ေထာင္ခဏ အေတြ႕အႀကံဳ

လူတိုင္း ေထာင္သို႔ မသြားခ်င္ၾက။ ေထာင္ဟူေသာ အသံၾကား႐ံုမွ်ႏွင့္ စိတ္ထဲတြင္ ထိတ္လန္႔စိတ္မ်ား ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ ထိုေထာင္မ်ားအနက္မွ အက်ဥ္းေထာင္ဟု ဆိုလိုက္လွ်င္ ပို၍ ဆိုးေသးသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းမွ စတင္ၿပီး ယေန႔အခ်ိန္အထိ ေထာင္တြင္းသို႔ တစ္ခါမွ် မေရာက္ဖူးခဲ့။ ေထာင္ေဘးမွ ျဖတ္သြားစဥ္ ေထာင္နံရံမ်ားႏွင့္ ေထာင္ေပၚမွ သံဆူးႀကိဳးမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရတိုင္း စိတ္ထဲတြင္ အမ်ိဳးအမည္ မကဲြျပားေသာ ခံစားခ်က္ေလးက ျဖစ္ေပၚလာစၿမဲျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ေထာင္ဟူသည္မွာ လူဆိုးလူမိုက္မ်ားကို အက်ဥ္းခ်ထားရာေနရာဟု သိခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းအနည္းငယ္ ဗဟုသုတရွိလာေသာအခါ ေထာင္ဟူသည္မွာ လူဆိုးလူမိုက္မ်ားသာ မဟုတ္၊ လူေကာင္းမ်ားလည္း (စိတ္ေကာင္းရွိသူမ်ားလည္း) ရွိေနႏိုင္ေသာ ေနရာဟု သိလာရသည္။ 

ထို႔ထက္ပို၍ ေလာကအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သိလာရေသာအခါ လူရမ္းကား အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား ေခတ္တြင္ ျမင့္ျမတ္သူမ်ားကို ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ထားတတ္ေၾကာင္း သိလာရျပန္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားထဲက အျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္၀တၳဳမ်ားတြင္လည္း တိုင္းျပည္၏ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားကို အသိဉာဏ္နည္းပါးၿပီး အာဏာမက္ေမာေသာ ဘုရင္မ်ားက အေကာက္ႀကံ၊ သတ္ျဖတ္၊ အက်ဥ္းခ်ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပံုမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုနည္းတူစြာ ျမန္မာဟုေခၚေသာ ႏိုင္ငံတြင္လည္း ထိုလုပ္ရပ္မ်ားကို မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေတြ႕ေနရသည္။ အျခားတိုင္းျပည္အခ်ိဳ႕တြင္လည္း ထိုလုပ္ရပ္မ်ားကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ကား အဆိုးဆံုးတိုင္းျပည္မ်ားအနက္ တစ္ခု အပါအ၀င္ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံအက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္း၌ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေပါင္း ၂၂၀၀-ေက်ာ္ ရွိေနသည္။

အက်ဥ္းခ်ခံထားရသူမ်ား အမ်ားစုမွာ တိုင္းျပည္ေကာင္းရာမြန္ရာ၊ အမ်ားအက်ဳိဳးေဆာင္ရြက္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္မွာ ထင္ရွားသည္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုလွ်င္ ဘာျပစ္မႈမွ မရွိ၊ တိုင္းျပည္တြင္း တရားမွ်တမႈမ်ား စိုးမိုးေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္သူျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုေသာ္မွ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-ခန္႔ ေနအိမ္အက်ဥ္းခ်သည္။ လူစြမ္းေကာင္းစိတ္ဓာတ္၊ ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏ ႏွလံုးသားႏွင့္ ဇြဲသတၱိမ်ား စေသာ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္မ်ား ျပည့္၀ေသာ ဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ကိုလည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-ေက်ာ္ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်သည္။ တစ္ကိုယ္လံုး က်ိဳးပဲ့ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ရက္သည္။ သြားမ်ားကိုလည္း တစ္ေခ်ာင္းမက်န္ ႐ိုက္ခ်ိဳးရက္သည္။ (ဆရာႀကီးဦး၀င္းတင္၏ ဘာလဲဟဲ့...လူ႕ငရဲ စာအုပ္ကို ဖတ္ေစခ်င္သည္)။ ဦးဇာဂနာ၊ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုေ႒းၾကြယ္၊ ကိုျမေအး၊ မနီလာသိန္း၊ မစုစုေႏြး...... အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီး။ “သူတို႔မွာ ဘာအျပစ္ရွိလဲ”လို႔ ေမးၾကည့္။ တစ္တိုင္းျပည္လံုးက ခ်စ္ေနၾကဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အက်ဥ္းခံသူမ်ားအား ဦးညႊတ္အေလးျပဳေနၾကဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သူတို႔အား ကိုယ္ခ်င္းစာပါသည္။ သူတို႔၏ ခ်စ္လွစြာေသာ မိဘမ်ား၊ မိသားစုမ်ား၊ ခ်စ္သူခင္သူမ်ားအား ကိုယ္ခ်င္းစာပါသည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔ရခဲ့ေသာ လူ႕ဘ၀ကို အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားကိုပင္ စြန္႔လွဴရဲေသာ ဘုရားေလာင္းစိတ္ဓာတ္ပိုင္ရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။  

ယေန႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ သီရိလကၤာေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားက သူတို႔၏ ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ဓာတ္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္သည္။ သူတို႔၏ တရားမွ်တေသာတုိင္းျပည္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာေရး အားထုတ္မႈမ်ားအတြက္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုလံဘိုၿမိဳ႕၊ ေ၀ဒိကတ၊ နယူမဂၢဇင္းအက်ဥ္းေထာင္သို႔ သြားေရာက္ၿပီး ေထာင္သားမ်ားကို စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ား ေပးလွဴၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ၿပီး ေမတၱာပို႔၊ ဆုေတာင္းအမွ်ေ၀ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ၾကသည္။ ႏိုင္ငံတကာမွ အလွဴရွင္မ်ားကလည္း အားတက္သေရာ ပါ၀င္လွဴဒါန္းၾကသျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္အတိ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

နယူမဂၢဇင္းအက်ဥ္းေထာင္တြင္ အက်ဥ္းသား ၂၀၀၀-ေက်ာ္ရွိသည့္အနက္ အခမ္းအနားသို႔ အက်ဥ္းသား ၆၀၀-ေက်ာ္ ၇၀၀-ခန္႔ တက္ေရာက္ၾကသည္။ အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ သီရိလကၤာသားတုိ႔၏ မဟာေဗာဓိပင္ႏွင့္ ေစတီေလးကို ဖူးျမင္ရသျဖင့္ ၀မ္းသာခဲ့ရသည္။ အက်ဥ္းေထာင္တာ၀န္ရွိသူမ်ားကလည္း ယဥ္ေက်းပ်ဴငွါစြာျဖင့္ အခမ္းအနားကို က်င္းပေပးသည္။ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ မရွိသျဖင့္ မွတ္တမ္းမ်ားေတာ့ မျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။

အခမ္းအနားတြင္ မိမိက ၁၀-မိနစ္တာ စကားေျပာခြင့္ရသျဖင့္လည္း ၀မ္းသာရပါသည္။ သီရိလကၤာဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးသုဂတာနႏၵက သီရိလကၤာဘာသာစကားျဖင့္ ျပန္လည္မိန္႔ၾကားသည္။ ၿပီးလွ်င္ ပရိတ္ႀကိဳးမ်ားကို အက်ဥ္းသားတစ္ဦးစီကို လိုက္လံခ်ည္ေပးၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အစားအေသာက္မ်ားကို ေ၀ငွေပးလွဴၾကသည္။ အက်ဥ္းသားမ်ားလည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္ခံၾကသည္။ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ညေန ၄-နာရီခန္႔တြင္ မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းေတာ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။

ေထာင္တြင္း အခမ္းအနားမွ အျပန္လမ္းတြင္ စိတ္ကူးထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္းရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို ျမင္ေယာင္မိသည္။ အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း အခါခါ ဆုေတာင္းမိပါသည္။ လူအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ကင္းေ၀းၾကပါေစဟူေသာ စာသားေလးက ရင္ထဲတြင္ ပဲ့တင္ထပ္ေနခဲ့ပါသည္။