ဥေရာပမွာ အီစတာပဲြေတာ္ေတြ က်င္းပေနၾကတယ္။ အီစတာပဲြေတာ္မွာ အထူးသျဖင့္
သိုးေတြကို သတ္ၿပီး ပူေဇာ္ၾက၊ စားေသာက္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းက ဂ်ာမန္ဘုန္းႀကီးက
အီစတာပဲြမွာ သိုးေလးေတြကို သတ္တာ မေကာင္းေၾကာင္း၊
သူ ဒီဓေလ့ကို မႏွစ္သက္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ေနာက္ၿပီး
သိုး႐ုပ္မုန္႔ေလးေတြလည္း ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး
သိုး႐ုပ္မုန္႔ေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးၾကတယ္။
ဒါနဲ႔ သိုး႐ုပ္မုန္႔ေလးေတြ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတယ္။ ဆြမ္းစားအၿပီးမွာ သိုး႐ုပ္မုန္႔ေလးကို လွီးၿပီးေတာ့ စားၾကေတာ့မယ္။ မစားခင္မွာ ဘယ္သူ အရင္ လွီးမလဲလို႔ ေမးၾကတယ္။ မင္းက အခုမွ ေရာက္တာ၊ အသစ္ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မင္း လွီးပါလို႔ ေျပာလာသျဖင့္ ဓားကို ကိုင္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေမးမိတယ္။ အဲ … သိုး႐ုပ္ေလး လွီးပစ္ရမွာ ႏွေျမာစရာႀကီး၊ ဘယ္က စ လွီးရမလဲလို႔ ေမးၾကေတာ့ တဝါးဝါး တဟားဟား ရယ္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ရယ္ၾကတာလဲဆိုေတာ့ မုန္႔ပဲ လွီးခ်င္တဲ့ ေနရာက စလွီးေပါ့တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးျပဳ၍ လည္ပင္းကေတာ့ စမလွီးပါနဲ႔တဲ့။ ဟ ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ မင္းတို႔ပဲ လွီးခ်င္တဲ့ေနရာက စလွီးပါဆိုလို႔ ေျပာမိတယ္။
မဟုတ္ပါဘူး။ လည္ပင္းက စ လွီးရင္ “အလာ ဝကၠမာ…”လို႔ ေအာ္မိမွာစိုးလို႔ပါတဲ့။ အီစတာပဲြေတာ္ ေဆြးေႏြးခန္းကေန ကမၻာနဲ႔မြတ္စလင္အေၾကာင္းကို ေရာက္သြားတယ္။ မင္းတို႔ ႏိုင္ငံက မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ဗုဒၶဘာသာျပႆနာျဖစ္ေတာ့ အခု ဘုန္းႀကီးေတြ ကမၻာအႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားရင္ သိပ္မလံုၿခံဳေတာ့ဘူး။ မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ျပႆနာမျဖစ္တာ ေကာင္းတယ္။ သူတို႔က ကမၻာႀကီးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာတဲ့။ အေမရိကန္၊ ဥေရာပ၊ ကုလ ဘယ္သူမွ မြတ္စလင္ကို ပစ္ပစ္ခါခါ မေျပာရဲဘူးတဲ့။ (always hesitate or reluctant to talk about …..mization of the world)။
ဦးဝီရသူကို တိုင္းမ္မဂၢဇင္းက ေဖာ္ျပတဲ့ကိစၥဆိုရင္ ဘာမွ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ ငါ ယံုၾကည္တယ္။ ဦးဝီရသူဆိုတာ ဥေရာပကို လာၾကည့္။ ဒီက ျပည္သူေတြက အရမ္းသေဘာက်ၾကမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ မီဒီယာကိုေတာ့ ငါတို႔က မယံုဘူး။ မီဒီယာကေတာ့ သူတို႔ ေျပာခ်င္သလို ေျပာမွာပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဥေရာပျပည္သူေတြေကာ၊ ကမၻာအႏွံ႔က လူသားေတြကပါ မြတ္စလင္အႏၱရာယ္ကို ေၾကာက္ေနၾကၿပီ။ အခု တို႔ေနတဲ့ေနရာေတာင္ မြတ္စလင္သိပ္မရွိေသးလို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေနတာ။
ငါတို႔ ဥေရာပသားေတြဟာ ဘယ္လို ျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့ ငါတို႔ ေထာင္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ ငါတို႔ ပိတ္မိေနၾကတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါတို႔ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဥပမာ ငါတို႔က ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႕အခြင့္အေရး၊ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈဆိုတာေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ထားတယ္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ အစၥလာမ္မိုက္ေဇးရွင္းအႏၱရာယ္နဲ႔ ႀကံဳလာတယ္။ ဒါကို တိုက္ခိုက္မယ္လို႔ ႀကံလိုက္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာနဲ႔၊ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈဆိုတာေတြက ၾကားဝင္လာတယ္။ ငါတို႔ ဘာမွ ေျပာလို႔ မရဘူး။ လက္ပိုက္ၾကည့္ေန႐ံုပဲ။ ဦးဝီရသူလို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေျပာတဲ့သူကို ငါတို႔ သေဘာက်တယ္။
ဒါေပမဲ့ ယဥ္ေက်းစြာ၊ ပါးနပ္စြာ ေျပာတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုမလား မသိဘူး။ ဒါက ငါတို႔က သူ ဗမာလိုေျပာတာဆိုေတာ့ အျပည့္အစံု မွန္ခ်င္မွ မွန္လိမ့္မယ္။
ၿပီးေတာ့ ရက္ရက္စက္စက္ လည္လွီးျဖတ္တာေတြ၊ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ေပါက္သတ္တာေတြ၊ ေသနတ္နဲ႔ဦးေႏွာက္ေတြ ထြက္သည္အထိ သတ္ျဖတ္တာေတြ ပါတဲ့ ဗီြဒီယိုကို ျပတယ္။ ငါတို႔ ဥေရာပသားေတြလည္း လူသတ္ၾကပါတယ္။ စစ္ပဲြဆိုတာ လူေတြကို သတ္ရတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို သတ္တာက်ေတာ့ လူမဆန္ေတာ့ဘူး။
..................................………… သူတို႔အျမင္ေလးေတြ ေျပာပါတယ္။ အင္း အျမင္တစ္မ်ိဳး ရသြားတာေပါ့ေလ။ သေဘာထားႀကီးလြန္းျပေနတဲ့ အခ်ိဳ႕တို႔ျမန္မာေတြအတြက္လည္း နည္းနည္းေတြးစရာ ရသြားတာေပါ့ေလ။
ဒါနဲ႔ သိုး႐ုပ္မုန္႔ေလးေတြ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတယ္။ ဆြမ္းစားအၿပီးမွာ သိုး႐ုပ္မုန္႔ေလးကို လွီးၿပီးေတာ့ စားၾကေတာ့မယ္။ မစားခင္မွာ ဘယ္သူ အရင္ လွီးမလဲလို႔ ေမးၾကတယ္။ မင္းက အခုမွ ေရာက္တာ၊ အသစ္ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မင္း လွီးပါလို႔ ေျပာလာသျဖင့္ ဓားကို ကိုင္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေမးမိတယ္။ အဲ … သိုး႐ုပ္ေလး လွီးပစ္ရမွာ ႏွေျမာစရာႀကီး၊ ဘယ္က စ လွီးရမလဲလို႔ ေမးၾကေတာ့ တဝါးဝါး တဟားဟား ရယ္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ရယ္ၾကတာလဲဆိုေတာ့ မုန္႔ပဲ လွီးခ်င္တဲ့ ေနရာက စလွီးေပါ့တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးျပဳ၍ လည္ပင္းကေတာ့ စမလွီးပါနဲ႔တဲ့။ ဟ ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ မင္းတို႔ပဲ လွီးခ်င္တဲ့ေနရာက စလွီးပါဆိုလို႔ ေျပာမိတယ္။
မဟုတ္ပါဘူး။ လည္ပင္းက စ လွီးရင္ “အလာ ဝကၠမာ…”လို႔ ေအာ္မိမွာစိုးလို႔ပါတဲ့။ အီစတာပဲြေတာ္ ေဆြးေႏြးခန္းကေန ကမၻာနဲ႔မြတ္စလင္အေၾကာင္းကို ေရာက္သြားတယ္။ မင္းတို႔ ႏိုင္ငံက မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ဗုဒၶဘာသာျပႆနာျဖစ္ေတာ့ အခု ဘုန္းႀကီးေတြ ကမၻာအႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားရင္ သိပ္မလံုၿခံဳေတာ့ဘူး။ မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ျပႆနာမျဖစ္တာ ေကာင္းတယ္။ သူတို႔က ကမၻာႀကီးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာတဲ့။ အေမရိကန္၊ ဥေရာပ၊ ကုလ ဘယ္သူမွ မြတ္စလင္ကို ပစ္ပစ္ခါခါ မေျပာရဲဘူးတဲ့။ (always hesitate or reluctant to talk about …..mization of the world)။
ဦးဝီရသူကို တိုင္းမ္မဂၢဇင္းက ေဖာ္ျပတဲ့ကိစၥဆိုရင္ ဘာမွ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ ငါ ယံုၾကည္တယ္။ ဦးဝီရသူဆိုတာ ဥေရာပကို လာၾကည့္။ ဒီက ျပည္သူေတြက အရမ္းသေဘာက်ၾကမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ မီဒီယာကိုေတာ့ ငါတို႔က မယံုဘူး။ မီဒီယာကေတာ့ သူတို႔ ေျပာခ်င္သလို ေျပာမွာပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဥေရာပျပည္သူေတြေကာ၊ ကမၻာအႏွံ႔က လူသားေတြကပါ မြတ္စလင္အႏၱရာယ္ကို ေၾကာက္ေနၾကၿပီ။ အခု တို႔ေနတဲ့ေနရာေတာင္ မြတ္စလင္သိပ္မရွိေသးလို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေနတာ။
ငါတို႔ ဥေရာပသားေတြဟာ ဘယ္လို ျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့ ငါတို႔ ေထာင္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ ငါတို႔ ပိတ္မိေနၾကတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါတို႔ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဥပမာ ငါတို႔က ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႕အခြင့္အေရး၊ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈဆိုတာေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ထားတယ္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ အစၥလာမ္မိုက္ေဇးရွင္းအႏၱရာယ္နဲ႔ ႀကံဳလာတယ္။ ဒါကို တိုက္ခိုက္မယ္လို႔ ႀကံလိုက္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာနဲ႔၊ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈဆိုတာေတြက ၾကားဝင္လာတယ္။ ငါတို႔ ဘာမွ ေျပာလို႔ မရဘူး။ လက္ပိုက္ၾကည့္ေန႐ံုပဲ။ ဦးဝီရသူလို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေျပာတဲ့သူကို ငါတို႔ သေဘာက်တယ္။
ဒါေပမဲ့ ယဥ္ေက်းစြာ၊ ပါးနပ္စြာ ေျပာတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုမလား မသိဘူး။ ဒါက ငါတို႔က သူ ဗမာလိုေျပာတာဆိုေတာ့ အျပည့္အစံု မွန္ခ်င္မွ မွန္လိမ့္မယ္။
ၿပီးေတာ့ ရက္ရက္စက္စက္ လည္လွီးျဖတ္တာေတြ၊ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ေပါက္သတ္တာေတြ၊ ေသနတ္နဲ႔ဦးေႏွာက္ေတြ ထြက္သည္အထိ သတ္ျဖတ္တာေတြ ပါတဲ့ ဗီြဒီယိုကို ျပတယ္။ ငါတို႔ ဥေရာပသားေတြလည္း လူသတ္ၾကပါတယ္။ စစ္ပဲြဆိုတာ လူေတြကို သတ္ရတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို သတ္တာက်ေတာ့ လူမဆန္ေတာ့ဘူး။
..................................………… သူတို႔အျမင္ေလးေတြ ေျပာပါတယ္။ အင္း အျမင္တစ္မ်ိဳး ရသြားတာေပါ့ေလ။ သေဘာထားႀကီးလြန္းျပေနတဲ့ အခ်ိဳ႕တို႔ျမန္မာေတြအတြက္လည္း နည္းနည္းေတြးစရာ ရသြားတာေပါ့ေလ။
No comments:
Post a Comment