစးကပ္ေနမိလွ်င္ အႏွစ္သာရ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္အရပ္သို႔ ဦးတည္ေနၿပီလို႔ ယူဆေနမိပါတယ္။
No comments:
Post a Comment