Dictionary/အဘိဓာန်

Blogspot Dictionary

Blogspot Dictionary

Friday, May 29, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)

ယခင္အဆက္......

ပူေဇာ္သူ၏ အဂၤါရွစ္ပါး

မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ရွစ္ပါးေသာ အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၁) အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ုိးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရ။
(၂) အဆင္းလွ၏၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္းသဏၭာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကုိယ္ခႏၶာရွိ၏။
(၃) ၾကြယ္ဝ၏၊ မ်ားေသာ ဥစၥာရွိ၏၊ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ရွိ၏၊ မ်ားေသာ ေရႊေငြရွိ၏၊ မ်ားေသာႏွစ္သက္ဖြယ္ အသံုးအေဆာင္ရွိ၏၊ မ်ားေသာ ဥစၥာစပါးရွိ၏၊ ျပည့္ေသာ ဘ႑ာတုိက္ က်ီၾကရွိ၏။
(၄) ဗုိလ္ပါအင္အား ရွိ၏၊ သစၥာရွိေသာ အမိန္႔ကုိ ႐ုိေသစြာ လုိက္နာေသာ အဂၤါေလးပါးရွိေသာစစ္သည္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ (စစ္သည္ဗိုလ္ပါ) အျခံအရံျဖင့္ ရန္သူတုိ႔ကုိ ဖိႏွိပ္လႊမ္းမုိးေနသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္၏။
(၅) သဒၶါတရားရွိ၏၊ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲတတ္၏၊ (အျမတ္ကုိ ေပးတတ္ေသာ) အလွဴရွင္ျဖစ္၏၊ ရဟန္းပုဏၰား အထီးက်န္သူ ခရီးသြား ဖုန္းေတာင္းယာစကာတုိ႔အတြက္ မပိတ္ေသာ တံခါးရွိ၏၊ ေရတြင္းသဖြယ္ျဖစ္၍ ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳ၏။
(၆) အထူးထူး အျပားျပား မ်ားေသာ အၾကားအျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၇) ဤသည္ကား ဤစကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္တည္း၊ ဤသည္ကား ဤစကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္တည္းဟု ထုိထုိစကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ သိ၏။
(၈) ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕ အက်ဳိးတုိ႔ကုိ့ၾကံဆျခင္းငွါ စြမ္းႏုိင္၏။
မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ဤရွစ္ပါးေသာ အဂၤါတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ဤသုိ႔လွ်င္ ရွစ္ပါးေသာ ဤအဂၤါတုိ႔သည္လည္း ထုိယဇ္၏သာလွ်င္ အရံအတားမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏၊

ေလးပါးေသာ အဂၤါအေၾကာင္း
အၾကံေပးျဖစ္သူ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္လည္း ေလးပါးေသာ အဂၤါတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၁) အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘးခုနစ္ဆက္ တုိင္ ေအာင္မ်ဳိး႐ုိးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရ။
(၂) ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတုိ႔ကုိ ရြတ္ဆုိတတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ 'နိဃ႑ဳ' က်မ္း၊ အလကၤာ 'ေကဋဳဘ' က်မ္း၊ သဒၵါ 'အကၡရပၸေဘဒ' က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသ က်မ္းႏွင့္တကြေဗဒင္သံုးပံုတုိ႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္းကုိ တတ္၏၊ ဗ်ာက႐ုဏ္းက်မ္းကုိ တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတုိ႔၌ အၾကြင္းမဲ႔ တတ္ေျမာက္၏။
(၃) သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၄) ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ယဇ္ေယာက္မကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင္ ပဌမေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ဤေလးပါးေသာ အဂၤါတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ဤသုိ႔လွ်င္ ေလးပါးေသာဤအဂၤါတုိ႔သည္လည္း ထုိယဇ္၏သာလွ်င္ အရံအတားမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။

ဤေနရာ၌ ယဇ္ေယာက္မကိုင္ဟူသည္မွာ လူတိုင္းကိုင္ႏိုင္ေသာအရာ မဟုတ္၊ အေတာ္အတန္ ဉာဏ္ပညာၾကီးေသာ ပုဏၰားတို႔သာ ကိုင္ခြင့္ရႏိုင္သည္။ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္လည္း ထိုယဇ္ေယာက္မကို ကိုင္ခြင့္ရွိေသာ ပထမအၾကီးအကဲ၊ သို႔မဟုတ္ ဒုတိယအၾကီးအကဲအဆင့္ရွိသည္။

ပူေဇာ္သူ၏ စိတ္ထားသံုးပါး
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ယဇ္မပူေဇာ္မီ ေရွးဦးစြာရွိသင့္ေသာ စိတ္ထားသံုးပါးတုိ႔ကုိ ၫႊန္ၾကား၏ -
(၁) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ရန္ ၾကံစည္ေတာင့္တေနေသာ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းအား ''မ်ားစြာေသာ ငါ၏စည္းစိမ္အစုသည္ ကုန္ခန္းလိမ့္တကား''ဟု တစ္စံုတစ္ခုေသာ ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္မင္းသည္ ထုိ (သုိ႔ေသာ) ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
(၂) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းအား ''မ်ားစြာေသာ ငါ၏ စည္းစိမ္အစုသည္ ကုန္ခန္း၏တကား''ဟု တစ္စံုတစ္ခုေသာ ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္မင္းသည္ ထုိ (သုိ႔ေသာ) ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
(၃) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ၿပီးေသာ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းအား ''မ်ားစြာေသာ ငါ၏ စည္းစိမ္အစုသည္ ကုန္ခန္းေလၿပီတကား''ဟု တစ္စံုတစ္ခုေသာ ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္မင္းသည္ ထုိ (သုိ႔ေသာ) ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
အမွန္အားျဖင့္ ပုဗၺေစတနာ (အလွဴမျပဳမီ ၾကိဳတင္ၿပီး ကုသိုလ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေနျခင္း)၊ မုဥၥေစတနာ (လွဴေနဆဲအခိုက္အတံ့တြင္လည္း ကုသိုလ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေနျခင္း)၊ အပရေစတနာ (လွဴၿပီးေနာက္ကာလတြင္လည္း အလွဴအေၾကာင္းျပန္ေတြးၿပီး ကုသိုလ္စိတ္မ်ားျဖစ္ေနျခင္း)ဟူေသာ ေစတနာသံုးတန္ျပည့္စံုေနရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အျခင္းအရာဆယ္ပါး
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား ညႊန္ျပေသာ အျခင္းအရာ ဆယ္ပါးမွာ ယေန႔အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္တို႔အတြက္ မွတ္သားစရာ အလြန္ေကာင္းပါသည္။ အျခင္းအရာဟူသည္မွာ အလွဴေပးရာတြင္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိေသာ၊ ၾကံဳေတြ႕ရတတ္ေသာ အေနအထားဟု ဆိုရမည္ ထင္ပါသည္။ ဤအေနအထားဆယ္ခ်က္ကို ၾကိဳတင္သိျမင္ထားမွသာ အလွဴေပးရာ၌ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား အျခင္းအရာ ဆယ္ပါးကို ၾကိဳတင္ေျပာျပထားျခင္းအားျဖင့္ ေစတနာသံုးတန္ျပည့္စံုေအာင္ ညႊန္ျပထားသည္။

ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာ၀ိဇိတမင္းအား -
(၁) အသွ်င္၏ ယဇ္ပြဲသုိ႔ အသက္ကုိ သတ္ေလ့ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ အသက္သတ္ျခင္းမွေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း လာကုန္လတၱံ႕၊ ထုိသူတုိ႔တြင္ အၾကင္သူတုိ႔သည္ အသက္ကုိ သတ္ေလ့ရွိကုန္၏၊ ထုိ (အသက္သတ္ျခင္း)ေၾကာင့္ ထုိသူတုိ႔အားသာ (မေကာင္းက်ဳိးျဖစ္ပါလတံၱ႔)၊ ထုိသူတုိ႔တြင္ အၾကင္သူတုိ႔သည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ကုန္၏၊ ထုိ သူတုိ႔ကုိ အာ႐ံုျပဳ၍ အသွ်င္သည္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ စြန္႔ၾကဲပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ဝမ္းေျမာက္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကုိသာ ၾကည္ေစပါေလာ။
(၂) အသွ်င္၏ ယဇ္ (ပြဲ) သုိ႔ ခုိးယူေလ့ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ခုိးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ ေသာသူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း လာကုန္လတၱံ႕။ပ။
(၃) ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ေလ့ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း။
(၄) မဟုတ္မမွန္ေျပာေလ့ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ မဟုတ္မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာသူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း။
(၅) ကုန္းစကားကုိ ေျပာေလ့ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ကုန္းစကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာသူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း။
(၆) ႐ုန္႔ၾကမ္းေသာ စကားကုိ ေျပာေလ့ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ႐ုန္႔ၾကမ္းေသာ စကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း။
(၇) ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကုိ ေျပာေလ့ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားမွေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း။
(၈) လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း 'အဘိဇၥ်ာ' ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း 'အဘိဇၥ်ာ' မရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း။
(၉) ပ်က္စီးေစလုိေသာ စိတ္ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ပ်က္စီးေစလုိေသာ စိတ္မရွိေသာသူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း။
(၁ဝ) မွားေသာ အယူရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ မွန္ေသာ အယူရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း လာကုန္လတၱံ႕၊ ထုိသူတုိ႔တြင္ အၾကင္သူတုိ႔သည္ မွားေသာ အယူရွိကုန္၏၊ ထုိ (မွားေသာအယူ) ေၾကာင့္ ထုိသူတုိ႔အားသာ (မေကာင္းက်ဳိးျဖစ္ပါလတၱံ႕) ထုိသူတုိ႔တြင္ အၾကင္ သူတုိ႔သည္မွန္ေသာ အယူရွိကုန္၏၊ ထုိသူတုိ႔ကုိ အာ႐ံုျပဳ၍ အသွ်င္သည္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္စြန္႔ၾကဲပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ ဝမ္းေျမာက္ပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကုိသာၾကည္ေစပါေလာ။

အထက္ပါ လမ္းညႊန္စကားရပ္ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္လွ်င္ - အလွဴခံေရာက္လာသူပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ဒုစရိုက္ (၁၀)ပါးကို ျပဳက်င့္သူမ်ားလည္း ပါလာတတ္သည္။ ဒုစရိုက္ဆယ္ပါးကို မျပဳက်င့္သူမ်ား (သီလျဖဴစင္သူမ်ား)လည္း ပါ၀င္လိမ့္မည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ဒုစရိုက္ျပဳသူမ်ားသည္ သူ႕အျပစ္ႏွင့္သူ မေကာင္းက်ိဳး ရပါလိမ့္မည္။ (သူ႕စရိတ္ႏွင့္သူ သြားပါလိမ့္မည္။) အရွင့္အေနျဖင့္ သီလရွိသူမ်ားကိုသာ အာရံုျပဳၿပီး လွဴလိုက္ပါဟု ဆိုလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။

အလွဴျပဳသူမ်ားအတြက္ မွတ္သားသင့္ပါသည္။ တခါတရံ အလွဴရွင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အလွဴမျပဳခင္က ကုသိုလ္စိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚၿပီး ပုဗၺေစတနာအားေကာင္းခဲ့ေသာ္လည္း အလွဴျပဳစဥ္တြင္ သီလ၊ သမာဓိမရွိေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားကို မိမိအလွဴတြင္ ေတြ႕ျမင္လာရေသာေၾကာင့္ မုဥၥေစတနာ၊ အပရေစတနာမ်ား ပ်က္ယြင္းၿပီး စိတ္ညစ္စရာမ်ား ၾကံဳေတြ႕သြားရတတ္ပါသည္။
အလွဴဒါနၾကီးျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္၍ မိမိ၏ အလွဴသို႔ သီလရွိသူမ်ားသာမက၊ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ယြင္းေနေသာ အလွဴခံမ်ားလည္း ေရာက္လာေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ ေရာက္လာလွ်င္လည္း `သူ႕အကုသိုလ္ႏွင့္သူ သြားေပလိမ့္မယ္´ဟု သေဘာထားၿပီး သီလရွိသူမ်ားကိုသာ အာရံုျပဳလွဴဒါန္းျခင္းအားျဖင့္ ေစတနာသံုးတန္ မပ်က္ယြင္းေအာင္ ၾကိဳးစားလွဴဒါန္းသင့္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္....

Tuesday, May 26, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)

ယခင္အဆက္.....

(၃)
မဟာ၀ိဇိတမင္းႏွင့္ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး

ပုဏၰား ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးသည္ကား မဟာဝိဇိတ မည္ေသာမင္းသည္ ရွိ၏၊ (ထုိမင္းသည္) ၾကြယ္ဝ၏၊ မ်ားေသာ ဥစၥာစပါးရွိ၏၊ ျပည့္ေသာဘ႑ာတုိက္ က်ီၾကရွိ၏။ မဟာဝိဇိတမင္းသည္ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေနမိ၏ - ''ငါသည္ ျပန္႔ေျပာေသာ လူ႔စည္းစိမ္တုိ႔ကုိ ရလ်က္ရွိ၏၊ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေျမအဝန္းကုိ အုပ္စုိး၍ေန၏၊ ငါသည္ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ရမူ ေကာင္းေလစြ၊ ယင္းသုိ႔ ပူေဇာ္ျခင္းသည္ ၾကာျမင့္စြာေသာကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏''ဟု အၾကံျဖစ္၏။

မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားကုိ ေခၚ၍ သူ႕စိတ္ကူးကို ေျပာျပ၏။ လိုအပ္ေသာအၾကံဉာဏ္မ်ားေပးရန္လည္း ေတာင္းပန္၏။ ''အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ ဆူးေျငာင့္ဟူေသာ ခုိးသူရွိ၏၊ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္းရွိ၏၊ ရြာကုိ ဖ်က္ဆီးျခင္းတုိ႔သည္လည္း ထင္ရွားကုန္၏၊ နိဂံုးကုိ ဖ်က္ဆီးျခင္းတုိ႔သည္လည္း ထင္ရွားကုန္၏၊ ၿမိဳ႕ကုိ ဖ်က္ဆီးျခင္းတုိ႔သည္လည္း ထင္ရွားကုန္၏၊ ခရီးသြားတုိ႔ကုိ လုယက္ျခင္းတုိ႔သည္လည္း ျဖစ္ေပၚကုန္၏။ ဤအေျခအေနျဖစ္ေနေသာႏုိင္ငံ၌ အခြန္ အတုပ္ကုိေကာက္ယူေနလွ်င္ မျပဳသင့္သည္ကုိ ျပဳသည္ ျဖစ္ရာ၏၊

(ဤအရာ၌) အသွ်င္မင္းအား ဤသုိ႔ အၾကံသည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျဖစ္ရာ၏၊ ' ငါသည္ ဤခုိးသူဆူးေျငာင့္ကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ (ဒဏ္တပ္၍ ဥစၥာ) ဆံုး႐ႈံးေစျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ကဲ႔ရဲ႕႐ႈတ္ခ်ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ (တုိင္းျပည္မွ) ႏွင္ထုတ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ဖယ္ရွားအံ့'ဟု ျဖစ္ေသာ္လည္း ျဖစ္ရာ၏၊
(သုိ႔ရာတြင္) ဤနည္းျဖင့္ ဤခုိးသူဆူးေျငာင့္ကုိ အၾကြင္းမဲ႔ ဖယ္ရွားျခင္း မျဖစ္ႏုိင္ပါ၊ သတ္ျဖတ္ညႇဥ္းဆဲ ခံရသည္မွ ၾကြင္းက်န္ေသာခုိးသူတုိ႔သည္ ေနာက္အခါ၌ မင္း၏ ႏုိင္ငံကုိ ဖ်က္ဆီး၊ ညႇဥ္းဆဲကုန္လတၱံ႕၊ စင္စစ္မူကား ဤ (ဆုိလတၱံ႕ေသာ) အစီအရင္ကုိ စြဲမွီ၍ ေအာက္ပါနည္းျဖင့္သာလွ်င္ ယင္းခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ အၾကြင္းမဲ႔ ဖယ္ရွားျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါ၏၊

တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းေစနည္း

အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ လယ္ယာလုပ္မႈ ႏြားေမြးမႈတုိ႔ကုိ့အားထုတ္ကုန္ေသာ သူတုိ႔အား အသွ်င္မင္းသည္ မ်ဳိးရိကၡာကုိ ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းပါေလာ့၊ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ ကုန္သြယ္မႈကုိ အားထုတ္ကုန္ေသာ သူတုိ႔အား အသွ်င္မင္းသည္ အရင္းအႏီွးကုိေထာက္ပံ့ေပးကမ္းပါေလာ့၊ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ မင္းမႈထမ္းအလုပ္တုိ႔ကုိ အားထုတ္ကုန္ေသာ သူတုိ႔အား အသွ်င္မင္းသည္ လခရိကၡာကုိ စီမံေပးပါေလာ့၊

(ဤသုိ႔ ျပဳသည္ရွိေသာ္) ထုိႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားတုိ႔သည္လည္း မိမိတုိ႔ အလုပ္အကုိင္၌ အားထုတ္ေနကုန္သည္ ျဖစ္၍ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံကုိမညႇဥ္းဆဲကုန္လတၱံ႕၊ အသွ်င္မင္းအား မ်ားျပားေသာ (ဥစၥာစပါး) အစုသည္လည္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ ႏုိင္ငံ၌ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသည္ ျဖစ္၍ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသည္ျဖစ္၍ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားတုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ႏွစ္လုိဝမ္းေျမာက္ကုန္လ်က္ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ကေစကုန္လ်က္ အိမ္တုိ႔ကုိ မပိတ္ကုန္ဘဲလ်က္ ေနၾကရသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႕''ဟု ေလွ်ာက္၏။

ပုဏၰားက ထိုကဲ့သို႔ ေလွ်ာက္ေသာအခါ မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ''အခ်င္း ေကာင္းပါၿပီ''ဟု ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ မိမိ၏ႏုိင္ငံ၌ လယ္ယာလုပ္မႈ ႏြားေမြးမႈတုိ႔ကုိ အားထုတ္ကုန္ေသာ သူတုိ႔အား မ်ဳိးရိကၡာကုိ ေထာက္ပံ့ေပးကမ္း၏၊ ကုန္သြယ္မႈကုိ အားထုတ္ကုန္ေသာ သူတုိ႔အား အရင္းအႏီွးကုိ ေထာက္ပံ့ ေပးကမ္း၏၊ မင္းမႈထမ္းအလုပ္တုိ႔ကုိ အားထုတ္ကုန္ေသာ သူတုိ႔အား လခရိကၡာကုိ စီမံေပး၏၊ (ဤသုိ႔ ျပဳသျဖင့္) ထုိႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားတုိ႔သည္လည္း မိမိတုိ႔ အလုပ္အကုိင္၌ အားထုတ္ေနကုန္သည္ျဖစ္၍ မင္း၏ ႏုိင္ငံကုိ မညႇဥ္းဆဲကုန္၊ မင္းအား မ်ားျပားေသာ (ဥစၥာစပါး) အစုသည္လည္း ျဖစ္၏၊ ႏုိင္ငံ၌ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသည္ျဖစ္၍ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသည္ျဖစ္၍ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားတုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ႏွစ္လုိ ဝမ္းေျမာက္ကုန္လ်က္ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ ကေစကုန္လ်က္အိမ္တုိ႔ကုိ မပိတ္ကုန္ဘဲလ်က္ ေနၾကရသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ေလကုန္၏။

တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ အလိုဆႏၵကို ျဖည့္ဆီးေပးျခင္းအားျဖင့္ လူထုေမတၱာကို ရရွိျခင္း၊ ႏိုင္ငံအတြင္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈအားေကာင္းလာျခင္း၊ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးတိုးတက္လာျခင္းတို႔ကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္လာရ၏။ ထိုသို႔ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးေကာင္းမြန္မွသာလွ်င္ ယခင္ စိတ္ကူးထားခဲ့ေသာ အလွဴၾကီးေပးလွဴဖို႔ကိစၥကို ဆက္လက္ေျပာၾကားေလသည္။
ဤေနရာတြင္ စဥ္းစားစရာရွိပါသည္။ `အလွဴဒါနလုပ္တာပဲ လုပ္ေပါ့၊ ဘာကို ဂရုစိုက္စရာလိုသလဲ´။ `ေကာင္းတာလုပ္တာ ဘယ္သူ႕ဂရုစိုက္စရာလိုသလဲ´။ `ေကာင္းတဲ့ဟာလုပ္တာပဲ လုပ္´ဟု မညႊန္ၾကားခဲ့ေပ။ တိုင္းျပည္က ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနလွ်င္၊ ျပည္သူျပည္သားမ်ားက ထမင္းတစ္လုတ္အတြက္ မနည္းရုန္းကန္ေနရသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ေနလွ်င္၊ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူကို ျပည္သူတို႔ သေဘာမက်ျဖစ္ေနလွ်င္၊ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးမေကာင္း၊ စား၀တ္ေနေရးမေျပလည္၍ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔ကို ပုန္ကန္ျခားနားေနလွ်င္၊ ပုန္ကန္ျခားနားသူမ်ား၍ တိုင္းျပည္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနလွ်င္ ဤမွ်ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ အလွဴၾကီးကို မျပဳသင့္ဟု ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားက တင္ျပသည္။

မွတ္သားစရာ ျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းျပည္က ဆင္းရဲအ၀ီစိနက္ေနခ်ိန္တြင္ ေငြေၾကးေျမာက္မ်ားစြာ အကုန္အက်ခံၿပီး ေစတီၾကီးမ်ားတည္ျခင္း၊ မတန္မရာ ေနျပည္ေတာ္တည္ျခင္း စသည္..စသည့္အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားညႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ ခ်ိန္ထုိးစဥ္းစားၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ မဟာ၀ိဇိတမင္း၏ ပညာရွိစကား နားေထာင္မႈေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့ေလသည္။ စီးပြားေရးလည္း တိုးတက္ခဲ့သည္။

မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားကုိ ေခၚ၍ ဤစကားကုိ မိန္႔ဆုိ၏ - ''အခ်င္း သင္၏ အစီအရင္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ၌ ဥစၥာဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားၾကြယ္၀လာ၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသည္ ျဖစ္၍ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသည္ ျဖစ္၍ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားတုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ႏွစ္လုိဝမ္းေျမာက္ကုန္လ်က္ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ ကေစကုန္လ်က္ အိမ္တုိ႔ကုိမပိတ္ကုန္ဘဲလ်က္ ေနၾကရသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ ပုဏၰား ငါသည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္ရန္ အလုိရွိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာအလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္သည္ ငါ့ကုိ ဆံုးမ (ၫႊန္ၾကား) ပါေလာ့''ဟု မိန္႔ဆုိ၏။

ဤေနရာတြင္ အလြန္မွတ္သားဖြယ္ရာ ရွိပါသည္။ အၾကံေပးပုေရာဟိတ္ပုဏၰား ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ျပည့္စံုျခင္း၊ မဟာ၀ိဇိတမင္း၏ ပညာရွိစကား နားေထာင္တတ္ျခင္းတို႔မွာ ေလးစားဖြယ္ရာ ျဖစ္ပါသည္။ မဟာ၀ိဇိတမင္းသည္ တိုင္းျပည္တြင္း ဆူပူေသာင္းက်န္းၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူကို သေဘာမက်ျဖစ္ေနသည္ကို သိရွိခဲ့သည္။ သူ႕ကို သေဘာမက်ေသာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ရန္သူဟု သတ္မွတ္ၿပီး ႏွိမ္နင္းမႈ မျပဳခဲ့။ `တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအလိုသို႔ လိုက္ရျခင္း´ဟူေသာ မင္းက်င့္တရားႏွင့္အညီ ျပည္သူတို႔ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆီးေပးခဲ့၏။ ျပည္သူ႕ဆႏၵကို ျဖည့္ဆီးေပးျခင္းျဖင့္ ျပည္သူ႕အခ်စ္ကို ရယူခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ဓမၼနည္းလမ္းက်သည္။ `ငါ့မွာ အာဏာရွိတယ္၊ ငါ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မယ္´ဟု အာဏာျဖင့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို အႏိုင္မက်င့္ခဲ့။

ထို႔အျပင္ ပညာရွိစကား အေလးထားပံုမွာလည္း ေလးစားဖြယ္ရာ ျဖစ္ပါသည္။ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ တိုးတက္ခဲ့ေသာအခါ `အခု တိုင္းျပည္တိုးတက္သာယာၿပီ၊ အလွဴဒါနလုပ္ခ်င္တယ္၊ ဆံုးမညႊန္ၾကားပါ´ဟု ပညာရွိတို႔ထံ ဆည္းကပ္ၿပီး တိုင္ပင္၏။

(၄)
ပူေဇာ္သူ၏ ေလးပါးေသာ အဂၤါ

အရွင္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အၾကင္ အရံမင္း(ၿမိဳ႕စား၊ နယ္စားမင္း)တုိ႔သည္(၁) ရွိကုန္၏၊ ထုိ (အရံမင္း)တုိ႔ကုိ ''အသွ်င္တုိ႔ ငါသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ရန္ အလုိရွိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာအလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္တုိ႔သည္ ငါ့အား (ယဇ္ပူေဇာ္ရန္) သေဘာတူၾကပါသေလာ''ဟု တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။ ထို႔အျပင္ အမတ္ မင္းမႈထမ္းမ်ား(၂)၊ ပုဏၰားသူၾကြယ္မ်ား(၃)၊ သူေဌးမ်ား(၄)ကိုလည္း အရွင္၏ ယဇ္ၾကီးပူေဇာ္မႈႏွင့္ပတ္သတ္၍ တိုင္ပင္ညွိႏိႈင္းပါဟု ညႊန္ၾကား၏။ မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ပုဏၰား ညႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း တိုင္ပင္ညွိႏႈိင္းသည္။ အတိုင္အပင္ခံပုဂၢိဳလ္အားလံုးက ''အသွ်င္မင္းသည္ ယဇ္ပူေဇာ္ေတာ္မူပါေလာ့၊ ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ သင့္ေသာ အခ်ိန္ပင္ျဖစ္ပါသည္ မင္းႀကီး''ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။

ေမးျမန္းသူက ေမးျမန္းေသာေၾကာင့္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားကလည္း ညႊန္ၾကားရသည္။ တိုင္းျပည္တစ္ခုတြင္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားဟု လူတန္းစားႏွစ္ရပ္ရွိသည္။ ေရွးယခင္ ေခတ္ကာလမ်ားတြင္ကား ဘုရင္စနစ္၊ ဧကရာဇ္မင္းစနစ္က်င့္သံုးၾကသည္ျဖစ္၍ အုပ္ခ်ဳပ္သူက လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ႏိုင္၏။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ျဖစ္ခ်င္သည့္အရာကို စီမံႏိုင္၏။ အုပ္ခ်ဳပ္သူက `ဒါ လုပ္´ဆိုလွ်င္ လုပ္ရ၏။ ေစာဒကတက္ခြင့္မရွိ။ အုပ္ခ်ဳပ္သူက `သတ္ေစ´ဟုဆိုလွ်င္ ေသဖို႔သာရွိပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းေခတ္မ်ားတြင္ကား လူသား၏အသိဉာဏ္အျမင္မ်ား တိုးတက္လာသည့္အေလ်ာက္ ေခတ္စနစ္မ်ားမွာလည္း တိုးတက္လာခဲ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူက စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ခြင့္မရ၊ စုေပါင္းတုိင္ပင္ညွိႏႈိင္းၿပီး လုပ္ေဆာင္ရေသာဓေလ့မ်ား ၀င္ေရာက္လာသည္။

လူတို႔၏ အသိဉာဏ္ပညာအရ စည္းမ်ဥ္းအသစ္မ်ား တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းလာရသည္။ ဥပေဒမ်ား သတ္မွတ္ျပဓာန္းလာၾကသည္။ ယခင္က အမိန္႔သည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ၏ လက္ထဲတြင္ ရွိေသာ္လည္း ယခုကား ထိုသို႔မဟုတ္၊ အမိန္႔အာဏာသည္ ဥပေဒဟူေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္းသာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေနရာေဒသႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအလိုက္ ထားရွိေသာစံႏႈန္းမ်ားအရ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားႏိုင္ေသာ္လည္း လူက အဓိက မဟုတ္ေတာ့ဘဲ မူကအဓိကျဖစ္လာခဲ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားတို႔မွာ အခ်င္းခ်င္း အမွီသဟဲ ျပဳလာရသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူဟူသည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားတို႔၏ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ယံုၾကည္ခန္႔အပ္ခံရေသာ ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းအသြင္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။

ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ အၾကံေပးခ်က္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူက ငါတေကာ ေကာႏိုင္ေသာ သူ႕ေခတ္အခါႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ အလြန္အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ အၾကံေပးခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရေပလိမ့္မည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အလွဴဒါနအၾကီးအက်ယ္ျပဳလုပ္ဖို႔ရန္အတြက္ အထက္ပါ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား၊ သူေဌးသူၾကြယ္မ်ားကို တိုင္ပင္ၿပီးမွ ျပဳလုပ္ပါဟု ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္....

Sunday, May 24, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)

ယခင္အဆက္.....
ရဟန္းေဂါတမသည္ (အသက္) ငယ္သူလည္း ျဖစ္၏၊ ရဟန္းငယ္လည္း ျဖစ္၏။ အရွင့္ကို ဗိမၺိသာရမင္းသည္ အ႐ိုအေသျပဳ၏၊ အရွင့္ကို ေပါကၡရသာတိပုဏၰားသည္ အ႐ိုအေသျပဳ၏၊ အရွင္သည္ စမၸာၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္၍ ေန၏၊ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ အရွင္သည္ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ မသြားထိုက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္သာ အရွင့္ကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၏ဟု ဆိုကုန္၏။

ဤသည္မွာ လူ႕သဘာ၀ျဖစ္၏။ ကိုယ္ေလးစားျမတ္ႏိုးရေသာ ေခါင္းေဆာင္ကို အျမင့္ဆံုးမွာသာ ထားလိုၾက၏။ ကိုယ့္ဆရာကို အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ေယာက္၏ လက္ေအာက္ခံ မျဖစ္ေစလိုၾက။ ကူဋဒႏၲသည္လည္း သူ႕အရပ္ေဒသတြင္ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးမားသူ၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀သူ၊ အသိဉာဏ္ပညာျပည့္စံုသူ၊ တပည့္တပန္းေပါမ်ားသူ…စေသာ ဂုဏ္သတင္းမ်ားျဖင့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။ ထိုအရည္အခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ သူ႕ကို ဆရာၾကီးတစ္ဆူကဲ့သို႔ ေလးစားေနသူမ်ားမွာလည္း မ်ားစြာပင္ ျဖစ္၏။ ထိုေခတ္အခါအရ ဇာတ္စနစ္သည္ ေရွ႕တန္းက သက္၀င္လႈပ္ရွားေန၏။ ပုဏၰား၊ မင္း၊ သူၾကြယ္၊ သူဆင္းရဲဟူေသာ အမ်ိဳးဇာတ္ေလးပါးတြင္ ပုဏၰားမ်ားသည္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကေရာ၊ အျခားအမ်ိဳးမ်ားကပါ အျမင့္ျမတ္ဆံုးဟု သေဘာထားၾကေသာ ေခတ္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ိဳးဇာတ္အားျဖင့္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္ေနေသာ သူတို႔ဆရာကို ျမတ္ဗုဒၶထံ မသြားေစလိုၾက။

ယေန႔ေခတ္ကာလအထိ ဤအေတြးအျမင္မ်ားမွာ မေပ်ာက္ဆံုးေသး။ ကိုယ္ေလးစားျမတ္ႏိုးရေသာသူက အျခားအဖြဲ႕အစည္းမွ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးကို ခယရိုက်ိဳးေနလွ်င္ မခံခ်ိမခံသာ ခံစားၾကရ၏။ `ဒီလူကို ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔၊ ဘယ္သူကေတာင္ လာေတြ႕ရတာ´..စသည္စသည္တို႔မွာ ဤအေတြးအျမင္မွာ အရင္းခံ၏။ ကိုယ္ခယမိလိုက္ေသာ သူက ကိုယ့္ေလာက္ျမင့္ျမတ္မႈရွိလွ်င္ သို႔မဟုတ္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာရွိလွ်င္ ဆိုဖြယ္ရာမရွိ။ ကိုယ့္ေလာက္မွ အက်င့္သိကၡာမရွိေသာသူကို ေအာက္က်ိဳ႕ေပါင္းသင္းေနတတ္ေသာသူမ်ားကိုလည္း မေတြ႕ခ်င္ မျမင္ခ်င္းအဆံုး ျဖစ္၏။

ကူဋဒႏၲ၏ တပည့္မ်ားမွာ အျပစ္ဆိုဖြယ္မရွိ။ သူတို႔သည္ သူတို႔ဆရာကိုသာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးဟု ယူဆထားေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာထံ မသြားေစခ်င္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အမွန္တကယ္လည္း ထိုေခတ္အခါအရ ျဗဟၼဏမ်ားမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးဟု သမုတ္ထားေသာ အျမင္ျဖစ္၏။ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဇာတ္စနစ္ပေပ်ာက္ေရး ေဟာၾကားခ်က္မ်ားေၾကာင့္သာ အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ား အျမင္မွန္ ရေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အိႏၵိယႏိုင္ငံသမိုင္းကို ၾကည့္လွ်င္ ျဗဟၼဏမ်ားကသာ ေခတ္ကာလေပါင္းစြာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး လူသားအျဖစ္ ေရွ႕တန္းမွာ ရွိေနခဲ့ၾက၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ေခတ္မ်ားတြင္ကား ခတၱိယေခၚ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားက ၾသဇာပိုသက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ပုဂံေခတ္၊ အေနာ္ရထာမင္းၾကီး လက္ထက္မွစတင္ၿပီး ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔မွာ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔၏ အထက္တြင္သာ ရွိေနခဲ့၏။ ဘာသာေရးရႈေထာင့္အရ သံဃာေတာ္မ်ားမွ အခါအားေလ်ာ္စြာ ၾသ၀ါဒမ်ားေပးၾကသည္မွာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္ေသာ အျပဳအမူ ျဖစ္သည္။ စနစ္ေကာင္း၊ အစဥ္အလာေကာင္းတစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ စနစ္ဟူသည္မွာ လူအေပၚတြင္ မူတည္ေနရာ လူမေကာင္းလွ်င္ စနစ္လည္း သိကၡာက်ရေတာ့သည္မွာ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္။ လူက မေကာင္း၍ စနစ္သိကၡာက်ခဲ့ရေသာ ေခတ္မ်ားလည္း မရွိမဟုတ္ ရွိခဲ့သည္။ စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယခင္က သံဃာအၾကီးအကဲမ်ားက ၾသ၀ါဒေပးသူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ကား ဤသို႔မဟုတ္ အာဏာရွိပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အာဏာတည္ၿမဲေရး ေဒါက္တိုင္မ်ားအျဖစ္သို႔ ေရာက္မွန္းမသိ၊ ေရာက္လာခဲ့ရ၏။ ကူဋဒႏၲပုဏၰား၏ တပည့္မ်ားနည္းတူ တတ္သိနားလည္သူတို႔လည္း အာဏာရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ကိုယ္က မခ်ဥ္းကပ္သင့္၊ သူတို႔ကသာ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္ဟု အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါသည္။

ကူဋဒႏၲခ်ဥ္းကပ္သည္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာျဖစ္၍ တပည့္ပုဏၰားတို႔အတြက္ သိကၡာက်စရာအေၾကာင္းမရွိ။ ဂုဏ္ငယ္စရာအေၾကာင္းမရွိ။ ဂုဏ္တက္ဖို႔ရာသာ ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရွိစာေရးသူတို႔ ရဟန္းငယ္မ်ား ၾကံဳေတြ႕ေနရသည္မွာကား အရွက္ရဖြယ္ ျဖစ္၏။ ဘာသာျခားတို႔၏အၾကားတြင္ မ်က္ႏွာငယ္စရာ ျဖစ္၏။ `ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ သံဃာ့ထိပ္ေခါင္၊ သံဃာ့ထိပ္သီးၾကီးမ်ားက အာဏာရွင္တို႔အလိုက် လုပ္ေဆာင္ေပးေနၾကတယ္ေနာ္၊ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ´။ ဒီစကားေတြက ပလူပ်ံေန၏။ သမိုင္းတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အရွက္ရစရာေခတ္တစ္ခု က်ေရာက္ခဲ့ေလၿပီဟု ေတြးရင္း ရင္ထဲမွာ ခံစားေနရပါသည္။

ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ပညာရွိပီပီ တပည့္ပုဏၰားတုိ႔အား ဤစကားကုိ ဆုိ၏ - ''အခ်င္းတုိ႔ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ငါ၏စကားကုိလည္း နားေထာင္ၾကပါဦး၊ ငါတုိ႔သည္သာ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကုိဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါကုန္၏၊ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကား ငါတုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ အခ်င္းတုိ႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွေကာင္းေသာဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ုိးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာစကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕မခံရ။ အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ မ်ားျပားေသာ ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းကို ပယ္စြန္႔၍ရဟန္းျပဳခဲ့၏။ ရဟန္းေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ ေရႊေငြကို ပယ္စြန္႔၍ ရဟန္းျပဳခဲ့၏။ အရြယ္ေကာင္းခ်ိန္မွာ အားလံုးကို စြန္႔ပစ္၍ ေတာထြက္ခဲ့၏။ အမိအဖတို႔ မလိုလားကုန္၍ မ်က္ရည္ရႊဲစို ငိုယိုကုန္စဥ္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးအဝတ္တို႔ကို ဝတ္၍ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။

အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ အဆင္းလွ၏၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္းသဏၭာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ျမတ္ေသာ သီလရွိ၏၊ ယဥ္ေက်းေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ မ်ားစြာေသာ သူတို႔၏ ဆရာျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာျဖစ္၏။ ကာမဂုဏ္၌ တပ္မက္ျခင္း ကုန္ခန္းၿပီးျဖစ္၏၊ လွ်ပ္ေပၚျခင္း ကင္း၏။ ကံကို ယံုၾကည္ေသာ ဝါဒရွိ၏၊ အေၾကာင္းကို ယံုၾကည္ေသာ ဝါဒရွိ၏၊ ပုဏၰားပရိသတ္၏ ေကာင္းက်ဳိးကိုသာလွ်င္ ေရွးရွဳ၏။ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ဳိးမွရဟန္းျပဳ၏။ တိုင္းႏိုင္ငံ တစ္ပါးေသာ ဇနပုဒ္တို႔မွ လူတို႔သည္ ျပႆနာေမးအံ့ေသာငွါ ရဟန္းေဂါတမထံသို႔ လာကုန္၏။ ရဟန္းေဂါတမကို ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ နတ္တို႔သည္ အသက္ႏွင္း၍ ကိုးကြယ္ကုန္၏။

အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမ၏ ဂုဏ္ေတာ္ (၉)ပါးဟူေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ထြက္၏။ သံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ေယာက်္ားျမတ္လကၡဏာတို႔ႏွင့္ျပည့္စံု၏။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ''လာေလာ့၊ ေကာင္းေသာ လာျခင္းတည္း''ဟုဆိုေလ့ရွိ၏၊ ႏူးညံ့ေသာ စကားရွိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္တတ္၏၊ ရႊင္လန္းေသာ မ်က္ႏွာရွိ၏၊ ေပါ့ပါးေသာ ႏႈတ္ရွိ၏၊ ေရွးဦးစြာ ဆိုေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းေဂါတမကို ပရိသတ္ေလးပါးတို႔သည္ အ႐ိုအေသျပဳကုန္၏၊ အေလးျပဳကုန္၏၊ ျမတ္ႏိုးကုန္၏၊ ရဟန္းေဂါတမေရာက္ရွိရာ ရြာနိဂံုး၌ လူတို႔ကို ဘီလူးတို႔သည္ မညႇဥ္းဆဲကုန္။

အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား သံဃာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဂိုဏ္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေသာ ဂိုဏ္းဆရာလည္းျဖစ္ေသာ ရဟန္းေဂါတမကို အယူဝါဒ တည္ေထာင္သူတို႔တြင္ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုအပ္၏၊ အခ်င္းတို႔့အေၾကာင္းမူကား ရဟန္းေဂါတမ၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ ထိုအယူဝါဒတည္ေထာင္သူ သမဏျဗဟၼဏတို႔၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းကဲ့သို႔ ထိုထို ဤဤ အေၾကာင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚသည္မဟုတ္၊ အမွန္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ အတုမရွိေသာ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' အက်င့္ 'စရဏ' ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပၚ၏။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ေသနိယမည္ေသာ မဂဓတိုင္းရွင္ ဗိမၺိသာရမင္း၊ ပေသနဒီေကာသလမင္း၊ ေပါကၡရသာတိပုဏၰားစေသာ မင္းပညာရွိ၊ ပုဏၰာပညာရွိတို႔သည္ သားမယား ပရိသတ္ အမတ္တို႔ႏွင့္တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကိုးကြယ္၏။

အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ စမၸာၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာေတာ္မူ၍ ဂဂၢရာမည္ေသာေရကန္၏ ကမ္းနား၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ အခ်င္းတို႔ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ငါတို႔၏ ၿမိဳ႕ရြာနယ္ပယ္သို႔ လာကုန္၏၊ ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ကုန္၏၊ ဧည့္သည္တို႔ကို ငါတို႔သည္ အ႐ိုအေသ ျပဳသင့္ကုန္၏၊ အေလးျပဳသင့္ကုန္၏၊ အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမသည္ငါတို႔၏ ဧည့္သည္ေတာ္ ျဖစ္ေပ၏၊ ဧည့္သည္ေတာ္ကို ငါတို႔သည္ အ႐ိုအေသ ျပဳသင့္ကုန္၏၊ အေလးျပဳသင့္ကုန္၏၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ထိုရဟန္းေဂါတမသည္ ငါတို႔ကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၊ အမွန္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ငါတို႔သည္သာ ထိုအသွ်င္ေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ထိုက္ပါကုန္၏။ (ဧည့္သည္ကို သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုရဖို႔သည္ အိမ္ရွင္တို႔၏ တာ၀န္ျဖစ္၏)။

အခ်င္းတို႔ ငါသည္ ထိုအသွ်င္ေဂါတမ၏ ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဂုဏ္တို႔ကိုသာ သိ၏၊ ထိုအသွ်င္ေဂါတမသည္ကား ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဂုဏ္တို႔ႏွင့္သာ ျပည့္စံုသည္ မဟုတ္ေပ၊ အမွန္အားျဖင့္ေသာ္ကား ထိုအသွ်င္ေဂါတမသည္ အတိုင္းမသိေသာ ဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏''ဟု ဆို၏။

ထိုပုဏၰားတို႔သည္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားအား ဤသို႔ ျပန္ၾကားေျပာဆိုကုန္၏- အခုေျပာသြားေသာ အရွင့္၏ စကားအတိုင္းဆိုလွ်င္ ထိုအသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤမွ ယူဇနာတစ္ရာ (မိုင္ေပါင္း ၁၂၀၀-ခန္႔)ေဝးကြာေသာအရပ္၌ ေနေစကာမူ သဒၶါတရားရွိေသာအမ်ဳိးသားသည္ ရိကၡာထုပ္ေဆာင္၍ေသာ္လည္း ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္သာတည္း၊ သို႔ျဖစ္၍ အကြၽႏု္ပ္တို႔ အားလံုးပင္ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ပါကုန္အံ့''ဟုေျပာၾကားေျပာဆိုကုန္၏။

ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ မ်ားစြာေသာ ပုဏၰားအေပါင္းႏွင့္အတူ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ သြားၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆုိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏။

ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသား အခ်ဳိ႕တုိ႔သည္လည္း ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆုိကုန္၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ အရပ္သုိ႔ လက္အုပ္ခ်ီကုန္လ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ အမည္အႏြယ္ကုိ ေျပာၾကားလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕တုိ႔သည္တိတ္ဆိတ္စြာ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကုန္၏။

ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကုိေလွ်ာက္၏ - ''အသွ်င္ေဂါတမ 'ရဟန္းေဂါတမသည္သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ သိေတာ္မူ၏'ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားဖူးပါ၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ကား ထိုယဇ္ကုိ မသိပါ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္ရန္လည္း အလုိရွိပါ၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ ထိုယဇ္ကုိ အကြၽႏု္ပ္အား ေဟာေတာ္မူပါ''ဟု ေလွ်ာက္၏။

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းျဖင့္ ရွင္းျပေတာ္မူခဲ့သည္။ ယင္းအတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ဘ၀တစ္ခုတြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းသည္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ကူဋကႏၲပုဏၰား၏အေမးကို တိုက္ရိုက္မေျဖဘဲ ဇာတ္လမ္းထုတ္၍ ရွင္းျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ `စိတ္ထား (၁၆)ပါးဟူသည္ ဤအခ်က္တို႔ ျဖစ္၏´ဟု ရွင္းျပလိုက္လွ်င္ ၿပီးၿပီ။ သုိ႔ရာတြင္ ၀တၳဳဇာတ္ေၾကာင္းထုတ္ၿပီး ရွင္းျပေတာ္မူခဲ့သည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာအေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းရွည္ၾကီးတစ္ခုျဖင့္ ရွင္းျပေလသနည္း။ ဤေမးခြန္းမွာ အတိတ္ဇာတ္လမ္းကို ဆံုးေအာင္ဖတ္ရႈလိုက္လွ်င္ အေျဖထြက္သြားမည္ျဖစ္သည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္...

Thursday, May 21, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)......အဆက္

(၁)

စာေပကို ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါသည္။ ခ်ဥ္းကပ္မႈအေပၚမူတည္၍ အေတြးအျမင္မ်ားလည္း ကဲြျပားစြာ ျဖစ္တည္လာရသည္။ ခ်ဥ္းကပ္မႈေၾကာင့္ အေတြးအျမင္၊ အယူအဆမ်ား ကြဲျပားသြားေသာ္လည္း မူရင္းအႏွစ္သာရကို ဆုတ္ကိုင္မိဖို႔လည္း အေရးၾကီးပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မူရင္းအႏွစ္သာရကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး သခၤန္းစာကိုကား မိမိရႈေထာင့္အလုိက္၊ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈအလိုက္၊ ကိုယ္ခံအားအလိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ယူၾကပါလိမ့္မည္။

အမွန္အားျဖင့္ ဤကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္ကို စာတမ္းတစ္ေစာင္၊ က်မ္းတစ္ေစာင္အေနအားျဖင့္ ရႈေထာင့္ေပါင္းစံုမွ အက်ယ္တ၀င့္ေလ့လာတင္ျပႏိုင္လွ်င္ ပို၍ ျပည့္စံုေကာင္းမြန္သြားႏိုင္စရာ ရွိပါသည္။ စာေပတစ္ခု သို႔မဟုတ္ အျခင္းအရာတစ္ခုကို ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္ Philosophical Approach, Sociological Approach, Political Approach စသည္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိႏုိင္ပါသည္။ ယခု စာေရးသူက ဤေဆာင္းပါးရွည္ကို အဘယ္ရႈေထာင့္မွ ခ်ဥ္းကပ္သည္ဟု သတ္မွတ္ပိုင္းျခားမထားေပ။ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ေဟာၾကားခ်က္ကို ဖတ္ရႈရင္း ရရွိလာေသာ ရိုက္ခတ္မႈကေလးမွ်ကို ခံစားတင္ျပထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူက ဒုတိယေခါင္းစဥ္အျဖစ္ `တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး´ဟု အမည္ေပးထားေသာ္လည္း တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရးသာမက ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးကိုလည္း ဤသုတ္ေတာ္က ကိုယ္စားျပဳေနပါသည္။ သို႔ရာတြင္ တိုင္းျပည္က ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ တိုးတက္မႈ မရွိလွ်င္၊ ရွိသင့္ရွိထိုက္ေသာ တရားမွ်တမွ်မ်ား ဆိတ္သုဥ္းေနလွ်င္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးသို႔ တက္လွမ္းရာတြင္ အခက္ၾကံဳတတ္ပံု၊ သို႔မဟုတ္ တိုင္းျပည္က အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားတို႔ သဟဇာတမျဖစ္လွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ စည္းလံုးညီညြတ္မႈမရွိလွ်င္ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ဖို႔ မလြယ္ကူပုံတို႔ကို မီးေမာင္းထုိးျပထားပါသည္။ ေလာကီအေရးႏွင့္ ေလာကုတၱရာအေရးတို႔မွာ ေၾကာင္ေလွာင္သံကြင္းဆက္ကဲ့သို႔ အခ်င္းခ်င္း အမွီသဟဲ ျဖစ္ေနပံုတို႔ကို ေဟာၾကားထားခဲ့သည္။

မူရင္းပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္တို႔ကို လူသာမန္တို႔အေနျဖင့္ (စာေပဟန္ေၾကာင့္) ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္ဖို႔ မလြယ္ကူေပ။ အဆိုပါ အခက္အခဲတစ္ခုကို ေျဖရွင္းေပးျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္လုိေသာေၾကာင့္ ဤစာကို ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အစစ အရာရာ ျပည့္စံုနားလည္ၿပီးေသာ ပညာရွင္မ်ားအတြက္ စာေရးသူတင္ျပမႈေၾကာင့္ မူရင္းအရသာပ်က္သည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း အၿပံဳးမပ်က္ နားလည္ေပးပါမည္။ စာေရးသူအတြက္မူကား မိမိကုသိုလ္ႏွင့္မိမိ ပီတိျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။

(အထူးမွာခ်င္သည္မွာ အခ်ိဳ႕အခ်က္မ်ားကို စာေရးသူက ျဖည့္စြက္တင္ျပထားမႈမရွိေသာ္လည္း (အခ်က္တိုင္းကို)ေလးေလးနက္နက္ ေတြးဆၿပီး ဖတ္ရႈေစလိုပါသည္။ ေတြးေတြးဆဆ ဖတ္ရႈေလေလ မိမိ၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ားကို ဆန္းစစ္မိၿပီး အစဥ္အလာမွားယြင္းမႈမ်ားကို သိျမင္လာေလေလ ျဖစ္မွာေသခ်ာပါသည္။ `ဗုဒၶ၀ါဒအစစ္အမွန္ဟာ ဘာလဲ´ဟူသည့္အေမးကိုလည္း မိမိကိုယ္တိုင္ ေျဖတတ္သြားလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ သိျမင္နားလည္သည့္အေလ်ာက္ ဗုဒၶျမတ္စြာအား ေလးစားၾကည္ညိဳမႈမ်ား တိုးပြားေလမည္။ ၾကည္ညိဳမႈမ်ား တိုးပြားသည့္အေလ်ာက္ ကုသိုလ္စိတ္မ်ား တိုးပြားလာေပလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဂရုတစိုက္ မွတ္သားဖတ္ရႈေစလိုေၾကာင္း တိုက္တြန္းမွာၾကားလိုပါသည္။)

(၂)

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈကို ေလာကတြင္း ရွင္သန္လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ မကြာမလြတ္ေစရ။ ေလာကတြင္းမွာ ေနရင္းျဖင့္ ေသာကကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္မႈကို ရႏိုင္ဖို႔ ညႊန္ျပ၏။ ကူဋဒႏၲသုတ္သည္ အမွန္အားျဖင့္ ေလာကၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွသည္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈသို႔ ေကာက္ေၾကာင္းေပးထားေသာ သုတ္ျဖစ္၏။ ဘ၀ေနထိုင္ေရးလမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္၏။ ရုပ္၀တၳဳၾကြယ္၀ေရးတရားျဖစ္သကဲ့သို႔ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ ရေစႏိုင္ေသာတရားလည္း ျဖစ္၏။ ႏုိင္ငံတုိင္း ႏိုင္ငံတိုင္း ဗုဒၶညႊန္ျပထားေသာ ဤလမ္းညႊန္ခ်က္နဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈႏွင့္ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ပူးတဲြပိုင္ဆိုင္ႏိုင္လာမည္မွာ ေသခ်ာ၏။

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းငါးရာႏွင့္ ခါဏုမတအမည္ရွိေသာ ပုဏၰားရြာသုိ႔ ၾကြေရာက္လာခဲ့၏။ ထုိစဥ္အခါ၌ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ဗိမၺိသာရမင္းက ဆုလာဘ္အျဖစ္ျဖင့္ အပုိင္စားေပးထားေသာ `ခါဏုမတ´ရြာကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေန၏။ ထုိစဥ္အခါ၌ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီး(အလွဴၾကီး)ကုိ စီရင္လ်က္ ရွိ၏၊ (ထုိသုိ႔စီရင္ရာ၌) ယဇ္ပူေဇာ္ရန္အတြက္ ႏြားလား ခုနစ္ရာ၊ ႏြားထီးငယ္ ခုနစ္ရာ၊ ႏြားမငယ္ ခုနစ္ရာ၊ ဆိတ္ ခုနစ္ရာ၊ သုိး ခုနစ္ရာတို႔ကို ယဇ္တုိင္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ထားကုန္၏။

သူ႕ေခတ္ သူ႕အခါအရ လႊမ္းမိုးထားေသာ ဘာသာေရးအသိဉာဏ္မ်ားအရ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၏ စံႏႈန္းကား ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ယေန႔ေခတ္အခါမွာ စီးပြားေရးမေကာင္းလွ်င္၊ က်န္းမာေရးမေကာင္းလွ်င္…မိမိတို႔ ကိုးကြယ္မႈအေလ်ာက္ ဘာသာေရးထုံးတမ္းမ်ားကို စီရင္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိ၏။ မည္သူမွ် မသိမျမင္ႏုိင္ေသာ နတ္ဘုရားမ်ားကို သတၱ၀ါမ်ားသတ္ျဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းသည္ ထိုေခတ္အခါက လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ျဖစ္၏။

အခ်ိဳ႕ဘာသာၾကီးမ်ား၏ က်မ္းစာမ်ားတြင္လည္း တိရစၧာန္မ်ား ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ သတ္ျဖတ္၍ ယဇ္ပူေဇာ္မႈကို ယေန႔တိုင္ေအာင္ ယံုၾကည္အားကိုးၿမဲ အားကိုလွ်က္ရွိ၏။ သိုးအေကာင္ေရ ၅၀၀၀၊ ႏြားအေကာင္ေရ ၁၀၀၀၀…စသည္တို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ သူတို႔ကိုးကြယ္အားထားေသာ ဘုရားသခင္ကို သတ္ျဖတ္ပူေဇာ္ၾက၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ယဇ္ၾကီးမ်ားကို (ျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္း၍) ယေန႔ကာလမ်ားတြင္ မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း ယင္းယဇ္ပူေဇာ္မႈမ်ား ေရးမွတ္ထားေသာက်မ္းစာကိုကား အျမတ္တႏိုး ထားၿမဲထားလွ်က္ရွိ၏။

ကူဋဒႏၲသည္လည္း တိုင္းျပည္တြင္း ဆူပူေသာင္းက်န္းသူမ်ား ေပါမ်ားၿပီး တိုင္းျပည္စီးပြားေရး က်ဆင္းေနသျဖင့္ အထက္ပါ ယဇ္ၾကီးကို ျပဳလုပ္လိုျခင္း ျဖစ္၏။ သတၱ၀ါ ၇၅၀၀-သည္ တုိင္းျပည္စီးပြားေရး မေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေသြးေခ်ာင္းစီးရေတာ့မည့္သေဘာ ၾကံဳေတြ႕ေနရ၏။

ထိုအခ်ိန္အခါတြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ၾကြေရာက္လာ၏။ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ၾကြလာေၾကာင္းကို ၾကားသိရ၍ ဘုရားရွင္တည္းခိုရာ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ဆီသုိ႔ သြားၾက၏။ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျပာသာဒ္ထက္၌ ေန႔အခ်ိန္ ေလ်ာင္းစက္ေနစဥ္ ဗုဒၶျမတ္စြာထံသို႔ သြားကုန္ေသာ ပုဏၰားႏွင့္အမ်ဳိးသားတုိ႔ကုိျမင္ေသာအခါ ''ရဟန္း ေဂါတမဟာ စိတ္ထားသံုးမ်ိဳး၊ အရံအတား (၁၆)ပါးႏွင့္ျပည့္စံုတဲ့ ယဇ္ကုိ သိတယ္လို႔ ငါ ၾကားဖူးတယ္။ ငါကေတာ့ မသိဘူး၊ ယဇ္ၾကီးလဲ ငါ ပူေဇာ္ခ်င္တယ္၊ ရဟန္းေဂါတမထံသြားၿပီး ေမးရရင္ ေကာင္းမယ္''ဟု အၾကံျဖစ္၏။

ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ပုဏၰားတုိ႔သည္ ''အရွင္ ရဟန္းေဂါတမထံသို႔ မသြားသင့္ပါ။ ရဟန္းေဂါတမထံသြားလွ်င္ အရွင္၏ ဂုဏ္သိကၡာက်လိမ့္မည္၊ ရဟန္းေဂါတမ၏ ဂုဏ္သတင္းသည္ တိုးပြါးပါလိမ့္မည္၊ ရဟန္းေဂါတမကသာ အရွင့္ကို ဖူေးျမာ္လာသင့္ပါ၏။ အရွင္သည္ ဇာတ္အားျဖင့္လည္း ရဟန္းေဂါတမထက္ ျမင့္ျမတ္၏။ ရဟန္းေဂါတမထက္လည္း စည္းစိမ္ၾကြယ္၀၏။ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတို႔၌ အၾကြင္းမဲ႔ တတ္ေျမာက္၏။ အရွင္သည္ အဆင္းလွ၏၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ၫိုဖြယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိ၏။ အရွင္သည္ သီလလည္း ရွိ၏၊ အေျပာလည္း ေကာင္း၏။ လူမ်ားစြာတို႔၏ ဆရာျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာလည္း ျဖစ္၏၊ လုလင္သံုးရာတို႔အား ေဝဒက်မ္းတို႔ကို ပို႔ခ်၏၊ အရွင္သည္ အိုမင္း၏၊ (အသက္) ႀကီး၏၊ (အရြယ္) ရင့္၏၊ ေရွးမီ၏၊ ေနာက္ဆံုးအရြယ္သို႔ေရာက္လ်က္ ရွိ၏၊

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္...

Monday, May 18, 2009

ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)

နိဒါန္း
ဗုဒၶဘာသာကုိ ဒီိမုိကေရစီနည္းက်သည္ဟု ဆိုၾက၏။ ဒီမိုကေရစီကို ယေန႔ေခတ္ကာလ၏ အေကာင္းဆံုးေသာ အခင္းအက်င္းအျဖစ္ လက္ခံထားၾက၏။ သို႔ျဖစ္၍ ကမၻာ့လူသား၏ စံႏႈန္းမ်ားကို သတ္မွတ္ေ၀ဖန္ၾကရာတြင္ ဒီမိုကေရစီနည္းက်မက် သံုးသပ္ၾကေလ့ရွိ၏။ အခ်ိဳ႕ကလည္း မိမိတို႔ အဆံုးစြန္တန္ဖိုးထားေသာ ဘာသာတရားကို ဒီမိုကေရစီဟူေသာ မေရမရာ ေခတ္ကာလေရပန္းစားေသာ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားတစ္ခုမွ်သာျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ခုႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္အကဲျဖတ္မႈကို ဘ၀င္မက်ခ်င္ၾက။

ယေန႔ကမၻာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ဘာသာၾကီးေလးခုတြင္ ကိုးကြယ္မႈဦးေရအားျဖင့္ ေအာက္ဆံုးေရာက္ေန၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေပၚျပဴလာျဖစ္ျခင္းႏွင့္ အႏွစ္သာရျပည့္၀ျခင္းတို႔မွာ တစ္ထပ္တည္းက်သည္ဟု မဆိုႏိုင္။ ေပၚျပဴလာျဖစ္တိုင္းလည္း အႏွစ္သာရျပည့္၀ေသာေၾကာင့္ဟု မဆိုႏိုင္သလို အႏွစ္သာရျပည့္၀တိုင္းလည္း ေပၚျပဴလာျဖစ္မည္ဟု မဆိုႏိုင္။ ဤသည္မွာ ေလာကၾကီး၏ နိယာမဟု ဆိုရမလို ရွိ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုးကြယ္သူဦးေရ ေအာက္ဆံုးေရာက္ေနေသာ ဗုဒၶဘာသာကို အႏွစ္သာရနည္းပါးမႈေၾကာင့္ဟု မဆိုအပ္။

ယေန႔ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ား၏ မ်က္လံုးထဲကို ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားလာေနၾက၏။ ဗုဒၶဘာသာ၏ အမွီအခုိကင္းမဲ့မႈ (ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားကိုးရမယ္)သည္ ေရွးယခင္က ဘာသာျခားတို႔၏ ထိုးႏွက္ကဲ့ရဲ႕စရာ အားနည္းခ်က္ၾကီးတစ္ခုလို ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါမွာကား ေလာကလူသားတို႔၏ ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးေနရမႈကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္လာေနၿပီ ျဖစ္၏။ ဘ၀၏ မွီခိုရာကင္းမဲ့မႈကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္လာၾကရ၏။ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာလွ်င္ ပို၍ဆိုး၏။ သားသမီးမ်ားမွာလည္း တဟုန္ထိုးလိွမ့္ဆင္းေနေသာ ေခတ္ကာလ ေရးစီးေၾကာင္းထဲတြင္ ၀ရုန္းသုန္းကား လိုက္ပါသြားေနရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ လူၾကီးသူမမ်ားမွာ ပို၍ အထီးက်န္လာရ၏။ အမွီအခုိ ကင္းလာ၏။ ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ရွာမေတြ႕။

ႏွလံုးသားျဖင့္ စတင္ခဲ့ပံုရေသာ ကမၻာ့ၾကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း ႏွလံုးသားကို ႏွစ္လေပါင္းမ်ားစြာ ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့ၾက၏။ ရုပ္၀တၳဳမ်ားေနာက္ စံုမွိတ္လိုက္ပါခဲ့ၾက၏။ ယခုအခါ ေမ့ေလ်ာ့ခံ ႏွလံုးသားကို ျပန္လည္ၾကည့္ျမင္လာတတ္ၾကၿပီ ျဖစ္၏။ ႏွလံုးသားတြင္ အထီးက်န္ဆန္ျခင္းႏွင့္ အမွီအခုိမဲ့မႈ၊ မလံုၿခံဳမႈတို႔ကို ရိပ္စား(ရိပ္စား)မိလာၾက၏။ အစဥ္ထာ၀ရ ရိုက္ခတ္လာေနေသာ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈတို႔က ႏွလံုးသားမွာ ေၾကးမႈံျပင္လို ထင္ရွားေနတာကို ေတြ႕လိုက္ၾကရ၏။ ကံသံုးပါးနဲ႔လုပ္ေဆာင္လိုက္သမွ်သည္ ႏွလံုးသားမွာ ရိုက္ခတ္လာ၏။ ရိုက္ခတ္လာေသာ ႏွလံုးခုန္သံႏွင့္ ကံအသစ္တို႔ကို ထပ္ေလာင္းလုပ္ေဆာင္ျဖစ္ၾက၏။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရၿပီ။ ေလာက၏ အျဖစ္အပ်က္တို႔မွာ ျပဳလုပ္ဖန္ဆင္းသူသည္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလြဲ၍ အျခားမရွိ။ ငါသာလွ်င္ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္ပါလားဟူ၍ ရိပ္စားမိလာၾကၿပီ။

ဤသို႔ျဖင့္ ဗုဒၶစာေပကို ေလ့လာေနသူမ်ားလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးပြားလာေန၏။ ေလ့လာသူတို႔အေနျဖင့္ သူတို႔ေလ့လာႏိုင္စြမ္းရွိလာေလေလ ဗုဒၶဘာသာ၏ လူသားဆန္မႈ၊ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ ေလာကအျမင္တို႔ကို ေတြ႕ျမင္သိရွိလာၾကေလေလ ျဖစ္ေနၾက၏။ ထိုအထဲမွ ယေန႔ေခတ္ကာလ၏ ေရပန္းစားေသာ ႏိုင္ငံေရးအျမင္တစ္ခုျဖစ္ေသာ ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားမ်ားကို ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားတြင္ အမွတ္မထင္ေလ့လာရင္းကေန အမွတ္ထင္ထင္ ေတြ႕ရွိလုိက္ၾကရ၏။ ေလ့လာသူတုိ႔ ဘ၀င္အခိုက္ေစဆံုး သုတၱန္က ကာလာမသုတ္ေခၚ ေကသမုတၱိသုတၱန္ျဖစ္၏။ ဒီေနရာမွာ ေမ့ေနေသာ သုတၱန္တစ္ခုရွိ၏။ ယင္းမွာ ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္ျဖစ္ပါ၏။ ကူဋဒႏၱသုတ္ေတာ္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ရႈေလေလ ျမတ္ဗုဒၶ၏ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို သေဘာအက်ၾကီး က်မိေလေလ ျဖစ္ရ၏။

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ လူ႕ေလာကအတြင္း ေရွာင္လႊဲ၍မရႏိုင္ေသာ လူသားထုတစ္ရပ္လံုးအေရးအတြက္ လမ္းညႊန္ခ်က္ေပးထားသည္မွာ ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပါသည္။ ယခု စာေရးသူက ကူဋဒႏၱသုတ္ေတာ္ကို ဗဟိုျပဳရင္း ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပသြားပါမည္။

Tuesday, May 12, 2009

အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ ဆန္းသစ္ျခင္း

(ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္။ တစ္ေန႔က ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္(ရန္ကုန္)ႏွစ္ပတ္လည္ မဂၢဇင္းကို ေကာက္လွန္ျဖစ္ေတာ့ ဦးဇင္းရဲ႕ ေဆာင္းပါးေလးကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ တကၠသိုလ္မွာ စာသင္ေနတဲ့ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးအေနျဖင့္ အေဟာင္းေတြကို ဆန္းသစ္ၿပီး အသစ္မ်ားျဖင့္ က႑သစ္မ်ား ထြန္းသစ္ေစဖို႔ ဆႏၵျပဳေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္က ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ျပန္ဖတ္ရေတာ့ စိတ္ကလဲ အတိတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕ကို ယေန႔အခါမွာ သေဘာမက်ႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲကို လိုလားတဲ့ စိတ္ကေတာ့ ယေန႔အထိ ရင္ထဲမွာ ကိန္းလွ်က္ပါပဲ။ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ေလးနဲ႔ အေျပာင္းအလဲကို ေရးထားခဲ့တာကို အခု ဖတ္ခ်င္သူေတြ ဖတ္ရေအာင္ ျပန္လည္တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္)

(Copyright နဲ႔ ၿငိမွာစိုးလို႔ ပံုအသစ္ေျပာင္းထား)


`တပည့္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ကို ပညာေရးျမွင့္တင္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ေနပါၿပီ´

ဤစကားေလးကို ရင္ခုန္လႈိက္လွဲစြာ ၾကိဳဆိုမိပါသည္။ နာယကဆရာေတာ္ မိန္႔ၾကားလိုက္ေသာ စကားပါ။ ထိုစကားကို ၾကားရၿပီးမွ ဤစာကို ေရးပါသည္။ အျမင့္ကိုေရာက္ျခင္းဟူသည္ မည္သည့္အရာျဖစ္ျဖစ္ လူကျမွင့္မွ ေရာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မျမွင့္ဘဲႏွင့္ မျမင့္ပါ။ ဤ၌ အေျခခံအက်ဆံုးက ျမွင့္တင္လိုစိတ္ပင္ ျဖစ္၏။ လူသားမ်ား၏ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးစသည္မ်ားသည္ ေ၀ါဟာရအေနအားျဖင့္ ေရွးေခတ္မ်ားႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း အသြင္သဏၭာန္အားျဖင့္ကား မိုင္ေပါင္းကုေဋကဋာ ေ၀းကြာျခားနားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္မွာ အသစ္ကို လိုလားမႈ၊ ျမွင့္တင္လိုမႈတို႔မွ ေရြ႕ေလ်ာစီးဆင္းလာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လူတိုင္း၏ ပကတိစိတ္မွာ (ငဲ့ညွာ၊ ေထာက္ထား၊ တြယ္တာမႈမ်ားႏွင့္ ဖံုးကြယ္မထားလွ်င္) ျမွင့္တင္လိုစိတ္ရွိပါသည္။

ဆင္ျခင္တံုတရားမပါေသာ ငဲ့ညွာမႈမ်ား၊ အမွန္တရားကို ဦးစားမေပးေသာ ေထာက္ထားမႈမ်ား၊ အေဟာင္းတုိင္းကို အေကာင္းခ်ည္းဟု ထင္မွတ္ထားမိေသာ တြယ္တာမႈမ်ားသည္ လူမ်ား၏ အတၱစိတ္ကို ျမင့္တက္ေစပါသည္။ အတၱစိတ္မ်ား ျမင့္မားလာၿပီဆိုလွ်င္ မည္မွ်ပင္ ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္ေသာ ဖန္တီးမႈပင္ျဖစ္ပါေစ အသစ္ကို မဖန္တီးလိုေတာ့။ သူတို႔ေျပာမည့္စကားသည္ ထံုးစံအတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။ `ဒီထက္ေကာင္းတာ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒါ ပရိပုဏၰပဲ´။

အေျပာင္းအလဲကို ဘာသာေရးယံုၾကည္မႈအပိုင္းမွ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္ပါမည္။ လူအမ်ားသည္ (နားမလည္၍) အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္ျခင္း၊ အေၾကာက္တရား၀င္လာျခင္းတို႔မွစၿပီး ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈ ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ပညာရွင္မ်ားလည္း သိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ သစ္ပင္၊ ေတာေတာင္စသည့္ ေရာက္တတ္ရာရာကို ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားမ်ားကို မိမိတို႔ စိတ္ကူးျဖင့္ ဖန္တီးၿပီး ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဘုရားအမည္ခံပုဂၢိဳလ္တို႔ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္ႏွင့္သူ ၾသဇာၾကီးမားရာ အရပ္၌ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ထိုအမည္ခံပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စစ္မွန္ေသာဓမၼကို ေဖာ္ထုတ္လုိက္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ဘာသာေရးျမွင့္တင္မႈ ျဖစ္သည္။ ဓမၼဟူသည္မွာလည္း ေလ့လာေရး၊ သင္ၾကားေရး၊ နားလည္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာပညာေရး(Buddhist Education)ဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ေလာကလူသားတို႔၏ ပညာေရးကို အေကာင္းဆံုး ျမွင့္တင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာကိုလည္း အေကာင္းဆံုးေသာ အေျပာင္းအလဲကို ဖန္တီးသူဟု ဆိုရေပမည္။

ေရွးေခတ္ပညာေရးဟူသည္ ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုေခတ္မ်ား၏ စီးပြားေရးဟူသည္မွာလည္း ဘာသာေရးႏွင့္သာ ႏွီးႏြယ္စပ္ယွက္မႈ ရွိေနခဲ့သည္။ ထိုကာလမ်ားမွ ေနာက္ပိုင္းေခတ္ ကာလေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခ်ီတက္လာခဲ့ၿပီးေသာအခါ ေဒသတစ္ခုအတြင္း၌ရွိေသာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈစသည္တို႔သည္ တစ္ေနရာတည္း၌ အေသရပ္တည္ခြင့္မရွိ ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ ေနရာေဒသအႏွံ႔အျပားသို႔ ေရာက္ရွိျပန္႔ႏွံ႔သြားၿပီး လူသားမ်ားက ေလ့လာသံုးသပ္ရင္းႏွင့္ လူသားမ်ားစြာ၏ အသိဉာဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမွာ ေတာက္ေျပာင္လာခဲ့ရသည္။ အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ ဆန္းသစ္ေတာက္ပလာခဲ့သည္ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ေပသည္။

အိႏၵိယႏိုင္ငံႏွင့္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံတို႔ဆီမွ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားသည္ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္မွစၿပီး ေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ ေရာက္ရွိလာျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာ့စာေပႏွင့္ပညာေရးသည္လည္း သူ႕ေခတ္သူ႕အခါအလိုက္ ေျပာင္းလဲဆန္းသစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ေျပာင္းလဲမႈတိုင္းကို တိုးတက္မႈဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း အေဟာင္းအေဟာင္းမ်ားကိုသာ ဖက္တြယ္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္နားပိတ္ ကေလးဆိုးကဲ့သို႔ က်ားကန္ကန္ စံုရပ္ေနလွ်င္ကား ေခတ္ကာလေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်က်န္ရစ္ေနလိမ့္မည္ဟု အေသအခ်ာ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။

ျမန္မာ့စာေပ စီးဆင္းတိုးတက္မႈ၌ျဖစ္ေစ၊ ကမၻာ့စာေပစီးဆင္းတိုးတက္မႈ၌ျဖစ္ေစ အေျပာင္းအလဲမ်ား၊ ဆန္းသစ္တီထြင္ဖန္တီးမႈမ်ားကို အထင္အရွား ေတြ႕ရွိႏိုင္ပါသည္။ အေျပာင္းအလဲမ်ားအတြက္ သေဘာထားၾကီးၾကီး ထားတတ္ေလေလ တိုးတက္မႈရရွိေလေလ ဆိုသည္မွာလည္း သမိုင္း၏ အရွိတရားျဖစ္ေနပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပ်ိဳ႕၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာစာေပသည္လည္း တစ္ေခတ္ႏွင့္တစ္ေခတ္ ဆန္းသစ္တီထြင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာခဲ့ရပံုကို ပညာရွင္တိုင္း သိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာမ်ားသည္ သမုိင္း၏ အခန္းက႑တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ခံစား၍ မရတာတစ္ခုတည္းႏွင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် တန္ဖိုးေလွ်ာ့ခ်ပစ္၍ မရပါ။ ေရႊသမင္သည္ ပတၱျမားကို တန္ဖိုးေလွ်ာ့ခ်ပစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ သူခံစား၍ မရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤေနရာ၌ ကဗ်ာအေၾကာင္း ေျပာဖို႔မဟုတ္ပါ။ ေျပာင္းလဲဆန္းသစ္လာမႈတိုင္းသည္ သူ႕သေဘာသူ ေဆာင္ေနပါသည္။ သမိုင္းမွာ ကိုယ္က ေရႊသမင္မျဖစ္ဖို႔ကား အမွန္တကယ္ လိုအပ္သည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။

ကဗ်ာကဲ့သို႔ပင္ ၀တၳဳစာေပ၊ သို႔မဟုတ္ ျမန္မာစကားေျပအေရးအသားသည္လည္း ေခတ္ကာလမ်ားစြာကို ၿခံဳၾကည့္လွ်င္ ေနာက္ေနာက္ ဖန္တီးသမွ်သည္ ေရွးေရွးဖန္တီးသမွ်ထက္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပိုမိုဆန္းသစ္လွပေနသည္ကို ေတြ႕ရပါမည္။ ပုဂံေခတ္တြင္ ေက်ာက္စာစကားေျပ စတင္ထြန္းကားခဲ့သည္။ သူ႕ေခတ္သူ႕အခါအရ ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာအေရးအသားသည္ ရာဇကုမာရ္၏ ေစတနာကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးဖြဲ႕ႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာစကားေျပေရးဟန္အေနျဖင့္ `အရိုးခံေရးဟန္´ဟု ပညာရွင္မ်ားကို ဆိုၾကသည္။ ပင္းယေခတ္ေရာက္ေသာအခါတြင္ `အရိုးခံေရးဟန္´မွ `ေ၀ေ၀ဆာဆာေရဟန္´သို႔ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာခဲ့သည္။ အင္း၀၊ ေတာင္ငူ၊ ေညာင္ရမ္းေခတ္မ်ားအထိ ပုဂံႏွင့္ပင္းယေခတ္တို႔မွ စတင္စီးဆင္းလာခဲ့ေသာ ေက်ာက္စာ၊ မင္စာ၊ စကားေျပာမ်ားသည္ ဆက္လက္ထြန္းကားေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

တစ္ခုေျပာစရာရွိသည္မွာ ထိုေက်ာက္စာ၊ မင္စာမ်ားႏွင့္အတူ ေမတၱာစာ၊ ၀တၳဳ၊ ရာဇ၀င္၊ အေရးေတာ္ပံု၊ မင္းမႈေရးရာမွတ္တမ္း၊ ဓမၼသတ္၊ ေလွ်ာက္ထံုးစေသာ ေပစာ၊ ပုရပိုက္စာ၊ စကားေျပမ်ားကိုလည္း ေျပာင္းလဲဆန္းသစ္လာေသာ တီထြင္ဖန္တီးမႈမ်ားအေနႏွင့္ ေတြ႕လာရၿပီ ျဖစ္သည္။ ယင္းဖန္တီးမႈမ်ားကို `ပံုသဏၭာန္သစ္စကားေျပမ်ား´ဟု ပညာရွင္မ်ားက သတ္မွတ္ၾကသည္။

ပုဂံေခတ္မွ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကုန္ဆံုးခ်ိန္အထိ ႏွစ္ေပါင္း ၇၂၀-ေက်ာ္အတြင္း ျမန္မာစကားေျပအေရးအသားသည္ အေဟာင္းမ်ားႏွင့္သာ လံုးခ်ာလိုက္ေနသည္မဟုတ္ပါ။ ေက်ာက္စာ၊ မင္စာ၊ စကားေျပမွ ပံုႏွိပ္စကားေျပအထိ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာခဲ့သည္။ စကားေျပေရးဟန္အေနျဖင့္ ဇာတ္၀တၳဳေရးဟန္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ စကားေျပမ်ားအတြင္း၌လည္း ကာရန္နေဘမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕ဖဲြ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေရးသားေလ့ရွိခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းေခတ္မ်ားတြင္ ဂ်ိမ္းလွေက်ာ္က အလက္ဇႏၵားဒူးမား၏ မြန္တိခရစ္စတို (The court of Monte Cristo)၀တၳဳကို ေမာင္ရင္ေမာင္၊ မမယ္မအမည္ျဖင့္ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ ဖန္တီးခဲ့သည္။ ဤစာအုပ္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက `ဤ၀တၳဳအေရးအသားက နေဘကာရန္ ညွပ္ထားေသာ စကားေျပအဖဲြ႕အႏြဲ႕ကို ေတာ္လွန္လိုက္သည္´ဟု ဆိုသည္။ အမွန္အားျဖင့္ စာေပေရးရာ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈမ်ားမွာ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ပင္ ျဖစ္သည္။ အဓိက ေျပာလိုသည္မွာ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈတိုင္းတြင္ သူ႕အဓိပၸာယ္ႏွင့္သူ ရွိေနသည္။

အေျပာင္းအလဲမ်ား ၾကံဳေတြ႕လာတုိင္း လူ၏ ႏွလံုးသားတြင္ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္တတ္သည္မွာလည္း သဘာ၀ဟု ဆိုရပါမည္။ အခ်ိန္တန္လာေသာ္လည္း ထိုေျပာင္းလဲလာေသာ အသစ္မ်ားႏွင့္ ေလာကလူသားမ်ားသည္ ေနသားတက် ျဖစ္သြားေတာ့ျပန္သည္။ စာသင္တိုက္တစ္ခုမွ မိတ္ေဆြတစ္ပါးက ေမးလာသည္။ `အျပင္ဓမၼာစရိယနဲ႔ တကၠသိုလ္ဓမၼာစရိယ ဘာကြာသလဲ´။
ဤေနရာတြင္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္သည္ ဤတကၠသိုလ္ကို မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အားသြန္ၾကိဳးပမ္း ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ပါသနည္း။ ဓမၼာစရိယသင္ရိုးမ်ားကို သင္ၾကားေနေသာ စာသင္တိုက္ၾကီးမ်ားစြာ ရွိၿပီး မဟုတ္ပါေလာ။ ဆရာေတာ့္အေနျဖင့္ ဓမၼာစရိယသင္ရိုးကိုသာ အဓိကထား သင္ၾကားေစရမည္ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ ထားပါမူ တကၠသိုလ္ဟူေသာ အမည္ကို သံုးစြဲလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ယူဆပါသည္။ အစိုးရဓမၼာစရိယ သင္ရိုးပံုစံသည္ ဤေခတ္သာသနာျပန္႔ပြားေရးအတြက္ မလံုေလာက္ေတာ့ဟု ဆရာေတာ္ျမင္သိခဲ့သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပစ္ပမယ္၍မရေသာ ဓမၼာစရိယသင္ရိုးမ်ားအျပင္ အျခားဘာသာရပ္မ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္းသင္ၾကားေလ့လာေစခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယခုအခ်ိန္ အဓိကဘာသာရပ္မဟုတ္ဟု ဆိုထားေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကိုလည္း အဓိကထား ေလ့လာသင္ၾကားသင့္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။

`ဒီဘာသာရပ္ေတြဟာ အဓိက မဟုတ္ပါဘူးကြာ´ဟု သာမန္ကာလွ်ံကာ သေဘာထားလွ်င္ အျပင္ဓမၼာစရိယႏွင့္ ထူးမျခားနားပင္ ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။ ပင္မဘာသာဟု အမည္တပ္ထားေသာ ဘာသာရပ္မ်ားမွ အျခားေသာဘာသာရပ္မ်ား၌ ႏွံ႕စပ္ကၽြမ္းက်င္မႈရွိေလေလ သာသနာျပန္႔ပြားေရးေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အက်ိဳးမ်ားေလေလ ျဖစ္ေနသည္ကား ျငင္းမရေသာ အမွန္တရား ျဖစ္ေနေလၿပီ။

အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရလွ်င္ `အျပင္ဓမၼာစရိယႏွင့္ တကၠသိုလ္ဓမၼာစရိယ ဘာကြာသလဲ´ဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို မေျဖလိုပါ။ `ငါတို႔တကၠသိုလ္ႏွင့္ မင္းတို႔တကၠသိုလ္ဘာကြာသလဲ´ဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ိဳး ေမးလာလွ်င္ကား ဂုဏ္ယူ၀င္ၾကြားစြာ ေျဖဆိုႏိုင္ခ်င္ပါသည္။ `မင္းတို႔လက္ထက္က်မွ လုပ္ေပါ့´ဟုကား အေျပာမခံလုိပါ။ ထိုအခ်ိန္အထိ္ လိုက္၍မမီေအာင္ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။ ေနာက္က်ေနမွန္းမသိဘူးဟု ဆိုလွ်င္ကား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနလိုက္ရုံသာ ရွိပါသည္။ လူဆိုသည္မွာ ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈႏွင့္ကိုယ္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ခြင့္ရွိပါသည္။

လူတိုင္းလူတိုင္း၌ ကိုယ္ပိုင္အေတြးအျမင္ျဖင့္ အေကာင္းအဆိုး သတ္မွတ္ထားေသာ ပုဂၢလဓိ႒ာန္ဟူ၍ ရွိပါသည္။ တကၠသိုလ္ပညာသင္ၾကားေရးတြင္ ပုဂၢလဓိ႒ာန္မ်ားကို ေရွ႕တန္းတင္လြန္းအားၾကီးလွ်င္ `မျမင့္ေသးဘူး´ဟု ျမင္ပါသည္။ ပညာရပ္တစ္ခုကို တတ္ႏိုင္သမွ် ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ခ်ဥ္းကပ္ေလ့လာႏိုင္ၿပီဆိုလွ်င္ `ပညာေရးအဆင့္အတန္း ျမင့္သည္´ဟု ျမင္ပါသည္။ မိမိ၏ ေဘာ့ပင္မင္ေခ်ာင္းထဲတြင္ `ဒါ့ထက္ေကာင္းတာ မရွိဘူးဟု စြဲထည့္ထားလွ်င္ ေရးလိုက္သမွ်သည္ ဒါ့ထက္ေကာင္းတာ မရွိဘူး´ဟုသာ ထြက္လာေပလိမ့္မည္။

ယေန႔ကမၻာတြင္ နည္းပညာမ်ား၊ အတတ္ပညာမ်ား ယဥ္ေက်းမႈမ်ားသည္ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလွ်က္ ရွိသည္။ ယင္းသို႔ ခ်ီတက္ရာ၌ မိမိတို႔အေနျဖင့္ အျခားလူမ်ားႏွင့္ တန္းတူ ရင္ေဘာင္တန္း ခ်ီတက္မည္လား။ ေနာက္ဆံုးမွ ဒရြတ္တိုက္ လိုက္ပါခ်ီတက္မည္လား။ ဤအခ်က္တို႔ကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္၏ ၾသ၀ါဒသည္ အေျပာင္းအလဲမ်ား၏ အရုဏ္ဦးျဖစ္ပါေစဟု ဆုမြန္ေခၽြမိပါသည္။ ။

Friday, May 8, 2009

၀ိဆက္ပဲြေတာ္

(ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေပါင္းတို႔…..ဒီေန႔ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ေမြးေန႔၊ ဘုရားအျဖစ္ေရာက္ေတာ္မူေသာေန႔၊ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔မွာ သီရိလကၤာရဲ႕ ၀ိဆက္ပဲြေတာ္က်င္းပပံုမ်ားနဲ႔ မႏွစ္က ၀ိဆက္ေန႔မွာ ရိုက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုမ်ားကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕အခ်က္အလက္မ်ားကို ဟိုဟိုဒီဒီ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားမွ ရရွိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ထူးျခားတဲ့အစဥ္အလားမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရင္း ဓမၼအႏွစ္သာရမ်ားဆီ တက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ….)



“၀ိဆက္”ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာပြဲေတာ္ေတြအနက္ အေရးအၾကီးဆံုးပြဲေတာ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ယင္းပြဲေတာ္ကို ေမလရဲ႕လျပည့္ေန႔မွာ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶေမြးေန႔မွာ က်င္းပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ေမြးေန႔နဲ႔ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာေန႔မွာ က်င္းပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စာေပအရ ဗုဒၶဆိုတာ ႏိုးၾကားၿပီးေသာသူ သို႔မဟုတ္ ဉာဏ္အလင္း ရရွိၿပီးသူလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ ဗုဒၶဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရဟာ ထူးကဲသာလြန္ေသာဉာဏ္ပညာနဲ႔ ကရုဏာတရားရွိေသာပုဂၢိဳလ္ကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ ညာဏ္အလင္းဆိုတာ ပုဂၢိဳလ္အသီးသီး တဏွာနဲ႔ဒုကၡတရားတို႔မွ လြန္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ကို ရရွိတဲ့ ေကာင္းျမတ္ေသာ အေျခအေနတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

၀ိဆက္ပြဲေတာ္ကို သီရိလကၤာ၊ တရုတ္၊ စကၤာပူ၊ မေလးရွား၊ ကေမၻာဒီးယား၊ ထိုင္းနဲ႔ လာအိုႏို္င္ငံေတြမွာ အထူးသျဖင့္ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ ၀ိဆက္ပြဲေတာ္ဟာ ျမန္မာမွာေတာ့ အၾကီးက်ယ္ဆံုးပဲြေတာ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာမွာ ကဆုန္လျပည့္ေညာင္ေရသြန္းပဲြေတာ္ေလာက္ပဲ က်င္းပၾကတာ မ်ားပါတယ္။ သီရိလကၤာမွာေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ အၾကီးက်ယ္ဆံုး ပဲြေတာ္ၾကီး ျဖစ္တယ္။ အဓိကကေတာ့ မီးအလွဆင္ထြန္းညွိျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ မီးအလွေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ မ႑ပ္ၾကီးေတြ၊ ဘုရားပံုေတာ္ေတြ၊ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြ..တည္ေဆာက္ၿပီး အၾကီးအက်ယ္ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။





ႏိုင္ငံမ်ားစြာမွ ၀ိဆက္ပြဲေတာ္က်င္းပပံုမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ တူညီတဲ့ အစဥ္အလာေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ပြဲေတာ္ကို ေရာင္စံုမီးပံုးေတြနဲ႔ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ အိမ္ေတြကို သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္စြာထားၿပီး တန္ဆာဆင္ၾကတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ၀ိဆက္ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မွာ စကၠဴမ်ား၊ သစ္သားမ်ားျဖင့္ မီးအိမ္မ်ားကို ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသလို ေလွာင္အိမ္ထဲမွငွက္မ်ားကိုလဲ ၾကီးက်ယ္ေသာ အခမ္းအနားျဖင့္ လႊတ္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္အတြင္း ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟာ နီးစပ္ရာ ေက်ာင္းမ်ားသို႔သြားကာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အစားအေသာက္၊ ဖေယာင္းတိုင္၊ ပန္းမ်ားကို လွဴဒါန္းေလ့ရွိပါတယ္။



ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ယ္ျခင္းနဲ႔ ဆုေတာင္းျခင္းဟာ ၀ိဆက္ေန႔ထူးရဲ႕ အေရးၾကီးတဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္အား ေရသပၸါယ္ျခင္း အခမ္းအနားကိုလဲ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ပခံုးေတာ္အထက္မွ ေရသြန္းေလာင္းျခင္းမ်ားကိုလဲ ျပဳေလ့ရွိပါတယ္။ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ မိမိတို႔ရဲ႕စိတ္သႏၱာန္မွာရွိတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟမ်ားကို ျဖဴစင္ေစဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ ႏိုင္ငံတြင္ကား အဆိုပါ အစီအစီအစဥ္မ်ားအျပင္ မိမိတိုိ႔ရဲ႕ ရွိရင္းစြဲယဥ္ေက်းမႈမ်ားကိုလဲ ထည့္သြင္းက်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ နဂါးအကမ်ား ပါ၀င္ေစျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လွဴဖြယ္၀တၳဳမ်ားကိုလဲ ျမတ္ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ကို လွဴဒါန္းဖို႔ ယူေဆာင္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလို က်င္းပတာဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဘ၀ျဖစ္ေတာ္စဥ္နဲ႔ တရားေတာ္မ်ားကို ေလးစားမႈ၊ ေက်းဇူးတင္မႈတို႔ကို ျပသရာေရာက္ပါတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္အတြင္း သတၱ၀ါမ်ားကို မညွင္းဆဲေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနျဖင့္ သက္သတ္လြတ္ စားေလ့ရွိၾကပါတယ္။







သီရိလကၤာႏိုင္ငံက ၀ိဆက္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ႏွစ္စဥ္ အားလပ္ရက္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အိႏၵိယမဟာယာနဗုဒၶဘာသာဓေလ့ထံုးစံအရ အဆိုပါ ၀ိဆက္နဲ႔ အဓိပၸါယ္ထပ္တူျဖစ္တဲ့ ၀ိဆာခဆိုတဲ့အမည္အားျဖင့္ လူသိမ်ားတဲ့ အားလပ္ရက္ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိဆက္ ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရဟာ ၀ိဆာခဆိုတဲ့ ပါဠိကေနေျပာင္းလဲလာတဲ့ ဆင္ဟာလေ၀ါဟာရျဖစ္ပါတယ္။ “၀ိုင္း ဆာခ” ဆိုတာကေတာ့ ဟိႏၵဴျပကၡဒိန္မွာ ဒုတိယေျမာက္လရဲ႕အမည္ျဖစ္ပါတယ္။

အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒရွ္နဲ႔ နီေပါႏိုင္ငံေတြမွာ ဤလျပည့္ေန႔ကို ၀ိဆာခ္ပူဇ(Visakah Puja)၊ ဗုဒၶ ပုရ္နိမာ(Buddha Purnima)၊ ဗုဒၶဇယႏၱိ(Buddha Jayanti)လို႔လဲ အသိမ်ားပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာကေတာ့ ၀ိဆာခဘုခ်( Visakha Bucha)၊ ဗီယက္နမ္မွာ ဖက္ဒန္း(Phật Đản)၊ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ၀ိုင္းဆက္ (Waisak)၊ သီရိလကၤာမွာ ၀ိဆက္(ေ၀့ဆက္)(Vesak (Wesak))၊ တရုတ္စကားေျပာတဲ့ မေလးရွားနဲ႔ တရုတ္မွာ ေဖာဒန္း(佛誕 (fó dàn))၊ တိဗက္မွာ စကဒ၀(Saga Dawa)လို႔ အသီးသီး ေခၚဆို အသံုးျပဳကာ ပြဲေတာ္မ်ားကို က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ လာအိုႏိုင္ငံမွာလဲ ဒီပဲြေတာ္နဲ႔ ထပ္တူျဖစ္တဲ့ ပြဲေတာ္တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဆိုပါ ပြဲေတာ္ကေတာ့ ၀ိကဆက္ခ ေဘာကဆ(Vixakha Bouxa)လို႔ ေခၚပါတယ္။





ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ ဒီအခ်ိန္က်င္းပတဲ့ ဒီပဲြေတာ္ကို ကဆုန္လျပည့္(Ka-sone-la-pyae)လို႔ အမည္တြင္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ျမန္မာျပကၡဒိန္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္လျဖစ္တဲ့ ကဆုန္လျပည့္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ သီရိလကၤာ၊ မေလးရွား၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ စကၤာပူ၊ ဗီယက္နမ္နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ထိုင္၀မ္တို႔မွာ ဒီ၀ိဆက္ပြဲေတာ္အခါသမယကို အမ်ားျပည္သူရုံးပိတ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားမွာ အသံုးျပဳတဲ့ မတူထူးျခားတဲ့ ျပကၡဒိန္ေတြရဲ႕ အလိုအရ ၀ိဆက္ပြဲေတာ္ရက္ကို အတိအက် သတ္မွတ္ဖို႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာျပကၡဒိန္ကို လက္ခံ အသံုးျပဳတဲ့ ေထရ၀ါဒတိုင္းျပည္မ်ားမွာ ထံုးစံအားျဖင့္ ငါးလေျမာက္ သို႔မဟုတ္ ေျခာက္လေျမာက္ရဲ႕ လျပည့္ေန႔၊ ဥပုသ္ေန႔မွာ ပြဲေတာ္ရက္ က်ေရာက္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ တရုတ္ျပကၡဒိန္မွာ ပထမဆံုးလျပည့္က်တဲ့ ေလးလေျမာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းျပကၡဒိန္အရကေတာ့ ပြဲေတာ္ရက္ဟာ တစ္သမတ္တည္း မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဧၿပီလနဲ႔ ေမလမွာေတာ့ က်ေရာက္ေလ့ရွိပါတယ္။

တခါတရံ ဗုဒၶေန႔လို႔လဲ သံုးၾကပါေသးတယ္။ ဒီပြဲေတာ္ရက္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ေမြးေန႔၊ သဗၺညဳတဉာဏ္အလင္းရရွိတဲ့ေန႔၊ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူေသာေန႔မ်ားနဲ႔လဲ တိုက္ဆိုင္ေနလို႔ ထူးျခားၿပီး ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၅၀ခုႏွစ္မွာ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားညီလာခံၾကီးကို သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ က်င္းပ ခဲ့ပါတယ္။ အဆိုပါ ညီလာခံမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေမြးေန႔ကို ၀ိဆက္ေန႔အျဖစ္ ပြဲေတာ္က်င္းပၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀ိဆက္အခါေတာ္ေန႔ေရာက္တိုင္း တစ္ကမၻာလုံးမွာရွိတဲ့ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာဓေလ့ထုံးစံမ်ားရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဖြားေတာ္မူရာေန႔၊ သဗၺညဳတညာဏ္အလင္းရရွိတဲ့ေန႔၊ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္ မူရာေန႔မ်ားကို ေအာက္ေမ့အမွတ္ရ ဂုဏ္ျပဳေလ့ရွိၾကပါတယ္။





















ပြဲေတာ္ရက္မွာဆိုရင္ သတၱ၀ါမ်ားကို သတ္ျဖတ္ေလ့မရွိၾကပါဘူး။ သက္သတ္လြတ္သာ စားေလ့ရွိပါတယ္။ တိုင္းျပည္မ်ား အထူးသျဖင့္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ၀ိဆက္ေန႔ကို အပိုႏွစ္ရက္ပါ ထည့္ေပးထားပါတယ္။ ရံေပးထားပါတယ္။ သီရိလကၤာအစိုးရဟာ ထိုေန႔မွာ အရက္ေရာင္းခြင့္၊ ေသာက္စားခြင့္ကို အထူးပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါမ်ားကိုလဲ ေဘးမဲ့လႊတ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အမ်ားစုက ပြဲေတာ္ရက္မွာ ပိတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ကိုပဲ ၀တ္ဆင္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ တစ္ေန႔လံုး ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားမွာ ရွစ္ပါးသီလေဆာက္တည္ၿပီး တရားနာယူကာ ေနေလ့ရွိၾကပါတယ္။ သီရိလကၤာမွာဆိုရင္ သာမေဏ၀တ္တဲ့အေလ့အထလဲ ရွိပါတယ္။





တိုင္းျပည္အမ်ားအျပားမွာ အထူးသျဖင့္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ သာသနာ့အလံေတာ္ လႊင့္တင္ျခင္း၊ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃဆိုတဲ့ ရတနာသံုးပါးကို ပူေဇာ္ထားေသာ ဓမၼေတးသီခ်င္းမ်ား သီဆိုျခင္းမ်ားကို ျပဳေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ပကာသနမ်ား ျခယ္သ,မထားေသာ ပန္းမ်ားနဲ႔လဲ ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္မ်ား၊ ဆီမီးမ်ား၊ အေမႊးတိုင္မ်ားနဲ႔လဲ ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေမႊးတိုင္ ပူေဇာ္ျခင္းရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေလာကရဲ႕ မၿမဲျခင္းတရားကို ထင္ဟပ္ေစဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဟာ အိႏၵိယမွ ယဥ္ေက်းမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့ တိုင္းျပည္အမ်ိဳးမ်ိဳးသို႔ ေရာက္ရွိျပန္႔နွံ႔ခဲ့တဲ့ အတြက္ ၀ိဆက္ပြဲေတာ္က်င္းပပံုဟာလဲ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားအလိုက္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပား သြားခဲ့ပါတယ္။ တူညီတာကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶအား ေအာက္ေမ့အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ။

(ဘုန္းဘုန္းဦး၀ိစိတၱ(ကိုရီးယား)ရဲ႕ ဒီပိုစ္ေလးကိုလဲ ဖတ္သင့္တယ္)

Thursday, May 7, 2009

ခ်စ္ျခင္းတရားေနာက္ကို လိုက္လိုသူ သို႔မဟုတ္ Hsin Tao ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း...အဆက္

ယခင္က အဆက္.......
(ဘာသာေရးေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္နဲ႔ ေခ်ာက္ထဲက တိုင္းျပည္ကို ၿပံဳးၿပံဳးၾကီး ၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့ ဘာသာေရးသမားအမည္ခံသူမ်ားသို႔ ရည္ညႊန္းလိုပါသည္)

....မတူညီတဲ့ ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုတည္းထားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ အရာတစ္ခုေပၚမွာ အာရံုစိုက္ထားတယ္။ ကမၻာၾကီးနဲ႔လူသားေတြကို ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ အႏုျမဴလက္နက္ေတြ၊ ဓာတုေဗဒေတြပါ၀င္တဲ့ လက္နက္ၾကီးေတြကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာအၾကီးအကဲေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို စတင္ေျပာၾကားေနၾကပါတယ္။ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အဆက္မျပက္ျမွင့္တင္ေပးဖို႔ရန္အတြက္ ကၽြႏ္ုပ္ကိုကၽြႏ္ုပ္ စံျပပုဂၢိဳလ္အျဖစ္သာမက သီးခံျခင္း၊ မဆုတ္မနစ္ၾကိဳးစားျခင္းနဲ႔ ေမတၱာတရားေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္က်င့္ၾကံအားထုတ္ထားတဲ့
သမထ၊ ၀ိပႆနာအက်င့္ေတြေၾကာင့္

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမွင့္တင္ဖို႔
ယံုၾကည္ခ်က္က
ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိေနပါတယ္။
သီးခံျခင္းနဲ႔ေမတၱာတရားေတြလဲ

ျပည့္၀ေနေအာင္ ၾကိဳးစားထားပါတယ္။
ဒါက ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္လမ္းစဥ္ပါပဲ။


ဘာသာတရားေတြအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားေတြ၊ သီးခံျခင္းတရားေတြနဲ႔ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေလးစားမႈေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ ကမၻာ့ဘာသာေရးျပတိုက္(Museum of World Religions)တစ္ခုကို တည္ေထာင္ထားပါတယ္။ မတူျခားနားတဲ့ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးေတြၾကားမွာ တံတားထုိးေပးတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေစဖို႔ပါ။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္၊ ေျခာက္ႏွစ္လံုးလံုး အားေပးေထာက္ခံမႈေတြ၊ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳမႈေတြနဲ႔ ခိုင္မာတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြမ်ားစြာကို လက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပညာေရးအားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမွင့္တင္ဖို႔ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးမ်ားတကၠသိုလ္ (University of World’s Religions)ကိုလဲ စတင္တည္ေထာင္ေနပါၿပီ။

ဒီတကၠသိုလ္ၾကီးဟာ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးမ်ားေကာင္စီတို႔မွာရွိတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ေဆာင္ရြက္ေနသူ မိတ္ေဆြေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ လက္တြဲမျဖဳတ္ဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမွင့္တင္ၿပီး နီးနီးကပ္ကပ္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ႏို္င္ဖို႔အတြက္ အျခားေသာအဖြဲ႕အစည္းေတြကိုလဲ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္အထင္ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္ရႈေထာင့္အရဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အရာတစ္ခုပါပဲ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ အဲဒီလိုမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာသာေရးသမားလို႔ေတာင္

ဆိုလို႔မရေတာ့ပါဘူး။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့

လူသားအခ်င္းခ်င္း
ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ ေမတၱာတရားမွ မရွိထားရင္
ဘာသာတရားဆိုတာ

ဘာအဓိပၸာယ္ရွိေတာ့မလဲ။

ႏိုးၾကားတက္ၾကြမႈေတြ ဆိတ္သုဥ္းၿပီဆိုတာနဲ႔
အမုန္းတရားေတြကို ေမတၱာတရားအျဖစ္
အသြင္ေျပာင္းေပးဖို႔
ဘယ္ကလာၿပီး အားအင္ေတြ ရွိႏိုင္ေတာ့မလဲ။


ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဒီအတြက္ တကယ့္ကို ႏိုးႏိုးၾကားၾကား ရွိေနဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ ယံုတယ္။ ဒီအလုပ္ဟာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမွင့္တင္ဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးအလုပ္ပဲ။

Travis Rejman = ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာေတာ္။ ကမၻာ့တစ္၀ွမ္းက လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕အစည္းေတြမွာ စစ္ဘက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရတဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူငယ္ေလးေတြရွိေနတယ္ဆိုတာကို ဆရာေတာ္ သိရွိၿပီး ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့အထဲမွာ စစ္တပ္ထဲမွာ `ကံေကာင္းခဲ့တယ္´ဆိုတဲ့စကားကို ႏွစ္ၾကိမ္တိတိ ေျပာသြားပါတယ္။ ဆရာေတာ့္ကံက အလြန္ထူးျခားတယ္။ စစ္တပ္ကေန မထြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေပါ့။ ဆိုေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အသင္းအဖြဲ႕ေတြအေနနဲ႔ စစ္တပ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို အျပင္ေရာက္လာေအာင္ အင္တာနက္ေပၚကေန ဘယ္လို အကူအညီေပးႏိုင္မလဲ။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲကို ဘယ္လို ပူးေပါင္းပါ၀င္လာေအာင္ အကူအညီေပးႏိုင္မလဲ။ အၾကံဉာဏ္ေပးပါအံုး။

Dharma Master Hsin Tao = ကၽြႏ္ုပ္အထင္ ကုလသမဂၢကသာလွ်င္ အကူအညီေပးဖို႔ အဓိက တတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြကလဲ အကူအညီေပးႏိုင္တာပါပဲ။ ဒီကိစၥက ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ မူးယဇ္ေဆးပါးေရာင္း၀ယ္တာကို ပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ မလြယ္သလိုေပါ့။ အဲဒါေတြ ပေပ်ာက္ဖို႔ဆိုရင္ နည္းလမ္းသစ္ေတြကို ရွာၾကံရပါမယ္။ အဲဒီထဲက အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းကေတာ့ ဖိအားေပးတဲ့နည္းနဲ႔ ကာကြယ္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ကေလးစစ္သားပေပ်ာက္ဖို႔ဆိုရင္လဲ ဒီသေဘာပါပဲ။ ဒါက ခက္ခဲတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းမႈေတြ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြမ်ားစြာေတာ့ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။

ကေလးစစ္သားေတြရွိတဲ့ ႏိုင္ငံက ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံအစိုးရကို ေတာင္းပန္ဖို႔ တိုက္တြန္းဖို႔ လိုပါတယ္။

အစၥလာမ္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သူတို႔အစိုးရအေပၚမွာ ၾသဇာအာဏာသက္ေရာက္ၿပီး တိုက္တြန္းလို႔ ရတတ္ပါတယ္။ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာနဲ႔ပဲ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံက ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ သူတို႔အစိုးရအေပၚမွာ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈမရွိၾကပါဘူး။ အစိုးရရဲ႕ ၾသဇာေအာက္မွာပဲ ရွင္သန္ေနၾကရတယ္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္က လမ္းညႊန္မႈမေပးရဘဲ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြကပဲ လမ္းညႊန္မႈ ျပန္ေပးတာကို ခံေနၾကရပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ကို ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မႈပါ။ ဒါကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကေတာ့ အၾကမ္းဖက္အစိုးရ (governmental violence)လို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။

Travis Rejman = တိုင္ေပမွာ ေသာက္ေရသန္႔ေကာင္းေကာင္းရဖို႔ လက္တဲြလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသလိုမ်ိဳး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ေပၚေပါက္လာဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ ဘာသာေရးအဖဲြ႕အစည္းေတြအားလံုး၊ ပုဂၢလိကအဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ကုလသမဂၢ၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးနဲ႔ အျခားအသင္းအဖြဲ႕အားလံုး အတူတကြ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကပါတယ္။ ကေလးစစ္သားပေပ်ာက္ေရးကိစၥမွာလဲ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းအက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈမရွိေသးတဲ့ အေျခအေနကို ျမွင့္တင္ဖို႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စြမ္းအားရွိသမွ် ၾကိဳးစားေနပါတယ္။

တိုင္ေပက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနသလိုမ်ိဳး ကိုလံဘီယာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြနဲ႔လဲ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ေတြ ၾကာရွည္တည္တံ့ဖို႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ အထူးအားျဖင့္ အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာေတြကို အမွန္တကယ္ ကိုင္တြင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ စီးပြားေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဘာသာေရးအဖဲြ႕အစည္းေတြနဲ႔ ပုဂၢလိကအဖြဲ႕အစည္းအားလံုးပါ၀င္တဲ့ အမ်ိဳးသားေရးဆိုင္ရာ မူ၀ါဒခ်မွတ္ဖို႔ ကိုလံဘီယာက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ေရး၊ ျပန္လည္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ လူမႈေရးသေဘာတူညီခ်က္ေတြကို တည္ေဆာက္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ဘာအၾကံမ်ား ေပးခ်င္ပါသလဲ။

Dharma Master Hsin Tao = အေျခခံအေနနဲ႔ ပထမဆံုး အေတြ႕အၾကံဳေကာင္းေတြ စုေဆာင္းရမယ္။ ၿပီးမွ အဲဒီအေတြ႕အၾကံဳကေန ေရွ႕သို႔…..

Travis Rejman = ဆရာေတာ့္ဆီက အၾကံဉာဏ္ရယူတဲ့ေနရာမွာ စိတ္၀င္စားတဲ့အရာေတြအနက္ ကၽြႏ္ုပ္ကို အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ စိတ္ရႈပ္ေထြးေစတဲ့ (နားမလည္တဲ့) အရာတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကေလးစစ္သားေဟာင္းေတြကို ၾကိဳဆိုတဲ့ေနရာမွာ ပုိၿပီးသတိျပဳမိေအာင္ မလုပ္ေပးႏို္င္ျဖစ္ေနတာကို ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ဘယ္လို ကူညီေပးႏုိင္မလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ ကိုလံဘီယာကို ေရာက္တုန္းက မၾကာေသးခင္ကမွ ေျပာက္က်ားတပ္ေတြကေန ထြက္လာတဲ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရပါတယ္။

သူတို႔ဟာ အသက္ ၈-ႏွစ္၊ ၉-ႏွစ္၊ ၁၀-ႏွစ္၊ ၁၁-ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက ေျပာက္က်ားစစ္တပ္မွာ အမႈထမ္းခဲ့ၾကရတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စားပဲြမွာ စည္းေ၀းထုိင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ သူတို႔ဟာ ကေလးေတြပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူတို႔ဟာ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း၊ ဂီတအေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ကို လက္ရွိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ဖို႔ ေျပာၾကေတာ့ သူတို႔နဲ႔ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းၾကားမွာ တံတိုင္းၾကီးတစ္ခု ျခားထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

သူတို႔ဟာ ပညာေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သင္တန္းေတြတက္၊ အလုပ္သင္တန္းေတြ တက္ၿပီး အလုပ္လိုက္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကို ဘယ္သူမွ အလုပ္မေပးၾကဘူး။ ကေလးစစ္သားေဟာင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦးက ေမးတယ္။ `ရွင့္ကေလးကို ထိန္းေပးဖို႔ ကၽြန္မကို ငွါးပါလား´တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲ မသိပါဘူးလို႔ ေျဖခဲ့လိုက္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေပးဖို႔ အခက္အခဲနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္က လက္ခံဖို႔ ကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိုးရိမ္မိပါတယ္။ ကေလးစစ္သားဘ၀နဲ႔ ယုတ္မာဆိုးရြားတာေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြကို ဘယ္လိုကူညီေပးႏိုင္မလဲဆိုတာနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ဆရာေတာ့္အေတြးေလးမ်ားရွိရင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို မွ်ေ၀ေပးပါအံုး။

Dharma Master Hsin Tao = ဟုတ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ လူမူ၀န္းက်င္ကေန က်ဥ္ဖယ္ခံထားရတယ္။ လူရာလဲ မသြင္းခ်င္ၾကဘူး။ လူမႈ၀န္းက်င္နဲ႔ စစ္တပ္ထဲမွာ ေနရတဲ့ သူတို႔ဘ၀ကလဲ အလြန္ပဲ ျခားနားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ လူမႈ၀န္းက်င္နဲ႔ ျပန္လည္ဆက္သြယ္ရတဲ့အခါ အရာရာကို အစကေန ျပန္လည္သင္ယူရတယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အသံုး၀င္ေအာင္ ျပန္လည္ေလ့က်င့္ယူၾကရတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုလဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔န႔ဲစကားေျပာၾကည့္ၿပီး သူတို႔စကားကို နားေထာင္ရတဲ့အခါမွာ ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးေၾကာင္း၊ ေရွ႕ဆက္လုပ္ေဆာင္သင့္ေၾကာင္း သိသာေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ပညာေရးကေနလာတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကေန ကူညီေပးႏိုင္တာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ကေလးစစ္သားေတြအတြက္ကေတာ့ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး အကူအညီေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒီကေလးစစ္သားေလးေတြကို သင္ၾကားေပးဖို႔အတြက္ဆိုရင္ တကယ့္လူမႈ၀န္းက်င္ရဲ႕ အမွန္တရားေတြကို နားလည္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရပါမယ္။ ဒီကေလးေတြဟာ စစ္တပ္ထဲမွာ ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ လူမႈ၀န္းက်င္ကေန ကင္းကြာေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကုို လူ႕ေလာကနဲ႔ ျပန္လည္ေပါင္းကူးေပးတဲ့အခါမွာ စိတ္ပညာရွင္ေတြနဲ႔ အထူးသျဖင့္ ဘာသာေရးစိတ္ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အကူအညီကို မ်ားစြာလိုအပ္ပါတယ္။

Travis Rejman = ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနဲ႔ ပိုသက္ဆိုင္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးပါရေစ။ ဗုဒၶဘာသာလမ္းစဥ္ကို အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိေစခဲ့တဲ့ ကေလးစစ္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သင့္ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ဘယ္လို အသံုးခ်ခဲ့သလဲ။

Dharma Master Hsin Tao = ျမတ္ဗုဒၶဟာ လူ႕ဘ၀ေတြရဲ႕ ရႈေထာင့္အားလံုးကို ဆက္စပ္ေအာင္ ညႊန္ၾကားထားတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ ကေလးစစ္သားဘ၀တုန္းက ထူးျခားတဲ့ ညီညြတ္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ေလ့က်င့္ခဲ့ၾကရတယ္။ ကေလးစစ္သားဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္လာေတာ့ လက္ေတြ႕လူမႈ၀န္းက်င္မွာ သိပ္အဆင္မေျပခ်င္ေတာ့ဘူး။ က်င့္သားမရျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႕ေလာကမွာ အသက္ရွင္ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တျဖည္းျဖည္း ျပဳျပင္လာခဲ့ရတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္တစ္ေယာက္တည္းအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္
ကၽြႏ္ုပ္မွာ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္ရွိတယ္။
ယံုၾကည္မႈနဲ႔ထပ္တူပါလာတဲ့ အက်င့္စရဏအေပၚမွာ
အာရံုအျပည့္စိုက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ လူမႈဘ၀နဲ႔ တစ္သားတည္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘ၀မွာ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ၊ ပဋိပကၡေတြပဲေတြ႕ေတြ႕ ကၽြႏ္ုပ္က်င့္သံုးထားတဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ သမထ၊ ၀ိပႆနာနဲ႔ အသြင္ေျပာင္းေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္က ေတာ္ေတာ္ေလးကို အံ့ၾသစရာေကာင္းပါတယ္။ စကားလံုးေတြနဲ႔လဲ ေဖာ္ျပလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္က အ့ံၾသစရာေတြကို သိခ်င္စိတ္၊ စူးစမ္းစိတ္ကေန ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာပါ။

အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္မႈရွိေနတဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားနဲ႔
လံု႔လ၀ီရိယေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈေနာက္ကို
ကၽြႏ္ုပ္ တစိုက္မတ္မတ္ လိုက္လာခဲ့တယ္။

ၿပီးပါၿပီ။

http://www.goldininstitute.org/ က

Dharma Master Interview ကို ဘာသာျပန္ထားတာ

Tuesday, May 5, 2009

ခ်စ္ျခင္းတရားေနာက္ကို လိုက္လိုသူ သို႔မဟုတ္ Hsin Tao ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း


ဦးဇင္းရဲ႕နိဒါန္း

ကႏၷီနည္းနဲ႔ စိတၱလေတာင္မွာ တရားအားထုတ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေဆာင္းပါးေလးေတြ အဆက္မျပတ္ တင္သြားဖို႔ စိတ္ကူးထားတာ။ အမွတ္မထင္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတစ္ခုမွာ ေအာက္ပါ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုကို သြားေတြ႕မိတယ္။ အင္တာဗ်ဴးက ဦးဇင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလး ဆဲြေဆာင္သြားတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူက ျမန္မာမွာ ဖြားၿပီး စစ္အတြင္းမွာ ကေလးစစ္သားျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ျမန္မာဖြားဆိုေတာ့ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ ပိုစိတ္၀င္စားမိတယ္။ ဦးဇင္းကလဲ ျမန္မာဆိုတဲ့ အသံၾကားရင္ စိတ္က မရဘူး။ စိတၱလေတာင္မွာ ႏွစ္လတာ တရားအားထုတ္စဥ္ကေတာင္မွ ျမန္မာႏုိင္ငံအေျခအေနကို ေမ့လို႔မရခဲ့ဘူး။

သမထက်င့္စဥ္ေတြ က်င့္ရင္း အလင္းနိမိတ္နဲ႔ အနီးအေ၀းေနရာေတြကို နိမိတ္ပို႔လႊတ္ရတဲ့အခါမွာ နတ္ျပည္ေတြကိုလဲ သြားေရာက္လို႔ ရခဲ့တယ္။ အဲဒီလို အဆင့္ေရာက္ရင္ ကိုယ္သိခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို အာရံုျပဳႏိုင္တယ္လို႔ ဦးဇင္းရဲ႕ ဆရာေတာ္ ဘုန္းၾကီးဦးဇနိတက မိန္႔ေတာ့ ဦးဇင္းပထမဆံုး ၾကည့္ခ်င္မိတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါ။ ဦးဇင္းဟာ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြနဲ႔သာ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈမရွိခဲ့ဘူး၊ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကိုသာ မသိခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို ဘုရားလို ကိုးကြယ္ျဖစ္မွာပါ။ ဒီဘက္ေခတ္ေတြမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေခ်ာင္ထုိးေနတာေတြ႕ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ ေျဖမဆည္ႏိုင္ျဖစ္ရပါတယ္။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့လဲ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရေတာ့တာပဲ။

ဒီလိုအေျခအေနၾကားထဲမွာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္လာတဲ့ ဦးဇင္းအတြက္ `ဘာသာေရးဟာ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ တသီးတသန္႔ ရွိမေနသင့္ဘူး´လို႔ ကိုယ့္ဘ၀လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို ခ်မွတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ ဒီအတြက္လဲ သာသနာနဲ႔ႏိုင္ငံေရးဆိုၿပီး အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေတြ ေရးဖူးပါတယ္။ Dharma Master Hsin Tao ဟာလဲ ဘာသာေရးကို ေလာကအေရးနဲ႔ ခြဲျခားလို႔ မရစေကာင္းဘူးလို႔ ခံယူထားသူဆိုတာ ထင္ရွားေနပါတယ္။ သူဟာ သာမန္ရဟန္းေတာ္ေတြေတာင္ မက်င့္သံုးႏိုင္တဲ့ ဓုတင္ ၁၃-ပါးမွာ ၁၁-ပါးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ေလာကအေရးမွာ ဘယ္ေလာက္အာရံုစိုက္ေနသလဲဆိုတာကို ေအာက္မွာေတြ႕ရမယ့္ သူ႕စကားေတြၾကည့္ရင္ သိသာပါတယ္။ ကိုယ္ခံယူထားတဲ့ လမ္းစဥ္နဲ႔ ဒီလိုဒီလို ကိုက္ညီေနလို႔ ဦးဇင္းသေဘာက်မိတာလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Dharma Master Hsin Tao ရဲ႕ ေလာကအျမင္၊ ဘ၀အျမင္အခ်ိဳ႕ဟာ စာဖတ္သူေရွ႕ကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ကိုယ္တိုင္ ဖတ္ရႈၿပီး ဘ၀အျမင္အခ်ိဳ႕ ရရွိသြားၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

သူ႕ရုပ္ပုံလႊာ

Dharma Master Hsin Tao ဟာ ကေလးစစ္သား ပေပ်ာက္ေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ရာမွာ စံျပပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ဘာသာတရားေတြအခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈရရွိေရးနဲ႔ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တြန္းအားေပးေနသူလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေမြးဖြားၿပီး ေလးႏွစ္သားအရြယ္မွာ မိဘမဲ့ကေလးတစ္ဦးအျဖစ္ ရွင္သန္ခဲ့ရပါတယ္။ ကိုးႏွစ္သားအရြယ္မွာ ေျပာက္က်ားစစ္တပ္ထဲကို အတင္းအဓမၼ သိမ္းသြင္းခံခဲ့ရပါတယ္။

စစ္တပ္ေတြ ထုိင္၀မ္ကို ျပန္ရုတ္သိမ္းမသြားခင္အထိ ေျခာက္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ကေလးစစ္သားအျဖစ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္မွာေတာ့ ဆင္းတာအိုဟာ (မဟာယာန)ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ရဟန္းျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ထိုင္၀မ္က ဗုဒၶဘာသာတကၠသိုလ္မွာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ကစၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခက္ခဲျပင္းထန္တဲ့ အက်င့္ေတြက်င့္ရင္း လူသူမနီးတဲ့ ေတာအရပ္မွာ ေနထိုင္သီတင္းသံုးခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကမၻာ့ဘာသာအခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈရရွိေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အလြန္ကို ထက္သန္တက္ၾကြသူ တစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ၀ုရွန္းဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းတစ္ခုကို လင္းဂ်ီေတာင္မွာ တည္ေထာင္ထားပါတယ္။ ဒီေတာင္က ႏွစ္ႏွစ္တာ ဓုတင္အက်င့္ေဆာက္တည္က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ေနရာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာတရားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈရေအာင္ ျမွင့္တင္လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ၾကိဳးပမ္းမႈကို အသက္ဆက္တဲ့အေနနဲ႔ ၁၉၉၅-ခုႏွစ္မွာ ကမၻာ့ဘာသာတရားမ်ားျပတိုက္(World Religions Museum)ကို တိုင္ေပမွာ တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ကို Travis Rejmanက အင္တာဗ်ဴးထားပါတယ္။

အေမးအျဖက႑

Travis Rejman = ဆရာေတာ္ ဆင္တာအို၊ ေတြ႕ရတာ အလြန္၀မ္းသာပါတယ္။ ယခင္ ကေလးစစ္သားဘ၀က ရရွိခဲ့တဲ့အေတြ႕အၾကံဳေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး Goldin Institute Online အတြက္ အင္တာဗ်ဴးကို လက္ခံတဲ့အတြက္လဲ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ပရိသတ္ၾကီးကို ဘာမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။

Dharma Master Hsin Tao = ေလးစားရပါေသာ ပရိသတ္ၾကီး၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ ကမၻာၾကီးကို ခ်စ္တယ္။ ကမၻာၾကီးကို ခ်စ္သလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလဲ ခ်စ္တယ္။ လူသားတိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနႏိုင္ဖို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈထဲမွာ ထာ၀ရတည္ရွိႏိုင္ဖို႔အတြက္လဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေမတၱာတရားေတြ ထြန္းကားတဲ့ သာတူညီမွ်ကမၻာၾကီးတစ္ခုကို ဖန္တီးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔လဲ ကၽြႏ္ုပ္ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။

Travis Rejman = ကၽြႏ္ုပ္ ေရွ႕မွာ မွ်ေ၀ခဲ့သလိုပဲ ကေလးစစ္သားေဟာင္းေတြ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ရသတၱပတ္ေလးပတ္ ပို႔ခ်ေပးဖို႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ကၽြမ္းက်င္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ၿပီး ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ဖို႔လဲ အစီအစဥ္ဆြဲထားပါတယ္။ ဆရာေတာ္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးခြင့္ရလို႔ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ အလြန္႔ကို ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ ဒီအင္စတီက်ဳနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီအင္စတီက်ဳက ကေလးစစ္သားေဟာင္းေတြကို ဘယ္လိုၾကိဳဆိုေနသလဲဆိုတာကို သိဖို႔အတြက္ ဆရာေတာ္မွာ အေတြ႕အၾကံဳေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိမယ္ဆိုတာကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သိထားပါတယ္။

ဒုတိယအေနနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စိတ္၀င္အစားဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ဆရာေတာ္အေနနဲ႔ ကေလးစစ္သားေဟာင္းဘ၀ကေန ယခုလို ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕အစည္းၾကီးတစ္ခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဘယ္လိုေရာက္ရွိလာသလဲဆိုတာကိုပါပဲ။

အထူးအားျဖင့္ ဆရာေတာ့္ရဲ႕ အေတြးအျမင္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ ကေလးစစ္သားပေပ်ာက္ၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးျပည့္၀တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဘ၀မ်ား တည္ေဆာက္ႏုိင္ေရးေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာ ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ အျခားေသာအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အတူတကြ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကသလဲ။

Dharma Master Hsin Tao = ကေလးစစ္သားဆိုတာ ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ သူ႕အလိုဆႏၵမပါဘဲ ျဖစ္လာၾကရသူေတြပါ။ ေဆာ့ကစားတဲ့အရြယ္ျဖစ္တဲ့ မိဘမဲ့ကေလးေတြက အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနတတ္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီကေလးဟာ စစ္သားျဖစ္လာခဲ့ၿပီးရင္ မိသားစု၀င္ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေတာက္ျခင္းခံရပါတယ္။ စစ္သားဘ၀က မလြတ္ေျမာက္မခ်င္း သူဟာ တစ္ေကာင္ၾကြက္ျဖစ္ဖို႔ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ စစ္သားကေလးဟာ မိသားစုဆီကေန ေႏြးေထြးတဲ့ ေမတၱာဓာတ္ေတြ ခ်ိဳ႕ငဲ့ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ ရက္စက္မႈပါ။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းျခင္းေတြ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ ကေလးစစ္သားဆိုတာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ရပါတယ္။
ကၽြႏ္ုပ္ဆိုရင္ ကေလးေလးဘ၀ကတည္းက ေျပာက္က်ားတပ္ဖြဲ႕၀င္ ျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ စစ္ေျမျပင္ကို သြားရတယ္။ ထရိန္နင္းေတြ ေပးခံရတယ္။ အႏၱရာယ္အလြန္မ်ားတဲ့ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေက်ာ္လႊားခဲ့ရတယ္။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္ကေတာ့ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ထရိန္နင္းေတြနဲ႔ မၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရသလို ဘယ္သူ႕ကိုမွလဲ သတ္ခြင့္မၾကံဳခဲ့ရဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္၊ အကာအကြယ္ေတြလဲ အမ်ားၾကီး ရခဲ့ပါတယ္။ . ကေလးစစ္သားမ်ားအေနနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ သင္ခၤန္းစာေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့ မိဘမဲ့ေတြပါပဲ။ ဘာသာေရးရႈေထာင့္အရဆိုရင္ ကေလးတိုင္းကေလးတိုင္းမွာ မိဘရွိရမယ္၊ ပညာေရးေကာင္းမြန္မႈရွိရမယ္၊ ခိုင္မာတဲ့ မိသားစုတစ္ခု ရွိရမယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုး ဒါကို ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကပါတယ္္။

ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စစ္သားဘ၀မွာ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်န္းမာသန္စြမ္းဖို႔ဆုိတာ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ကေလးစစ္သားဘ၀တုန္းက စစ္တပ္ထဲမွာ အမ်ားၾကီး သင္ယူခဲ့ရပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာ ၾကီးျပင္းၿပီး အင္မတန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျခခံေတြ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္အထင္ မိဘေတြေပးႏိုင္တဲ့ အရာေတြထက္ေတာင္ ပိုေကာင္းေနပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုရဖို႔ဆိုရင္ အသံုးျပဳရတဲ့ နည္းစနစ္ေတြက အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ စစ္အတြင္းမွာ အပ်က္အစီးေတြ အတုန္းအရုန္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတယ္။ အေလာင္းေတြလဲ မျမင္ခ်င္အဆံုး။ မိဘေတြ ဆံုးပါးသြားတဲ့ ေလလြင့္ကေလးငယ္ေတြ အမ်ားၾကီးကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္လိုပဲ မိဘမဲ့ျဖစ္သြားခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြကို ကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္နဲ႔အတူ မိဘမဲ့ကေလး ၁၀၀-ေလာက္ စုၿပီး ေနထိုင္ၾကရပါတယ္။ ဒါက ကၽြႏ္ုပ္နဲ႔အတူေနရတဲ့ အဖြဲ႕ေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ ညီရင္းအစ္ကိုလို ဆက္ဆံခဲ့ၾကလို႔ ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ေလးေတြ ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ အဲဒီထဲက အခ်ိဳ႕နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိဆဲပါပဲ။ မတူညီတဲ့ ေနာက္ခံဘ၀၀န္းက်င္ေတြက လာခဲ့ၾကေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈကို အခုခ်ိန္ထဲ ထိန္းထားႏိုင္ဆဲပါပဲ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မိဘမဲ့ေတြဟာ ကိုယ္စီျပႆနာေတြ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႕ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာတဲ့အခါ လက္ေတြ႕က်တဲ့ဘ၀မွာ ရိုးသားသူေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္အေၾကာင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ စစ္ပြဲအတြင္းမွာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးၾကံဳခဲ့ရေတာ့ ဘာသာေရးလိုက္စားသူတစ္ဦးအျဖစ္ ၾကီးျပင္းခဲ့ပါတယ္။ မိဘမဲ့ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ၊ အပ်က္အစီးေတြနဲ႔ စစ္ပြဲက လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တဲ့ နာက်င္မႈေတြက ကၽြႏ္ုပ္ကို ဘာသာေရးသမားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ စစ္ပဲြေတြ၊ ပဋိပကၡေတြကို ဘယ္လို ကာကြယ္ရမယ္၊ ကမၻာၾကီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ရပ္တည္ဖို႔ နာက်င္မႈေတြကို ဘယ္လို ေလ်ာ့ခ်ရမယ္ဆိုတာကို ေတြးေခၚတတ္ေအာင္ ဒီအေတြ႕အၾကံဳေတြက လမ္းျပေပးခဲ့တယ္။

ကေလးစစ္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ နာက်င္မႈေတြကို အမ်ားၾကီး ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အရမ္းကို ရဲရင့္တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးရခဲ့တယ္။ အဲဒီစစ္သားဟာ ကမၻာၾကီးၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ ရန္သူအားလံုးကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရမယ္။ ဒါကေတာ့ လူသားထုတစ္ရပ္လံုးကို ၾကည့္ရႈေစာင္မဖို႔ ကူညီဖို႔ စြမ္းႏိုင္တဲ့ ဘာသာေရးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ဘုန္းၾကီးဘ၀ကို ရလာခဲ့တယ္။ ဒီဘ၀ကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔အတြက္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ဒြိဟျဖစ္ရင္း အခ်ိန္မ်ားစြာ ကုန္ဆံုးခဲ့ပါေသးတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ႏွလံုးသားမွာ ေမတၱာတရားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြ ကိန္းေအာင္အားထုတ္ဖို႔ ရဟန္းဘ၀ကို ခံယူခဲ့ပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ဟာ စစ္ပဲြေတြ ဆိတ္သုဥ္းေအာင္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ တိုးပြားေအာင္ ကူညီႏိုင္စြမ္းရွိလာပါတယ္။ ပထမဆံုး စစ္ပဲြေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ပြားရသလဲဆိုတာကို စဥ္းစားတယ္။ အထင္ရွားဆံုးအရာကေတာ့ ဘာသာတရားေတြအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာျဖစ္တဲ့ ပဋိပကၡေတြ ဦးစားေပးစဥ္းစားျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ ယံုၾကည္ခ်က္မရွိဘဲ အသက္မရွင္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဘာသာတရားေတြကေတာ့ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ၾကားမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ၊ ဘာသာတရားေတြအမ်ားၾကီး ကဲြျပားေနပါတယ္။ ဒါေတြကလဲ သဘာ၀အားျဖင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္အျမင္ေတြ ေပၚေပါက္လာေစတယ္။ ဒီဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာတရားေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မလဲ။

ဘာသာတရားေတြရဲ႕ စြမ္းအားကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ ထံုမႊမ္းထားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအျဖစ္ ဘယ္လို အသြင္ေျပာင္းေပးႏိုင္မလဲ။ အထူးအားျဖင့္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လူသားေတြဟာ ကမၻာၾကီးပူေႏြးလာမႈနဲ႔ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ ျပႆနာေပါင္းစံုကို ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ ဒါကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြက ကမၻာၾကီးၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ဘယ္လို ကယ္တင္ေပးႏိုင္မလဲ။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.....