Dictionary/အဘိဓာန်

Blogspot Dictionary

Blogspot Dictionary

Tuesday, March 29, 2011

ခပ္ပါးပါးေလး ေျပာၾကည့္မယ္


(၁)
တန္ဇန္ႏွင့္ အိကိဒိုဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီးေလးႏွစ္ပါး ခရီးအတူ သြားေနၾကတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ရႊံ႕ေတြဗြက္ေတြ ထူလို႔ေနပါတယ္။ မိုးကလည္း သည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာေနတုန္းပဲ။ ေခ်ာင္းဆံုေလးနားေရာက္ေတာ့ ပိုးသား ကီမိုႏို၀တ္စံုေလးနဲ႔ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေတြ႕လိုက္ၾကတယ္။ ေရေတြက ႀကီးေနေတာ့ ေကာင္မေလးက ေခ်ာင္းကို ျဖတ္မကူးရဲဘူး။ တန္ဇန္ဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီးေလးက ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ “ေကာင္မေလး … လာ”ဆိုၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းကို ေပြ႕ေခၚသြားခဲ့တယ္။

အီကီဒိုဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီးေလးက ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဘာမွ ဖြင့္မေျပာခဲ့ဘူး။ သူတို႔ေနတဲ့ ေက်ာင္းကို ေရာက္ၿပီး ညအခ်ိန္အထိပဲ။ စိတ္ထဲမွာ တအံုေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ မၿမိဳသိပ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ “ေဟ့.. တန္ဇန္၊ မင္း ေန႔ခင္းက ေကာင္မေလးကို ေပြ႕ၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းကို ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ ငါတို႔ ဘုန္းႀကီးေတြဆိုတာ မိန္းကေလးေတြကို ကိုင္လို႔ မရဘူးေလကြာ၊ အထူးသျဖင့္ မင္းေပြ႕ခဲ့တဲ့ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြကိုေပါ့။ ဒါ တအား အႏၲရာယ္ႀကီးတာ သိရဲ႕သားနဲ႔၊ မင္းဘာလို႔ လုပ္ခဲ့တာလဲ”လို႔ ေျပာပစ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ တန္ဇန္ဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီးေလးက “ေအာ္ ….. ငါက ေကာင္မေလးကို တစ္ဖက္ကမ္းကေန ေပြ႕ၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ထားခဲ့ၿပီေလကြာ၊ မင္းက ေကာင္မေလးကို အခုထိ ေပြ႕ထားတာကိုးကြ”လို႔ ဆိုလိုက္ပါတယ္။

(၂)
တကၠသိုလ္မွာ ဆရာႀကီး နႏၵာသိန္းဇံ သင္တန္း တက္ခဲ့စဥ္က မၾကာခဏ ၾကားရတတ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ဆရာႀကီးက လူ႕စိတ္အေၾကာင္း ေျပာတိုင္းလိုလို ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ထည့္ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးက တိုတိုေလးေပမယ့္ အားၿပိဳင္မႈက အျပည့္၊ စဥ္းစားစရာ၊ အျငင္းပြားစရာေတြက အျပည့္ပါပဲ။ ယုတၱိနည္း(logical)နဲ႔ စဥ္းစားမလား၊ စိတ္ပညာ (Psychological) နည္းနဲ႔ပဲ ေျပာၾကမလား။ ဒႆနိကေဗဒ(Philosophy)နည္းနဲ႔ပဲ ဆိုၾကမလား။ ဗုဒၶ၀ိနည္းနဲ႔အညီ ေဆြးေႏြးၾကမလား။ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

(၃)
ဒီပံုျပင္ေလးကို ေျပာျပၿပီး တ႐ုတ္ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ကို ေမးျဖစ္ေတာ့ သူတို႔က တန္ဇန္းဘက္က အျပည့္အ၀ ရပ္တည္ပါတယ္။ 100% လံုး၀ မေလွ်ာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့အထဲမွာ စကားတစ္ခြန္းက မ်က္လံုးျပဴးစရာ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ “တန္ဇန္ကို ႐ႈတ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ဘယ္ဆင္ေျခကိုမွ အထင္မႀကီးဘူး”ဆိုတဲ့ စကားပါပဲ။

(၄)
တစ္ေန႔ ေက်ာင္းမွာ ပရိတ္ေရ ျဖန္းေပးေနတုန္း အီရန္ကမၻာ့လွည့္ခရီးသြားေတြ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီထဲက ဘာသာေရးေတြအေၾကာင္း က်မ္းေရးေနတယ္ဆိုတဲ့ တကၠသိုလ္ဆရာမတစ္ေယာက္ ပါလာတယ္။ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပါပဲ။ ထံုးစံအတိုင္း ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း စရတာေပါ့။ အမာဒီနီဂ်က္ကို ႀကိဳက္လားဆိုေတာ့ စက္ဆုပ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ “ငါေမးသမွ် အီရန္လူမ်ိဳးတိုင္းက အမာဒီနီဂ်က္ကို မႀကိဳက္ဘူး ေျပာၾကတယ္။ ဒီလိုဆို ဘာလို႔ သူ႕သက္တမ္းက ရွည္ေနရသလဲ”ဆိုေတာ့ “မင္းတို႔ ႏိုင္ငံေကာ မင္းတို႔ အစိုးရကို ႀကိဳက္တဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလို႔ စစ္အစိုးရ သက္တမ္းရွည္ေနတာလဲ”တဲ့။ ၿပီးေရာ။

“မင္းက်မ္းက ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ဘာေတြ ပါမွာလဲ”လို႔ ေမးျဖစ္ေတာ့ “ဗုဒၶဆိုတာ (၃၇)ပါးေျမာက္ နတ္တစ္ပါး ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း……….”စသျဖင့္ ေျပာေနပါတယ္။ “ေဟ့ ေနပါအံုး …. မင္းေျပာေနတာ မွားေနတယ္၊ မင္းေျပာတဲ့ ၃၇-မင္းနတ္ဆိုတာ သိပ္အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ နတ္ေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္က သိရတာလဲ၊ ဘယ္ကအခ်က္အလက္ေတြလဲ”လို႔ ေမးေတာ့ သူဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတြ အြန္လိုင္းကေန ပို႔ေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ဒါမဟုတ္ဘူး။

“ဒါနဲ႔ မသိလို႔ ေမးခ်င္တယ္၊ မင္း မိန္းမရွိလား”တဲ့။ “ဟဟဟ… ဒို႔က မိန္းကယူလို႔ မရဘူး”…..အေျဖက ဒီေလာက္နဲ႔ မရပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး…..“မိန္းမဆို သူတို႔အသားကိုေတာင္ ထိလို႔ မရဘူး”လို႔ ဆိုေတာ့ “ဒါဆိုရင္ ေစာေစာက မင္း ေကာင္မေလးေတြကို ပရိတ္ႀကိဳးေတြ ခ်ည္ေပးေနတာ သူတို႔လက္ကို ကိုင္ေနတာပဲ”တဲ့။

(၅)
အဲဒီစကားေလးကို အြန္လိုင္းကေန သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေျပာေနျဖစ္တယ္။ “ငါကြာ … အဲဒီစကားကို ဘာမွ မေျဖႏိုင္ခဲ့ဘူး”လို႔ဆိုေတာ့ “မင္းကလည္း ဘာခက္တာမွတ္လို႔၊ သာယာတဲ့စိတ္မျဖစ္ရင္ ဘာအျပစ္မွ မရွိဘူး”လို႔ ေျဖလိုက္ၿပီးတာပဲလို႔ အႀကံေပးပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အၾကံေပးသလို ေျဖဖို႔ စိတ္ကူးရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ “ေခ်ာလွေနတဲ့ ေကာင္မေလး လက္ကို ကိုင္တာ မင္း နည္းနည္းကေလးမွ သာယာတဲ့စိတ္မျဖစ္ဘူးလား”လို႔ ေမးလာရင္…..ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ မေျဖျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ငယ္ငယ္က စာသင္တိုက္က ဆရာေတာ္ မိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့စကားတစ္ခြန္းကလည္း ၾကားေယာင္လို႔ေပါ့ “ထက္ထက္မိုးဦးက ပန္ ပန္ ပန္ဆိုၿပီး ၿပံဳးျပေနတာကိုမွ မင္း ၾကည့္မေကာင္းဘူးဆို မင္း ဂန္ဒူးလားကြ”။

(၆)
ပီနန္းဆရာေတာ္ႀကီး ေျပာေျပာေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ တစ္ခါက ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက ၀ိနည္းအရာမွာ ေတာ္ေတာ္နာမည္ႀကီးတယ္တဲ့။ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးကလည္း ၀ိနည္းကို အရမ္း တတ္ကၽြမ္းခ်င္ေနတာ။ ေနာက္ဆံုး ၀ိနည္းနာမည္ႀကီးဘုန္းႀကီးေနတဲ့ေနရာကို သိသြားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဦးဇင္းေလးဟာ ဘုန္းႀကီးေနတဲ့ေက်ာင္းကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဘုန္းႀကီးကို မေတြ႕ေတာ့ လိုက္ရွာတယ္။ ေနာက္ဆံုး ၀ိနည္းဘုန္းႀကီးက သရက္ပင္ေပၚမွာ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ၿပီး သရက္သီးခူးေနတယ္တဲ့။ ဦးဇင္းေလးကို လွမ္းေျပာလိုက္ေသးတယ္ “ဒီေတာင္းျပည့္ရင္ ဆင္းခဲ့မယ္ေဟ့”တဲ့။ ဦးဇင္းေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္… (သရက္သီးခူးတာ ၀ိနည္းအရ အျပစ္ရွိတယ္။)။ သရက္ပင္ေပၚက ဆင္းေတာ့ ဦးဇင္းေလးကို ရွင္းျပတယ္။ “ဦးဇင္းေလး…. ဦးဇင္းက ၀ိနည္းတတ္ခ်င္တာလား၊ ၀ိနည္းက်င့္ခ်င္တာလား။ ၀ိနည္းတတ္ခ်င္ရင္ က်ဳပ္ သင္ေပးမယ္။ ၀ိနည္းက်င့္ခ်င္ရင္ က်ဳပ္ဆီမလာနဲ႔”တဲ့။ ဦးဇင္းေလး သေဘာက်သြားတယ္။

(၇)
ျမန္မာႏိုင္ငံက ၀ိပႆနာနာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္တစ္ပါး အေနာက္ႏိုင္ငံတစ္ခုကို ေရာက္သြားတယ္။ သူေဟာေဟာေနတာက ၀ိပႆနာ၊ အရာရာဟာ မၿမဲဘူး။ ဆင္းရဲတယ္။ အစိုးမရဘူး။ ဘာကိုမွ တြယ္တာမေနနဲ႔။ ဒီလိုပဲ အၿမဲေဟာတယ္။ သူ႕ၾကည့္ရတာ ၾကည္ညိဳဖို႔ သိပ္ေကာင္းတယ္။ အၿမဲတမ္း သကၤန္းေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလး။ အေျပာအဆိုက တကယ့္ကို တရားထူး ရထားသူတစ္ေယာက္လို။ စကားေျပာရင္ ေအးေအးကေလး၊ ယဥ္ယဥ္ကေလး။ ၀ိနည္းလည္း ေလးစားတယ္တဲ့ (လူေတြ အဆို)။ သူက ပိုက္ဆံ မကိုင္ဘူးတဲ့။ စာအိတ္ကိုေတာ့ ထိတယ္။ (ဒီေန႔ေခတ္မွာ အရီရဆံုး ဟာသျပကြက္ေတြေပါ့)။ အခု သူ ျမန္မာမွာ ေက်ာင္းလုေနတယ္။ အမႈ မၿပီးေသးဘူး။ ဘာမွ မၿမဲဘူးတရားကိုေတာ့ ဆက္လက္ေဟာေနဆဲပဲ။ ၾကည္ညိဳဖြယ္အမူအရာေလးေတြေတာ့ လုပ္ေနဆဲပဲ။ ဆိုလိုခ်င္တာက သူဟာ အမူအရာနဲ႔အက်င့္ တစ္ျခားစီပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ျခင္းဟာ လက္ရွိက်င့္သံုးေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ (အျမင္ဗုဒၶဘာသာ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ဘူး)ရဲ႕ အဓိက ကိစၥတစ္ရပ္လို ျဖစ္ေနတယ္။

(၈)
ဘုန္းႀကီးေလးႏွစ္ပါးကေန စလာခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္း အဆံုးသတ္ၾကည့္ရေအာင္။ စာဖတ္သူေကာ တန္ဇန္အျမင္နဲ႔ အီကီဒိုအျမင္ …. ဘယ္အျမင္ကို လက္ခံႏိုင္မလဲ။ (ဆင္ေျခေတြ မထည့္ဘဲ သာမန္ စဥ္းစားျခင္းေပါ့။ ဥပမာ … ကူညီမယ့္သူ ေပၚလာမွာပါ၊ သူ မကူလည္း တစ္ေယာက္ေယာက္က ကူမွာပါ…စသျဖင့္ေပါ့။) အီကီဒိုကေတာ့ ျမန္မာဘုန္းႀကီး အမ်ားစုနဲ႔ တူေနမယ္ထင္တယ္။ သူက စာအုပ္ထဲကအတိုင္း ေလွ်ာက္ေျပာတတ္သူ။ တကယ္မက်င့္ဘဲ စာအုပ္ႀကီးနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ေနသူ။ တန္ဇန္ကေတာ့ ျဗဟၼစိုရ္နဲ႔ လူ႕က်င့္၀တ္ကို လက္ေတြ႕က်က် က်င့္သံုးသူ။

(၉)
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေျပာတဲ့အခါ ဒီထက္ ပိုမိုၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။




Sunday, March 27, 2011

Middle Way

Joe the Middle Way Compress

Saturday, March 19, 2011

ကမၻာႀကီးက ရက္စက္တယ္တဲ့လား


အလြန္ပူေနေသာ တစ္ရက္က ျဖစ္ပါသည္။ အခန္းအျပင္ထြက္လို႔ မေနႏိုင္ေအာင္ ပူသည္။ ခန္းစီးလိုက္ကာကို မၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿပီးလုဆဲဆဲ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ႀကီးေပၚတြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ေနရသည္။ ပူျပင္းလွေသာ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္း။ သုိ႔ရာတြင္ သူတို႔မွာ အေပၚက ေနေရာင္နဲ႔ ပင္ပန္းေနေပမယ့္ ကိုယ့္မွာလည္း ေနပူသာ မခံရတယ္၊ ဂုတ္ေၾကာေတြ၊ ခါးေတြလည္း ေညာင္းကိုက္ေနပါသည္။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အပူေတြ ဒုကၡေတြ ရွိေနတတ္ၾကတာပဲဟု ျဖည့္ေတြးမိသည္။
ကြန္ျပဴတာေရွ႕တြင္ တကုပ္ကုပ္ အလုပ္႐ႈပ္ေနစဥ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေျပးလာသည္။ “ဦးဇင္း ဂ်ပန္မွာ ဆူနာမီ ၀င္ေနတယ္”ဟု အေမာတေကာ ဆိုသည္။ ရင္ထဲမွာ ထင့္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ အင္တာနက္ကေန ဘီဘီစီ ၀က္ဘဆိုက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ဖြယ္ လႈိင္းလံုးႀကီးမ်ားက ဖူကူရွီးမားၿမိဳ႕ကေလး တရၾကမ္း ၀ါးၿမိဳေနသည္။ သေဘၤာႀကီးမ်ားပင္ ၿမိဳ႕ထဲကို ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ေမ်ာပါေနသည္။ တံတားေတြ ၿပိဳသည္။ အိမ္ေတြ ပ်က္သည္။ လူေတြ ေသသည္။ လူေတြ ငိုသည္။ သတင္းေတြ ၾကည့္ရင္း ၀မ္းေတြ နည္းေနမိသည္။

သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ကို မည္သူေတြ အန္တုႏိုင္ပါမည္နည္း။ ယေန႔ေခတ္ကို သိပၸံပညာေခတ္ဟု လူေတြ တင္စားေျပာဆိုေနၾကသည္။ အမွန္တကယ္ တင္စားေလာက္ေအာင္ပဲ သိပၸံပညာေတြ ထြန္းကားသည္။ ပူျပင္းသည့္ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ေအးေအးလူလူေနလို႔ ရေအာင္ အဲယားကြန္းေတြ ထြင္သည္။ ခ်မ္းေအးလြန္းသည့္ အေအးဓာတ္ကို အန္တုဖို႔ ဟိတာ(အပူေပးစက္)ေတြ ဖန္တီးသည္။ ေနရာတကာ စက္ပစၥည္းေတြ ထြင္ၿပီး လူေတြကို ကူညီသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ လူအစား စက္႐ုပ္(႐ိုေဘာ့)မ်ားကိုပင္ တီထြင္ခိုင္းစားေနၾကသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။ 

ခရီးသြားလာေရး အဆင္ေျပဖို႔အတြက္ ေလယာဥ္ႀကီးေတြ ဖန္ဆင္းသည္။ သေဘၤာႀကီးေတြ ဖန္တီးသည္။ ဇိမ္ခံကားေတြ ထုတ္လုပ္သည္။ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ိဳးစံုကို ကမၻာ့ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ ေတြ႕ေနရသည္။ ေခတ္ေပၚအသံုးအေဆာင္မ်ားျဖင့္ လူသားသည္ လွပခန္႔ျငား တင့္တယ္လွသည္။ သိပၸံပညာက ဖန္ဆင္းေပးလိုက္သည့္အရာမ်ားျဖင့္ လူသားမ်ား ၀င့္၀ါလို႔ မဆံုး၊ ဂုဏ္ယူလို႔ မကုန္၊ ၂၁-ရာစုမွာ လူျဖစ္ရတာ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားပဲ ျဖစ္ေနရသလိုလို ေပ်ာ္ေနၾကပံုရသည္။

စက္မႈပစၥည္းမ်ားကို ဘိန္းစဲြသလို စဲြေနေသာ လူသားမ်ားေၾကာင့္ စက္မႈပစၥည္းေတြ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး မ႐ိုးရေအာင္ ထုတ္သူက ထုတ္သည္။ ျဖန္႔သူက ျဖန္႔သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လူသားသည္ စက္မႈပစၥည္းမ်ား၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၀ယ္လိုအားမ်ားလာေသာေၾကာင့္ စက္မႈပစၥည္းမ်ားသည္ တစ္ေန႔တစ္ျခား အမ်ိဳးမ်ိဳး တိုးလာရသည္။ စက္မႈပစၥည္းေတြ တိုးလာျခင္းသည္ လူသားမ်ားအတြက္ ေကာင္းပါသည္။ သို႔ရာတြင္ စက္မႈပစၥည္းေတြ တိုးလာေလေလ ကမၻာႀကီးမွာ အႏၲရာယ္အတြင္းသို႔ သက္ဆင္းေနေလေလ ျဖစ္ေနသည္ကို လူသားမ်ား သတိမမူႏိုင္ (သတိမူမိေသာ္လည္း အေရးမစိုက္ႏိုင္)ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

လူသားတို႔ သံုးစဲြေနၾကေသာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္မ်ား၊ သိန္းသန္းခ်ီေနေသာ ကားမ်ားမွ ထုတ္လႊတ္လိုက္ေသာ ေလာင္စာဆီ အေငြ႕မ်ား၊ အဲယားကြန္းေပါင္းမ်ားစြာမွ ထုတ္လႊတ္လိုက္ေသာ အပူေငြ႕မ်ား၊ လူတို႔ စားကုန္သံုးကုန္မ်ား ထုတ္လုပ္ေပးေနေသာ စက္႐ံုေပါင္းမ်ားစြာမွ အခိုးအေငြ႕မ်ား…..ထိုအရာမ်ားသည္ လူသားတို႔အတြက္ အဆင္ေျပေကာင္းအဆင္ေျပေနႏိုင္ေသာ္လည္း ကမၻာေျမႀကီးကို စိတ္ပ်က္ေစပါလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကမၻာေျမႀကီးက ျပန္လည္ ဒဏ္ခတ္သည္။ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားမွာ ကမၻာေျမႀကီးက ဒဏ္ခတ္လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

လူသားတို႔သည္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ကမၻာေျမႀကီးႏွင့္ ကမၻာ့ေလထုကို ႏွိပ္စက္သည္။ ရက္ရက္စက္စက္ ျပဳမူသည္။ ကမၻာေျမႀကီး မႀကိဳက္ေသာ အေငြ႕မ်ားကို ထုတ္လႊတ္သည္။ ကမၻာေျမႀကီး ရြံရွာေသာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္မ်ားကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ စြန္႔ပစ္သည္။ လူသားတို႔ တီထြင္ဖန္တီးလိုက္ေသာ စက္ပစၥည္းမ်ားမွ ထုတ္လႊတ္ေသာ အေငြ႕မ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အသက္႐ွဴၾကပ္စြာ ရပ္တည္ေနရသည္။ အိုဇုန္းလႊာလည္း ေပါက္ၿပဲေနၿပီ။ ကမၻာေျမႀကီးအေနျဖင့္ လူသားမ်ားကို အသိဉာဏ္ရွိေအာင္ နိမိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပသည္။ အယ္လ္နီညိဳ၊ လာနီညာႏွင့္ ရာသီဥတုမ်ား ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေပးျခင္းျဖင့္ လူသားကို အသိဉာဏ္ရွိေအာင္ ေျပာျပသည္။ သုိ႔ရာတြင္ လူသားက အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့လွ်က္ပင္ ရွိေလသည္။ လူသားမ်ား၏ ရက္စက္ေသာ ဒဏ္ကို ကမၻာေျမႀကီးခမ်ာ ၾကည္ရွည္ သီးခံႏိုင္စြမ္းမရွိ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

အမွန္အားျဖင့္ သဘာ၀ေလာက ဤေျမကမၻာသည္ လူသားတို႔အတြက္ သူ႕မွာရွိသမွ် အားအင္မ်ားျဖင့္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ထားသည္။ သို႔ရာတြင္ လူသားတို႔ကား ေက်းဇူးတင္ရမွန္း မသိ။ ကမၻာေပၚတြင္ ေနထိုင္ၿပီး ကမၻာႀကီးကို လ်စ္လ်ဴရႈသည္။ ႏွစ္ကာလေပါင္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး လူသားတို႔သည္ ကမၻာႀကီးအေပၚတြင္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ ျပဳမူဆက္ဆံခဲ့ၾကသည္။ လူသားမ်ားအတြက္ေရာ၊ ကမၻာႀကီးအတြက္ပါ အႏၲရာယ္အလြန္မ်ားလွေသာ အႏုျမဴမ်ားကိုပင္ သူ႕ထက္ငါ ဦးေအာင္ သာေအာင္ တီထြင္ဖန္တီးၾကသည္။ ကမၻာႀကီးက ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပသည္။ ထိုအခါ လူသားက ငိုေၾကြးျမည္တမ္းသည္။ “ရက္စက္လိုက္တာ ကမၻာႀကီးရယ္”ဟူ၍။ ထိုအသံကို ကမၻာႀကီးက ၾကားေသာအခါ “ေတာ္ေတာ္ တရားမွ်တတဲ့ လူေတြပဲ”ဟုေျပာရင္း ဟားတုိက္ရယ္ေမာေနခဲ့ေလသည္။

Monday, March 14, 2011

ျမန္မာႏိုင္ငံ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ဂိုဏ္းကဲြမ်ား



အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သံဃာ့ဂိုဏ္းခြဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေရႊက်င္၊ သုဓမၼာ၊ ဒြါရ၊ မူလဒြါရ၊ မဟာဒြါရ၊ အေနာက္ေခ်ာင္းဒြါရ၊ စတုဘုမၼိက၊ ေ၀ဠဳ၀န္ … စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဂဏ၀ိမုတ္ (ဂိုးဏ္းလြတ္ဂိုဏ္း)ဆိုတာက ပါေသးတယ္။ ရယ္ဖို႔လည္း အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒြါရကလည္း ၾကည့္ေလ… မူလဒြါရ၊ မဟာဒြါရ၊ အေနာက္ေခ်ာင္းဒြါရ ဆိုၿပီး ထပ္ကြဲျပန္တယ္။ ေရႊက်င္မွာလည္း ေရႊက်င္၊ ေတာရေရႊက်င္ဆိုၿပီး အယူစြဲသူက ရွိေသးတယ္။ ေနရင္းထိုင္ရင္း ဘယ္ဂိုဏ္းမွ မပါခ်င္လို႔ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကိုယ္ အသာေနတာေတာင္ သူ႕အဖဲြ႕ကို ဂဏ၀ိမုတ္ (ဂိုဏ္းလြတ္ဂိုဏ္း)လို႔ စာရင္းသြင္းလိုက္ျပန္တယ္။
ေရႊက်င္ဂိုဏ္း ကဲြတာဆိုရင္ ဘာမွ ဟုတ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီး (အခ်ိဳ႕)ဟာ ၀ိနည္းေလးစားတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ အတၱက အေတာ္ႀကီးၾကပါတယ္။ ေရႊက်င္ဂိုဏ္းကဲြတာဆိုရင္ သေဘာထားေသးသိမ္လို႔ ျဖစ္ရတာပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္ သံဃာညီညြတ္ေရး အားေပးေသးတာ။ အခုေတာ့ သံဃာခ်င္းတူတာကို ဟိုေက်ာင္းက ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ဘာ၊ ဒီေက်ာင္းက ကိုယ္ေတာ္က်ေတာ့ ဘာနဲ႔ သံဃာကို သံဃာလို႔ မျမင္ႏိုင္ရွာၾကပဲ ပုဂၢိဳလ္ကို သြားျမင္ၾကေတာ့ ဂိုဏ္းေတြက မကဲြသင့္ဘဲ ကဲြကုန္ၾကတယ္။ ဂိုဏ္းကဲြေတာ့ သူ႕အုပ္စု၊ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ ညီညႊတ္ေရး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေၾကာင့္ ေရႊက်င္ဂိုဏ္း၊ ေရႊက်င္အုပ္စု ျဖစ္သြားတာက အေရးမႀကီးဘူးပဲ ထားလိုက္ပါအံုး။ ေနရင္းထိုင္ရင္း သုဓမၼာဇရပ္မွာ ညီညီညြတ္ညြတ္ ေနထိုင္တဲ့ သံဃာေတြက သုဓမၼာဂိုဏ္းျဖစ္သြားရတယ္။ တကယ္ေတာ့ သုဓမၼာက ဂိုဏ္းမွ မဟုတ္တာ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕သာသနာမွာ သံဃာအခ်င္းခ်င္း ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ဘာ(သီးသန္႔) ထြင္လံုးမွ မပါဘဲ ႐ိုး႐ိုးသားသား ေနထိုင္ၾကတဲ့ သံဃာေတြပါ။ ေရႊက်င္ဂိုဏ္းျဖစ္တာနဲ႔ ေရႊက်င္ဂိုဏ္း၀င္ေတြကလဲြတဲ့ သံဃာေတြက ေနရင္းထိုင္ရင္း သုဓမၼာဂိုဏ္း၀င္ေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ အမွန္က သမိုင္းေၾကာင္းျပန္ၾကည့္ရင္ သုဓမၼာဆိုတာ ဘာဂိုဏ္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္ ဒြါရဂိုဏ္းတဲ့။ ၾသကာသမွာ (က်န္တဲ့အယူအဆ အေသးအမႊားေလးေတြလည္း ပါေသးတယ္ေပါ့ေလ) က်န္ဂိုဏ္းေတြက ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ လို႔ ဆိုတာကို မသင့္ေလွ်ာ္ဘူး။ ကာယဒြါရ၊ ၀စီဒြါရ၊ မေနာဒြါရလို႔ ဆိုမွ မွန္တယ္ဆိုေတာ့ ဒြါရဂိုဏ္းက တိုးလာရျပန္ေရာ။ ေအာ္ … ဒုကၡ၊ ဒုကၡ..လို႔ တ..ေနရပါတယ္။ ဒြါရဂိုဏ္းမွာလည္း မူလဒြါရ၊ မဟာဒြါရ၊ …. ကဲြျပန္ေရာ…။ ေအာ္ … ဘုရား… ဘုရား..လို႔ တ..ေနရျပန္ေရာ။ အုပ္စုေတြက ကြဲလည္း ကဲြႏိုင္လြန္းတယ္။ အားမနာတမ္းဆိုရရင္ ကင္းေကာင္ေျပာသလို “အဲဒါ ျမန္မာကြ”လို႔ ဆိုရမလိုပါပဲ။
အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ၾကားဖူးတယ္။ အေနာက္တိုင္းသား ဒကာတစ္ေယာက္က ျမန္မာႏိုင္ငံ သာသနာအေျခအေနကို ေလ့လာတယ္တဲ့။ ေလ့လာေတာ့ ဂိုဏ္းကြဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာကို သြားေတြ႕တယ္။ ဒီဂိုဏ္းေတြအေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးပါးထံကို သြားေမးမွပဲဆိုၿပီး စံုစမ္းေတာ့ ေရႊက်င္ဂိုဏ္းက ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးထံ ေရာက္သြားတယ္တဲ့။
ဒကာ = အရွင္ဘုရား ျမန္မာမွာ ဂိုဏ္းကဲြေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အရွင္ဘုရားက ဘာဂိုဏ္းလဲ။
ဆရာေတာ္ = က်ဳပ္က ေရႊက်င္ဂိုဏ္းပါ။
ဒကာ = ေရႊက်င္ဂိုဏ္းမွာ ပိဋကတ္ ဘယ္ႏွစ္ပံုရွိပါသလဲ။
ဆရာေတာ္ = သံုးပံုပါ။
ဒကာ = ေအာ္ သံုးပံုပဲလား။ ဒါဆိုရင္ အျခားဂိုဏ္းက ပိဋကတ္သံုးပံုနဲ႔ ဘာကြာပါသလဲ။
ဆရာေတာ္ = ဘာမွ မကြာပါဘူး။
ဒကာ = ေအာ္ … အံ့ၾသစရာပဲ။ ပိဋကတ္သံုးပံုဆိုတဲ့ က်မ္းဂန္တူရဲ႕သားနဲ႔ ဂိုဏ္းကြဲလို႔ ဆိုရေသးလား။
ဆရာေတာ္ = အင္း … ဆိုရတာေပါ့။ ပိဋကတ္တူေပမယ့္ က်င့္တာက မတူဘူး။
ဒကာ = ထူးဆန္းလွခ်ည္လား ဆရာေတာ္။ ပိဋကတ္သံုးပံုဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္ တူရဲ႕သားနဲ႔ က်င့္တာက ဘယ္လိုမ်ား ကဲြသြားရတာလဲ။
ဆရာေတာ္ = ေရႊက်င္က စည္းကမ္းႀကီးတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္ခဲ့တဲ့ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
ဒကာ = ေရႊက်င္က စည္းကမ္းႀကီးတယ္ဆိုေတာ့ သုဓမၼာနဲ႔အျခားဂိုဏ္းေတြက အက်င့္ပ်က္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာလား။ ေနာက္ၿပီး အျခားဂိုဏ္းေတြက ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္ခဲ့တဲ့ ၀ိနည္းေတြကို ပယ္သလား။ ၀ိနည္းနဲ႔အညီ မေနၾကဘူးလား။
ဆရာေတာ္ = အဲ့ဒီလိုလည္း ဟုတ္ပါဘူး။ ေရႊက်င္က အျပင္သြားရင္ သကၤန္း႐ံုရတယ္။ ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူး။ ကြမ္းမစားဘူး။ …….။
ဒကာ = ေအာ္ .. ပုိထူးဆန္းသြားၿပီ ဆရာေတာ္။ ဆရာေတာ္ ေျပာသလိုဆို သုဓမၼာက အျပင္သြားရင္ သကၤန္း မ႐ံုရ၊ ေဆးလိပ္ေသာက္ရမယ္။ ကြမ္းစားရမယ္လို႔ စည္းကမ္းပညတ္ထားလို႔လား။ အဲဒီပညတ္ေတာ္ စည္းကမ္းေတြက ၀ိနယပိဋကတ္ကေန ပယ္ထုတ္ထားလို႔လား။
ဆရာေတာ္ = စည္းကမ္းေတာ့ မပညတ္ထားပါဘူး။ သူတို႔ ၀ိနည္းနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ေရႊက်င္၀ိနည္းနဲ႔လည္း အတူတူပါပဲ။
ဒကာ = ေအာ္ … ဒါဆိုရင္ ေရႊက်င္နဲ႔ သုဓမၼာ အတူတူပဲေပါ့ ဆရာေတာ္။ လိုက္နာျခင္း၊ မလိုက္နာခ်င္းက ဂိုဏ္းနဲ႔မွ မဆိုင္တာ။ ပုဂၢလိက ကိစၥပဲ။ ေရႊက်င္မွာ ကြမ္းစားသူမရွိဘူး၊ ေဆးလိပ္ေသာက္သူ မရွိဘူးလို႔ ဆရာေတာ္ အာမခံႏိုင္ပါသလား။ သုဓမၼာကိုယ္ေတာ္ေတြကေရာ အားလံုး ေဆးလိပ္နဲ႔ကြမ္းကို စားၾကပါသလား။ ဒီေတာ့ ေရႊက်င္နဲ႔သုဓမၼာ အတူတူေပါ့။
ဆရာေတာ္ = ေတာ္ ေတာ္… ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ အဲဒီအျဖဴေကာင္ကို ဆြဲထုတ္သြားစမ္း။ ဘာေတြ လာေမးေနမွန္း မသိဘူး။ ေအး ေျပာလိုက္မယ္။ မတူဘူးကြ။ ဘယ္ေတာ့မွ ေရႊက်င္နဲ႔ သုဓမၼာ ဘယ္ေတာ့မွ မတူဘူး။ ဟင္းးးး (ဗလံုးဗေထြး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ တစ္ပါးတည္း ေရရြတ္ေနေတာ့တယ္)
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ေတြ႕မိေတာ့ ေအာ္ … ျမန္မာေတြ ျမန္မာေတြ ….. ကဲြရ ၿပဲရတာ ေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာပါၾကပါလားလို႔။ သာသနာေဘာင္က ဒီလို ကဲြေနမွေတာ့ ေအာ္ လူေတြ ကဲြတာ ဘာမ်ား ဆန္းေသးလို႔လည္း ….. ကြယ္။

Thursday, March 10, 2011

The young girl sentenced to death


The young girl in this video was sentenced to death by an ISLAMIC Court because she did not want to marry an old man the family arranged for her!  This is NOT Al Qaeda or the Taliban, but MUSLIMS following SHARIA LAW!

I am passing this on as I feel that everyone should see this. I cannot support a religion that espouses these ideals as law. Even if the majority of people following that religion are non violent and peace loving, by not speaking out, or trying to stop it, they are supporting this abysmal practice.
The Christian religions are no saints!!! but they stopped torturing people and condemning them to death in the name of their religion Centuries ago. It is time for the 'people of Islam' (the men, as women have no voice) to speak out to their leaders and stop this outrage!!! Murdering women because they don't want to do something! And the way they go about it it like animals, not a shred of compassion.
Ultimatley, it must be understood that religion and God are different. The Islamic religion is run by men saying this is what God told the phrophet to do! If you are Christan or Muslim you worship the same God. Do you really believe God said to Mohammed that it's ok to take a young woman, smash her face in, pull down her skirt, smash her brains out with a besser block while video recording her on your mobile phone????? 

Please keep sending this on!!!! Eventually it will start getting to the peaceful Muslims, especially the women, who have probably never even thought about it. Because it will be up to them to stop it, not us. 
 

From mail....

Wednesday, March 9, 2011

ပီနန္က ကေလးမေလးမ်ားႏွင့္ စကားစျမည္

မေလးရွားႏိုင္ငံ၊ ပီနန္ၿမိဳ႕၊ မန္ဒရိန္းအထက္တန္းေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူေလးေတြပါ။ သူတို႔က ဓမၼိကာရာမျမန္မာေက်ာင္းသမိုင္း၊ ဘုန္းႀကီး၀တ္ၾကျခင္းအေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ဆိုတဲ့ အခ်က္အလက္သံုးခုကို အေျခတည္ၿပီး ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးၾကတယ္။ သူတို႔ေလးေတြက အသက္ ၁၅-ႏွစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ သိတဲ့အသိက ဦးဇင္းတို႔ ျမန္မာေတြနဲ႔စာရင္ အေတာ္ကို သိေနၾကတယ္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။ အင္တာဗ်ဴးကိုလည္း အင္တာဗ်ဴးနဲ႔တူေအာင္ ေမးၾကတယ္။ ဥပမာ ဘုန္းႀကီး၀တ္တာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရခ်င္လို႔လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ “ဒါဆိုရင္ လူေတြက မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေတာ့ဘူးလား”တဲ့။ 

ေနာက္ၿပီး ဓမၼိကာရာမျမန္မာသမိုင္းေၾကာင္း ေျပာတဲ့အခါ “ဒီျမန္မာေက်ာင္းႀကီးက ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀-ေက်ာ္ေနၿပီ”လို႔ ေျပာေတာ့ “အဲဒီအခ်ိန္က မင္း ဘယ္ေရာက္ေနပါသလဲ”တဲ့။ ဦးဇင္းကလည္း “ငါက နတ္ျပည္မွာ”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀-ေက်ာ္ေနၿပီေျပာေတာ့ အေထာက္အထား ရွိပါသလားလို႔ ေျပာပါေသးတယ္။ “ဟိုမွာ ေက်ာက္စာရွိတယ္၊ သြားၾကည့္ၾကစို႔”ဆိုေတာ့ သူတို႔ ေက်ာက္စာကို အေသအခ်ာ ဖတ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ “ဒီေက်ာက္စာကို ဘယ္ခုႏွစ္က ဘယ္သူက ေရးတာလဲ”တဲ့။ “ငါ မသိဘူး”လို႔ပဲ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္က လာေသးတယ္... “ဒီေက်ာက္စာကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀-ႏွစ္ေလာက္က ေရးတယ္ဆိုရင္ သမိုင္းေၾကာင္း မွန္ကန္မႈကို ဘယ္သူက ဘယ္လို အကဲျဖတ္ေပးႏိုင္မလဲ”တဲ့။ 

ေက်ာက္စာကို ဘယ္အခ်ိန္က ေရးတယ္ဆိုတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။ မင္းတို႔ သိခ်င္တာက ဒီေက်ာင္းႀကီး ဒီေနရာမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀-ကတည္းက ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာကို မင္းတို႔ သက္ေသလိုခ်င္တာ မဟုတ္လားလို႔ ေမးလိုက္မွ ဟုတ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ “ဒါဆိုရင္ မင္းတို႔ ကြာလာလမ္ပူက ေရွးေဟာင္းသမိုင္းျပတိုက္ကို သြား၊ အဲဒီမွာ ဒို႔ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းရွိတယ္၊ သြားၾကည့္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္”။ ေ၀းလြန္းတယ္ မသြားႏိုင္ဘူး၊ အဲဒါကို ဓာတ္ပံုရိုက္ထားတာ မရွိဘူးလားဆိုေတာ့ ဓာတ္ပံုကို ရွာၿပီး ျပလိုက္ရေသးတယ္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၀၅-ခုႏွစ္လို႔ ေရးထားတာ ျပလိုက္မွ “အိုး...”တဲ့။ ကေလးမေလးေတြ တအံ့တၾသ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ 

ဟိုေျပာဒီေျပာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ ေျပာခ်င္တာက “ဒို႔ ႏိုင္ငံက ဒို႔ လူမ်ိဳးေတြ ဒီလိုအေနအထားေလးေတြ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ”ဆိုတဲ့ အေတြးေလးပါ။ အခုေတာ့ ၁၀-တန္းေအာင္ ဘြဲ႕ရလို႔မွ ျမန္မာစာ မေရးတတ္ (စာနဲ႔တူေအာင္ ေရးတာ ေျပာတာ၊ ျမန္မာ ၁၀-ေယာက္ စာေရးတတ္လား လိုက္ေမး၊ ေရးတတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတြ႕တယ္ဆိုရင္ကို အေတာ္ကံေကာင္းလွၿပီ)၊ အဂၤလိပ္စာဆို ေ၀းေရာ။  ပညာေရးစနစ္က လူေနမႈစနစ္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ဖြယ္ဘ၀ကို အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ပါလားလို႔ ေတြးစရာေလးေတြ ရခဲ့ပါတယ္။



Tuesday, March 8, 2011

အိႏၵိယက ထူးဆန္းတဲ့ ကေလးငယ္

အိႏၵိယက ထူးဆန္းတဲ့ ကေလးငယ္ပါ။ အသက္ ၈-ႏွစ္ ခဲြစိတ္ကုသမႈ မလုပ္ခင္အထိ သူ႕ဘ၀က အေတာ့္ကို ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းခဲ့ပါတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြအလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္။ သူ႕ကို ေအာ္တိုပက္စ္ကေလး (ေရဘ၀ဲကေလး)လို႔ ေခၚၾကတယ္။ 

တခ်ိဳ႕က သူ႕ကုို ဘုရားသခင္၀င္စားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ တခ်ိဳ႕က နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ သူ႕ကိုယ္ထဲ ၀င္ေနတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ အခုေတာ့ သူ႕ကို ေအာင္ျမင္စြာ ခဲြစိတ္ကုသၿပီးသြားလို႔ ပံုမွန္ဘ၀တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းေနႏိုင္ပါၿပီ။

ဓာတ္ပံုေလးေတြ ၾကည့္ၿပီး အေတာ္ထူးထူးဆန္းဆန္း ျဖစ္ေနလို႔ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီလူငယ္ေလးဘ၀ကို ၾကည့္ၿပီး ဘ၀ေတြ ထူးျခားဆန္းၾကယ္ပံုကို ဆင့္ပြားေတြးေနမိပါတယ္။

Ref: http://funguerilla.com/indian-boy-with-parasitic-twin-growing-out-of-his-chest/